Van spechtenbos tot culinair familie-uitje

Ziezo, vandaag gaat de cultuurbarbaar weer eens naar Amsterdam, ditmaal op stap met oud-collega Siebrand. Nu alleen nog even een korte update van de afgelopen dagen.

Gisteren heb ik een kort stukje hardgelopen, een half uur slechts dus dat mag geen naam hebben. Wel een hele groep bonte spechten gezien in de Bosjes van Pex, ze fladderden achter elkaar, van boom tot boom, en af en toe gaf er eentje een drumsolo ten beste. Een goede foto heb ik niet van ze kunnen maken, wat hiernaast staat is nog de minst slechte...
Zondag doe ik wel weer mee aan de 1 van de 4, de 10 km wedstrijd/prestatieloop van alle vier de atletiekverenigingen in de regio Den Haag. Ditmaal bij De Koplopers is Delft.

Minder heroïsch, maar wel verstandig denk ik, is dat ik begin deze week mijn inschrijving voor de marathon van Rotterdam heb geannuleerd. Door de blessure - geen last meer van - en daarmee de opgelopen trainingsachterstand (van 2,5 week), leek mij dat geen haalbare kaart. En ja, ik heb wel degelijk mijn leeftijd laten meewegen, want ook al zou ik in staat zijn om de komende tijd twee keer dertig kilometer te trainen - wat nog maar zeer de vraag is - dan duurt het herstel van die trainingen ook weer een tijdje. Ik begrijp de drang tot ultralopen heel goed maar heb daar zelf geen aanleg voor, helaas. Ik ga wel weer kijken, ook leuk!

Leukste moment van de afgelopen dagen was een etentje met onze dochter, schoonzoon en zijn ouders bij Niven, een heel sfeervol restaurant (met Michelin-ster) in Rijswijk. Gevestigd in een oude -uiteraard gerestaureerde - boerderij. Het is alweer een tijd geleden dat wij met elkaar een vorkje gingen prikken.

Wij gingen voor een 10-gangen menu. Eigenlijk was het meer een proeverij dan een maaltijd. Bij iedere gang kregen wij een nieuw bord of schaaltje geserveerd,  steeds met een andere culinaire verrassing. Het waren minuscule hapjes, maar vrijwel alles was van topkwaliteit, vrijwel alles was heel lekker en verfijnd en zo nu en dan veroorzaakten combinaties van ingrediënten een ware 'smaak-explosie' zoals dat heet. Hoewel wij er heen gingen in het kader van een zogeheten 'dinner-actie' en zuinig waren met de drank, was het toch niet echt goedkoop. Maar het was de moeite waard. De mensen die bedienden waren jong, snel en efficiënt en allervriendelijkst, en met alle hapjes bijeen had je aan het eind van de avond toch een complete maaltijd achter de kiezen (hoewel dit eigenlijk geen juiste uitdrukking is voor zo'n chique restaurant, moet toch werken aan mijn 'snob-appeal')...

Bij het verlaten van Niven kwam ik Lodewijk Reijs nog tegen, een oud-collega van het ministerie van OCW die momenteel veel optreedt met zijn rockabilly-groep 44 Shakedown. Hij nodigde mij nog uit voor een optreden dit weekend in Café Lambiek in Tilburg, maar dan kan ik hoogstwaarschijnlijk niet in verband met die loop in Delft en andere sociale verplichtingen. Lijkt mij overigens wel leuk om een keer te zien, volgens mij swingt het behoorlijk...

Zachtste winter sinds....?

Tegen de verwachting in, was het wonderschoon weer woensdagmorgen. Alweer een winterdag waarop het lentegevoel de overhand krijgt. Eerst boodschappen doen voor het ontbijt, daarna het ontbijt zelf - croissantjes met jam en koffie, altijd een Frans feestje - en wat achter de PC om FB en inbox te checken. Omstreeks kwart voor elf omgekleed en op pad, met de benenwagen in hardloopstand. Eerst tien minuten inlopen en warming up aan de Laan van Poot, daarna een kleine zeventig minuten gelopen.

Dat was bepaald geen straf, lopen met een stralend zonnetje in je gezicht. Via de Laan van Poot ging ik het Fuutpad op naar boven, de duinen in, linksaf langs het veld en een paar honderd meter verderop het strand op, richting Kijkduin, met de zuidoostenwind schuin tegen. Dat was eigenlijk het enige ongemak, de wind was behoorlijk stevig.

