Friday 13th: colourful with King Crimson and Black Gold

Het werd een gevarieerde vrijdag voor de cultuurbarbaar. Eerst 's ochtends wat tweehonderdjes gedraaid met het steeds groter wordende groepje van Maarten. Ditmaal waren er twee - potentieel sterke - gastloopsters bij: Saskia en Miriam. Voor de ouderen onder ons: laatstgenoemde is de dochter van de in de jaren tachtig vermaarde steeple-loper Steef Kijne en nichtje van zijn broer, Johan Kijne die destijds menig regionale en zelfs landelijke wegwedstrijd won.

Maar Miriam kan er ook wat van, en dat geldt ook voor Saskia die ondanks nauwelijks trainen meteen al tweehonderdjes van tussen de 40 en 45 seconden draaide. En dan die andere dames en heren van Groep 5, die gaan ook rap, vooral Ilse en Ellis. Die komen dik onder de 40 seconden, maar dat was ingewijden al bekend. Bij dit gezelschap schaam ik mij niet om als hekkensluiter te fungeren, al ga ik zelfs met mijn tweehonderdjes van 50 tot 54 seconden eigenlijk te snel. Maar ik vind het leuk om te doen.

Later in de middag ging ik - na een uurtje in de achtertuin in de zon te hebben gelegen met een goed boek - naar Amsterdam. 's Avonds was er een concert van King Crimson in het Concertgebouw, waarvoor ik al begin december 2017 online een ticket had gekocht.

Dat concert zou om 20.00 uur beginnen maar ik was vroeger in Mokum (zo rond drie uur 's middags),  dus ging ik wat kuieren door de stad, onder andere over de Zeedijk. Onderweg bedacht ik mij dat ik wel een bezoekje zou kunnen brengen aan oud-collega Siebrand, die sinds een jaar of twee  coffeeshop 'Black Gold' - nee, niet zo een, een echte waar goede koffie wordt geschonken - runt aan de Korte Nieuwstraat. Hij verkoopt niet alleen koffie, maar ook onder meer chocola, vinyl platen, vooral met een 'vintage' uitstraling (vooral soul, jazz en hip hop).

Siebrands vriendin Ursula - uit Australië, erg aardige vrouw - maakte van ons een plaatje achter de bar.

Daarna met de benenwagen naar het concertgebouw. Wederom wat gedwaald door de bijzondere stad die Amsterdam altijd blijft en waar de vrije geest van de jaren zeventig nog steeds voelbaar is. Na een uurtje kwam ik bij het Museumplein.


Nog was het vroeg, het liep tegen zessen dus besloot ik bij een of ander 'tentje' in de buurt een lichte avondmaaltijd te scoren. Dat is gelukt, na enig zoeken kwam ik bij onderstaande uitspanning terecht. Het buitenterras zat stampensvol - niet zo gek, het was prachtig zonnig weer - dus heb ik binnen een plaatsje gezocht. Eerst een glas witte wijn en vervolgens een tonijn(maaltijd)salade besteld.


Vriendelijk personeel en de tonijnsalade was geweldig, je kreeg er ook een garnituur van vers brood en olijven met aöli bij. Prima prijs-kwaliteitsverhouding.

Voor het gebouw van het concertgebouw had zich al rond half zeven een aanzienlijke groep mensen verzameld. Zo op het oog meest 50 plussers, waarvan een aantal in King Crimson t-shirts gehuld, maar er liepen ook jongeren tussen, meest 'stelletjes'.

Na binnenkomst in de grote zaal - het was nog steeds vroeg, kwart over zeven - werd het publiek tot aan de start van het concert vergast met muziek dat deed denken aan het gebeier van carillons. Het leek wel een soort ode aan de klokkenluiders in onze samenleving, maar dat is uiteraard een strikt persoonlijk fantasietje.

Om een paar minuten over acht - iets te laat, wat niets is voor de uiterst streng-gedisciplineerde leider Robert Fripp - betraden de acht heren van King Crimson het podium via de zijkant van de zaal. Zoals altijd gekleed in driedelig zwart pak, als de leden van een klassiek orkest.

Er werd meteen zowel subtiel als stevig ingezet met 'Larks' Tongues in Aspic I'. Dat ging over in deel II en Moonchild. Bijzonder was dat voor het derde nummer is gekozen voor de uitvoering van dè ultieme klassieker van King Crimson, 'In the Court of The Crimson King'.  Altijd mooi natuurlijk.

