Herfstige onrust

Er gebeurt van alles in de wereld waar wij als burgers amper vat op krijgen. Die gedachte kwam in mij op nadat ik het concept van dit blogje overlas. Op FB gaat het vooral om kleine, persoonlijke berichten en niet om politieke, levensbeschouwelijke zaken. Wel zo interessant, maar het is er de tijd niet naar om daar uitgebreid op door te gaan.

Dus toch maar een update met wat luchtiger onderwerpen.

Drukke weken achter de rug, maar niet druk met trainen. Wel nog op zondag 7 oktober meegedaan aan de Kopjesloop in Delft, daags ervoor een wandeling van circa twaalf kilometer gemaakt. Vanaf station Heemstede-Aerdenhout naar Vogelenzang gelopen vervolgens door de Waterleidingduinen gestruind met ons sterk uitgedunde wandelgroepje. Wel nog even koffie gedronken bij De Oase en na de wandeling eveneens bij De Oase aan de pannenkoeken.

De volgende dag, zondag dus, in Delft meegedaan aan De Kopjesloop.

Woensdag 11/10 met ex-collega en goede vriendin Corrie in en om Ockenburgh gewandeld inclusief een bezoek aan haar goed verscholen pluktuin.

Daarna kregen allerlei activiteiten in de familiekring (kleindochter Chloë jarig, dubbel feest) en een logee (schoonzus) de overhand.

De verjaardag van Chloe werd met veel familie en vrienden/vriendinnen In De Kastanjehof (Naaldwijk) gevierd. Zoals altijd een gezellig samenzijn.

Begin deze week hield mij pc het voor gezien, dus dat werd wegbrengen naar de PC-dokter. Het moederbord bleek overleden, dus een andere PC kast aangeschaft en daar zijn de gegevens (harde schijf) van de oude PC in overgebracht. De portemonnee is nog lichter dan-ie al was maar alles doet het weer!

Tussen de bedrijven door toch even kunnen 'wegsneaken' voor een wandeling. Onder andere een rondje Haagse Bos.

En donderdag 17/10 nogmaals naar de Waterleidingduinen, al ging de reis er naar toe niet van een leien dakje. Tussen Leiden en Amsterdam had een aanrijding plaatsgevonden waardoor het vervoer naar Vogelenzang met de bus ging. Bijna anderhalf uur sightseeing in de bus die onder meer diverse haltes in en rond Hillegom, Lisse en Bennebroek aandeed, en in Heemstede overstappen op het regionale busje van lijn 9 die ook vlak voor De Oase stopt. Alwaar ik weer een appelpannenkoek bestelde alvorens ik de 10 kilometer lange wandeling naar en van de locatie bij het vliegtuigmonument ondernam.

In tegenstelling tot die hardloper hierboven, hielden de meeste damherten zich nog vrij rustig ditmaal.

Wel zag je in het bos nabij het monument veel dambokken liggen in zelfgegraven bronstkuilen, maar afgezien van hun bekende 'gerochel' en wat imponeergedrag sloeg de vlam niet in de pan.

Misschien in het weekend al is het onzeker of ik dan wederom naar de Waterleidingduinen ga. Niet dat dit een straf is: het is en blijft een prachtig wandelgebied en het weer zat donderdag absoluut mee; de hele dag zon, strakblauwe lucht en amper wind. Daardoor voelde het ook niet zo koud aan.

Van strandloop via jubileumreceptie naar bosloop

Gerard de Bruin (onder veel meer ex-sprinter en oprichter van de zoetermeerse club ILION), 100 jaren jong

Hoog tijd voor een update. De diverse wandelingetjes die de afgelopen weken zijn gemaakt laat ik even voor wat zij zijn: typische herfstwandelingen. Ook een keer in Clingendael en omgeving. Maar heel veel paddenstoelen heb ik nog niet gezien.  

Zaterdag 30 september ging ik voor de tweede keer dit jaar naar De Hoge Veluwe, waar ik de Hubertuswandeling (9 km met veel bospaden, klimmen en dalen, naaldbomen en boomwortels) liep, en later nog even wezen kijken bij de Wildbaanweg en het Reemsterveld of de edelherten zich lieten zien. Dat was het geval, in de late namiddag. Vooral op het Reemsterveld lieten zij zich goed horen, alleen stonden zij te ver weg om goed te kunnen zien.

Aramco Beach Run

Hardlopen dan. De groepstrainingen met Jan Bruggeman en Henk Martin op de woensdagavonden gaan mij goed af, en op 1 oktober heb ik deelgenomen aan de Aramco Beach Run, onderdeel 5 kilometer. Start en finish waren op de boulevard, vlakbij de Pier.