Wat op het programma stond voor de groepstraining 's avonds (duurloop 1 met driemaal tien minuten duurloop 3) heb ik echter niet gered. De eerste tien minuten dl. 3 gingen met wind tegen en werden slechts 7 minuten, de tweede tien minuten gingen alleen in het begin (drie minuten) in een wat sneller tempo. De laatste van de serie werd geen 10 minuten maar één kilometer, die ging wel zo hard mogelijk (4'55''). Daarna in een relaxed tempo naar huis gejogd.

's Avonds kreeg ik eters. Van spruitjes, de oerhollandse en lang niet door iedereen geliefde groente, zeker niet bij kinderen, is een waar koningsmaal te maken. Werkelijk erg smakelijk!

Hierbij het recept voor 4 personen:

Ingrediënten

• 500 gram spruitjes
• 1 duobakje gerookte spekreepjes of spekblokjes
• 1 ui, gesnipperd
• 250 gram kastanjechampignons
• 1/2 doosje (125 gram) keukenboursin met fijne kruiden

Kook de spruitjes in een pan met weinig water in ca. 10 minuten beetgaar. Bak intussen de spekjes, ui en champignons in een koekenpan.

Voeg het geheel samen met de boursin bij de spruitjes.

Lekker met aardappelpuree en gebraden kip (bv. kippenpoot) of karbonade. Goede volle bordeaux erbij drinken.

Mondriaan en het kubisme

Dinsdag zijn wij overigens nog naar het Gemeentemuseum Den Haag gegaan. Was het afgelopen zondag nog een gekkenhuis daar - want de laatste dag van de Coco Chanel tentoonstelling - nu konden wij zó naar binnen. Wij hebben iets beter de jubileumtentoonstelling 'Mondriaan en het kubisme - 1912-1914' kunnen bekijken.

Zoals genoegzaam bekend was Piet Mondriaan (1872-1944) zeer ambiteus. Hij ontwikkelde zich tot één van de grootmeesters van de moderne kunst en legde een vastberaden weg af van sfeervol naturalisme tot 'de essentie' van het beeld, naar abstractie. In 1912 vertrok hij naar Parijs om het kubisme te bestuderen. Toen hij twee jaar later terukeerde en bij kunsthandel Walrecht (Den Haag) zijn nieuwe werk exposeerde, werd duidelijk hoezeer hij verwijderd was geraakt van de Nederlandse kunst. Hij groeide uit tot een groot inspirator voor andere kunstenaars.

Deze herinneringstentoonstelling is een hommage aan Mondriaan die 70 jaar geleden overleed. Maar je ziet niet alleen werk van Mondriaan maar ook van Nederlandse tijdgenoten en werk van Pablo Picasso, Georges Braque, Henri Le Fauconnier en Fernand Léger, dat in bruikleen is van onder andere het MoMa in New York en de Fondation Beyeler in Basel.


Wie meer wil weten over deze expositie, verwijs ik naar voornoemde website of naar de tentoonstelling zelf, tot half mei in Gemeentemuseum Den Haag te bezichtigen.

Zo schilderde Mondriaan ook: de Piëta van Villeneuve-Les Avignon

Röntgenfoto schilderij Mondriaan

Schoonmoederweekend (slot)

Uitkijkpost in De Uithof: de lente komt er aan!

Er is iets misgegaan met het delen van het vorige blogje op FB, vandaar dat er nu twee posts vlak achter elkaar staan. Vandaag is het maandag 3 februari. Een heerlijke, bijna lente-achtige dag en voor mijn schoonmoeder een heel bijzondere dag want vandaag is zij 90 jaar geworden! Dit is dan ook meteen het laatste blogje met bovengenoemde titel.

Daphne en haar 90-jarige oma

's Ochtends zijn wij op visite gegaan, cadeautjes gegeven, koffie met gebak, het bekende werk. Daarna (rond half twee) kwam dochter Daphne haar oma, moeder en tante met de auto ophalen voor 'de verrassing': een High Tea in Hotel des Indes. Daar waren ook twee zussen van schoonma en de schoonmoeder van Daphne. 'De mannen' mochten daar niet bij zijn, het was een vrouwen-uitje. Ik kan daar dus helaas niets over vertellen of toch wel: mijn vrouw zei later dat het geweldig geslaagd was, de High Tea kende vier gangen en er werd ook nog een rondleiding door het fraaie historische gebouw gegeven.

Nog meer tekenen van de prille lente...

