Omzwervingen door het Haagse

Maandagochtend eerst naar de stad, met de tram (dat weer wel) om een offerte op te vragen bij Café van Beek, dit in verband met het organiseren van een borrel.

Staat er voor de bibliotheek een man naar mij te zwaaien. Hij had een klein hondje bij zich. Aanvankelijk herkende ik hem niet totdat hij zijn muts afzette: het was René, een goede vriend. Is alweer een tijd geleden dat we elkaar zagen, dus stelde ik voor om samen bij Van Beek een bakkie leut te drinken. Geen probleem, temeer omdat de eigenaar van Van Beek zijn schoonzoon is.

Daarna liepen we via Het Noordeinde en de Scheveningse Weg samen richting Statenkwartier waar René woont. Ik haakte even daarvoor af omdat ik naar Het Gemeentemuseum wilde. Dat bleek echter gesloten op maandag. Dan maar naar huis.



Later die middag ging ik op pad voor een duurloop van ca. 70 minuten over straat en strand en door de duinen. Weinig wind, lekker zonnetje en met de kou viel het ook mee. Het strand lag momenteel bezaaid met grote mosselachtige schelpen waarvan sommige nog leven. De naam kon ik niet achterhalen, was ook niet in mijn schelpenboek te vinden. Naderhand reageerde een vriendin op Facebook dat het om Otterschelpen ging.

Déja Bu tijdens Pint Winterbierfestival

Bommen en granaten!! De welbekende verwensing van Kapitein Haddock is tevens de naam van een van de betere biertjes die tijdens het jaarlijkse Pint Winterbier Festival kon worden genuttigd. Of geproefd liever gezegd, want het gaat er niet om zoveel mogelijk alcoholica in te nemen. Hoewel dat wel het onvermijdelijke gevolg is van veel verschillende biertjes proeven. Keus genoeg, dit jaar was er een breed scala aan diverse bieren, minstens 117. Een enkele keer was er sprake van een 'Déja Bu' ervaring (met dank aan Frank voor de woordspeling).

Wat is een lekker biertje? Dat is sterk afhankelijk van persoonlijke smaak. Zelf houd ik er wel van als bier wat 'zoete tonen' bevat, bij voorkeur donker van kleur is en aan de zware kant. Denk bijvoorbeeld aan Kasteelbier, Leffe Bruin of Westmalle Dubbel. Anderen zweren echter bij witbier of stevig bier met 'een bittertje'. Ieder zijn meug. 

Om twee uur hadden we afgesproken in de stationshal van Den Haag CS. De opkomst was aanmerkelijk groter dan verwacht: maar liefst 11 (elf) mannen - geen enkele vrouw.

Eenmaal in Gouda, was het maar vijf minuten lopen naar het Welland College, waar Pint-Regio Zuid-Holland het 24e winterbierfestival had georganiseerd. Bij de ingang kreeg je voor twintig euro een pakket, bestaande uit een glas (bij inlevering achteraf kreeg je twee euro terug), een infoboekje en zes plastic munten, goed voor zes biertjes naar keuze.

Evenals voorgaande jaren, was het gezellig druk op de uitgestrekte benedenverdieping van het schoolgebouw. Dit ondanks het feit dat er minder stands waren dan vorig jaar, hetgeen de pret echter geenszins kon drukken. Er is immers geen mens die tientallen biertjes achter elkaar kan proeven.

Zelf heb ik acht biertjes geproefd, waarbij de Sancti Adelberti Pastorale er in positieve zin uit sprong: fris, lichtzoet, met een volle moutige caramelsmaak en een frisse toets van lindebloesem. Ook waren het Meesterstuk 2017 van Crooked Spider, de Russian Imp. B.A. Christmas Stout van Jopen en Verschrikkelijk Stout van Burg Bieren de moeite waard. Het minst was ik gecharmeerd van het eerste biertje dat ik dronk, de Ambeq van brouwerij De Arn. Gewoon niet lekker, met een dominante whiskeysmaak.

Op de terugweg, aan het eind van de middag, ging het overgrote deel van de groep eten bij Dayang, een indisch restaurant in de Wagenstraat. We bestelden een rijsttafel voor zeven personen. Een prima afsluiting van een gezellige middag.

Testloop en verjaardag Frits

Hedenmorgen werd er een testloop georganiseerd door onze vereniging Haag Atletiek. Deze loop was in het kader van de voorbereidingen op de City Pier City Loop, beter bekend als de CPC.

