Nog weinig reuring op De Hoge Veluwe

Zaterdagochtend een relatief rustig Parkloopje in het Zuiderpark volbracht (5km). Grappig, ditmaal niet één bekende, hoewel deelname gratis is. Gelet op het groot aantal buitenlanders (vooral britten) dat meedoet kan worden gezegd dat het een soort 'expat-loop' is, hoewel iedereen kan meedoen.

De volgende dag maar weer eens naar De Hoge Veluwe. Een jaarlijkse gang voor mij - traditioneel als ik ben - want dan is het de bronsttijd bij de edelherten. Tegenwoordig wordt daar op alle mogelijke manieren aandacht aan geschonken, op radio, tv, natuurdocu's etc. waardoor er veel meer belangstelling voor is dan - pakweg - dertig, veertig jaar geleden. Er is ook al sinds een paar jaar een heus NK Hertenburlen. 

Al op Den Haag CS kwam ik sportvriend Hans Drabbe tegen, hij ging er ook een dagje op uit. Tot en met Utrecht hebben wij samen gereisd, zij het dat wij tegenover twee dames zaten (klaarblijkelijk een moeder en dochter) en Hans een gezellige babbel startte over de schoonheid van ons land en Gelderland met zijn mooie plaatsjes in het bijzonder. De dames kwamen daar vandaan (Winterswijk) en hadden een weekendje Den Haag gedaan.

In Utrecht bleek dat Hans en ik op allebei moesten overstappen op de trein richting Nijmegen. Zelf stapte ik uit in Ede-Wageningen, pakte daar bus 108 naar Otterlo, waar een busje stond die naar de Hoge Veluwe ging (ingang Otterlo).

Over De Hoge Veluwe kan ik kort zijn. Hoewel het een lange middag werd, met veel heen- en weerbewegingen op een witte fiets (eerst vanaf de ingang naar het bezoekerscentrum, dan naar het restaurant en shop, en daarna naar De Wildbaanweg en twee keer op en neer naar Oud Reemst) heb ik aanmerkelijk minder van het bronstgebeuren gezien dan voorgaande jaren. Komt misschien omdat de bronst nog niet op zijn hoogtepunt is (dat is meestal in de laatste week van september en begin oktober), maar heb daar ook andere vermoedens bij. Hier kom ik nog op terug.

In het bezoekerscentrum was/is een opstelling met videobeelden over de moeflon te zien, en tegelijkertijd ging het ook over die andere omstreden gast, de wolf. Die zou een gevaar zijn voor de moeflonstand. Men kon een petitie ondertekenen wat er op neer kwam de wolf te mogen 'verwijderen' opdat de moeflon behouden kan blijven.

Tja, het blijft lastig. Ik heb ook over die petitie een dubbel gevoel. Wil men de wolf ook weghebben omdat hij wellicht als een natuurlijke beheerder kan worden gezien? Men wil zelf beheren. En dat is het nu net. Mijn indruk is dat het beheer op het Nationale Park wat al te enthousiast en rigoureus wordt doorgevoerd. Dit temeer omdat ik opvallend weinig edelherten zag deze dag. Met de wetenschap dat de herten zich juist nu (september/oktober) concentreren op enkele lokaties (Met name langs de Wildbaanweg en het veld bij Oud-Reemst) vind ik zo'n twintig hinden - inclusief kalveren - en twee mannelijke edelherten in totaal wel erg mager. Waar zijn die andere herten? Ik heb ze noch gezien, noch gehoord.

Vorige jaren had ik op dit soort rustige dagen ook het gevoel dat er heel veel herten worden 'geruimd'. Ik moet zeggen dat dit bericht uit 2021 die indruk bevestigt. Doel van het afschot zou zijn de biodiversiteit te verbeteren. Als mij echter één ding is opgevallen gisteren is dat de biodiversiteit mij nogal tegenvalt. Mooie landschappen, daar niet van, maar ook kaalslag want er wordt veel gekapt. Ook zag ik geen enkele moeflon, ree, wild zwijn enzovoorts. En dat terwijl ik toch heel wat kilometers heb getrapt op dat witte fietsje. Ook geen paddenstoelen, maar daarvoor is het wellicht nog te warm.  

Kap nâh!

Maar goed, het bovenstaande is slechts een waarneming van een dagjesmens. Misschien had ik gewoon 'een slechte dag' voor wat betreft het zien van dieren, want over het weer geen klachten: bewolkt met veel zon. Feit is echter dat er intensiever wordt beheerd en men daarbij wat door lijkt te schieten (pun intended). Wat ook jammer is want dat doet  sterk afbreuk aan de bronstbeleving.

Over de terugweg: ik vertrok om vijf over zeven vanaf Oud Reemst naar ingang Otterlo (nu dus uitgang). Daar was ik om 19:40 uur. Zette daar snel mijn witte fiets neer en liep zo hard ik kon (niet hardlopend, dat lukte niet vanwege mijn zware rugzak met camera en verrekijker maar vooral vanwege de stijfheid door dat gefiets) naar de bushalte. Daar vertrok om 20:00 uur de bus naar Ede-Wageningen. Ik moest alles op alles zette en haalde de bus maar nèt, hij zette zich al in beweging.

Maar de trein van Ede-Wageningen naar Utrecht CS en verder was een regelrechte ramp. De trein was geheel en al volgeladen, tot en met de tussenruimtes en gangpaden toe. De mensen stonden hudje-mudje op elkaar, als de spreekwoordelijke haringen in een ton. En dat de hele trein door! Zelf stond ik in zo'n tussenruimte ingeklemd tussen fietsen en mensen. Het werd gevaarlijk warm en toen de reis na circa 40 minuten in Utrecht arriveerde, heeft menige uitstapper dit als een regelrechte bevrijding uit de hel ervaren. 

De conductrice (mag je dit nog zeggen?) maakte vlak voor Utrecht haar excuses via de intercom en adviseerde iedereen een klacht te 'appen' aan de NS, want zelfs zij vond deze opgepropte benarde situatie mensonwaardig (of woorden van gelijke strekking).

Maar goed, ook dat hebben we weer overleefd!