Iets meer kan ik vertellen over mijn bezigheden vandaag. Er is veel gewandeld: een half uur door De Uithof, later in de middag anderhalf uur door de duinen en Meer en Bosch. Daar spotte ik bijgaande bonte specht, maar aan het geroffel te horen zaten er nog meer.

En 's avonds een complete training afgewerkt met Groep 5! Alhoewel de benen op de duur wat pijnlijk werden en weer wat gewonnen kan worden aan souplesse en duurvermogen, kon ik aardig meekomen. Niet dat het nu zo'n zware training was, want voor een aantal 'Apeldoorngangers' (Ellis, Ilse, Eveline en Arne) was het een hersteltraining. Toch lag het tempo niet laag. Zelf heb ik, exclusief het inlopen van huis naar de Laan van Poot, zo'n zeventig minuten achter elkaar gelopen. Overigens nam Ilse de honneurs van Wim waar als trainer, want laatstgenoemde moest overwerken. Kan gebeuren!

Schoonmoederweekend (deel 2)

Nou, over deel 2 van het schoonmoederweekend zal ik niet teveel uitwijden. Zij zal best een leuke dag met haar beide dochters hebben gehad maar er is zóveel misgegaan bij de interne communicatie - niet aan mij te wijten - dat ik de dames nòch bij het Museon (waar we hadden afgesproken) nòch bij het eten (later op de dag bij Simonis, waar we eveneens hadden afgesproken) heb getroffen. Wel van hot naar her gefietst, maar steeds zonder resultaat en mobiel contact was ook niet mogelijk. Pas veel later - na voor de tweede keer deze dag overrichter zake naar huis te zijn gefietst - hoorde ik dat zij in een ander visrestaurant zaten dan afgesproken was, en dat zij overdag tevergeefs geprobeerd hebben om mij te bereiken om te melden dat ze naar een heel ander museum zijn gegaan (Muzee in Scheveningen). Ik was toen dus niet thuis.

Maar goed, voor buitenstaanders is dit gezeur in de marge, dus laat ik het over de zondagochtend hebben. Prestatieloop bij AV 40! Ik zou meerijden met jan Wierenga maar hij belde dat-ie verkouden was dus ben ik met het openbaar vervoer (tram, trein en bus) naar de Sportring in Delft gegaan. Ruim op tijd was ik er. Ik schreef in voor twee ronden van 7 km., die 27 km in Apeldoorn zou teveel zijn maar 14 km. moest kunnen. Na het inschrijven warme chocolademelk gedronken. Die werd in een fraaie beker geserveerd!

Daarna omgekleed, even ingelopen op de baan, een paar mensen gesproken. En dan van start, om 11:00 uur precies. Er deden een paar honderd lopers mee. Het is alweer een tijd geleden (ruim een maand) dat ik deelnam aan een loopje en dat heb ik gemerkt! Het ging eigenlijk helemaal niet zo makkelijk, integendeel, en bij het 4 km punt wist ik het al: ik zou het bij één ronde houden, 14 werd teveel. Maar goed dat ik niet in Apeldoorn ben gaan lopen, dat was een regelrecht drama geworden! Hoe dan ook wist ik krap onder de 38 minuten (37'55'') te finishen. Best wel wat teruggevallen, maar toch ben ik blij dat ik het heb gedaan.


Ter versiering hierbij toch nog een paar van die fraaie natuurfoto's die ik vandaag in het Museon zag. Er is daar een expositie van de beste natuurfoto's van het afgelopen jaar. Ja, ik was er nu toch, dus kon ik net zo goed even binnen gaan kijken...

Schoonmoederweekend (deel 1)

Jammer genoeg wordt het geen Apeldoorn voor mij dit jaar, zonde van het inschrijfgeld, maar ja. De blessure is over, ik kan weer hardlopen maar om na een maand nauwelijks en alleen relatief korte stukjes gelopen te hebben meteen 27 km te gaan lopen is vragen om moeilijkheden. Voor menige die-hard klinkt dit wel heel voorzichtig maar ik loop liever het hele jaar door dan één keer (niet eens) goed waarna de trainingsopbouw is verstoord. Wel ga ik naar Delft, ik zie wel wat ik bij AV '40 ga lopen...