Vanaf medio december zijn er diverse groepen nieuwkomers die - ieder op zijn of haar niveau - trainen voor deze inmiddels legendarische loop. Tien kilometer of de halve marathon. En ieder jaar worden ze begeleid door (assistent)trainers die gerekruteerd worden uit onze gelederen. Zo'n testloop maakt deel uit van het trainingsprogramma.

Overigens waren het bepaald niet allemaal nieuwkomers die vanmorgen kwamen opdraven. Ook de 'vaste' leden, geroutineerde lopers en oude rotten - waaronder ik mezelf mag rekenen - deden mee.

Nu wilde het geval dat ik laat op de club arriveerde, de diverse trainingsgroepen waren al druk bezig met inlopen. Dat 'laat komen' had zijn redenen maar daar kan ik niet op ingaan, soms lopen dingen zo.

Maar eenmaal ter plekke, kreeg ik meteen twijfels. Zou ik meelopen of gewoon langs de kant toekijken, als supporter en als fotograaf? Hoe dan ook, kleedde ik mij om en ging nog even - veel te kort - een stukje inlopen.

Uiteindelijk besloot ik toch maar om mee te lopen. Twee of drie ronden, dat zou toch moeten lukken. Normaliter wel, maar het voelde al van tevoren niet goed. Direct na de start - aangegeven door een handbeweging van Carel Knoester - bevond ik mij in een klein groepje met Eveline van Leeuwen en Stephan Jutte. Maar proberen bij te blijven.


Dat ging goed tot het anderhalve kilometer punt, daarna ging Eveline steeds sneller. En niet lang daarna kreeg ik het moeilijk: ademnood, benen die gingen protesteren, kortom, het was een herhaling van afgelopen woensdag. Toen ik na vijf kilometer weer terugkeerde op de baan, besloot ik er mee te kappen. Het zou bij vijf kilometer blijven. Tijd (voor wat het waard is) 27'05''. Viel mij nog mee, maar een tweede ronde zat er niet in.

Later in de middag ging ik naar het verjaardagsfeestje van clubgenoot Frits Bos, dat hij in Bistro Berg en Dal (in de Bosjes van Pex) vierde met een select gezelschap vrienden van Haag Atletiek en HBS Craeyenhout.


Het was erg gezellig. Maar de weekendfeesten zijn nog niet afgelopen. Morgen (zondag) wordt in Gouda weer het jaarlijkse Pint Winterbierfestival georganiseerd. Voor de 'doorgeWINTERde' bierliefhebber. Niet dat ik mij daar toe reken, maar gezellig is het wel en het belooft weer een middag met de nodige smaaksensaties te worden.

Runners in the storm

Dit wordt weer een blogje met nostalgisch moment! Dat krijg je als je ouder wordt. Bovendien is er zoveel uit die gangkast naar boven gekomen dat ik de lezers hier vaker mee lastig zal vallen.

Maar eerst een korte terugblik op deze woensdag. Valt dat onder nostalgie? Niet echt natuurlijk, en als ervaring al helemaal niet. Het vroor toen niet, maar ik had wel het gevoel door het ijs te zijn gezakt. Wat een loodzware training was het! Op zichzelf was het programma pittig, maar niet overdreven: driemaal 3 x 600 meter in 10 km tempo, dus 9 x 600 meter in totaal.

De stormachtige wind maakte het de lopers - althans deze loper - heel moeilijk om niet buiten adem te geraken. Volgens het schema en het momenteel waarschijnlijk te behalen eindtijd op de 10 kilometer (ca. 52 minuten) zou ikzelf drie minuten (plus eventueel een paar seconden) op de 600 meter moeten halen, maar dat kostte mij al de grootste moeite. Eén keer ben ik zelfs halverwege afgehaakt, dat was bij de zesde 600 meter, na 150 meter kon ik niet meer: echt pap in de benen. Ik wilde er toen zelfs helemaal mee ophouden maar ben uiteindelijk, na het vijf minuten herstellen, toch doorgegaan.

Goed, het ging dus niet van een leien dakje.

Wat wel van een leien dakje ging? Dan moeten we even grabbelen 'in den ouden doosch' wat ik een paar dagen terug heb gedaan. Ik kwam ook een verslag tegen van een prestatieloop, destijds (in 1986) op Te Werve gehouden. Het overgrote deel van de lopers was werkzaam bij het ministerie van WVC, dat destijds in Rijswijk was gevestigd.

