Duurloopje: net geen zuurloopje

Na een gedeeltelijke stranddag - want 's ochtends krachthonk, waar ik het de laatste weken rustiger-aan doe wegens een geïrriteerde schouder - kwam een avond waarbij de omstandigheden ideaal leken voor een duurloopje met enkele versnellingen.

Onze groep was niet groot ditmaal, maar er werd niet minder om getraind, evenals maandag onder leiding van Arie.
In gezelschap van enkele andere groepen die kennelijk hetzelfde idee hadden, liepen wij bij de Fuutlaan naar boven de duinen in, waar na een korte warming-up een duurloopje volgde.

Het verkleinwoord 'duurloopje' heeft iets geringschattends, alsof het 'een eitje' was. Maar zo voelde het niet aan wat mij betreft. De training van afgelopen maandag - en daags daarvoor het duurloopje in Drenthe - zaten kennelijk nog in mijn benen.
Het was wel zo dat anderen - onder wie Ton en Sonja - aangaven ook wat 'zwaarte' te ervaren tijdens deze loop wat vooral met de hoge luchtvochtigheid en de warmte te maken had.

Het duurde enige tijd - misschien wel twintig minuten - voordat benen en vooral knieën wat minder pijnlijk aanvoelden. Op landgoed Ockenburgh draaide ik zelfs goed bij de lange tempoloop - ik schat zo tussen één en anderhalve kilometer - waar ik niet heel ver achter snelle Barend bleef terwijl er geen sprake was van forceren. Dat wilde ik ook per se niet omdat vrijdagavond de Beach Run op Kijkduin wordt gelopen en dat is zeker geen 'eitje'.

Dat was ook de reden dat ik op de terugweg aan de staart van de groep bleef hangen, om mezelf toch een beetje te sparen. Maar ik werd door Arie naar voren gedirigeerd en vervolgens moesten de anderen mij volgen. En zo geschiedde.

Het was wel een vrij lange training ditmaal, toen we uiteindelijk terugkeerden op de Laan van Poot, hadden wij er - bruto - 1 uur en 28 minuten op zitten. Met twee radlers en dat ene biertje later op de avond had ik dan ook geen moeite...

Lekker aanpoten bij Fartlek

Een keurig groepje maandagavond, in de zin van: van redelijk evenwichtige samenstelling. Zeven dames (Alice, Sonja, Ana, Namita, Tanja, Ellen en Carla) en zes heren (Arie, Oskar, Barend, Jan en Fred) dat was het zo'n beetje.

Ana moest nog wat herstellen van een 10 km loop op zondag, waarbij ze eerste dame 60+ werd maar niet als zodanig werd gelauwerd. Dit vanwege het niet opgeven van de leeftijd bij inschrijving. Zij had 52 minuten gelopen terwijl de officieel als 'eerste' geregistreerde 60+ dame er 1 uur en 2 minuten over had gedaan! Hoe dan ook, Ana heeft wederom een fraaie prestatie neergezet!

Op het programma stond een fartlek, en dat werd een vrij pittige. Daartoe gingen we naar het duingebied Het Westduinpark, onder leiding van Arie. Eerst via de oprit bij de Fuutlaan naar boven, vervolgens rechtsaf tot aan het bekende glooiende veld nabij Duindorp.

Na de gebruikelijke oefeningen deden we eerst in duo's wat gevarieerde - geïmproviseerde - loopscholing waarbij we de hele oppervlakte van het veld konden gebruiken. Nummer één van elk duo gaf richting, tempo en loopvariatie aan, de ander volgde totdat het sein werd gegeven voor de wissel.

Vervolgens was er een soort estafetteloop waarbij de mannen zich aan de ene en de vrouwen aan de andere kant van het veld opstelden, beide groepen naast een picknicktafel. Zodra het sein werd gegeven, rende de eerste van elke groep in snel tempo naar de tegenovergestelde groep, naar schatting zo'n 100 meter verderop, om daar via een hindernis (over bank en tafel heen) weer terug naar de eigen groep te hollen om daar het denkbeeldige stokje aan een ander te geven. Waarna het ritueel zich herhaalde totdat iedereen aan de beurt was geweest.

