Pittig duurloopje

De zondag is rustig verlopen - 's ochtends twintig minuutjes uitlopen, 's middags naar Rotterdam. Ik had met een vriendin afgesproken om naar De Marathon (de film) te gaan, voor mij was het de tweede keer dat ik die film zag. We gingen met de trein.


Het centraal station in Rotterdam is behoorlijk gerenoveerd, best mooi eigenlijk. Ook buiten was die overkoepeling van de metro heel apart, om niet te zeggen buitenissig, maar dat past wel in de stijl van het inmiddels al niet meer zo nieuwe Rotterdam van na de wederopbouw.

Deze maandagavond stond er een duurloopje op het programma. Ondanks het zachte, zij het wat motterige weer was de opkomst niet groot, al waren Hans U., Dick, Ilse en Ellis (die alle vier een zeer goede oliebollencross hebben gelopen) wel weer van de partij. Verder Ellen en Yvette en uiteraard 'uw verslaggever'. En oh ja, even later voegde ook Arne zich bij ons (ook zo'n snelle oliebollencrosser), hij liep eerst in zijn eentje en wilde zich onderweg bij Groep 3 aansluiten totdat hij ons in de smiezen kreeg.

Wim was er vanavond niet bij, dus Ilse nam de leiding. We liepen naar het eind van de Laan van Poot en gingen daar de duinen in. Het was bewolkt dus niet al te licht, je moest wel een beetje uitkijken waar je je voeten neerzette. Bij de Egelopvang deden we een paar rek- en strekoefeningen waarna we officieel begonnen met de duurloop, richting Kijkduin. Er werd in een redelijk pittig tempo gelopen. Langs de Puinduinen gingen we landgoed Ockenburgh over om even later weer uit te komen op de Monsterseweg. Zelf liep ik lekker voorop met Yvette en Ellen, gewoon omdat dit voor mij mentaal het beste is, helemaal achteraan lopen ervaar ik soms als slopend. En het ging best, ik hoefde niets te forceren.

We liepen naar de Machiel Vrijenhoeklaan, waar we het laatste lange stuk langs die weg afliepen. Weer een stuk verder, bij de Savornin Lohmanlaan,  haakten Arne en ik af om ieder ons weegs naar huis te gaan. Ik was ook komen lopen naar de vereniging, vandaar. Eenmaal thuisgekomen bleek dat ik bruto (inclusief in - en uitlopen en de oefeningen) ca. 80 minuten had gelopen, netto zal dat neerkomen op ca. 70 minuten.

Al met al een lekkere training!

Haagse Oliebollencross van Haag

Vandaag was de jaarlijkse oliebollencross van onze vereniging. Deze cross maakt deel uit van de 1 van de 4 cross, reden dat lopers van alle Haagse atletiekverenigingen deelnamen aan de competitie. Maar er kon uiteraard ook recreatief gelopen worden, zo'n cross is vooral 'fun', hoe zwaar ook.

Je kon kiezen uit de korte cross van ca. 4 kilometer (twee ronden) of de lange cross, 8 kilometer, uiteraard vier ronden. Het parcours was nagenoeg hetzelfde als voorgaande jaren, in ieder geval ontbrak de lange klim even na de start niet, de gang door 'de zandbak' evenmin, en ook het paardenpad niet; het pad voordat de lopers het glooiende veld opgingen waar zij eerder van start waren gegaan en vervolgens de volgende ronde ingegaan dan wel gefinishd kon worden.

Ik was nogal vroeg zodat ik tijd had om wat kiekjes te maken van de lopers op de korte cross, die een uur eerder dan de lange cross van start gingen. Daarna liep ik terug naar de club om mij om te kleden.

Ik had vandaag maar weer eens mijn oude spikes aangetrokken. Of oud, ik loop zó weinig crossen dat ik die hooguit één, twee keer per jaar aantrek. Echt nodig zijn spikes niet op dit parcours, maar het geeft mij wat grip, vooral op modderachtige stukken. Dat laatste viel overigens erg mee.

