Praagse Lente 2012

De Cultuurbarbaar is er een paar dagen tussenuit en dus offline! Als het goed is vrijdagmiddag terug. Niet vergeten: blijven trainen, dan doe ik het ook! Beloofd!

Sdu Royal Ten met 'personal haas'

Zondag was de jaarlijkse The Hague Royal Ten (tegenwoordig Sdu Royal Ten), een van de leukste lopen van Den Haag. Zelf doe ik daar elk jaar aan mee. Nu was het zo dat ik zaterdagavond werd gebeld door Jan Groeneveld. Of hij mij kon hazen. Opzet was om mij naar een tijd van onder de 50 minuten te brengen. Hij wilde om trainings-opbouw technische redenen toch rustig lopen, dus op die manier kon hij mij helpen. Nu behoor ik tot het type van de eigenzinnige loper (maar dat is wellicht een pleonasme) die graag zijn eigen tempo en ritme bepaalt, maar ik dacht: laat ik het eens proberen, misschien heeft het effect.

Het was schitterend weer, strakblauwe lucht, de hele dag zon. Erg warm was het echter nog steeds niet, dus toch maar een t-shirt onder de singlet aangetrokken. Al vroeg (rond elf uur) ging ik naar de locatie dat het hart van het loopevenement vormde, het Prinses Beatrixkwartier nabij het Centraal Station. Eerst met de tram naar CS, van daaruit een stuk lopen via Koekamp en Bezuidenhout naar het viaduct waar het op dat moment nog niet heel druk was. Dat zou overigens snel veranderen, moederdag of niet. Ik was zo vroeg omdat ik mij nog moest inschrijven. Nadat dit was geregeld, weer naar buiten om de anderhalve kilometer voor de kinderen - en hun eventuele begeleiders - van start te zien gaan en even later te zien finishen. Wat kunnen sommige van die - soms nog erg jonge - kinderen knoerthard lopen, leuk om te zien.

Anne, Helmie en Ellen: snelle dames...

Weer terug in het gebouw waar men zich kon inschrijven en eventueel omkleden, zag ik steeds meer bekenden. Ook 'haas' Jan G. was inmiddels in beeld. Hij schreef zich eveneens in, daarna koffie. Een duur bekertje, twee euro, maar het was een goed bakkie. Met hem en Ellen, de eerste van Groep 5 die ik tegenkwam, gingen we even later kijken naar de 5 km.lopers waar ook een aantal bekenden aan deelnamen. Waaronder Hizkia, die de afstand relatief ontspannen liep omdat ze donderdag bij The Golden Ten wil 'vlammen'. Daarna gingen we ons - voor zover nodig - omkleden in een vrij verdekt opgestelde kleedruimte.
Even later liepen we naar de start. Ondanks dat we allebei vroeg waren, moesten we ons toch helemaal achteraan aansluiten. Dus toen na een kwartiertje het startschot klonk, duurde het zeker anderhalve minuut voordat we 'over de mat' kwamen en Jan zijn stopwatch indrukte. Dus nu rustig achter hem aanlopen. Dat ging zeker rustig, normaliter start ik een stuk sneller. De eerste kilometer ging in 5'18'', maar ik had mij voorgenomen om ditmaal gewoon achter Jan aan te blijven lopen. Het ging eigenlijk best goed, maar langzaam of niet, op een bepaald moment wordt het toch zwaarder. Wel ging het steeds wat sneller, wij passeerden constant medelopers. Opeens schoot de veter los van mijn rechterschoen. Sh*t.... Snel langs de kant om de veter opnieuw te strikken, dat scheelt ook alweer snel twintig, dertig seconden. Daarna onverveerd verder. Lang verhaal kort: we passeerden allebei in 53 minuten en acht seconden de meet, volgens de tijdklok. Volgens Jans horloge was het 51 minuten en 30 seconden, als je daar de veterpauze aftrekt zal het rond de 51 minuten zijn geweest.

