Van Wielepet tot Wielewaal

Veelbewogen dagen weer! Gisteravond was de Omloop van Ter Heijde met de onderdelen Jeugdloop, vijf kilometer en 10 kilometer. Ik deed er ook aan mee, aan de 5 km wel te verstaan. 

Met tram en bus ging ik naar Ter Heijde, na afloop kon ik met Murat mee terugrijden.

Bij (sporthal) De Wielepet de tas neergezet en waardevolle spullen (portefeuille en telefoon) afgegeven en naar het start/finish gebied gelopen. De jeugdloop was al in volle gang. Even omgelopen tot Dorpshuis Het Vrondel. Daar was het nog betrekkelijk rustig. Startnummer opgehaald, koffie gedronken met Sonja en met Pierre weer terug naar De Wielepet.

Maar goed, ter zake. Om half acht gingen de 5km lopers van start. Het eerste stuk - met wind van opzij en in de rug - ging in een redelijk tempo, maar zodra we na ruim twee kilometer door de duinen het strand opgingen en we de volle laag van voren kregen (windkracht 5/6) en bovendien anderhalve kilometer mul zand te verstouwen kregen, was het gebeurd. De helletocht over het strand tot aan het moment dat we bij Ter Heijde naar boven gingen leek veel langer te duren dan de afstand rechtvaardigde. 

Eigenlijk waren de laatste driehonderd meters tot aan de finish de enige waar ik een beetje in normaal tempo kon lopen. Uiteindelijk wel de finish gehaald maar over de eindtijd kan ik alleen maar cryptisch zijn: mijn beste 10km tijd ooit was nu mijn 5km tijd ;-).... Maar ach, het was een goede training zullen we maar zeggen!

Later was de prijsuitreiking en de loterij in Het Vrondel. Het werd gezellig druk.

KOM MEE NAAR BUITEN ALLEMAAL!

De volgende dag, zaterdag dus, ging ik naar Vlaardingen, meer specifiek naar de Broekpolder, een van de mooiste natuurgebieden van Zuid-Holland. Ik ben er al vaker geweest, en steeds was mijn grootste hoop de Wielewaal te mogen spotten. Een paar keer heb ik 'm daadwerkelijk gehoord. 

Zaterdag was ik vroeger dan normaal in De Broekpolder, zo rond 10:30 uur. Al heel snel na aankomst bij het Klokbekerpad en De Ruigte, hoorde ik het welbekende 'Dudeljo' en niet van één wielewaal maar van wel vier, vijf of meer. Dat had ik tot dusver niet meegemaakt. 

Filmpjes met wielewaalgeluiden heb ik op facebook gedeeld.

Ik was niet de enige die het was opgevallen, er stond een aantal fotografen met hun telelenzen gericht op de boomtoppen van hoge populieren waar de vogels vermoed werden.

Er zijn weinig vogels die zó moeilijk te fotograferen zijn dan wielewalen. Ze zijn beweeglijk en kunnen zich plotseling van de ene naar de andere boom begeven maar dit gaat erg snel, bovendien hebben ze door hun gele buik een goede schutkleur tegen het zondoorschenen gebladerte.

Toch is het mij - weliswaar bij toeval - gelukt er eentje op de foto te krijgen. Weliswaar heel vaag en je moet goed kijken, maar dan zie je hem.

Deze vogel heeft mij altijd geïnspireerd, vandaar dat ik 'm een paar keer heb vereeuwigd (op mijn manier).

Overigens: meer foto's die ik gisteren in De Broekpolder maakte staan in dit album.

In een wereld van geluk, loop ik alles stuk

Wat de kop boven dit bericht betekent weet ik zelf ook niet precies, de woorden piepten gistermorgen gewoon op, in die wonderlijke schemertoestand tussen waken en slapen in. Toch maar opgeschreven, het staat wel poëtisch of diepzinnig. ;-)

Aan de andere kant: het lopen klopt wel, ik heb de afgelopen week best veel gebruik gemaakt van de benenwagen. 

