Hel en hemel tussen bronsgroen eikenhout

De afgelopen dagen 'er even tussen uit'. Heerlijk! Maar werd het een relaxede, fysiek ontspannen trip? Nou nee, niet echt. Bij vlagen wel, tijdens rustpauzes en 's avonds bij het eten. Het werd een fiets-driedaagse, maar niet met een race- of tourfiets of (eventueel) een electrische fiets. Nee, het waren van die blauw-gele OV-fietsen zonder versnellingen. Degelijke fietsen, maar wel doortrappen.

Achteraf gezien was dat geen slimme keuze omdat de rit van Maastricht via Valkenburg en (letterlijk en figuurlijk) Klimmen naar Voerendaal ging, vervolgens via Heerlen, Kerkrade en Brunssum naar Sittard en tenslotte van daaruit via Hoensbroek terug naar Maastricht. Dat alles verspreid over drie dagen. Menig pittoresk dorpje dat langs de route ligt hebben wij gepasseerd of doorkruist.

Er werd gefietst maar ook flinke stukken heuvel-op gelopen. Dat laatste niet voor de lol, maar puur omdat het fietsen niet meer ging. Bij mij niet in ieder geval, kreeg heuvel-op de benen niet meer rond. Zeker de kilometers tussen Valkenburg en Voerendaal en naderhand van Sittard naar Hoensbroek en tenslotte van Hoensbroek naar Maastricht waren moordend zwaar met veel klimmen en nog meer vals plat waaraan geen einde leek te komen. Ik heb wat afgevloekt onderweg.

In die paar dagen wel een paar mooie momenten beleefd. Zoals genoegzaam bekend zijn Limburgers gemoedelijk en behulpzaam. Dat gold niet alleen voor de mensen waar we logeerden via 'Vrienden op de fiets' maar voor iedere voorbijganger aan wie we de weg vroegen. Zoals op de derde dag: een ouder echtpaar, dat in hun dorpje bij de toegangspoort van hun grote tuin en villa stond, bood ons een zak vol pruimen 'uit eigen tuin' aan.

Thorn

De eerste dag was trouwens 'fietsloos'. Wij gingen met de trein naar Maastricht met als tussenstop Thorn, het witte stadje tussen Weert en Roermond waar ik al veel van had gehoord. In Weert pakten wij de bus die ook in Thorn stopt.

Een mooi plaatsje is het zeker. Na een rondwandeling, gedeeltelijk langs de Maas en de riante villa met landgoed van de familie Corstjens, zegen we neer bij het plaatselijke pannenkoekenrestaurant. In plaats van een pannenkoek bestelden wij een salade met brood. Klinkt erg verantwoord, maar het was een smakelijke salade.

Maastricht

Later met de bus naar Roermond en daar weer met de trein naar Maastricht. Daar was ik twee weken terug ook al, toen er nog geen plannen waren om in Limburg te gaan fietsen. We hadden nog een hotelbon liggen en konden deze verzilveren bij Townhouse Maastricht, dat pal tegenover het station bleek te staan. Een apart hotel met uiterst vriendelijke receptiedames, de hele dag door gratis koffie of cappucino terwijl de kamers weinig opsmuk hadden maar prima voor een overnachting. 

's Avonds naar Pieke Potload - moesten we wel even naar zoeken - waar we van een prima Mestreechse Zoervleis genoten.

Voerendaal

De volgende dag na het ontbijt de OV-fietsen opgehaald en karren maar. Via 'Vrienden op de fiets' hadden we een B&B bij particulieren gereserveerd in Voerendaal. Het was meteen raak. Na een stevige rit via Valkenburg - waar we nog hebben gelunchd en het Valkenburg Museum bezochten - gingen de laatste kilometers naar het bewuste adres bergopwaarts, waarbij het ook nog eens ongenadig hard begon te stortregenen. De hel was losgebroken, maar uiteindelijk bereikten wij het huis in de Hunsstraat, waar Jan Meessen ons verwelkomde.

Een zeer pittoreske woning, in elk opzicht. Veel groen, fruitbomen en planten in de tuin. Boeken alom en 's ochtends een gevarieerd ontbijt. De vrouw des huizes (Ottolien) heeft een bedrijf voor communiekleding, die ze deels zelf maakt maar vooral inkoopt.