Tevreden? Nou ja, ik had echt wel gehoopt op 49 of 50 minuten, ik heb dat begin dit jaar wel gelopen dus zo onrealistisch is dat niet. Bovendien gaan de trainingen de laatste tijd beter. Maar aan de andere kant heb ik mij na thuiskomst gewogen en het is nog steeds 79,7 kilo, dus de afgelopen week ben ik niet verder afgevallen. Er is dus nog werk aan de winkel! Na afloop zag ik al mijn groepsgenoten, stuk voor stuk hebben ze sneller gelopen. Het was ook wel ideaal loopweer met die zon en de wind was niet hard genoeg om een goede tijd in de weg te staan. Nu maar eens zien of ik in Praag nog wat gewicht kan kwijtraken (zal moeilijk worden met die stevige maaltijden die je daar schijnt te krijgen).
Met een paar loopkornuiten - Frank Inklaar, Paul Kruijssen, Ton van der Pol en Jan G., mijn haas, die nog 'op zijn lazer' kreeg van trainer Zier omdat hij niet hard genoeg had gelopen (tja, hij moest mijn rollator voortduwen ;-)) gingen we nog een biertje drinken in een café aan de Theresiasstraat. En een beetje nakletsen natuurlijk. Volgende week gaan we in Leiden weer aan de bak. Jan gaat dan revanche nemen op de halve marathon! Ik zal daar volgende week zondag ook gaan lopen. Dus we blijven in de tussentijd gewoon maar doortrainen, alsmaar trainen... Ook in Praag! Meer foto's zijn hier te vinden.

Nostalgisch Haag

De laatste dagen word ik onwillekeurig geconfronteerd met zaken die nostalgische gevoelens kunnen opwekken. Zo zijn er de vergaderingen van de jubileumboekcommissie, waarbij steeds foto's, documenten en curiosa uit een inmiddels lang vervlogen verleden van onze vereniging opduiken. Een groot aantal daarvan is inmiddels verhuisd naar het Gemeentearchief Den Haag, waar ze voor het nageslacht bewaard blijven.

Ook bij interviews met mensen - atleten en bestuurders - die de begintijd van de vereniging hebben meegemaakt - zij zijn inmiddels eind tachtig, begin negentig - komen allerlei verhalen van 'toen' naar voren, en uiteraard ook weer fotomateriaal.

Vandaag was een rustige dag, maar wel even langs het Grenswisselkantoor Centraal Station om wat euro's in te wisselen voor tsjechische kronen. Wel zo handig als wij naar Praag gaan volgende week. Het was mooi wandelweer, dus heb ik vooral gelopen. Een van de meest gefotografeerde locaties van Den Haag (De Hofvijver) ook maar weer eens op de plaat gezet. Dit is nog een van de plekjes die ongeschonden zijn gebleven.

En dan is er de grootste kastanjeboom van Den Haag, die aan de rand van de Koekamp staat. Ooit was er sprake van dat de boom gekapt moest worden in verband met de modernisering van het gebied rond het Centraal Station. Ooit haalde ik de ingezonden brieven rubriek van de toenmalige Haagsche Courant met een warm pleidooi de boom te sparen. Het zou van verregaande arrogantie getuigen om te stellen dat mijn brief de doorslag heeft gegeven, maar de boom staat er nog. Gelukkig.

Om het nostalgische plaatje compleet te maken: donderdag zag ik na vijftig jaar zowaar de Blauwe Tram weer rijden! De HTM koester dit historische mobiele erfgoed, en terecht.

Onaanraakbare schoonheid

Gisterochtend ging ik, voordat er boodschappen werden gedaan doen voor het avondmaal (asperges met ham) een stukje wandelen in Park Ockenburgh, waar wij een dag eerder met de groep hadden getraind. Meimaand bloeimaand, dat is daar goed te merken. Sommige rhodondrendons staan al in volle bloei, evenals de boshyacinten in het hyacintenbos. Er zijn heel wat foto's gemaakt, die zet ik t.z.t. nog in 'mijn album'.