Zo liep ik vanmorgen in Delft bij De Koplopers. Altijd een leuke prestatieloop waaraan niet zo heel veel mensen deelnemen. Zoals gebruikelijk kun je inschrijven voor de vijf of tien kilometer, ik had vooraf online gekozen voor de vijf. Het ging wel goed, in ieder geval is het de eerste vijf kilometer dit seizoen waarbij ik onder het half uur ben gebleven. Dat geeft de burger weer moed! 

Uitslagen staan hier!

Maar als ik het over lopen heb, dan heb ik het niet in de eerste plaats over hardlopen, maar over wandelen. 

Op 5 mei (bevrijdingsdag) wandelde ik via het Belgisch Park naar Boerderij Meijendel, met als doel boomkikkers te spotten. Mooi niet, ze lieten zich niet zien of horen. Dan maar - na een tonicje te hebben gedronken - dezelfde weg weer terug. Al met al zal ik toch ruim vijftien kilometer hebben gewandeld. Vanaf de Zwolsestraat zou ik nog naar het bevrijdingsfestival op het Malieveld gaan, maar dat ging te laat worden, bovendien had ik er steeds flink de pas ingezet dus ik had 'stalpoten'.

De foto-oogst van deze ronde Meijendel is schaars, al lieten veel vogels zich horen. Vooral nachtegalen, ik heb zelden zoveel tegelijkertijd gehoord. Maar vanwege hun verborgen levensstijl is het lastig om ze op de plaat te zetten. Wel is het gelukt om deze tjiftjaf te spotten. Op de foto is te zien dat het om een geringd exemplaar gaat. 

Ook zag ik heel in de verte (mijn telelens rijkt niet zo ver) deze boomvalk zitten hoog in een boom bij het water. Volgens mij maakt hij of zij deel uit van een paartje, ik zag ze regelmatig in de lucht achter elkaar zwieren. 

Ook zag ik mooi gekleurde puttertjes, kool- en pimpelmezen, en grasmussen. 

Gisteren (zaterdag) was de maandelijkse wandeling. Coos had de NS-wandeling Amsterdam Westerborkpad voorgesteld, met start bij Amsterdam CS en eindpunt Station Diemen. 

Het is door de coronatijd een tijdje terug dat ik in Amsterdam kwam. De stad is bij vrijwel iedereen overbekend en vaakbezocht, maar het blijft leuk om bepaalde locaties en bezienswaardigheden terug te zien. Al was het maar vanwege de herinneringen; algemene, maar ook persoonlijke, in mijn geval onder meer aan mijn eerste liefde en aan mijn detacheringstijd in Amsterdam als dienstplichtig militair.

We pauzeerden tweemaal, de eerste keer naast het Anne Frank Museum in een souterrain dat op geslaagde wijze als lunchcafé was ingericht (zie boven). Hier dronken we koffie.

Later verzeilden wij op het grote buitenterras van het Amstel Hotel, waar wij eensgezind de tomatensoep als lichte lunch nuttigden.

Zoals kan worden afgeleid uit de naam van de wandeling, kwamen we veel herdenkingsmonumenten tegen, als nagedachtenis van de gevallenen in - met name - WO II. Het meest indrukwekkend is wel het monument met de lange muren, op de stenen waarvan de namen van meer dan 102.000 in de Holocaust vermoorde joden, sinti en romanen zijn gegraveerd.

Andere monumenten die wij tegenkwamen waren het Glazen Monument, de Dokwerker, Anne Frank en het Narcissenproject.

Ook zagen we in een van de parkjes onderstaande grote boom. Wat voor (soort) boom het was, wisten we niet en konden we ook niet online opzoeken. Daarom thuis maar gedaan. 

Het Zou volgens het identificatiesysteem van Waarneming.nl om de Kaukasische Vleugelnoot gaan. Weer wat geleerd. 

Van Drievliet tot Huis van het Boek

Guilty pleasure alert!