Het stevige werk domineerde naar mijn gevoel deze avond, de band speelde het dak er af. Zoals we wel van KC gewend zijn. Voor mij waren Epitath, Indiscipline, Easy Money en uiteraard - als toegift gespeeld - het fraaie 'Starless' de hoogtepunten van het concert.

Geen enkel puntje kritiek? Nee, of het zou moeten zijn dat ik het geluid vooral in de wat heftiger nummers wat scherper en 'massaler' vond klinken dan twee jaar terug in Vredenburgh. Daardoor leek de zang een enkele keer wat te 'verdrinken', maar echt storend was dit nu ook weer niet.

Er mochten geen filmpjes of geluidsopnamen worden gemaakt tijdens het concert, wel mocht men vooraf de opstelling - met die interessante drie drumkits op een rij - en na afloop, wanneer er niet meer werd gemusiceerd - mochten foto's worden gemaakt van de band. Waarbij de leden onderling, met name Tony Levine en Robert Fripp, ook foto's van het publiek en elkaar maakten.

Anderhalf uur muziek voor de pauze - die voor alle duidelijkheid werd omschreven als beginnend aan het eind van de eerste set en eindigend bij het begin van de tweede set - en langer dan een uur muziek na de pauze: het publiek kreeg waar voor zijn geld. King Crimson was weer helemaal top!

Lekkâh renne doâh de dùinûh!

Woensdagavond was er weer een mooie looptraining, ditmaal geleid door Odette. Dit doet zij rustig en vriendelijk, bijna onopvallend maar met vaste hand. Na een korte warming up en wat loopscholing gingen we de duinen in voor een duurloopje met als 'hart' twee series van 6-4-2 minuten in 10km wedstrijdtempo. Seriepauze 10 minuten, herstel tussen de tempo's twee minuten.

Bijna alle groep 5 leden die het afgelopen weekend de zware cross-triathlon in Gasselte/Gieten hebben volbracht, waren ook nu weer aanwezig. Maar ook de 'Kadelopers'.

Knap, maar hoe meer je loopt hoe meer je gaat lopen, dat is mijn ervaring na 50 jaar hardlopen. Totdat een verkoudheid, blessure of andere omstandigheden je nopen gas terug te nemen of zelfs (al dan niet tijdelijk) te stoppen. Waarna je de draad welgemoed opneemt. Van dat triathlon-groepje deed Berry het nog het meest 'rustig aan', maar Ton liep al snel voor 'de troepen' uit. Overigens niet ver achter hem gevolgd door de oudste maar niettemin op één na snelste van onze groep, Peter (73 jaar!).

Toch was het niet het meest ideale parcours voor versnellingen: veel stijging onderweg - vooral het stuk door de duinen vanaf het veldje bij de De Savornin Lohmanlaan tot aan Kijkduin - en terug door het Westduinpark tot aan Duindorp - waren pittig.

De vorige keer schijn ik mijzelf enigszins (onbedoeld) te hebben 'opgeblazen' door tijdens de eerste serie te hard te gaan (liep redelijk vooraan), waardoor ik het op het laatst moeilijk kreeg. En dat droeg bij aan het 'afhaken' bij de laatste versnelling van die serie.

Ditmaal ging ik verstandiger te werk door helemaal achteraan te blijven lopen, wat uiteindelijk wel resulteerde in een snellere tweede serie. Ook al moest ik bij de tweede zes minuten even stoppen omdat ik in mijn enkel werd gestoken door een daas (of zoiets). Achteraf viel het mee, een beetje rode huid, dat was alles. De laatste vier minuten gingen zelfs behoorlijk snel. Dus het 'rustâhg!' beginnen wierp wel zijn vruchten af.

Wederom een prima training achter de rug!

Afscheid in Drenthe

Een paar dagen Drenthe achter de rug. Het waren mooie dagen, zeker waar het weer betreft. Op twee ochtenden ook weer een stuk door de fraaie omgeving hardgelopen, en beide keren ben ik geen mens tegengekomen. De eerste dag een uur, de tweede dag drie kwartier.