Dit weekend staat in het teken van de verjaardag van schoonmoeder. Kom kom, zul je je afvragen: is dat niet een beetje overdreven? Een heel weekend voor één verjaardag? Ja, dat mag zo lijken maar schoonma wordt 90 jaar, en zoals het aloude cliché wil, je wordt niet elke dag negentig. Het moet gezegd: zij heeft de energie, de activiteit en het uiterlijk van een 72-jarige.

Vandaag was fase 1 van de feestvreugde. Dat kwam neer op visite vanuit het noorden, schoonzus en één van haar zonen daalden af vanuit Drenthe naar de residentie. Laatstgenoemde logeert dit weekend bij ons. Zijn broer bleef met vriendin in het hoge noorden, Groningen om precies te zijn. Dit wegens rugklachten. De hele familie kwam in de voormiddag bij ons op visite. 

's Middags vluchtte ging ik naar de stad om een spijkerbroek te kopen en slaagde zowaar bij Peek en Cloppenburgh. Op weg daarheen hoorde ik in de Wagenstraat luide muziek, vooral slagwerk en gongs. Dat bleek bij een optocht te horen in het kader van het Chinese Nieuwjaar. toch maar even wezen kijken en enkele snapshots genomen. Daarna bij P&C diverse broeken gepast, uiteindelijk een gekocht en toen weer naar huis. Later in de middag voegden onze dochter en schoonzoon zich bij het gezelschap, nog later gingen we met z'n allen (zeven personen) naar restaurant Alexander op de Denneweg.

Dat was heel smakelijk moet ik zeggen! Dat was ook wel de verwachting want op IENS lazen we alemaal lovende recensies. Zelf nam ik een voorgerecht waarin onder meer avocado en garnalen waren verwerkt, malse eendenbout met calvadossaus en een crêpe suzette met ijs na. Het viel mij trouwens op dat alle restaurants op de Denneweg vol zaten. Kennelijk is de crisis - althans voor deze tak van horeca - voorbij.  

Weer met de groep!

Woensdagavond heb ik voor de eerste keer sinds een week of vier meegetraind met Groep 5.  Ik viel meteen met de neus in de boter, of liever gezegd in een vrij zwaar programma: 4-6-8-6-4 minuten in een behoorlijk snel tempo. Hoewel er nauwelijks tot geen sprake meer is van een blessure, blijf ik voorzichtig. Voor de training gaf ik al aan dat ik in ieder geval mee zou gaan met het 'inlopen' en de oefeningen.

Het begon veelbelovend, maar al bij de eerste 4 minuten bleek ik de groep met moeite te kunnen volgen. Bij het tweede tempo (6 minuten) haakte ik halverwege af en besloot voor mijzelf te gaan lopen, waarbij ik wel rekening hield met het programma. Dus wel die tempo's, maar dan in 'eigen' tempo. Na zeventig minuten was ik terug op de baan. Geen pijn gehad, dus dik tevreden.

Wel zit die 27,5 km. Asselronde komende zondag in Apeldoorn er niet in - zo'n lange duurloop ga ik waarschijnlijk niet redden en als ik 'm al zou uitlopen zou ik veel te veel moeten 'geven' waarmee ik alleen maar afbreek. Dus dat startnummer gaat in de aanbieding. Wie het eerst komt...

Overdag ben ik eerst naar de Willem de Zwijgerlaan gegaan om iemand te interviewen voor het clubblad, daarna weer naar huis gefietst en naderhand een aardig stukje (anderhalf uur lang) gewandeld door de duinen. Dat was geen straf, het was mooi weer, met een pril winterzonnetje. Thuisgekomen, nog even wat geschilderd, tv gekeken, tas ingepakt en naar de club gegaan.

Orbs: 'stof' tot speculaties...

Zowaar gisterochtend (maandag) weer langer dan een uur (70 minuten) gelopen. Door de duinen, stukje over het strand, bij Kijkduin naar de Puinduinen en naderhand Meer en Bosch. Nog steeds voel ik heel af en toe 'in de verte' een gevoelig plekje in rug en hamstrings waardoor ik nog steeds een beetje 'typisch' loop. Maar we lopen weer! Alleen ben ik nu prompt aan het hoesten... Verkouden!

Nu even iets heel anders. Eerlijk is eerlijk: ik heb een meer dan gemiddelde belangstelling voor 'randwetenschappen', voor zaken en verschijnselen die al dan niet onderzocht zijn en waarvoor allerlei mogelijke verklaringen worden gegeven die geen van alle afdoende zijn. Sites als Wanttoknow, Grenswetenschappen en Niburu staat vol met artikelen over dat soort onderwerpen, variërend van graancirkels, ufo's tot complottheorieën over wereldschokkende gebeurtenissen als 9/11.

