Herfst in juli...dan maar naar The Four Seasons!

Met het huidige weer lijken er wel twee seizoenen op één dag te zijn samengebald (herfst en zomer) maar dit verhaaltje gaat over maar liefst vier seizoenen!

Misschien komt het omdat hun muziek, ontstaan in het pre-beatles tijdperk, mij vandaag de dag nog steeds ongelooflijk fris in de oren klinkt, en dat een aantal van hun nummers met grote regelmaat in mijn hoofd blijven rondzingen. Ruim vijftig jaar na dato! Iets dat ongetwijfeld bij meer generatiegenoten het geval zal zijn. De groep die deze door de doo-wop geïnspireerde muziek voortbracht scoorde namelijk mega-hit na mega-hit in de jaren zestig, niet alleen in Amerika maar ook in Europa.

En last but not least komt het omdat elke hit - niet in de laatste plaats door de unieke, door merg en been gaande stem van Franki Valli - een 'geramde' was: korte, ogenschijnlijk simpele songs maar fantastisch qua compositie, muzikaliteit, arrangement en intensiteit. Tijdloos, ook al doen de zwart-wit filmpjes op Youtube van vier zingende heren wat oubollig aan. Maar nogmaals, het gaat om de muziek. Ik kan het soms niet laten om met mijn gebrekkige falsetto spontaan in een 'Sherry, sherry baby' of 'Big girls don't cry' los te barsten, tot niet geringe maar terechte ergernis van mijn directe omgeving. Terechte ergernis, want zoals Frankie Valli zong - en zelfs heden ten dage, op zijn tachtigste(!), nòg zingt - daar kan niemand tegenop.

Met regisseur Clint Eastwood

Misschien daardoor was het dat ik de film 'Jersey Boys' gewoonweg moest zien. Een film over de opkomst en (relatieve) ondergang van The Four Seasons. Jaren geleden al googelde ik mij suf naar de groep, het enige actuele dat ik toen aantrof was dat Franki Valli zo nu en dan optrad maar de laatste jaren niet meer. Logisch, dachtik, zo'n oude man. Het is nog een wonder dat afgezien van Nick Massi, de leden van de originele line-up - Bob Gaudi, Tommy de Vito en Frank Valli - nog optreden. In ieder geval nog in 2013.

Maar ik dacht toen wel: jammer dat een groep die zó mega-groot was in die tijd - evenknie van The Beatles en The Beach Boys - zo in de vergetelheid is geraakt. Maar de laatste jaren is daar verandering in gekomen, niet in de laatste plaats door de musical 'Jersey Boys', inmiddels zowel nationaal als internationaal een enorm succes.

De film heeft mijn aandacht vanaf het begin tot het eind kunnen vasthouden. En dat terwijl de film niet door alle recensenten met veel gejuich is ontvangen. Het is een zowel ingetogen als vrolijke film geworden, bedrieglijk eenvoudig qua opzet, net als de muziek van The Four Seasons.

In de film is Frankie Valli (gespeeld door John Lloyd Young) de centrale figuur. Wij zien zijn leven, eerst als puber met 'foute' vriendjes, waarvan één - later Four Season-lid Tommy DeVito - een dominante maar niet altijd even sympathieke rol zal spelen bij het ontstaan en ondergang van de groep. Wij zien Valli ook als mega-beroemde ster, die voortdurend met de groep op tournee is door heel Amerika, en die door de bestendiging van dat succes en de gevolgen daarvan - met name door veel, vaak en langdurig weg van huis en gezin te zijn - in ernstige problemen komt met zijn vrouw Mary Delgado en dochters (een van hen, de talentvolle Francine, is naderhand op jonge leeftijd overleden aan een overdosis). De tol van publiek succes wordt in deze film pijnlijk duidelijk gemaakt.

Ook zien we hoe de groep ontstaan is. Oorspronkelijk waren de leden gewone jongens uit New Jersey, die mede onder invloed van de dominante egotripper Tommy DeVito - door zijn onsympathiek-foute uitstraling prima gecast door Vincent Piazza - allerlei rottigheid uithaalden. In de film zien wij bijvoorbeeld dat zij een - overigens mislukte - bankkraak plegen. Maar ze speelden ook in een band, en traden op. Toen kwamen de meisjes, en weer later kwam de oudere en ervaren musicus Bob Gaudio de groep versterken. Gaudio heeft ook een groot aandeel gehad in de composities waarmee The Four Seasons naderhand tot grootste hoogten zijn gestegen.


Ook zien we hoe de groep rond 1970 in een crisis is geraakt nadat duidelijk werd hoe hoog de schulden waren die de gokverslaafde Tommy DeVito had gemaakt, er moesten miljoenen dollars worden terugbetaald. Frank Valli heeft uit pure loyaliteit die schulden op zich genomen en deze in de loop der jaren - door veel op toernee te gaan - afgelost, hetgeen wel - nog meer - ten koste ging van zijn privé-leven.

Mooie rol van mega-rijke, enigszins 'maffioso' weldoener in de film wordt overigens gespeeld door Christopher Walken.

John Lloyd Young (Franki Valli in de film) en 'de enige echte' Franki Valli

Maar het voor mij belangrijkste in de film blijft toch de muziek. Die is er zeker ook, zij het niet overvloedig. Maar wel de mega-hits natuurlijk. John Lloyd Young heeft ook in de broadway-musical de rol van Franki Valli gespeeld, en hoewel hij uiterlijk niet erg op de inmiddels 80-jarige zanger (tevens co-producent van de film) lijkt, komt zijn stem heel dicht in de buurt van het origineel.

Kortom: bijna twee-en-een-half uur lang genoten, van mij krijgt de film vier sterren!