Onder de lopers Chiel Overduijn, die ook nog steeds hardloopt. Ik zeg maar zo: zolang het gaat, gaat het. Blijven trainen, ook al gaat het elk jaar weer wat langzamer...

Egmond aan Zee 1987: een terugblik

Ziezo, even een dagje besteed om wat orde te scheppen in de chaos die gangkast heet. Hoewel, orde scheppen.. Het werd meer een trip naar het verleden. Nooit geweten - of liever gezegd: weer vergeten - dat die plastic zakken zóveel tekeningen, artikelen en weet ik veel wat zouden bevatten. En uiteraard foto's uit de oude doos, of uit oude zakken in dit geval.

Ik heb heel wat ingescand vandaag, maar op een gegeven moment wil je toch naar buiten, zeker omdat het weer alleszins meeviel. Dus gistermiddag toch nog een duurloopje gedaan, evenals eergisteren (dinsdag). Dinsdag was het ongeveer tachtig minuten, maandag amper een half uur. Moet er wel bij vermelden dat ik dinsdagochtend nog het krachthonk heb bezocht om mijn verzuim van afgelopen vrijdag goed te maken. Om het schema niet in de war te schoppen zeg maar. Op dinsdag ook nog even naar 'De Fred' (Frederik Hendriklaan) gegaan om schoenen te kopen 'in the sales'. Geen hardloopschoenen, na wat zoeken en passen kwam ik uit op middenhoge sneakers. Die zaten lekker hoewel ze strikt genomen een maat te klein waren. Maar dat zegt niet altijd iets. Na het afrekenen zag ik pas het merk: G-Star RAW.

Ook nog even nar Het Filmhuis gegaan. Ditmaal een zeer goede film - met een tragikomisch karakter - gezien, Toni Erdmann. De film gaat - in een notendop - over de relatie tussen vader en dochter, die wat levensstijl en ambitie flink uit elkaar zijn gegroeid, maar toch blijft er een band. Het zijn ook heel verschillende persoonlijkheden. In deze recensie kon ik mij goed vinden (beetje te gehaast vandaag om nu zelf het verhaal te vertellen, dit bericht zou ook te lang worden).

Een van die 'leuke dingen' tussen de paperassen was een uitgetypt concept-verslag van de vijftiende 'halve' van Egmond. Dat was in 1987. Daar heb ik ook aan deelgenomen, het verslag was voor 'Hot Road Review', het clubblad van The Hague Road Runners waar ik toen lid van was.

Geen foto's van 1987 aangetroffen, maar de omstandigheden waren vergelijkbaar winters!

Het beste zou zijn om dat hele verslag wederom 'in te kloppen' op dit blog. Maar dat is een hele klus en je kunt je afvragen wat de zin daarvan is. Louter nostalgie. Daarom toch maar de ingescande versie. Wel een hele lap tekst, maar - al zeg ik het zelf - met leuke details, zeker voor degenen die Egmond een of meerdere malen hebben gelopen.

Hier is-ie dan:

Heen en weer drenthelen

Allereerst een compliment aan Ruben Pronk, de dertienjarige zoon van Peter en Janet Pronk. Hij heeft een waarlijk fantastische fotoreportage gemaakt van de afgelopen zondag gehouden Oliebollencross bij Haag Atletiek. De strijdende sporters en de duidelijke inspanning die van hun gezichten valt af te lezen, tegen de achtergrond van het mooie, avontuurlijke nieuwe parcours maken dit fotoverslag helemaal top!

Gisteren (zondag) was een wonderlijke dag. Vrij onverwacht gingen we op familiebezoek in Drenthe, dat besluit werd aan het eind van de ochtend genomen en een uur later zaten we in de trein naar Utrecht met overstap op de trein richting Groningen. Vanuit Assen namen we de bus naar Gieten.

Eigenlijk was het niet 'zomaar' een visite, er moesten ook wat huiselijke hand- en spandiensten worden verleend aan mijn schoonzus maar het voert wat ver om daar op door te borduren.

Hoe dan ook was het opmerkelijk om te zien dat het landschap na Gouda iets witter werd, daar was dus sneeuw gevallen maar de dooi van gisteren en vandaag heeft het ergste wit weggewist. Zo was het ook in Drenthe, hoewel daar wat meer sporen van de resterende sneeuw zichtbaar waren.