Vervolgens liepen we door tot aan de Nieboerweg, daar staken we over naar de Bosjes van Poot. Daar werd de kern van het programma, met een aantal pittige versnellingen, afgewerkt. Eén was bijzonder pittig, er moest snel worden gelopen op een pad met behoorlijk wat stijgwerk. Dat ik de twee snelle 'jongens' Jan en Barend redelijk goed kon volgen is - voor mij persoonlijk - een goed teken dat de vorm weer wat terugkeert. Naderhand hadden we op de Laan van Poot nog zo'n stuk, namelijk het duinpad achterlangs het sportveld dat ter hoogte van de Fuutlaan begint en ca. 500 meter verderop uitkomt op de Laan van Poot. Dat probeerde ik in zo snel mogelijk tempo te overbruggen en dat ging goed, ook al kon ik Barend en Sonja niet bijhouden zonder zuurstofschuld. Daarna toch weer snel hersteld.

Na afloop hebben we in de kantine thee gedronken - met dank aan Jan, die trouwens jarig is vandaag - alvorens huiswaarts te keren. Zelf was ik lopend gekomen en ging ook lopend terug. Het was een mooie training voor de maandagavond, die ik voor de rest bankzittend en tv kijkend heb doorgebracht.

Oh ja, de foto's bij dit bericht zijn nog van het afgelopen weekend in Drenthe, heerlijke provincie om lange duurlopen te maken door mooie natuurgebieden, waarbij je amper iemand tegenkomt....

Nena's 100ste luchtballon getraceerd

Tijdens een avondwandelingetje door Gieten - dat was afgelopen zaterdag - stuitten wij op een grote veelkleurige circustent. Tenminste, daar leek het vanuit de verte nog het meeste op. Al snel bleek dat het een immense luchtballon was, die als een zieltogende walvis uitgestrekt op een grasveld lag, terwijl een aantal mannen druk doende was om er leven in te blazen. Dit door het toedienen van hete lucht waarmee de ballon binnen de kortste keren gevuld werd.

  
Uiteindelijk steeg de ballon, inmiddels gevuld met een groep hoogvliegers, op en verdween weldra over bomen en daken in de verte. Toepasselijk nummer hier.... en een uitgebreider fotoverslag staat hier...

Ik was diezelfde middag - alweer - naar Drenthe getogen. Een reis die door 'werkzaamheden aan het spoor' gedeeltelijk met NS-bussen werd gemaakt.

Die zaterdagochtend heb ik nog een stukje gewandeld door Het Haagse Bos met De Doornvogels. Dit na eerst koffie te hebben gedronken bij Paviljoen Malieveld. Een wandeling van 20 kilometer waarvan ik er amper vier heb volbracht. Reden: moest de trein halen om - uiteindelijk - op tijd in Gieten zijn voor een etentje. Schoonzus vierde haar verjaardag met familie, vandaar.

Dat is gelukt, d.w.z. zowel het op tijd zijn als het etentje in Gasselte. Dat was bij Bistro LUF, vriendelijke bediening, prima eten - zelf gekozen voor een verrassingsmenu - en sfeervolle entourage.

Zondag 10 juni. 

Wat is Drenthe toch mooi. En niet alleen voor fietsende ANWB-echtparen (met dank aan Brigitte Kaandorp). Na afgelopen vrijdag nog een stuk (50 minuten) 'voor mezelf' te hebben gelopen, herhaalde ik dat in Gieten. Het werd een plezierig en vlot aanvoelend duurloopje van ruim een uur. Van logeeradres liep ik door het bos naar het viaduct, daar onderdoor en meteen naar rechts de weg op die langs camping Het Zwanemeer loopt. Op een gegeven moment (na ca. 2 kilometer) sla je rechtsaf een smal paadje in en loop (of fiets) je een eindweegs door het wijdse open landschap van natuurgebied De Breevenen.

Daar was ik al eerder geweest en vandaag zou ik er zelfs twee keer komen, de tweede keer samen op de fiets. Dus toch nog een beetje ANWB-echtpaar...

Hoe dan ook, De Breevenen was ook het afgelopen weekend weer fraai, van onhollandse - want nauwelijks tot geen horizonvervuiling - wijdsheid. Van tijd tot tijd zie je vlindertjes opvliegen evenals vogeltjes met 'leeuwerik-achtig' gedrag, maar dat zijn graspiepers, uiterlijk zijn het net mini-zanglijstertjes.

Ook nog even afgestapt bij het mini-dorpje Eexterzandvoort, waar je bij een van die fraaie boerderijen - je waant je soms in het Ot en Sien-tijdperk - eieren en diverse soorten jam kunt kopen. En daarnaast ook stekken van de bamboeplant, die kon je 'voor nop' meenemen maar de potten waren te zwaar om zo'n lang stuk te vervoeren dus die hebben we maar laten staan. Wel een potje aardbeien-frambozenjam en een potje rabarber-appeljam gekocht.