's Avonds in een plaatselijk restaurant - we waren de enigen, het restaurant had een 'vergane glorie' uitstraling maar we werden heel vriendelijk bediend - een menuutje genomen. Daar was niets mis mee.

De volgende ochtend gingen we naar de Kunradersteengroeve waar we een rondleiding kregen van Bas Vervuurt, die met zijn ouders het reilen en zeilen rond deze groeve bestiert. Kunradersteen is een mooie harde natuursteen die in Voerendaal in overvloed kan worden gedolven.

Na de rondleiding teruggefietst naar Bernardushoeve, een mooie en gezellige uitspanning met buitenterras. Van deze hoeve zijn niet alleen de buitenmuren maar ook een deel van de binnenmuren met Kunradersteen opgetrokken. We kregen koffie en cappucino en een fors stuk vlaai met abrikozen en witte chocoladeschaafsel. Was bij de prijs van het ticket inbegrepen.

Kerkrade

Vervolgens de rugzakken opgehaald en op naar het volgende logeeradres in Sittard waar we pas 's avonds zouden arriveren. Omdat we vlak bij Kerkrade waren hadden we allebei de brainwave om eens langs te gaan bij de moeder van een vriendin. Ooit gingen wij met haar man - en later ook met onze dochter - regelmatig op (korte) vakantie naar (onder andere) Limburg, met name Kerkrade. Wij logeerden daar en hebben er goede herinneringen aan.

Maar ja, het was wel dertig jaar(!) geleden dat we er voor het laatst waren. Nog maar de vraag of en wie wij er nog zouden aantreffen. Hoe dan ook, we hebben via Heerlen Kerkrade gehaald. Na enig heen en weer vragen - onder andere bij een postbode - gingen we de goede richting op. Het adres had ik in elk geval goed onthouden. Op een gegeven moment vroegen we aan twee mannen die voor hun huis een praatje maakten de weg. 'Hierachter' zeiden ze, en toen ze vroegen bij wie we moesten zijn was er meteen herkenning. Daarna was het een fluitje van een cent.

To the point: niet alleen ons toenmalige gastvrouw was er (93 jaar inmiddels) maar ook - oh toeval - haar dochter Ria (de bewuste vriendin) met haar vriend en naderhand ook haar broer Martin met zijn vriendin. Er was meteen herkenning. Het meest verwonderlijk was nog wel dat er in die dertig jaar geen steek is veranderd! Dezelfde gezellige serre, dezelfde tuin en dezelfde mensen. Voor iedereen was het een verrassend weerzien.

Na anderhalf uur namen we afscheid en verder ging de reis, naar Sittard met een korte tussenstop bij de Brunsummer heide. Daar even de stramme fietsbenen gestrekt.

Tegen de avond kwamen we in Sittard aan, en we bereikten snel de gezellige markt met vele terrassen en restaurantjes. Een soort Vrijthof. Eerst wat gedronken - bier uiteraard - en daarna erg lekker gegeten. Biefstuk en Ossobucco voor mij, dus alweer vlees. Terwijl we behoorlijk vegetarisch zijn in het dagelijkse leven.

Voor de laatste rit naar ons 'Vrienden van de fiets' logeeradres moesten we wel even zoeken maar ook dat is goedgekomen. Toen ik een paar dagen geleden gebeld had om te boeken, vertelde de dame aan de telefoon dat ze op verjaardagsvisite ging en of wij zolang konden wachten. Geen punt, we waren er even vóór negen uur 's avonds. We werden warm onthaald door onze spontane gastvrouw maar er moest nog wel even een tv-serie worden afgekeken. Daarna is er tot laat in de avond gepraat over van alles en nog wat.

's Ochtends na het ontbijt - met een gebakken eitje - weer de ijzeren paarden beklommen. Nu ging de reis naar Kasteel Hoensbroek. Hierover en over de laatste dag van ons verblijf morgen meer.

Zondagochtendloopje na Enkhuizer stadstrip

Vanmorgen naar Delft voor de vierde kerkpolderloop op rij. Met Jan afgesproken bij station Den Haag HS en van daaruit met lijn 1 naar Delft. Bij de Diepenbrockstraat uitstappen en een kwartiertje lopen naar Onder Ons, het onderkomen van IJsclub Bertus.

Nu al kan ik zeggen dat ik bij Bertus steeds wat sneller liep/loop dan bij Sportcentrum Allround, hoewel het parcours bij laatstgenoemde wat korter zou zijn. Hoe dat kan weet ik niet, ik heb daar geen duidelijke verklaring voor.