Beide keren heerlijk gelopen maar nee, is het niet zo spannend om te vermelden als het triathlon-avontuur dat een aantal trainingsgroepsgenoten terzelfdertijd (zondag) heeft doorstaan in Gasselte, op enkele steenworpen afstand van waar ik verbleef. Op mijn telefoon zag ik dat Ton Methorst in de buurt was. Toch heb ik weinig tot niets meegekregen van dat evenement, omdat ik op dat moment in de trein van Den Haag naar Gieten zat. Naderhand las ik de berichten op Facebook dat Ton, Sanny Karin, Berry en Sandra zich in 't Nye Hemelrieck (waar ik ook heel wat afgelopen heb in het verleden) en omgeving kranig hebben geweerd.


Toch was het doel van mijn/ons verblijf in Drenthe niet om te recreëren, maar om afscheid te nemen van mijn schoonmoeder die vorige week op ruim 94-jarige leeftijd overleed.

Wij verbleven als altijd bij mijn zwager en schoonzus, in het huis waar schoonmoeder de laatste anderhalf jaar inwoonde en mantelzorg kreeg.

De uitvaart, waarbij mijn zwager en ik op verzoek mochten spreken, was kleinschalig en goedverzorgd. Mooie locatie ook, De Boskamp. En zoals zo vaak het geval is bij een begrafenis of crematie, werd het na afloop tijdens de koffie met cake 'een soort van' gezellig. Naast familie waren buren en twee buurmeisjes van lang geleden gekomen. Zij gingen naderhand ook even mee naar huis waar verder werd nagepraat.


Wij zijn zelf nog een dagje extra gebleven. 's Avonds met zwager, schoonzus en hun jongste zoon nog gegeten in Het Zwanemeer dat gerund wordt door een ouder echtpaar.

De maaltijden werden bereid door de vriendelijke man die niet alleen de bestelling opnam maar ook zelf kookte. Daar bleek niets op aan te merken. Ondanks de wat gezellig-oubollige entourage van het restaurant (waar ik niets op tegen heb, integendeel), was het eten prima. Mijn zeebaarsfilet was in elk geval top.

Zomer in Kennemer Duinen

Terwijl vandaag menig loopmaatje er de kadekantjes van af liep, had ik andere verplichtingen (want al eerder toegezegd).

Het groepje wandelaars dat elke eerste zaterdag van de maand de benen strekt in een of ander mooi gebied, had zich ditmaal de Kennemerduinen tot doel gesteld. Of liever gezegd, ik had de wandeling uitgekozen, dat doen we namelijk om toerbeurt.


Op station Overveen was het verzamelpunt. Daar dronken we eerst koffie, waarna we via een kilometer straatweg naar het bezoekerscentrum bij Koevlak liepen. Het plan was om vanaf daar de zogeheten 'blauwe route' te volgen die in elk geval naar Het Vogelmeer leidde. Dat wordt goed aangegeven onderweg, maar toch voor alle zekerheid maar een kaart (plattegrond) gekocht.

  

Verder kan ik deze tekst beperken tot hier, want de plaatjes zeggen - denk ik - voldoende. Ronduit een schitterende wandeling! Wel met de nodige klimmetjes onderweg, we liepen bijna uitsluitend over halfverharde paden en grote stukken zacht duinzand.

Meer foto's hier....

VrijMoTra

Update van een paar dagen. Vrijdagmorgen (vandaag dus) naar de Laan van Poot getogen. Eens zien of er animo was voor de welbekende 'tweehonderdjes' training.

Veel lopers, ook van Haag, doen morgen mee aan de Kadeloop. Ik had ook meegegaan, ware het niet dat ik een afspraak had staan met de wandelgroep. En zondag ook geen Delft wegens familieomstandigheden, kom ik later op terug.

Gelet op het vorenstaande en het feit dat meerdere lopers met blessures kampen, viel de opkomst toch mee. Pierre, Maarten de trainer, Dieuwke met dochter Anouk, Anna, Fred en Ton.

Na wat oefeningen en warming up loopjes op het grasveld, deden we zesmaal 200 meter en éénmaal 400 meter. Zelf deed ik er vijf mee, de vierde en zevende (400m) keer hield ik het voor gezien. De tweehonderdjes gingen voor mijn doen redelijk snel, 50-52 seconden. Moest daar wel mijn best voor doen en ik hou dat beslist geen vijf kilometer vol (amper 400 meter), maar alla. Anouk, de jongste van ons groepje, was verreweg de snelste hoewel Anna er ook een keer 40 seconden uit perste. Daar moest ze toch wel even van herstellen.