Ik verwachtte een mooi loopje dat ten dele over de boulevard, ten andere dele over het strand zou gaan. Dat klopte deels, alleen gingen de eerste kilometers vooral over een mooi maar pittig parcours door de duinen, met veel klimmetjes en klimmen. Het was ook nog eens behoorlijk warm voor de tijd van het jaar, terwijl die 2,5 kilometer over het strand ook 'een dingetje' was met veel tegenwind en mul zand. Kortom: lekker zwaar! 

Maar goed, het is volbracht. Dat het geen scherpe tijd werd is evident: ik kwam als honderdvijftigste - en voor zover ik heb kunnen zien oudste - deelnemer (van de 200 op 'de vijf') over de finish. Wel eerste in mijn categorie :-D...

Er deden ook aardig wat clubgenoten mee, ook op de langere afstand (10 km en 15 km). Al met al een geslaagde loop.

110 jaar Haag Atletiek

Later op de dag was de receptie in het kader van het 110-jarig bestaan van Haag Atletiek. Ook dat werd een druk bezocht evenement, waarbij vooral de oude garde goed vertegenwoordigd was. Een flink aantal leden werd in het zonnetje gezet. Dat waren vooral atleten die het afgelopen jaar goed hadden gepresteerd, maar ook vrijwilligers die opvielen vanwege hun bijzondere verdiensten. En leden die al 50 jaar of langer lid van de vereniging zijn. 

Ook werd stilgestaan bij het overlijden van een aantal leden, onder wie ook leden die niet eens zo oud waren toen ze overleden.

Oudste leden zijn momenteel nog Henk Blok (101 jaar) en Gerard de Bruin, die over een paar weken eveneens die leeftijd hoopt te bereiken. Ik had laatstgenoemde ooit geïnterviewd voor het jubileumboek 'Honderduit Haag' (10 jaar geleden dus) maar ook nu raakte ik met hem aan de praat en hij vertelde honderduit over zijn atletiekverleden, onder meer over de toenmalige verenigingen LDA, ILION waarvan hij de oprichter was en zijn strijd op de baan met Osendorp, een topsprinter die 'fout' in de oorlog was. 

Verder zijn er nog wat verjaardagen in de vriendenkring gevierd, waarvan de viering van Cor (80) en Wim (75) het meest opvallend was. Met een aantal vrienden gingen wij naar Overveen, alwaar wij een wandeling onder begeleiding van een gids over het prachtige landgoed Elswoud hebben gemaakt. Met na afloop een gezellige lunch in restaurant 'Loetje'. 

Uitgewaaid!

Rijk Zwaan Loop

Weer even een terugblik op het afgelopen weekend. Dat begon zaterdag in 's Gravenzande, waar de Rijk Zwaan Loop plaatsvond. Bepaald geen onbekende loop, ik heb hier al vele malen aan meegedaan. 

Het weer viel vooral 's ochtends erg tegen aan de kust, veel regen. Wij (Jan G. en ik) waren ruim twee uur voor de start aanwezig, dus tijd zat om nog ergens iets te drinken, om te kleden (voor zover nodig) en een beetje in te lopen. 

Zoals altijd waren er veel lopers uit het Westland in de kleedkamers (van het schoolgebouw waar we altijd onze spullen achterlaten). Stuk voor stuk snelle, sterke lopers, die westlanders. 

'Uw verslaggever' liep veel langzamer (in tijd) dan een paar jaar geleden, het zij zo. 'We' lopen nog en dat is heel wat waard. Ik heb dit jaar wel aan het vereiste aantal lopen voldaan (5), om in het algemeen klassement te worden opgenomen.

Onze vereniging bleek trouwens goed vertegenwoordigd, en vooral de dames hebben goed gescoord op de diverse afstanden. Proficiat Miriam, Cynthia, Annemiek en Gerda!

De Hoge Veluwe

De volgende dag, zondag dus, deed zijn naam eer aan. Het werd een uitgesproken zonnige dag. Dus wederom ging de cultuurbarbaar richting De Hoge Veluwe. 

Bijna de hele dag op zo'n witte fiets gezeten, het was af en toe flink doortrappen tegen vals plat en heuveltjes op. Vanaf het bezoekerscentrum heb ik wel gewandeld, de helft van de zogeheten Hubertuswandeling, over een parcours van ruim negen kilometer. Behoorlijk pittig! Vijf kilometer lang heuveltje op, heuveltje af over bospaden vol knoestige boomwortels- en zandpaden door een uitgestrekt dennenbos.

Eenmaal bij Slot Hubertus weer de fiets gepakt en terug naar het bezoekerscentrum. Na een lunchpauzestop bij het parkrestaurant (dagsoep was pompoensoep met kruiden, prima) naar De Wildbaanweg, waar zoals altijd in deze periode vele auto's stonden en fotografen, met camera's met daarop van die grote teletoeters in de aanslag stonden. Op 'P1 en P2' is altijd de kans groot edelherten te zien.