's Middags ging ik naar de stad - het shoppen resulteerde in een zwarte broek en een overhemd met zomers print - maar eerst heb ik 'een bioscoopje gepikt'. Het werd de alom geprezen 'The Untouchables'. De film had ik nog (steeds?) niet gezien.

De film gaat over de merkwaardige en op het eerste gezicht volstrekt onwaarschijnlijke vriendschap tussen een al wat oudere, succevolle zakenman die tijdens het beoefenen van zijn grootste passie, paraglyden, ongelukkig ten val kwam en totaal verlamd is geraakt, en een jonge, agressief-brutale afrikaanse migrant die 'de handen en voeten' van de invalide (maar geestelijk nog volkomen heldere) man werd. Eigenlijk zal ik verder niets verklappen (alhoewel velen hem al hebben gezien) maar inderdaad, een heel goede film. Ik had er eerlijk gezegd wel even tijd voor nodig om er echt 'in te komen', verwacht geen spektakel. Maar vooral het einde van de film is van een niet dik-opgelegde ontroering. Vooral door de acteerprestaties, deze zijn buitengewoon. Beide mannen blijken gaandeweg onverwachte karaktereigenschappen te bezitten - dan wel te ontwikkelen - waardoor het aanvankelijke oordeel dat je als kijker had steeds wat moet worden bijgesteld. Geen 'flat characters' kortom.

De zakenman (Francois Cluzet) deed mij trouwens steeds enigszins aan Dustin Hofman denken. Omar Sy speelt een glansrol. Wie van een goede acteer-film houdt: ga dat zien!

Verjaardagsloopje

Nee, het was niet mijn verjaardag gisteren, maar die van Ilse. Dankzij Facebook en Hyves was dat niet onopgemerkt gebleven, dus werd zij van alle kanten gefeliciteerd, nog voordat onze groep - en alle andere loopgroepen - het sportpark aan de Laan van Poot verlieten voor het programma van deze avond: een duurloop met versnellingen.

Voor de allereerste keer dit jaar - dus rijkelijk laat - liep ik slechts gehuld in t-shirt, korte broek en - uiteraard - loopschoenen. Want de temperatuur was heerlijk, ondanks dat de kans op een buitje niet uitgesloten was. Dat is echter uitgebleven. Nou ja, voordat de training begon, dus voor zeven uur, viel er wel wat hemelwater maar die bui trok vrij snel over.

Niet dat wij het droog hebben gehouden, maar dat had meer met eerlijk zweet te maken, het resultaat van temperatuur èn hard trainen. Want het zou een 'parcours-technisch' mooie, maar pittige duurloop worden en de tempo's bleken van die aard (snel en relatief lang, soms vijf minuten achtereen) dat gerust van een fartlek kon worden gesproken.

Het grootste deel van de training werd in een groene omgeving afgewerkt: het Westduingebied, Meer en Bosch, Park Ockenburgh - inclusief het Hyacinthenbos mèt bloeiende boshyacinthen - en rond de Puinduinen. Dat het uiterst groeizaam weer was, kon je aan het groen en de bloemenweelde wel zien.
In Meer en Bosch deden we wat rek- en 'losmaak' oefeningen en wat korte versnellingen inclusief loopscholing, waarna wij richting Ockenburgh liepen voor de eerst pittige versnelling 'bovenlangs' door de duinen. Ditmaal ging het - wat mij betreft - goed, ik kon mooi meekomen en ging niet meteen 'stuk' zoals anders. En dat bleef de hele tijd zo, dus het lijkt er op dat ik uit mijn 'loop-dipje' van de afgelopen maanden ben gekomen. Toch scheelt het wel, een paar kilootjes minder, het loopt meteen een stuk beter en het feit dat ik wat meer wedstrijdjes loop helpt ook natuurlijk. Alleen de allerlaatste tempo, vanaf de ingang van de duinen bij Kijkduin/Deltaplein door de duinen tot aan de afslag bij de Savornin Lohmanplein, viel tegen: iedere keer dacht ik dat ik er al was, en dan moesten we nog een stuk. Dus daar heb ik heel even ingehouden, maar op het laatst toch maar weer door. Al met al een zeer mooie en bevredigende training. Dat het wel redelijk pittig was, bleek overigens niet alleen mijn mening. Met dank aan trainer Wim!

