Vogelkelder en andere dieren...

De Vogelkelder. Al heel wat keren had ik hierover gehoord, het zou een grote dierenwinkel zijn waar van alles te koop is, vissen, vogels, reptielen en exotische insecten maar ook allerlei dierenbenodigdheden: kooien, hondenmanden, aquaria en terraria, speeltjes, voedsel voor allerlei dieren enzovoorts. En je kunt er ook enkele dieren zien, bijna zoals in een dierentuin. Ik ging er heen om watervlooien te kopen voor de vissen en salamanders, maar uitgerekend die waren er niet. Wel even rondgekeken. Wel een heel andere dierenwinkel dan in onderstaand filmpje...



Wat de sportieve activiteiten betreft: gisterochtend nog een stukje gelopen, amper een half uur (echt lekker gaat het nog niet, lastig te definiëren 'zware' benen en uitstraling heup/bil waardoor lang achter elkaar lopen lastig wordt). En 's Middags samen met secretaris Wim iemand geïnterviewd die al 50(!) jaar lid van onze vereniging is, dus de helft van het jubileum heeft meegemaakt.

En vandaag? We wachten de buien af, aan het eind van de ochtend worden er wat schepen met zure appelen verwacht... Ondertussen wel bij het tuincentrum van die lange bamboestengels gekocht, om de planten met een lange dunne steel extra te ondersteunen. Zeker met de verwachte windstoten zinvol lijkt mij.

Hoogzomerse duizendjes

Grote kaardebol (Dipsacus fullonum)

Misschien was het gisteren wel de rustigste trainingswoensdag van het jaar. Alleen onze groep al bestond ditmaal uit slechts vier dames - waaronder Ellen (na lange tijd weer eens)- en vier heren, en na afloop van de training kon je een kanon afschieten in het clubhuis. Nou ja, dat laatste was toch geen goed idee geweest want er zaten en stonden wel degelijk mensen, zij het amper een kwart van het aantal dat normaliter aanwezig is op woensdagavond. De grote vakantie-uittocht is kennelijk een feit.

Op het programma stond een loopje met daarbinnen drie maal 1000 meter in een flink (10 km) tempo. Aanvankelijk ging het best goed en kon ik aardig meedraaien (tweemaal 4'35''), maar halverwege de training kreeg ik toch weer een beetje last van een opspelende rechterheup/bil, niet ernstig maar toch genoeg om te besluiten de derde 1000 meter te laten schieten. Overigens ging ons nieuwste groepslid Marianne ('snelle Marianne' moet ik eigenlijk schrijven) weer als een speer, 3'47'' bij de eerste 1000 meter en iets langzamer bij de volgende twee.

Overdag ging ik op de fiets naar tuincentrum Ockenburgh waar ik twee fraaie Verbena's kocht, één grote voor de voortuin (leuk voor de vlinders) en één voor de bloemenborder. Maar voordat ik daar ging winkelen toch nog even Heemtuin Ten Bosch ingeschoten. En zowaar, eindelijk zag ik meer vlinders dan tot dusver dit jaar het geval was. Grote en kleine koolwitjes, een citroenvlinder en veel Zandoogjes. Ze fladderden vrolijk over en door een veelkleurige 'wilde' bloemenweide, zo eentje waarvan er niet genoeg mogen zijn wat mij betreft. Voor zover mogelijk, daar toch wat plaatjes van gemaakt...



Veenhooibeestje (Coenonympha tullia)

Bruin Zandoogje (Maniola Jurtina)

   

Avondrood en morgenrood op zomers strand

Gisteren hebben wij enkele uren op Schiphol doorgebracht om de kinderen uit te zwaaien. Zij zijn nu op huwelijksreis naar Mauritius, het exotische tropische eiland bij Zuid-Afrika waarvan de uitgestorven Dodo het symbool is.

Terzijde: dat je ook exotisch-tropische plaatjes vlak bij huis kunt schieten, blijkt uit de kopfoto van deze post.