Allemaal onzin dus. Tenminste, dat vinden de meeste mensen. Nou ja.... Nuchterheid en een kritische instelling zijn - terecht - hooggewaardeerde eigenschappen, dat geldt zeker voor 'ons Nederlanders'. Ik geloof ook niet zomaar alles wat er wordt geschreven en beweerd, maar vaak is het het wel interessant om te lezen. Ik sta er in ieder geval wel open voor.

Een van die verschijnselen waarover op internet veel wordt gediscussieerd zijn de zogeheten orbs. Dat zijn van die ronde cirkeltjes, lichtbolletjes in feite, die op schijnbaar onverklaarbare wijze op foto's verschijnen, vooral foto's die met een digitale camera met ingebouwde flitser zijn gemaakt. Zoals op bijgaande foto's.

Ik hoor je al denken: "Onverklaarbaar? Wat een lariekoek, dat zijn gewoon stofjes, of spatjes op de lens dan wel reflectie van het licht op de lens dat zich vertaalt als lichtbolletjes op de foto".

Dat kan zomaar zijn, ik zal dat niet tegenspreken. Ik weet het echter niet zeker. Nu is het beste om bij dit soort zaken 'het scheermes van Ockham' principe te hanteren: zoek de verklaring niet meteen te ver, ga uit van het meest waarschijnlijke, elimineer de franje, fantasie en het wensdenken. De meest gangbare gedachte is inderdaad dat orbs stofdeeltjes zijn of druppels waartegen het licht van de flitser reflecteert. Deze manifesteren zich dan op de foto als bolletjes. In bovenstaande foto zie je dat het flitslicht extreem sterk reflecteert op de strips op het hesje van de loper en op de broek van de dame. Het bolletje dat daarboven zweeft (de Orb) zou daar mee te maken kunnen hebben. Bij vergroting zie je dat het bolletje die typische structuur heeft van een 'echte' orb zoals die op internet te zien zijn. De nuchtere 'gezond verstand' verklaring is dat het een stofdeeltje betreft dat zich vlak voor de lens bevindt en waartegen het flitslicht x-maal wordt versterkt. Maar zoals wij allen weten zijn stofdeeltjes uitermate klein en alleen zichtbaar in een bundel binnenvallend zonlicht, dus wel typisch dat er op deze foto maar één minuscuul stofdeeltje als orb zichtbaar is.

Ik heb zelf in mijn persoonlijke fotobestanden verder gezocht naar foto's met orbs, dat waren er aanmerkelijk minder dan ik verwacht had. Wel staan er op die andere twee foto's (een is gemaakt bij een opgraving in de duinen bij Kijkduin, de ander in het museum Van speelklok tot Pierement) van die vage bolletjes, maar deze zijn minder overtuigend. Het kunnen lichtreflecties zijn, vochtspatjes of stof, al blijft de bolletjesvorm opmerkelijk.

Maar toch: als je zo wat gaat rondstruinen op internet blijkt dat velen - en niet alleen zwevers, 'believers' of fantasten - denken dat orbs energieën zijn, entiteiten zelfs of 'dolende zielen'. Dit blijkt uit de vele discussies over dit onderwerp: google maar eens op 'orbs', dan ben je de rest van de avond zoet maar uiteindelijk kom je nog niet veel verder. Onder andere staat hier een uitvoerige discussie over dit onderwerp!



Maar goed, nu weer met beide benen op de grond. Die zijn ook zondagochtend op de grond gebleven, zij gingen althans bij de Puinduinrun, geen steile trappen en hellingen beklimmen. Mijn startnummer kon ik gelukkig kwijt, en je gelooft het niet: Fred van der Gon Netscher heeft 47 minuten gelopen, een supersnelle tijd! Echter leek ik tijdens de Puinduinrun met startnummer 288 opvallend veel op de veel jongere Figo Mouti....

Tenslotte nog een aardig en gezond recept dat ik twee dagen terug maakte: een avocado-mango salade met gerookte kip. Kip en mango in plakjes snijden en de avocado in reepjes, op bedje van sla (liefst mix-salade) leggen, sausje (vruchtenvinaigrette) er overheen van citroensap, sinaasappelsap, grove mosterd en wat peper en zout, geroosterde pijnboompitjes er er op het laatst overheen strooien. Kan als maaltijdsalade gegeten worden!