Eigenlijk ging het best goed voor mijn doen, ik liep in een vrij strak tempo behalve dan weer bij die lange klim heuvelopwaarts. De eerste ronde ging nog wel, maar bij de tweede, derde en vierde ronde was het weer deels diepvoorovergebogen wandelend duintje-op. Maar of ik daar erg veel tijd heb verloren is de vraag, ik denk van niet want op de vlakke stukken en naar beneden haalde ik wel weer iets van de opgelopen achterstand in. Hoe dan ook kwam ik uiteindelijk in 44'46'' over de finish.

Van onze groep heeft een aantal lopers en loopsters heel goed gelopen, tussen de 39 en 42 minuten. Hans ('kleine Hans' omdat hij iets kleiner is dan 'grote Hans' die ook bij Groep 5 loopt) was de snelste, daarna Ilse, Arne, Eveline, Jos, Ellis, Hans en Ton. Anja liep ook snel maar is uitgestapt hoorde ik.

Heel bijzonder was dat zowel Ellis als Ilse tweede dame in hun categorie werden, maar het meest verrassend vond ik het resultaat van mijn leeftijdgenote Anneke Kleijn, die 40 minuten(!) liep. Het sterke vermoeden bestaat echter dat zij niet de volle vier ronden heeft gelopen (met dank aan een oplettende hardloopeskundige ;-))...

De uitslagen staan inmiddels op onze site!

Een bijzonder woord van dank gaat uit naar medeblogster Anne, die met een spandoek waarop het woord 'Kanjer' stond mij en Ruud stond aan te moedigen. Leuk!

In het clubhuis was het gezellig druk na afloop. Er waren oliebollen - klein maar fijn, een creatie van onze eigen trainer Wim - voor iedereen en er was drank in overvloed. Toch was het geen traditionele Nieuwjaarsreceptie, dat wordt uitgesteld tot 26 januari. Dat is dan tevens het officiële openingsfeest van het honderdjarig bestaan van onze vereniging. Dan zal ook het jubileumboek worden uitgereikt aan de wethouder. Maar vandaag was er wel een officiële prijsuitreiking voor de snelste dames en heren van de vier gelopen crossen van het afgelopen seizoen, in diverse leeftijdscategorieën. Voorzitter Ruud Fabrie en de trainers/organisators Carel Knoester en Wim Hartman kweten zich op voorbeeldige wijze van deze taak.

Het is daarna nog lang onrustig gebleven aan de Laan van Poot, maar het was wel een gezellig en vrolijk soort onrust.

Hilversum-Nancy-Orionnevel

Vanmorgen had ik mij verslapen. In mijn geval betekent dit dat ik om tien voor zeven opstond en tegen tien uur op kantoor was. Daar werd ik met open armen ontvangen want ik had de eer om een uur later vijf jonge dames, architectuurstudenten uit Nancy (Frankrijk), rond te leiden. Vond ik (uiteraard) geen probleem. Hun bezoek kwam onverwachts, maar in mijn beste steenkool-Frans en vooral Engels is het gelukt om een  rondleiding door het hele gebouw te geven die zij, blijkens hun reacties, erg hebben gewaardeerd.


Toen ons gebouw, een creatie van de bekende Hilversumse architect Koen van Velsen (die onder meer ook het Pathétheater in Rotterdam en het nieuwe station in Breda heeft ontworpen) in 2001 nèt was opgeleverd, kwamen er bijna wekelijks - en soms meermalen per week - groepen architecten en architectuurstudenten uit de hele wereld langs voor een bezichtiging. Het was in die tijd een van de opvallendste ontwerpen, zeker vanuit architectonisch oogpunt gezien.

Planetarium Hortus

Eigenlijk is dit nog een vervolg op mijn blogpost van gisteren. Ik was dus naar de Hortus Botanica in Leiden gegaan, of liever gezegd, ik raakte daar al slenterend verzeild. Niet zo moeilijk met mijn museumjaarkaart altijd op zak. Zo kwam ik ook in het recentelijk gerestaureerde planetarium van de Hortus.

Op dit moment is daar een jubileumtentoonstelling getiteld ‘Spectaculair Heelal’. Daar zijn zo'n vijftig verbluffende beelden van hemellichamen te zien zoals nevels, sterrenstelsels en sterrenhopen, vastgelegd door de ESO-observatoria. Er zijn ook mooie foto’s te zien van de sterrenwachten zelf.