Na een uitstekend broodje tonijn en een broodje gerookte kip bij een 'Italiaan' in de hallen van Schiphol te hebben genuttigd, reed Carmen (Daphnes schoonmoeder) ons terug naar het huis van de vakantiegangers waar de katten eten kregen. Daarna terug naar huis en direct door naar het strand. Het was inmiddels half vijf, aanvankelijk werd de zon wat afgeschermd door sluierbewolking maar naderhand verdween die en was het goed toeven op het strand. Even later kreeg ik gezelschap van mijn vrouw en schoonzus.

 

De zwoele avond werd afgesloten met een goede maaltijd bij paviljoen De Kwartel. Het was even wachten - logisch, het was druk en aanvankelijk moeilijk om een tafeltje voor drie personen te bemachtigen - maar dan had je ook wat. De spinazielasagne met drie verschillende soorten kaas was heerlijk, en dat gold ook voor de wilde zalm en de zeebaars.

Zelf ben ik nog even gebleven totdat de zon bijna onder was, dat geeft altijd aardige plaatjes met veel zomerse sfeer.

 

Vanmorgen was ik - jawel, het is weer zover - heel vroeg wakker (vijf uur) en ben half wandelend, half joggend naar duinen en strand gegaan. Doodse stilte, ik was absoluut alleen op de wereld, op dat moment dan. Zo vroeg in de ochtend krijg je heel andere plaatjes...

Warme kerkpoldergang

De ochtend na het huwelijksfeest van mijn dochter kostte het moeite om de ogen te openen. Maar wat wil je, om drie uur 's nachts lagen wij in bed evenals onze logees - schoonzus en zwager -  en 's ochtends om half zeven was ikzelf weer uit de veren. Dat zit zo'n beetje in mijn bioritme, korte nachten, vroeg op.

Onder voorbehoud had ik afgesproken met Jan Wierenga bij Meer en Bosch, om naar de Kerkpolderloop in Delft te gaan. Mijn eerste gedachte was: dat gaat 'm niet worden vandaag. Maar na een uurtje achter de PC te hebben gezeten, een tijd waarin ik er in ben geslaagd een blogverslag van het huwelijk in elkaar te sleutelen en online te zetten, keerde de loopzin terug. Zo kon het gebeuren dat ik om kwart voor negen in het HAAG-short en singlet en gevulde sporttas over de Laan van Meerdervoort naar de welbekende afspraaklocatie toog.

Nu was het al behoorlijk warm, de vermoeidheid zat in de benen en vooral was het gevoelige plekje in de rechterbil-heupstreek niet minder geworden, dus ging ik puur voor het meedoen, de tijd was niet interessant vandaag. In tegenstelling tot de vorige keer (week) ging ik dan ook rustig van start en trok mij niets aan van wie er voor mij liep. Het moest ook wel rustig want inderdaad had ik nog steeds hinder van voornoemd plekkie waardoor ik geen snelle lange passen kon maken. Bovendien was het, zoals vermeld, knap warm en dat stimuleerde ook al niet om er echt voor te gaan. Toen ik uiteindelijk in 25'50'' over de meet kwam vond ik dat prima. Het betekent dat mijn normale duurloop 3-tempo iets boven de vijf minuten ligt.

Even uitpuffen op het veld waarna Hans Verbeek een foto maakte van mijn zweterige figuur - met een confronterend vetlaagje op buik en heupen - en op FB plaatste. Hij deed zelf niet mee ditmaal, volgende week weer wel. Ik vertelde hem dat ik de afgelopen week twee keer blootsvoets had gerend, iets dat ik misschien vaker ga doen. Zeker met mijn (lichte) blessure van dit ogenblik is het lekker lopen, zo zonder die zware klompen aan je benen.

Na een drankje-achteraf die we buiten op het terras consumeerden, bracht Jan mij terug naar huis, waar de rest van de familie niet meer aanwezig was. Ze waren op visite gegaan bij schoonma en keerden na een uurtje terug. Even de tas strandklaar gemaakt, waarna wij met z'n allen naar het strand zijn gegaan, de dames op de fiets, de heren met de benenwagen. Het was een heerlijk warme dag, echt zo'n meditterane zomerse dag waarvan er wat mij betreft niet genoeg mogen zijn. De komende dagen blijft het nog even zo begreep ik. Voor het eerst ook weer in zee gezwommen, zalig die golven.