Jan had gisteren een loodzware training ondergaan bij Mulay, die hem vervolgens had geadviseerd om vandaag niet te lopen. Hij ging dus mee als supporter. Zelf heb ik vanaf woensdag niet meer hardgelopen, ook de 'vrijdagochtend-tweehonderdjes' overgeslagen. Wilde gewoon met uitgeruste benen lopen.

Uitgeruste benen: ook weer relatief, want daags ervoor (zaterdag dus) zijn er aardig wat stappen gezet in Enkhuizen. Dit in het kader van een dagtripje naar het Zuiderzeemuseum waar ik nooit eerder ben geweest. Het was leuk, maar aan het eind van de middag had ik best vermoeide 'zwabber'benen en wat uitstralingspijn vanuit de bil naar de linker hamstring.

Toch ging het vanmorgen best aardig, geen last van benen, knieën en rug (van tevoren wel een beetje), en zonder forceren liep ik de vijf kilometers uit in een nette tijd. Met dank voor Bas van Binnendijk die - wederom - een foto van een finishende cultuurbarbaar stuurde ;-)...

Leuk dat Maarten de Niet langskwam en twee van zijn groepsgenoten (Leen en ik) aanmoedigde op de fiets. Hij maande mij iets rustiger te lopen hetgeen ik deed. Had wel effect, dat meer 'ontspannen' lopen.


Na afloop een paar fotootjes gemaakt - als deelnemer is het lastig om dat tijdens het lopen te doen - voor de sfeer, en ook omdat er bij de kerkpolderloop zelden foto's worden gemaakt. Moet dat dan? Dat niet, maar af en toe lijkt mij dat wel zo leuk.

Trouwens: nog meer foto's van Enkhuizen hieronder.

In beweging

Het was druk aan de Laan van Poot woensdagavond, vooral op de baan. Ditmaal niet met deelnemers aan het NK (baan)atletiek voor senioren maar met 'onze eigen' - overwegend recreatieve - lopers en loopsters.

Niet zo gek, want er stonden 'vierhonderdjes' op het programma. Om precies te zijn: acht maal vierhonderd. Zelf ging ik met de groep van Chris en Maarten mee, echter besloten wij om niet op de baan het programma af te werken, maar 'buiten', op straat. Die vierhonderd meters werden twee minuten in (uiteraard versneld) tempo.

Het ging best goed maar niet 'lekker'. Daarmee bedoel ik dat het lopen zèlf niet soepel ging, de benen en onderrug voelden stroef aan en de voeten kwamen bij elke stap hard neer, wat doortrok naar de knieën. Om die reden deed ik vanmorgen (vrijdagochtend) niet mee aan de 'tweehonderdjes'. Moest de benen maar wat rust gunnen. Wel wat in het krachthonk gestoeid met Arie en Wim, naderhand voegde Pierre zich bij ons gezelschap.

En weer later de vrijdagbaangroep die wel tweehonderdjes had gelopen op de baan. Onder leiding van Ilse deden ze bij ons in het krachthonk hun (grond)oefeningen ter versterking van rug- en buikspieren en de 'core stability'.

Tenslotte wat plaatjes uit eigen achtertuin. De laatste dagen 'vlindert' het iets meer dan vorige week, toen het zo heet was. Kennelijk is het de combinatie van 'normale' zomerwarmte en hoge luchtvochtigheidsgraad die onze kleurrijke vrienden en andere insecten uit hun schuilplaatsen lokt....

Natte kerkpolderloop

Vanmorgen vroeg naar Delft om aan een kleinschalig hardloopevenement deel te nemen. In ieder geval een stuk kleinschaliger dan het NK Atletiek voor senioren, dat vandaag zijn laatste dag beleefde. Maar wie het kleine niet eert...

Wij spreken natuurlijk over de Kerkpolderloop, de derde van dit seizoen. Ditmaal was Sportcentrum Allround weer aan de beurt om het te organiseren. Wat betekent dat we volgende week weer terecht kunnen bij de aloude locatie, letterlijk en figuurlijk 'Onder Ons'.