Even na vieren waren we op de plaats van bestemming. Zelf heb ik nog een stukje gewandeld naar het dorp en bij de Lidl aldaar wat boodschappen gedaan voor het avondmaal. We kwamen onaangekondigd, dus er was uiteraard niet gerekend op eten. Maar we zijn niets te kort gekomen, zelf maakte ik nog gevulde avocados klaar, er was soep en er waren franse kazen met crackers. Bovendien was er een toetje in de vorm van ijs met slagroom en banaan, besprenkeld met een paar druppels sterke koude koffie.

Vroeg in de avond, na de koffie, weer terug naar het Haagje. Met een van mijn achterneven meegereden naar zijn woonplaats Groningen waar ik bij het station werd afgezet. Al snel kwam de IC naar Den Haag, maar aangezien deze niet verder reed dan Amsterdam Schiphol - daar kon een snelbus naar Den Haag worden genomen - in Almere overgestapt op de IC naar Amsterdam Centraal, daar de eerstvolgende trein naar Den Haag. Dat was de IC met eindbestemming Vlissingen. In Leiden andermaal overgestapt op een IC naar Den Haag. En dan weer met de tram naar huis. Kortom, de terugreis was wat gecompliceerdere dan de heenreis, tegen half twaalf in de avond thuis.

Het was in ieder geval mijn kortste verblijf in Gieten ooit!

Oliebollencross en Nieuwjaarsreceptie Haag Atletiek

Het was weer een pittig crossje bij Haag, en dat ging deels over een ander parcours dan voorgaande jaren. Wim Hartman en Carel Knoester hebben de nodige creativiteit aan de dag gelegd om dat parcours zo mooi en afwisselend mogelijk uit te zetten. De 'zandbak' is er echter in gebleven, alleen werd deze nu van een andere kant benaderd, via een andere 'ingang'. De cross leek ook wat zwaarder dan de vorige edities. Paul Kruijssen, die toch bepaald geen slechte tijd neerzette vandaag, had het over een 'Escher Parcours'. Dus alleen maar klimmen.

Nu was dat voorgaande jaren ook zo, reden dat ik het de diverse 'heuvel-opjes' weer aardig zwaar had. Maar afgezien daarvan, ging het best lekker. Er waren trouwens ook enkele vlakkere stukken waar je kon herstellen. Drie ronden moesten worden gelopen en die zijn ook gelopen. Uiteindelijk kwam ik in 44 minuten en 18 seconden over de meet, vlak achter Dick Witmont die ik niet meer kon achterhalen.

Uitslagen staan hier.

(Foto uit 2014, wordt vervangen zodra foto's van 2016 gereed zijn)

Aansluitend op de cross - er was overigens tijd genoeg om wat te drinken achteraf en twee overheerlijke oliebollen te consumeren (met dank aan Wim Hartman) -  en na het douchen en omkleden, was het weer tijd voor de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van Haag Atletiek. En dat werd als altijd een heel gezellige bijeenkomst met veel nieuwe gezichten en oude bekenden. Zo waren daar onder anderen Ton van Deursen, Patrick Aris (ooit Nederlands Kampioen op de 10 kilometer) en nog veel meer leden en oud-leden.

Omdat wij nog steeds geen voorzitter hebben, trad Louis Hueber op als spreekstalmeester. Hij deed dat met verve. In zijn toespraak benadrukte hij de saamhorigheid binnen de vereniging. Hij beschreef onze club als een waar 'altijd het touwtje uit de brievenbus' hangt, daarbij refererend aan een uitspraak van Jan Terlouw.

Zoals elk jaar werden ook nu weer de nodige clubleden op het podium geroepen en in de bloemetjes gezet. Onder hen de tachtigjarige Cock van der Hoeven, ruim veertig jaar een gedreven en zeer actief lid van onze club  die terecht tot erelid werd uitgeroepen.

Maar ook werd de sportploeg van het jaar 2016 op het podium ontboden, en sporters die aanwezig waren op de Olympische Spelen zoals Fabian Florant.


Maar ook deze cultuurbarbaar werd, samen met twee jongere atletiektrainers, op het podium ontboden door secretaris Wim van Es. En we werden in de bloemetjes gezet, nou, zeg maar rustig een heel bouquet bloemen. Dit omdat wij tot de vrijwilligers behoren die hun functie - als je het zo mag noemen - hebben neergelegd. In mijn geval was dat de redactie van het clubblad, om reden dat ik mij meer wil focussen op andere hobbies en/of werkzaamheden.

Maar zo 'hard' is het ook weer niet, want voor het eerste nummer van 2017 ben ik alweer bezig met een artikel en voor het tweede nummer staat ook weer iets op stapel. Wie deed dat ook veel eerder?