Boer zoekt Vrouw. Spannende aflevering afgelopen zondag! Ook zo blij dat Evert voor Maud heeft gekozen?  

Diezelfde zondag hebben wij ons met de hele familie vermaakt op Drievliet, na eerst in de ochtend koffie met feesttaart te hebben gegeten. Aanleiding was de vierde verjaardag van kleindochter Lily.

Wat verder deze week? Maandag met 'de drie van Haag' in Meer en Bosch gelopen. Dat ging niet echt van een leien dakje: van het programma (2x6 minuten en 2x5 minuten) heb ik alleen de eerste zes minuten volbracht. Daarna wat voor mezelf gelopen. Beter ging het woensdag, toen ik na de fitness nog een stukje ben gaan lopen: 7x2 minuten voluit, totaal ca. 40 minuten.

Dinsdag vroeg op, dus eerst een ochtendwandeling gemaakt, daarna ontbijt en de nodige huis- en tuin activiteiten. 's Middags wandelde ik richting stad. Eerst naar Aquariumzaak Holgen aan de Regentesselaan om watervlooien te halen voor vijver en aquarium, daarna met de tram (lijn 2) naar het Centraal Station. 

Via de Koekamp liep ik richting Malieveld. Ik had eigenlijk wel zin om een 'museumpje te pikken', keus genoeg in deze omgeving. Het werd het Huis van het Boek (voorheen Museum Meermanno). 

Het museum heb ik vaker bezocht,  en de vaste collectie is mij bekend. Nu is er een - inmiddels tot en met 6 juni verlengde - expositie getiteld 'Groeten uit de Oriënt' vol stereotypen over het Oosten. Boeken, filmaffiches, kunstnijverheid en foto's bieden samen een blik op de stereotypen die het westen creërde over de oosterse wereld. Die beeldvorming varieert van bakermat voor de christelijke cultuur tot sprookjesachtig, barbaars en sensueel. 

In een van de zalen kunnen de bezoekers aan de achterkant van ansichtkaarten - die klaarliggen met ballpoint - hun commentaar over deze tentoonstelling kwijt en hun kaarten - desgewenst - ophangen aan een groot prikbord. 

Den Antwerp revisited

De laatste jaren vóór 'Corona' gingen we met enige regelmaat naar België voor een stadstrip (Antwerpen, Gent, Brussel en Brugge). Je hoeft niet ver te reizen voor zo'n mini-vakantie met een 'buitenlands' (frans) sfeertje. Dat gevoel heb je al in Antwerpen of  'Den Antwerp'.  Afgelopen drie dagen hebben wij er ons weer prima vermaakt.

De eerste dag - na een voorspoedige treinreis - vooral veel gewandeld door de stad. voorafgegaan door koffie met een krokante gentse wafel, aardbeien en slagroom. Dat liepen we er wel weer af.

Het werd letterlijk een 'cultuurbarbaar' tripje, want - in tegenstelling tot 2004 en 2014 - hebben wij geen musea bezocht. Wel -  zoals gezegd - veel gewandeld, prima gegeten en zo nu en dan aan een - uiteraard belgisch - biertje genipt. 

Die eerste dag keerden wij pas tegen drie uur 's middags terug naar Hotel Keijserlei om in te checken. Het bleek een prima hotel met ruime, schone kamers, tv, badkamer en 's ochtends een goed ontbijtbuffet.

's Avonds naar het restaurant waarvoor ik thuis al online gereserveerd had. Het was even zoeken, maar we waren er op tijd. 't Hofke is een buitengewoon pittoresk restaurantje en de keuken bleek er prima! We aten vlaamse stoof met garnituur en na afloop een heerlijk dessert: huisgemaakte chocoladetaart met warme chocoladesaus en vers gevarieerd fruit, aardbeien en diverse soorten bessen, met een bolletje ijs en slagroom. Alsof een engeltje....