Na afloop even het krachthonk ingedoken maar eerlijk gezegd nu niet veel gedaan. Tot 10 x 70 kilo bankdrukken, dat was wel genoeg voor vandaag.

Gelukkig was het een stuk minder koud dan gisteren. Koud? Jazeker, er stond een koude wind aan de kust. Kan aan mij gelegen hebben want iedereen liep er zeer luchtig bij op straat, korte broek en een enkel t-shirtje, en niemand leek last van de koude wind te hebben.

Maar vandaag was het overdag redelijk zwoel weer. In de vijver hebben de meeste kikkervisjes zich inmiddels ontwikkeld tot mini-kikkertjes en staan op het punt aan land te gaan.

Wat de vlinders betreft: Naast de Dagpauwoog en enkele koolwitjes spotte ik vandaag de Gehakkelde Aurelia op onze vlinderstruik. Ook een mooi diertje met zijn met zwarte vlekjes gelardeerde fel oranje kleedje. Maar ik zag 'm bij toeval, wie weet wat er nog meer is komen aanvliegen in de loop van de dag.

Woensdag voor mezelf getraind, even snel naar het Zeeheldenfestival gegaan waar het druk was op het Prins Hendrikplein. Mijn hoofd stond er niet zo naar, maar wilde wel even de groep Diesel zien. En dat was best leuk!

Was ook nog op het strand, maar dat was dinsdag, oppasdag. Kleindochter Chloë had in een muitje een mooie vangst gedaan met haar roze emmertje. Foto van gemaakt, nu zie ik pas goed wat er in zat: een jonge zeenaald en twee heremietkrabjes. De dieren naderhand weer in zee teruggezet.

Opa moest ook nog even aan de bak...

Verder deze week tot twee keer toe de warmte - of koude vanwege de wind liever gezegd - van het strand ontvlucht. In het Filmhuis zag ik de docu 'My Generation', een film over - inderdaad - mijn generatie waarin acteur Michael Caine terugblikt op de roerige jaren zestig in Engeland. Uiteraard weer veel beelden en muziek uit die tijd. De andere film was 'Western' waarin we een groep arbeiders, 'echte mannen-mannen', volgen in het ruige Albanië. Mooie film met oscarwaardig acteren van non-professionals, terwijl de snorrende zang van cicade, krekels en ander sprinkhaan-achtig gedierte van alle kanten in de zaal lijkt te komen.

Tot slot nog een van de vele zonsondergangen die op het net te vinden zijn, maar deze is wel van
vandaag! Uiteraard gemaakt tijdens een avondwandelingetje door duinen en over het strand..

Zomerse stappen

Tja, dat was misschien niet zo handig. Daags na de Kerkpolderloop stond er een lichte training op het programma. Tenminste, dat dacht ik. 'Duurloopje met enkele versnellingen: twee keer twee series van 1-2-1 minuten in 5km tempo met tussen de tempo's telkens een minuutje herstel. Tussen beide 'blokken' hadden wij een kwartiertje herstel (lees: duurlooptempo).

Zo op papier lijkt het een makkie, maar de realiteit was anders. We liepen in de groep die deze avond werd geleid door Odette met Sandra als 'assistent'. Vanwege de zon liepen we een schaduwrijk traject met Meer en Bosch en landgoed Ockenburgh als belangrijkste lokaties.

Dat de Kerkpolder van zondag nog in mijn benen zat merkte ik bij het inlopen vooraf al, maar tijdens het blok met de eerste twee series - die ik aanvankelijk redelijk voortvarend liep - gingen mijn onderdanen (vooral heup en hamstrings) steeds meer protesteren en op de terugweg trok ik de laatste serie amper meer. Uiteindelijk liet ik de groep de groep en ben gaan wandelen naar de vereniging. Niet zo'n probleem want het was zalig weer: de zon scheen continu terwijl de wind die de laatste dagen flink tekeer kon gaan nu verwaarloosbaar was.