Nu ging de weg naar Delft vanmorgen allesbehalve van een leien dakje. Vanaf de Leyweg zou bus 37 van Connexxion omstreeks 09:00 uur richting Delft vertrekken, zoals altijd. Dan is het gewoon een kwestie om uit te stappen bij halte Schoolstraat in Den Hoorn, vlak voor voornoemd sportcentrum.

Busje komt zo.... Mooi niet! Ondanks de vermelding van vertrek op de time table en bij de halte, is de bus van negen uur nooit gekomen. Nergens een vermelding van vertraging of andere calamiteit, ook niet op de site van Connexxion. Dank voor de service!

Dus fluks een alternatieve route gezocht. Bus 23 kwam snel, daarmee ging ik naar station Rijswijk, van daar nam ik de trein naar Delft en daar weer tram (lijn 1) naar de Diepenbrockstraat. Dan nog een kwartier half joggend, via het bospad langs de Kerkpolderweg, naar sportcentrum Allround. Ik was er net op tijd om mij in te schrijven, fluks om te kleden en een sanitaire stop te plegen.

Ondanks het droge beeld dat buienradar rond deze tijd voor Delft toonde, regende het behoorlijk. Tijdens de loop bleef het ook niet droog, al had de nattigheid ook te maken met eerlijk zweet. Tegen mijn verwachting in, ging het niet zo soepel, vooral in de laatste kilometer had ik niet veel meer over voor een extra versnelling. Uiteindelijk toch nog redelijk gefinishd, maar echt tevreden was ik niet eerlijk gezegd.

Na afloop gezellig 'een bakkie gedaan' met Arnold, Bas en Quirina. En de mevrouw van de inschrijvingen. Dat leidde op een gegeven moment tot een spontane 'selfie-sessie'.

Thuisgekomen, omgekleed en even later terug naar de Laan van Poot waar de wedstrijden in het kader van het NK Atletiek nog in volle gang waren. Had mijn goede camera meegenomen, maar eenmaal daar zag ik dat ik de accu in de oplader had gelaten. Lekker slim inderdaad.

NOS-verslaggever interviewt Churandy Martina na zijn 200 meter

Nou ja, ik had mijn telefoon nog waarmee ik een paar foto's en filmpjes maakte. Zie ook Facebook!

Zeven- en tienkampers bij NK Atletiek

Zaterdag was weer een mooi (mid)dagje NK Atletiek voor senioren bij Haag Atletiek. Onder de toeschouwers en medewerkers bevonden zich ook supersenioren (de snelle jongens en meiden van weleer) onder wie Patrick Aris (still going fast maar vooral op de fiets), Frits Boudewijn, Stella Jongmans, Wijnand Bladt, Ysbrand Visser en Bram Wassenaar. Er waren er uiteraard nog veel meer, maar dat zijn de mensen die ik (her)kende.

Voor mij bleef het geruime tijd rustig, wat werkzaamheden betreft. Voor verveling was echter geen tijd, ik maakte een praatje met deze en gene, keek naar de soms ongelofelijke verrichtingen van de atleten (ditmaal vooral kogelslingeren, verspringen, speerwerpen, hoog- en polsstokhoogspringen en niet in de laatste plaats de vele loopnummers (al dan niet als onderdeel van de 7-kamp of 10-kamp). 400 meter in 45 seconden of minder bijvoorbeeld. Dat mensen in staat zijn om zó hard te lopen... Tja, het is wel de top van Nederland dat hier loopt, wel iets anders dan het driemaal per week een rondje joggen in de buurt.

De weersomstandigheden waren prima, veel minder warm dan voorgaande dagen dus gunstig voor de atleten. Naar ik begreep is het elders in het land een stuk warmer gebleven.

Maar dan kwam toch het moment dat de dopings-autoriteit werd aangekondigd.  Dat bericht was al enige tijd door onze coördinator Hans Koning via de app gedeeld maar had ik gemist: mijn telefoon had tijdelijk moeite om verbinding te krijgen met wifi en gaf geen berichten meer door via de app, evenmin kon ik ze ontvangen. Overschakelen naar mobiele data lukte ook even niet. Maar bijtijds wist collega Lodewijk mij te waarschuwen, dus er was geen probleem.