Op dinsdag hebben wij Mechelen bezocht. Dat stadje oogt bij aankomst niet meteen aantrekkelijk, maar nadat je het sobere station hebt verlaten en ook de vrij ongezellig aandoende hoofdstraat gepasseerd bent kom je bij een brug uit waarna het historische centrum in zicht komt. Daar staan tal van monumentale gebouwen en meerdere blijken van cultuur.  

Zo passeerden we een zogeheten stiltetuin dat nogal verscholen langs een straat ligt, maar we konden er in. Het bleek een alleraardigste parkachtige tuin waar je even - in het warme zonnetje - kon uitrusten op een van de vijf bankjes die tegen de zijmuur stonden opgesteld. 

Leuk was het bezoek aan Brouwerij Anker. We gingen er voor een proeverij van drie van de aldaar gebrouwen biertjes. Carolus, onthoudt die naam. Erg lekker!

De volgende en laatste dag van ons verblijf gingen we naar de dierentuin, oftewel de ZOO van Antwerpen. Zeker niet de eerste keer dat we er waren, maar nog steeds een mooie, aantrekkelijke dierentuin waar vooral de ruime dierenverblijven opvielen. 

Erg leuk was de vogelshow waar we bijna letterlijk tegenaan liepen. De verzorger vertelde enthousiast over de vogels die hier - onder een immens grote fijnmazige overkoepeling, wat de indruk geeft in de openlucht te bivakkeren maar je bevindt je in feite in een reuzengrote volière - leven. Juist vanwege de grote ruimte zijn de dieren in staat voldoende afstand van elkaar te nemen, waardoor de onderlinge tolerantie erg groot is. 

Morgen meer over de dierentuin. Ik heb vrij veel foto's gemaakt maar het is nog een hele toer om deze allemaal in een door mij gewenste volgorde te krijgen, ook omdat het downloaden van het materiaal en vervolgens plaatsen op mijn blog een nogal complexe en vooral tijdrovende bezigheid is. En ik had vandaag nog meer te doen....

Lenteloop!

De afgelopen week heb ik voldoende lichaamsbeweging genoten, maar hardlopen was er amper bij. Het lijf werkte niet erg mee vanwege algehele stramheid, gevoelige knieën en ander ongerief. Dat kwam deels door de copieuze (paas)brunch en het etentje, deels door de nasleep van de val. Slechts één keer liep ik een half uurtje maar dat ging heel traag, ik kreeg het ene been nauwelijks voor het andere. Mede daardoor had ik niet veel zin om aan de jaarlijkse Zier Running Lenteloop deel te nemen. Ik had mij ook niet voor-ingeschreven. 

Toch voelde ik mij vanmorgen een stuk beter, dus wandelde ik naar de Laan van Poot om als supporter  langs de kant te staan en tegelijkertijd foto's te maken. Het laatste stuk liep ik op met Lex van Eck van der Sluijs, die zijn groep jonge toppers ging coachen.

Eenmaal aan de Laan van Poot, wisten enkelen mij toch over te halen alsnog mee te doen. Nou ja, vooruit dan maar, een rustige vijf kilometer, mooi zat. Zier Schaap was er zelf ook, evenals Jan Groeneveld en andere oude getrouwen onder wie Peter Puite, Bert Gerritsma, Jan Wierenga en Carel Knoester. Allemaal mede-strijders uit het jaren zeventig/tachtig tijdperk!

De Kids-run was om 10:15 uur van start gegaan en inmiddels achter de rug. Om 11:00 uur gingen de 5- en 10 km. lopers van start. Zelf startte ik helemaal achteraan, en vanaf dat punt heb ik de hele tijd in één tempo doorgelopen, zonder mij gek te laten maken. 

Het was weer het bekende mooie parcours dat grotendeels door de duinen liep. De weersomstandigheden waren optimaal, het waaide af en toe maar er was vooral veel zon!