Vader gaat op stap met Souvenir naar Pink Floyd

Donderdag was een (tijdelijk vrij)gezellige dag. 's Ochtends naar Artifac om wat schildersmateriaal in te slaan en daarna thuis nog wat 'rommelen'. In de middag ging ik weer eens naar het Filmhuis. De keus viel op de film 'Souvenir' die als 'feelgood' aanbevolen was. Zelf heb ik het ervaren als een modern-romantische film, overwegend luchtig en bij vlagen ontroerend met tragi-komische elementen.

Het was een méér dan alleraardigste film, sterker: het was een goede film. Dit niet in de laatste plaats door het fenomenale spel van Isabelle Huppert en haar tegenspeler Kévin Azaïs.

Huppert speelt Liliane, die als arbeidster in een vleeswarenfabriek werkt. Haar taak bestaat uit het opleuken van paté's met laurierblaadjes en jeneverbessen. Ooit schitterde zij als 'Laura' in de hitlijsten met het nummer 'Souvenir'. Ze nam zelfs deel aan het Eurovisie Songfestival en werd toen tweede, na ABBA.

Dertig jaar later is Lilianes ster helemaal uitgedoofd. Ze wil ook niet meer herinnerd worden aan haar vroegere zangcarrière. Dit gebeurt echter wel doordat een nieuwe werknemer, de 22-jarige Jean, haar herkent: hij herinnert zich dat zijn vader altijd al idolaat was van Laura, zodra zij op tv kwam was hij helemaal op haar gefocusd, dit niet tot onverdeeld genoegen van zijn vrouw.

Aanvankelijk ontkent Liliane dat zij Laura was en ooit heeft gezongen, en reageert zij wat gereserveerd-afstandelijk op de jongeman.

Deze Jean, die naast zijn werk hard traint om bokskampioen te worden, zoekt echter steeds meer toenadering en raakt verliefd op de veel oudere Liliane: iets dat voor de kijker volstrekt aannemelijk is al was het maar omdat Huppert op oudere leeftijd (64 jaar) mooier is dan ooit, en dat zonder kunstgrepen. Hij weet haar over te halen om een keertje op een feestje voor zijn vrienden te zingen. Dat is het startschot voor een aanvankelijk niet geheel gewilde comeback.

In de film acteert Huppert een aantal keren als zangeres en dat doet zij met veel flair en charisma. Wat frappeert is dat zij heel aardig kan zingen, een beetje in de stijl van Francoise Hardy of Jane Birkin. En het liedje 'Souvenir' is er ook een dat naderhand bleef rondzingen in mijn hoofd.

Jean is vastbesloten om Liliane terug te laten schitteren. Hij wordt haar manager en na een wat moeizame start lijkt de comeback van 'Laura' te gaan lukken. Een kleine maar mooie rol als ex-manager en voormalige echtvriend van Laura is daarbij weggelegd voor Johan Leyssen die met het vorderen der jaren een steeds markantere 'kop' krijgt, een beetje zoals Richard Harris destijds.

Laat ik het plot niet verklappen, maar ik had het er al over dat het een feelgood movie is....

PINK FLOYD met Orange Skies

's Avonds ging ik naar Pier 32 waar ik had afgesproken met Arne. Gewoon wat bijkletsen onder het genot van een biertje (of twee, drie). Met op de achtergrond bluesmuziek met jazzy tonen en richting horizon een van de mooiste zonsondergangen ooit hier waargenomen. Grootse gratis lichtshow U aangeboden door Moeder Natuur!

We gaan aardig richting langste dag, en dat was te merken: pas tegen elf uur was het laatste streepje oranje-roze verdwenen en werd het donker.

Ook nog andere Haagvrienden gespot onder wie Jan M. en Dick W. , die kind aan huis zijn bij Pier32, een ex-collega en een vriend uit een gezamenlijk grijs verleden, Bas M. Kortom een gezellige avond waarbij het weliswaar niet erg warm was maar behaaglijk genoeg om lang buiten te zitten. Ondertussen werd er binnen gedanst maar dat hebben we ditmaal niet gedaan.

Tommy Cooperloop en 'Inspiring Ladies'

Het was een gezellige woensdag. 's Ochtends na het boodschappen doen broccolisoep gemaakt, lekker (en) makkelijk voor een keertje.