In de kantine was het een stuk drukker dan vorige week, toen heel wat lopers met hun gezin op (voorjaars)vakantie waren. Dat het wederom gezellig was hoeft al bijna niet meer vermeld te worden. Nu even wat rustiger-aan met lopen tot zondag, dan doen wij (althans aardig wat mensen) mee aan The Hague Royal Ten. En dat is voor menigeen weer een mooie voorbereiding op de (halve marathon van Leiden, een week later...

Tuinieren op bevrijdingsdag

Nog even een blogje in de verkeerde volgorde, want het bevat wat wederwaardigheden van zaterdag, bevrijdingsdag. 's Ochtends zijn wij druk bezig geweest in de tuin, met name met het supermini-moestuintje. Of het allemaal aanslaat, valt te bezien, maar er staat nu andijvie, ijsberg en kropsla, rode biet, broccoli en bloemkool. En oh ja, stokbonen. In de loop van volgende week komen daar nog aardbeien, tomaten en wie weet nog andere zaken bij.

's Middags nog even naar het bevrijdingsfestival gegaan, maar eerlijk gezegd viel mij dat een beetje tegen. Niet vanwege de artiesten, integendeel: Er waren goede optredens op het Spui van onder meer Blaudzung, en ook in de openbare bibliotheek waren er optredens. Maar de sfeer zat er volgens mij niet echt in bij het publiek. Ondanks de kou was er genoeg volk op de been, maar een vrolijke boel werd het niet echt. Maar dat kan ook aan mij hebben gelegen.

Wel grappig zijn de steengoede tekeningen en cartoons van bekende tekenaars zoals Marnix Rueb die in de Openbare Bibliotheek Den Haag worden geëxposeerd, volgens mij de hele maand mei nog.

Vandaag (maandag) nog 40 minuten uitgelopen, zelfs nog een stukje meegedaan met de 'inloop' van Groep 5. Maar zij deden baantraining, 200-400-400-200 m. en dat driemaal. Dat ging 'm niet worden, daags na een pittige 15 kilometer.... Woensdag maar weer aan de bak!

Ooievaar supporter bij Parkenloop

Vandaag was de Delftse Parkenloop, ook bekend als de Groene Halve Marathon. Er waren echter ook andere afstanden: 5, 10 en 15 kilometer. Ik had mij voor de laatste afstand ingeschreven. 15 kilometer is lang zat, want volgende week wordt er 10 kilometer gelopen (Royal Ten) en de week daarop de halve marathon van Leiden.
Er waren vrij veel bekenden ter plekke: Rutger Kramer, die naderhand vierde op de halve marathon zou worden, Marjolein, Hizkia en Michel en Paul Wobbe, onze veel-loper. En Hans Verbeek, hij zou voor de eerste keer dit jaar de halve marathon lopen en meteen in een mooie tijd. En Hans van onze eigen trainingsgroep, ook hij ging voor deze langste afstand.


Dit blogje wordt kort, want ik kan elk moment weer offline gaan. Waarom,dat leg ik naderhand nog uit (misschien). Wel kan ik zeggen dat de 15 km. best goed ging. Bij het 10 km.punt had ik 51 minuten (twee weken terug nog 53 minuten op de 10 km gelopen), en de 15 km haalde ik in 1:19:04. Voor mijn doen is dat best aardig, ik denk dat het ook te maken heeft met het feit dat ik twee kilo ben afgevallen de afgelopen week.

Leukste gast vandaag was een ooievaar, die opvallend tam was. Hij (of zij) vloog niet weg en betoonde zich zeer belangstellend voor dat vreemde lopersvolk. Je zag het dier denken: "Waarom vliegen ze niet, dat gaat toch veel sneller?" De vogel bleef al die tijd op en rond het sportveld van AV40, de organiserende vereniging, rondscharrelen.