Leuk weetje is dat de doorsnede van de totale Orionnevel zo'n 30 lichtjaren is, de doorsnede van de kern van de nevel is 'slechts' 6 lichtjaren. En nu maar hopen dat Léonie van Haak niet dit blogje leest, anders gaat ze hier vast voor trainen ;-)...

De tentoonstelling is tot stand gekomen dankzij een samenwerking tussen de Sterrewacht Leiden van de Universiteit Leiden en de historische Leidse Sterrenwacht.

Wie trouwens een interessant blog over astronomie wil lezen, raad ik het weblog van clubvriend/astronoom/ICT 'er Frank Inklaar aan. Over de wondere wereld van het heelal.

De kern van de Orionnevel

Slenterdagje

 

Gisteren was een slenterdagje. Ik had 'rare benen', een beetje volgelopen gevoel. Misschien heb ik sommige tempo's tijdens de woensdagavond toch iets te hard gelopen. Maar dramatisch is het niet, ik kon gewoon wandelen al had ik niet de puf om dat uren achter elkaar te doen

's Ochtends ging ik naar Leiden, eigenlijk zonder doel. ik wandelde langs de historische haven en kwam uiteindelijk uit op Rapenburg. Ik besloot even naar de Hortus Botanicus te gaan. Niet de meest geschikte maand om daar mooie dingen te zien, maar het was aangenaam kuieren in het zonnetje. En zo hier en daar lukte het toch om een aardig plaatje te schieten.

Achterin de Hortus staat, vrij goed verscholen, het planetarium. Ook daar heb ik even een kijkje genomen. Mooie afbeeldingen van het heelal, waarvan ons zonnestelsel maar een piep- en piepklein deeltje is.

Later in de middag, weer terug in Den Haag, ging ik op de fiets naar het ziekenhuis om iemand van onze vereniging te bezoeken die er al drie weken ligt. Het is altijd maar afwachten of zoiets gewaardeerd wordt maar dat werd het.

Thuisgekomen, lag er een envelop met inhoud op de deurmat. Daarin zat de debuut-cd van Klaartje van Veldhoven met Bach-liederen. Ik had die cd een half jaar geleden besteld nadat ik een concert van haar had bijgewoond. Maar tegelijkertijd moesten er nog boodschappen worden gedaan, vervolgens gekookt en ook moesten de proeven van het clubblad worden doorgenomen dus ik moet het album nog steeds beluisteren. Maar dat zal niet tegenvallen, al was het maar omdat Klaartje in het gezegende bezit is van een heel mooie, zuivere sopraan.

Running back to The Seventies

De woensdagavondtraining was in feite de eerste serieuze looptraining van 2013! Die twintig minuten van maandag tel ik maar even niet mee.

Al voor de training was het een drukte van belang in en voor het clubhuis, en er werd heel wat af-gelukkig genieuwjaard met bijbehorende handdrukken en kussen. En dat te bedenken dat de èchte nieuwjaarsreceptie nog moet beginnen, op 26 januari pas in verband met het jubileumjaar. Haag Atletiek bestaat in 2013 namelijk honderd jaar (dit voor de niet-Haagers).

Er werd ook nog getraind, en vrij pittig ook. Wim was er ditmaal niet bij vanwege een zware verkoudheid/lichte griep, maar Ilse nam op de haar bekende soepele manier de training over.
Op het programma stonden vier pyramide-loopjes van 0,5-1-1,5-1-0.5 minuten, deel uitmakend van een duurloop die in totaal 80 minuten zou duren, netto een kilometer of twaalf denk ik.. De groep was behoorlijk groot deze avond, dus het 'name-dropping' laat ik maar eens achterwege.

Wij liepen het parcours waarbij - waarschijnlijk met het oog op de oliebollencross aanstaande zaterdag - de nadruk op 'vlak' kwam te liggen: Kijkduinsestraat, Ockenburgh en het gebied rondom de Puinduinen. De tempo's gingen inderdaad in een behoorlijke (5 kilometer) snelheid, maar het was te doen omdat het qua lengte te overzien was. De pauze tussen de tempo's in bedroeg 30 seconden en de seriepauzes circa vijf minuten.