Tussen de middag had ik een lunch-afspraak met ex-collega Kerstin Vogel, journaliste van professie die onder meer voor de Viva schreef, maar daarnaast ook beeldend kunstenaar is met fotografie als specialisatie.

We hadden bij Pulchri afgesproken waar de straat voor de ingang juist was opgebroken. Een van de charmes van deze Haagse kunsttempel is de binnenplaats, waar je bij mooi weer heerlijk kunt lunchen. Echter was het weer bepaald niet mooi dus besloten we naar De Posthoorn te gaan, om de hoek. Daar was nog een tafeltje vrij. Gezellig bijgepraat over van alles en nog wat, er was zelfs nog even tijd voor een 'selfie'.

De lunchafspraak is ook gemaakt omdat ik niet bij de opening van de expositie kan zijn aanstaande zaterdag. Ga uiteraard wel een andere keer kijken.

's Avonds was er weer een coopertest. Ik had mij ingeschreven voor de eerste sessie om 18:30 uur.
Mij wordt weleens verweten dat ik bij loopjes te hard van start ga, daar ben ik het niet altijd mee eens maar soms klopt die kritiek wel. Wat daar ook van zij, een snelle start werkt bij mij meestal wel. Maar ditmaal besloot ik eens niet eigenwijs te doen en rustig te lopen. Dus liep ik in het kielzog van Bert, wij zijn min of meer aan elkaar gewaagd. Het werkte echter niet. Eerste ronde 2 minuten (okee), tweede 4 minuten en 2 seconden (even tandje erbij), derde 6 minuten en 5 seconden (oef!). Dat ging niet goed, ik zou zo nog minder dan 2400 meter lopen. En inderdaad, de laatste ronde versnelde Bert iets en er ontstond een gaatje, onmogelijk om dicht te lopen. Dat resulteerde uiteindelijk in 2360 meter. Het lijkt wel dat hoe vaker ik loop, hoe langzamer ik word. Moet ik nog steeds dit soort resultaten delen op dit blog en op facebook? Ach welja, het is nu eenmaal de realiteit. En lopen blijf ik toch wel, ik kan niet anders.

Hieronder een kort fragment van een latere sessie met louter snelle lopers.

Ook na de loop weer gezellig gekletst met deze en gene, de sfeer tijdens en rond de coopertesten is altijd goed en heeft ook invloed op de sociale contacten.

Verder weer wat bezig geweest met penseel, verf en schildersdoek. De dame met de pioenen (en druiven) heb ik nog wat bijgewerkt. Maar even terzijde leggen en met iets anders beginnen...

DIOS Lenteloop 2017

Vandaag was in Den Hoorn de Lenteloop., onderdeel van de jaarlijkse DIOS Lentefeestweek. Een wedstrijd- annex prestatieloop over 1, 2, 5 en 10 kilometer. Na de halve marathon van Leiden en The Royal Ten een week later, koos ik ditmaal voor de wat kortere afstand, de vijf kilometer.

Jan & Jan, met wie ik als de wiede wierenga naar het groene veld van het Westland mocht meerijden, hadden hun zinnen gezet op de 10 kilometer. Zelf had ik geen zin om van gedachte te veranderen, wat wel mogelijk was want we moesten ons nog inschrijven.

Bij aankomst ergens in een zijstraat de auto geparkeerd en een stukje naar het dorpscentrum gelopen. Daar stond weer de vertrouwde tent waar je consumpties kon krijgen en waar kon worden (na)ingeschreven. Daarna snel omgekleed in de kleedkamers van het naburige sportcomplex. Veel bekende gezichten uiteraard, Nanda Blom, Hizkia Taal, Michel Out en een aantal club- en trainingsgroepgenoten. Ook de vier andere 'krachthonkers' Ton van der Pol, Pierre Tissot en de trainers Arie Don en Carel Knoester waren van de partij. Zij gingen allemaal voor 'de vijf'.

En dan hadden we nog Sonja van Breukelen, zij ging voor de langere afstand, de 10 kilometer.

Om 14:00 uur ging de vijf kilometer van start. Ik wilde nu eens pittig starten, vaak werkt dat wel in positieve zin. Ditmaal niet helaas. Aanvankelijk ging het inderdaad relatief snel, maar voor mijn onderdanen voelde het niet als een 'vanzelfsprekendheid'. Na (naar schatting) anderhalve kilometer voelde ik dat de paslengte minder werd en het tempo trager door onwillige benen. Dan maar steady blijven lopen. Desondanks werd ik onderweg door bijna alle bovengenoemde personen voorbij gelopen en voelde het beetje kracht dat ik nog in de benen had wegvloeien. "Te hard van start gegaan Fred" riep Arie in het voorbijgaan. Ik kon hem geen ongelijk geven maar goed, soms pakt dat wel goed uit. Maar vandaag was het (veel) te warm voor zo'n experiment, dat bleek achteraf.