's Avonds zijn Hanne en ik naar Ypenburg gefietst waar we met de ouders van Daan bij het pasgetrouwde stel hadden afgesproken. Er moesten namelijk nog wat spullen, vooral veel cadeaus, worden afgegeven. Onder het genot van een mooie roze prosecco werd een en ander uitgepakt en de nodige geldbomen van hun kostbare bladeren ontdaan. We zijn een uurtje gebleven, want iedereen was moe van de afgelopen dagen en Daphne had letterlijk geen stem meer over.

Vandaag gaat het jonge paar op Honeymoon naar het verre en exotische eiland Mauritius, wij brengen hen naar Schiphol en gaan hen uitwuiven.

Wervelende bruiloft in zomers Kijkduin

Wekenlang heeft het ons op een of andere manier bezig gehouden, zowel de gemoederen als in praktische zin, maar gisteren was het dan zover: de bruiloft van dochterlief Daphne met onze schoonzoon Daan. Het werd een in elk opzicht prachtige dag, een huwelijk met alles er op en er aan, met veel gelach en af en toe een traan.

Alhoewel Daphne al jarenlang zelfstandig woont en dus 'uit huis' is, was het ouderlijk huis de startlocatie van het huwelijksgebeuren. Al vroeg was het daar een drukte van belang, met onder anderen de visagiste, twee professionele fotografen en het bruidsmeisje met haar moeder. Er waren  een paar (tijd)stress-momenten wat natuurlijk en normaal is. Maar alles kwam op zijn pootjes terecht.

Even na het middaguur werd Daphne opgehaald door de bruidegom. Voor de fotosessie werd hij naar de tuin geleid. Daar moest hij wachten, met zijn rug naar de deur, tot het moment dat de bruid hem op de schouder tikte en hij zich omdraaide. De verrassing en ontroering toen Daan zijn mooie bruid in vol ornaat zag was groot. "Supermooi, echt supermooí" stamelde hij tientallen malen. Waarna de reis - in een heel speciale auto - naar Kijkduin ging.

Daar, op het strand, vond later de huwelijksvoltrekking plaats. Het werd een ceremonie met alle rituelen omkleed op een wel heel bijzondere en super-romantische locatie. Het was daar dat ik mijn dochter 'weg-gaf' aan de man met wie zij lief en leed gaat delen.

Na een lange maar allesbehalve saaie speech van de trouwambtenaar vond de huwelijksvoltrekking plaats, waarna bruidsmeisje Noah de ringen mocht aangeven, en de getuigen - de vader en moeder van de bruid en de vader en broer van de bruidegom - hun handtekening plaatsten. Het officiële deel van de dag was toen voorbij. Wat nu volgde was de informele receptie in en rond strandpaviljoen 'People', inclusief de felicitaties aan het bruidspaar en de wederzijdse ouders.

Weer later in de middag was er een uitgebreide barbecue, waarbij ik nog even mijn speech afstak, gevolgd door een denderend disco-feest waarbij de DJ en de saxofonist alle registers opentrokken en door het merendeel der gasten tot in de kleine uurtjes is gedanst.

Het was, kortom, een groot feest. Rond één uur 's nachts werd dit afgesloten. Alle aanwezige familieleden en vrienden - al met al zeker 150 personen - kregen een mooie zilverkleurig-verlichte ballon in handen gedrukt waarna het bruidspaar door een juichende erehaag - waarbij de ballonnen werden opgelaten en massaal het ruime luchtruim kozen - naar de gereedstaande jeep werden geleid. Die bracht hen naar het Deltaplein waar een taxi het vervoer naar een romantisch hotel inclusief bruidsuite overnam.

Het feest was nu voorbij, in ieder geval voor de gasten...

 

Een foto zegt meer dan honderdduizend woorden, en foto's zijn er gemaakt, héél veel foto's, naar verluidt wel tienduizend. Uit die enorme bulk gaan de fotografen een naar verwachting mooi en bijzonder album samenstellen, maar dat heeft uiteraard enige tijd nodig...