Uiteindelijk wist ik de ronde uit te lopen in 31'45''. Dat viel mij niet eens zo tegen, al probeer ik wel om binnen een paar maanden onder dat halve uur te komen. Ik wil wel, maar of mijn lijf ook wil.... De tijd zal het leren!

Na afloop was het weer ouderwets gezellig rond het clubhuis. Op een zonovergoten terras vond de prijsuitreiking plaats en ook kreeg een aantal gelukkigen een prijs die op hun startnummer was gevallen. Ook buurman Jan kreeg nog iets, een petje in de Haag-kleuren. 'Jan met de pet' had even daarvoor ook een mooie tijd op de 10 km gelopen.

Herstellen maar weer en op naar het volgende loopje!

Paasdagen in een notendop

Naar de bollen, naar die prachtige bollen...

Weinig tot niet hardgelopen de afgelopen week (onder meer vanwege een lichte blessure), maar wel genoeg gedaan. Vorige week (16 april) leek het mooi weer om te wandelen, dan ben je toch in beweging. Naar de (bloem)bollen, dat leek mij wel wat maar ik ben wel vaker naar De Keukenhof geweest, dus nu maar eens een andere route. 

Ik ging met de bus vanaf Den Haag CS naar Noordwijk, van daar uit was er volgens OV Reiswijzer overstap mogelijk op een bus (lijn 90) naar Noordwijkerhout, maar vanwege het tijdelijk opheffen van die halte ben ik maar gaan lopen. Dat ging n 'all the way' via de boulevard en aansluitend door de duinen naar Noordwijkerhout. Daar aangekomen, heb ik mezelf op ijs getracteerd en na enige tijd kwam ik langs de bollenvelden.

Link naar de foto's hier!

Even voor thuiskomst kwam ik ten val bij de tramhalte - kennelijk bleef ik met mijn schoen haken achter een opstaande tegel - maar de schade bleef beperkt tot enkele schaafwonden op voorhoofd en knie.

Eerste Paasdag ging in betrekkelijke rust voorbij: ditjes en datjes in en rond het huis en genieten van het mooie weer in Voor- en Achtertuinië. Tweede Paasdag hadden wij de brunch in familieverband. Daarna gingen we met z'n allen naar het strand bij Strandtent 14 (Kijkduin) om te chillen en voor de kinderen was ook ruim voldoende speelgelegenheid.

Dinsdag 19 april combineerden wij 'oppasdag' met de verjaardag van Hanne. Dat hebben wij later in de middag/vooravond met een etentje in Restaurant Madestein gevierd! 

Woensdagochtend weer naar het krachthonk. Het was druk op de sportvelden en de atletiekbaan rondom, het was kennelijk een sportdag voor diverse scholen.

En donderdag 21/4 naar De Posthoorn, waar ik had afgesproken met oud-collega Henk Recourt en zijn vrouw Heleen. Vorig jaar had ik ze voor het eerst sinds vijftig(!) jaar weer gezien, toen ging ik bij hen op bezoek in Wassenaar waar zij nu wonen. We hadden toen afgesproken elkaar zo nu en dan te zien. Het was weer gezellig en geen gebrek aan gespreksstof! 

Geen heilloze wandeling, het borrelt Lente bij Haag en Kon-er-geen-Houttrail van in Delft

Het was een veelbewogen weekend in de letterlijke zin des woords. Zaterdag ging de wandelgroep (De Doornvogels) naar Heiloo om aldaar een wandeling van ca. 15 kilometer te maken. Walter en ik gingen er zoals altijd met de trein naar toe. In Utrecht was de overstap op de sprinter richting Hoorn. Dat werd nog haasten omdat ik zo nodig koffie wilde maar het tappen kostte erg veel tijd. Walter ging alvast vooruit en uiteindelijk kon ik maar nèt de sprinter halen, half rennend, ondertussen twee bekers in evenwicht houdend. Dea zat ook in dezelfde trein dus liepen we naar voren om haar gezelschap te houden.