Hoe dan ook heb ik de finish gehaald in een van de langzaamste tijden ooit (door mij) gelopen, 27'34''. Het parcours was naar verluidt wel ruim 100 meter langer, maar toch.

Douchen, omkleden en dan weer naar buiten om naar de 10 km te kijken. Dat leidde uiteraard weer tot een serie foto's, KLIK hier.

Jan G. hield het bij het 5km punt voor gezien, hij zag dat een goede 10km tijd er vandaag niet voor hem in zat. Andere Jan kwam even later en plakte er nog een ronde aan. Hij bleek naderhand heel regelmatig te hebben gelopen en kwam in een prima tijd over de meet, niet ver achter Sonja die in een niet al te snelle tijd het 5km punt had gepasseerd maar via een 'negatieve split' in de tweede ronde veel goed heeft gemaakt.

Uitslagen staan (wellicht ten overvloede) HIER! Wel even naar beneden scrollen.

We hebben in de tent nog wat gedronken en ik heb mij nog bezondigd aan een ouderwetse hamburger, maar erg lang zijn wij niet meer gebleven. Ook de terugweg naar Het Haagje weer met Jan W. en Jan G., het werd een voorspoedige rit.

Maar thuisgekomen, meteen de keuken in want er moest gekookt worden. Mijn dochter en kleindochter kwamen bij ons eten. Het werd de snelste paëlla ooit door mij gemaakt - was ik nog èrgens snel in vandaag - maar hij smaakte prima.

Haarlem natuurlijk

Echt veel rust in mijn onderrug heb ik niet, maar af en toe wat schilderen dwingt je daar wel toe. Tot actieve rust in ieder geval. En dat thuis, een plek waar ik graag ben maar ook vaak verlaat om te wandelen, hard te lopen en wat dies meer zij. En zo werd de laatste dagen deze dame met rode jurk geboren. Is nog niet helemaal af, maar er wordt aan gewerkt.

Gisteren uiteraard in de ochtenduren nog getraind in 'het honk', en 's avonds een pittige looptraining met onze groep 7 afgewerkt. 'Op papier' viel het mee, twee à drie keer een pyramide van 1/2 min. - 1 min. - 2 min. - 1 min. - 1/2 min.  En dat in een behoorlijk hard (5km) tempo, met steeds 30 seconden herstel tussen de tempo's en vijf minuten tussen de series.

Arie leidde ons ditmaal naar de duinen waar we na de oefeningen op het veldje duo's vormden. Vervolgens namen we na het signaal dat Arie gaf het rit aan, waarbij de bedoeling was achter jouw voorgang(st)er te blijven totdat het sein werd gegeven de kop over te nemen. Zo kon de hele ruimte van het veld en het voetpad ernaast worden benut.

De tempo's zelf werden in de duinen 'afgewerkt' en dat viel om den drommel niet mee. Vooral omdat een aantal van die tempo's 'duinopwaarts' gingen. Maar uiteindelijk is alles netjes volbracht, zij het met enige moeite.

Kennemerduinen

Vandaag hebben we een dagtochtje richting Haarlem gemaakt. Wat we daar precies zouden gaan doen was vooraf niet helemaal duidelijk, wel dat we daar een OV-fiets zouden pakken. Aldus geschiedde. Al peddelend - wel zwaar trappen op zo'n fiets zeg - reden we Haarlem uit en Overveen in. Daar hebben we onszelf getracteerd op koffie met appeltaart. Dat was op het terras van Klein Centraal, die gezellige uitspanning bij het al even gezellig uitziende en pittoreske stationnetje.

Daarna met de fiets langs het bezoekerscentrum - bij 'Koevlak' - het fietspad gevolgd tot aan het Vogelmeer. Dat was nog een hele toer, onderweg moest nu en dan flink geklommen worden, ik had het gevoel dat ik mijn knieën tot gort reed. Maar het uiteindelijke doel van dat tochtje, de Vogelmeer, was die moeite zeker waard! Hieronder enkele foto's....


Op de terugweg op de Grote Markt van Haarlem, wederom op een terras - de zon scheen de hele dag - een biertje genomen, Daarna weer terug naar het station en vervolgens huiswaarts. Het was de moeite waard!