Journey to Happy Village

Ter onderbreking van tal van kleine maar noodzakelijke werkzaamheden, ging ik gisteren naar Rotterdam voor een bezoek aan Blijdorp. Uiteraard in gezelschap van mijn camera.
Het was heel warm in onze grootste havenstad, 28 graden. Dit in tegenstelling tot vlak aan de kust waar het gewoon warm was (23 graden) en dat kwam vooral door de stevige wind.

Vanaf station Rotterdam Centraal is het ongeveer een kwartiertje lopen naar de dierentuin. De toegangsprijs (21 euries) is wel even schrikken, je moet wel tot de kapitaalkrachtigen van onze samenleving behoren om hier met het hele gezin naar toe te gaan. Maar dat geldt voor veel dierentuinen, om van pretparken zoals De Efteling maar helemaal te zwijgen.

Gelijk maar even een familiebezoekje gebracht aan Bokito, de BN'er onder de mensapen. Ik kan mij voorstellen dat bepaalde vrouwen hem best een knappe kerel vinden met zijn robuuste postuur en zilvergrijze haar dat zijn hele lichaam bedekt.

Maar er viel uiteraard nog veel meer te zien, ik volsta met een kleine foto-collage...

Vlinderen

Wim, onze trainer, is weer 'back in town' na een lange, welverdiende vakantie in Frankrijk. Er stond een duurloopje op het programma, voorafgegaan door de gebruikelijke inloop-sessie en wat korte versnellingen in combinatie met loopscholing. Veel meer kan ik er niet over vertellen omdat ik vrij snel afgehaakt ben. Het heup/onderbil ongemak is toch nog aanwezig, elke stap is pijnlijk dus dat liep niet lekker. Hopelijk wordt het geen langduriger blessure, even afwachten maar. Voor mijzelf heb ik de in totaal 75 minuten volgemaakt in een aangepast tempo.

Eenmaal terug aan de Laan van Poot, zag ik Jan Passchier - die al enige tijd geblesseerd is - blootsvoets lopen op het grasveld. En omdat mijn schoenen als lood voelden aan mijn benen, kreeg ik de ingeving om zijn voorbeeld te volgen. Dus schoenen en sokken uit en verdomd, wat liep dat lekker over het gras! Het voelt inderdaad heel licht en natuurlijk aan, dat ga ik meer doen. Of ik mij uitsluitend op 'bare foot running' zal gaan richten is de vraag, in ieder geval lijkt het mij prima ter afwisseling en op de juiste ondergrond .


Overdag zijn wij tot twee keer toe, in de auto van mijn dochter, naar het tuincentrum gegaan. Dit allemaal ter voorbereiding op de grote dag waarover later meer. De tweede keer moest er zoveel mee terug dat ik ben gaan lopen (wandelen) vanaf tuincentrum Ockenburgh naar huis, al met al ook zo'n drie kwartier dus ik heb mijn kilometers wel gemaakt gisteren.

 

Begin dit jaar heb ik een deel van de tuin 'vlindervriendelijk' ingericht. Dat wil zeggen: ik heb planten neergezet die volgens de boekjes vlinders aantrekken waaronder Verbena (IJzerhard), Lavendel en Hemelsleutel (Sedum Spectabile). Bij de vijver staan ook vlindertrekkers: twee vlinderstruiken (Budleja),  Koninginnekruid (Eupatorium), Kattestaart (Lythrum), Vrouwenmantel (Alchimella) en Smeerwortel (Symphythum). In het kruidenhoekje staat onder meer Wilde Marjolein (Origanum Vulgaris), Munt, Tijm en Bieslook.

Het is een komen en gaan van bijen, hommels en zweefvliegen in de tuin, dus de planten maken hun reputatie waar, ook al staat lang niet alles in bloei.

Leuk en aardig natuurlijk, maar waar blijven de vlinders? Zelfs tijdens mijn wandelingen door onze bloemrijke omgeving zie je ze niet of nauwelijks. Misschien komt het door het late voorjaar, want de laatste dagen zie je er zo nu en dan eentje fladderen. Gisteren hadden we steeds terugkerend bezoek van een Koolwitje en ook zag ik afgelopen week een Hooibeestje, het piepkleine Muntvlindertje en een regelmatig overfladderend Icarusblauwtje. Ze zijn er dus wel, maar niet in groten getale. Misschien komt dat nog.