Ik had ook overdag al aardig wat stappen gemaakt. 's Ochtends met de benenwagen op en neer naar de Jumbo voor enkele boodschappen. Later die middag, gewapend met rugzakje en fototoestel, een duin- en strandwandeling gemaakt met als doel vlinders te spotten. Ze laten zich namelijk steeds meer zien en zeker de witjes zijn er in groten getale.

Geaderd witje krijgt bezoek van een hommel

Bruin zandoogje

Dagpauwoog

Bij De Kwartel even gezeten met een tonic, vervolgens over het strand naar Kijkduin en via de De Savornin Lohmanlaan naar Albert Heijn en de Aldi voor de rest van de boodschappen.

Vandaag maar even een dagje rust, afgezien van wat fietsen, en morgen zien we wel weer verder.

Na het zingen de Kerkpolder in

De afgelopen dagen werden gevuld met 'oppassen', Madestein en strandleven, beetje trainen in het krachthonk, Leiden inclusief treinreiswinkel en Hortus Botanicus, een verjaardag annex jubileumfeestje bij 'Haag' en een goede traditie: de Kerkpolderloop.

Om met het laatste te beginnen: het is weer zo ver! De Kerkpolderloop die al vele jaren in de maanden juli en augustus op elke zondagochtend wordt gehouden. Er wordt dan steevast één afstand gelopen: de vijf kilometer.

De weg er naar toe was minder voorspoedig dan gepland, maar niettemin waren we op tijd. 'We' waren Jan G. en ik, we gingen met het openbaar vervoer. Tegenwoordig betekent dat voor mij: eerst met bus 21 naar ziekenhuis Leyenburg, daar overstappen op bus 37 richting Naaldwijk. Uitstappen bij de Kerkpolderweg. Maar helaas, busje 37 kwam niet zo, dat busje kwam helemaal niet. Bleek er toch nog staking te zijn van het regionaal vervoer.

Goede raad bleek dit keer niet zo duur: we pakten de eerstvolgende tram richting centrum waar we konden overstappen op tram lijn 1 naar Delft. Uiteindelijk is dat gelukt. Bij 'Onder Ons' hadden we - had ik, eigenlijk, want Jan spaarde zijn krachten voor een andere loop - nog genoeg tijd om in te schrijven, koffie te drinken, om te kleden en een klein stukje in te lopen.

Om kwart over tien precies werd het startsein gegeven. Ook nu weer redelijk rustig van start gegaan. Het was het oude vertrouwde parcours. Op het punt waarop ik de eerste lopers in tegenovergestelde richting zag terugkomen bleek dat spartaan Mattijs Dulkenraad een behoorlijk gat had geslagen met zijn achtervolgers, hetgeen hem uiteindelijk de eerste plaats opleverde. Top!

Foto Bas van Binnendijk

Zelf kwam ik in 27'16'' over de finish, ruim twintig seconden sneller dat de vorige keer. Maar zien of ik daaronder kan komen dit seizoen.

Na afloop hadden we nog een uitgebreide cooling down onder leiding van Mulay. Het gezelschap, aangevuld met Hizkia en Michel, ging eerst heel rustig, letterlijk in een slakkentempo, uitlopen, daarna volgden - in duo's - een aantal rek- en strekoefeningen om het lijf lenig te houden. Al met al waren we zeker twintig minuten bezig.

Nazit bij Onder Ons

We - Mattijs, Jan G. en ik - konden mee terugrijden met een groepsgenoot van Mulay. In Den Haag aangekomen, tracteerde Mulay ons - d.w.z. Jan en mij - in een marokkaanse eettent op een stevige pannenkoek. Dat vulde goed!


Zon? Ja! Ook bij Sonja

Daags ervoor (zaterdagavond) vierde een geliefd en populair clublid - en sinds kort ultrarunner - haar verjaardag in het clubhuis. Geregeld door haar vriend Cor en een aantal andere clubgenoten. Niet alleen ontmoette ze vandaag Sarah, maar het is ook haar 25-jarig jubileum bij de vereniging. Het was gezellig en vanwege het mooie weer vond de viering vooral plaats op het buitenterras.

Binnen was een buffet met griekse hapjes en daarvoor een groot aantal taarten die door onze onvolprezen Olga Maas zijn gebakken.


Foto's van 'De Hortus' in Leiden (waar we moesten zijn in verband met een voorgenomen vakantiereis) staan in dit album. Hieronder een zonnehoed die visite krijgt van een bij.