Na vijftig minuten bereikten we Station Heiloo waar de rest van de groep zich verzamelde. Eerst koffie! Maar dat viel tegen: cafés en andere uitspanningen waren nog gesloten. Uiteindelijk zagen we een winkeltje waar wel koffie werd geserveerd. Klein maar fijn, vriendelijke dames en veel lekkernijen zoals bonbons en andere chocolaterie, gebakjes en wat dies meer zij.

Daarna de wandeling. Echter ik heb maar een klein gedeelte (circa drie kilometer) meegewandeld door de bosrijke omgeving, daarna nam ik afscheid van de anderen en liep dezelfde weg terug naar Station Heiloo. Die middag was er namelijk een lenteborrel bij onze vereniging, waarbij de leden werden opgeroepen daarbij aanwezig te zijn. In feite was er sprake van een verlate Nieuwjaarsborrel die dit jaar - om bekende redenen - geen doorgang kon vinden.

Bovendien zou ik foto's maken van de ereleden en de huldiging van atleten die aansprekende prestaties hadden neergezet. Ik ben zelf niet helemaal tevreden over de kwaliteit van de foto's, maar goed.

Het was een gezellige bijeenkomst.

Houttrail

De volgende dag (vandaag dus) nam ik deel aan de Houttrail in Delft. Hoewel ik geen trail-talent ben spreken deze evenementen mij toch aan vanwege hun ruige ávontuurlijke' karakter, de mooie omgevingen en het 'buiten zijn in de natuur' gebeuren. Daarom had ik mij een paar maanden terug ingeschreven voor dit evenement.

Omdat ik de afgelopen maanden geen duurlopen meer loop - hooguit vijf kilometertjes bij prestatieloopjes en 2 tot 3 keer trainen per week - had ik er een hard hoofd in. Het gaat weliswaar niet om 'een tijd', ik sta er zeer recreatief in - maar ik was wel een soort van bang voor de gladde boomstammen die als brug fungeerden boven slootjes en greppels waar je overheen moest. Hoe houdt ik mij daarop staande?

Heel even overwoog ik om niet te gaan maar vanmorgen ging ik toch, na mijzelf bestraffend te hebben toegesproken. Na een uitgebreide OV-sessie arriveerde ik om kwart over negen bij AV'40 (Sportring2), juist op het moment dat de 24km lopers van start gingen. De 13 km (waar ik voor ingeschreven had) vertrokken een uurtje later. 

Ik zag niet veel bekenden, wel een aantal dames van de vereniging, een oud-buurman (Martin van der Toorn) en vader en dochter Boekestijn die mij later over diverse houten bruggen hebben geholpen...

Het werd een mooie, best wel uitdagende trail, waarbij - wat mij betreft - de zwaarte vooral zat in de boomstammen. Ik had afgelopen week trailschoenen gekocht maar die heb ik niet aangedaan omdat ze toch wat te klein waren. Dus gewoon maar mijn inmiddels aan slijtage onderhavige Hoka's aangetrokken. Geen ideale trailschoenen met een glad profiel dus, maar goed, ze zitten wel lekker. 

Hoe dan ook: al meteen bij de eerste hindernis kwam ik ten val. Lichte schaafwond op scheenbeen, en modder op broek en handen. Behulpzame handen hielpen mij op de been, en zo ging dat ook bij de volgende boomstammen-hindernissen. Ik geef toe dat ik daar angstvallig voorzichtig ben op het lachwekkende af, maar ik loop liever veel loopjes in een jaar dan geblesseerd raken door een val op één parcours. 

Verder is het lang geleden dat ik een duurloop deed, dit was meteen een mooie gelegenheid om wat meer kilometers te maken.

Hoe dan ook: het is volbracht! Na de finish was er soep (courgette- en aardappelsoep), heel smakelijke opkikkers! Moet trouwens wel zeggen dat de organisatie perfect was: het bestelde t-shirt en de medaille zijn mooi, de tassenbezorging was goed geregeld en vriendelijke gezichten alom. Mooi evenement!