Terug bij de club bleek 'de ludieke bargroep' met onder andere Ruud van A. weer dienst te hebben. Gekleed met flitsende zonnebrillen met een 'vliegenoog-montuur', hawai bloemenkransen, satijnen outfits, wijde pijpen, oranje-zwart-witte doeken en op het scherm flitsende seventies-muziek, disco, rock en wat dies meer zij. Helemaal leuk!

2013!

 

Running on the Westside

Vanmorgen was ik vroeg uit de veren omdat ik toe was aan een duurloopje. Zeker, er waren ook loopjes in de buurt waaraan ik had kunnen deelnemen - bijvoorbeeld gisteren (zaterdag) de 5 of 10 km loop in Barendrecht, of vandaag de Oliebollencross in Delft - maar drie wedstrijd/prestatielopen in één week vond ik wat te veel van het goede, en mijn lichaam - waar ik steeds meer naar luister - was het roerend met mij eens.

Maar zo'n ouderwets ochtendloopje, dat doet een mens goed. Vroeger liep ik altijd 's ochtends, maar vanwege het woon-werk verkeer, met name de lange reistijd, komt dat er zelden meer van. Toch is het een feit dat ik mij juist na zo'n ochtendronde veel fitter en levenslustiger voel dan anders.

De route ging vandaag via Stokroosveld, het Westduingebied waarbij onder andere gedeelten van het oliebollencrossparcours zijn genomen, vervolgens via Fuutlaan, de Bosjes van Pex en de Savornin Lohmanlaan terug naar huis. Netto 70 minuten gelopen.

Dat was dus een stukje 'Running on the Westside' van Den Haag. De titel is niet geheel willekeurig gekozen, want 's middags gingen we naar 'The West Side Story'.

Wàt? Alweer naar de film? Ja, alweer. Het is zeker niet de gewoonte om dagelijks naar de film te gaan, maar de afgelopen week heb ik maar liefst drie films gezien, en alledrie nog erg goede films ook. Ditmaal ging ik met mijn vrouw.

Moet ik nog iets gaan vertellen over de West Side Story? Nee, iedereen kent deze film, niet alleen mijn generatiegenoten. Ik heb de film zelf al vele, vele malen gezien, zeker in de jaren zestig. Vraag mij niet hoe vaak, want dat weet ik niet meer. Laten we het hier maar op houden: vaak. 
Maar hoe is het om die film nu, ruim veertig jaar later, weer terug te zien? Welaan: alsof het gisteren was! Toch heeft de film, één van de grote klassiekers in de geschiedenis van de cinema, nu wel iets gedateerds. Dan ervaar je hoezeer de tijdgeest is veranderd. Voorbeeld: wat ziet het straattuig uit die tijd (de jeugdbendes Jets en Sharks) er keurig netjes uit, naar hedendaagse maatstaven gemeten. Geen tatoeages, geen bling bling en petjes, fris gekapte koppies en de blanke pit zie je duidelijk onder de ruwe bolster schemeren. En wat een zoetige romantiek, bijna tenenkrommend-lachwekkend, die übersentimentele liefdesscènes tussen dat lievige mooie stel Tony en Maria. Maar toch: voelde ik iets prikken in mijn ogen?

En wat een softie zeg, die Tony (Richard Beymer), zo zag ik hem niet in mijn jonge jaren. Maar vergis je niet: hij was in de film wel mooi de sterkste, slimste, karaktervolste en lenigste 'Jet' maar is bekeerd tot een aangepaste, hardwerkende jongere.

Maar kom op, mijn cynisme is misplaatste stoer-doenerij: het verhaal kon ik al dromen, dus in die zin was de film bepaald geen verrassing meer. Maar de muziek, de choreografie, het Romeo en Julia-thema, het is en blijft ook anno 2012 prachtig. En ook ditmaal ontkwam ik er niet aan: tranen en brok in de keel bij de laatste indrukwekkende scène, want die staat nog als een wolkenkrabber.

Ziezo, nu snel weer naar de Top 2000 à go go (moet ik elke avond zien) en niet al te laat naar bed, want morgen moet ik nog één dagje (ochtend) werken in het oude jaar.