Deze dag werden vier dames en twee heren gecontroleerd, verdeeld over de vrouwelijke en mannelijke 'chaperonnes'. Mijn nieuwe collega-chaperonne Bert en ik kregen twee deelnemers aan de tienkamp toegewezen om te benaderen voor een controle, waarbij uitgangspunt was: de xxxte en de xxxde bij het hoogspringen. Wij spraken hen echter aan direct na de finish van hun laatste onderdeel, de 400 meter. Ook nu ging alles van een leien dakje, zij het dat tussentijds controleren geen usance schijnt te zijn. Hoe dan ook geen problemen bij de begeleiding van de 'uitverkorenen' naar de dopingsautoriteit. Integendeel, in alle gevallen hadden we een goed contact met de atleten.

Onze taak zat er pas op nadat de desbetreffende atleten hun plasje hadden gedaan en ingeleverd bij de dopingscontrole. Soms duurde dat even. Voor mij werd het zelfs iets later dan bij de anderen, evenals gisteren.

Hoe dan ook was er in de ontvangsthal voor de vrijwilligers nog genoeg eten over, dus voordat ik - met tussenstop bij de Jumbo - huiswaarts keerde, kon ik mij nog tegoed doen aan een bordje rijst met spinazie-tomatensalade en pompoensaus. Was meer dan genoeg wat mij betreft....

Vrijwilligersbijeenkomst voor aanvang van het NK Atletiek voor senioren in de Hellas-hal

Vrij willige vrijwilligers bij sfeervol NK Atletiek

Vierhonderd vrijwilligers, de meesten leden van Haag Atletiek, hebben de afgelopen dagen hand- en spandiensten of andere taken verricht voor het onder auspicien van de Atletiekunie georganiseerde N.K. Atletiek voor senioren. En dat gaat dit weekend nog gewoon door.

Zelf mocht ik een van die radertjes zijn in het grote geheel. Na op woensdag meegewerkt te hebben aan de opbouw van het verspring-evenement op Het Plein (in het centrum van Den Haag) had ik donderdagmiddag graag willen zien hoe aldaar twee clubgenoten (Anouk Vetter en Fabian Florant) naar het nederlands kampioenschap toe sprongen, maar dat is er door een combi van hitte en veel hectiek in de privé-sfeer niet van gekomen.

Maar gisteren (vrijdag dus) mocht ik aan de bak. Als vrijwilliger wel te verstaan. Daarvoor hoefde ik niet vroeg uit de veren (was ik niettemin wel). Om half vier moesten wij (ons team) ons melden bij coördinator Hans Koning aan de Laan van Poot waar - vanaf dat moment - een uitgebreid programma werd afgewerkt. Zie onderstaand schema.

Gisteren werd het sowieso erg druk. Wellicht het 'Daphne Schippers effect' want ook zij zou acte de présence geven. En heeft zij inmiddels gegeven, met een (niet zo verrassend, maar toch) mooi resultaat.

Enige discretie over wat wij - de mensen van ons team - daar moesten doen is wenselijk, maar laat ik volstaan met te zeggen dat we een rol speelden binnen de medische begeleiding. Zal daar niet te veel over uitwijden, maar wel dat (ik althans) het erg leuk vond om te doen. Al was het maar vanwege de entourage en sfeer bij het start- en finishgebied, temidden van de atleten die in gespannen afwachting waren op het moment dat zij aan de beurt waren. En achteraf de ontlading, in de eerste plaats bij degenen die in de prijzen waren gevallen en met een aantal waarvan wij direct contact hadden, ook naderhand.

Voor de inwendige mens was op deze dag alles dik in orde, zowel voor de atleten als vrijwilligers en het publiek. Voor de vrijwilligers was er een pastamaaltijd, maar ook in ons clubhuis en in stands die daarnaast stonden was van alles te krijgen.

Goede foto's van het evenement zullen ongetwijfeld snel worden gepubliceerd op of via de site van de Atletiekunie. Een van hen, Bjorn Paree (zie hieronder), een van de meest gedreven atletiekliefhebbers van ons land, was ook nu aanwezig om - ongetwijfeld mooie - plaatjes te maken. Dat ik hem hier vermeld is omdat hij en ik jaren geleden deel uitmaakte van de - toen nog enigszins pionierende - 'bloggende hardloop-gemeenschap'.

Vandaag en zondag staat er - eufemistisch gesproken - nog het een en ander op het programma. Voor het gemak plaats ik deze ook maar hier. Dus wie zin heeft: aan de ingang van het sportpark zijn nog kaarten te verkrijgen!

Vandaag dus weer naar het sportpark, maar eens kijken wat er dan te doen valt...