Ook nog rond zes uur naar het Reemsterveld gefietst, waar ook veel edelherten kunnen worden gespot. Dat was ook nu weer het geval, maar ze liepen veel te ver weg om duidelijk in beeld te brengen. Wel was duidelijk dat het om meer dan één roedel ging en van alle kanten hoorde je de mannelijke herten burlen.

Rond kwart over zeven fietste ik terug naar de uitgang van De Hoge Veluwe. Wel te laat om de bus naar Ede Wageningen van 20.00 uur te halen, dus heb ik in mij het plaatselijke restaurant Het Smulhuis getracteerd op een pannenkoek met appel, appelsap en achteraf een biertje, Leffe Bruin. Dus de latere bus van 20:58 uur heb ik wel gehaald. Voorspoedige terugreis met bus, treinen en tram, om half twaalf thuis.

1 van de 4 loop met oponthoud en muziektheater in Amsterdam

Zondag meegedaan aan de vijf kilometer (in het kader van de 1 van de 4 lopen) bij Sparta. Het ging niet helemaal zoals ik gehoopt en verwacht had, want onderweg zag ik mij genoodzaakt om twee keer een dixie te bezoeken. Uiteindelijk kwam ik in ruim 36 minuten over de finish.

Bij het schrijven van dit bericht waren noch foto's, noch uitslagen online dus kan ik niet veel meer vermelden over de loop.

Na afloop kon ik niet lang blijven want ik ging met een goede sportvriendin naar een matinee, een muziektheatervoorstelling in Amsterdam. De stad waar op deze dag ook flink is hardgelopen, de bekende klassieker de Van Dam tot Dam Loop. Het was een kilometer lopen vanaf het Centraal Station naar Splendor, want dat was het bewuste muziektheater dat deze maand 10 jaar bestaat.

Wij waren ruim op tijd, dus eerst een wijntje gedronken in de foyer van het kleine sfeervolle theater, waar om 16:00 uur de voorstelling 'Caffé Sospeso' (gedoneerde koffie) begon.

De voorstelling gaat over twee dakloze cellisten, moeder en zoon, die op straat moeten zien te overleven door muziek te maken. Ditmaal ook in het theater, waar de acteurs/cellisten Harald Austbo en Doris Hochscheid daadwerkelijk bewijzen zowel talentvolle cellisten als expressieve acteurs te zijn. 

Thema van het door Mirjam Koen gescripte en geregisseerde stuk is het ontheemd zijn, het niet gezien worden - zowel als dakloze als al ouder wordende vrouw (de moeder). Maar het gaat ook over de teloorgang van kunst en de kunstenaar. Wie ben je nog als er geen erkenning meer bestaat van je kunstenaarschap? Wat betekent het voor de samenleving als de waarde van autonome kunst niet meer wordt gezien of erkend? En op welke verschillende manieren kunnen jongeren en ouderen daarmee omgaan? 

(De zinnen in bovenstaande alinea zijn grotendeels overgenomen van Youtube (tekst onder de trailer)).

De voorstelling is de komende tijd in diverse plaatsen te zien. Meer informatie: www.cellosonate.nl

Warme dagen

Menigeen zal de afgelopen week of het weekend op of aan het water hebben doorgebracht. Het ronduit subtropische begin van de septembermaand vormde een dissonant - zij het in positieve zin - met de opvallend koele augustusmaand. Zelf ben ik dit jaar maar een paar keer naar het strand geweest om te zonnebaden, maar vorige week heb ik dat ruimschoots goedgemaakt. 

In wisselend familieverband op het strand doorgebracht, bij de strandtenten Blow, Hudson en Habana. Op de laatste bloedwarme zondag nog met z'n allen iets gegeten bij Habana. 

Na de Vogelwijkloop vorige week heb ik nog twee keer getraind: drie keer op maandagavond, de andere keer op woensdagavond. Beide keren voor mezelf, die van woensdag noodgedwongen omdat ik van plan was met de groep mee te lopen. Ging niet door, het voert te ver om hierover uit te wijden. Iets met verloren en weer teruggevonden fietssleutels en fiets ophalen bij het oppas-adres. Werd dus een wonderlijke mix van lopen, stukje tram, weer lopen met tempo's en terug fietsen.

Op diezelfde woensdagavond was er ook een coopertest aan de Laan van Poot. Iemand van de vereniging werd na 'zijn' 12 minuten onwel maar kon dankzij adequaat handelen van omstanders worden bijgebracht. Wel werd hij per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd, waar - na het uitlezen van de AED - bleek dat een hartoperatie noodzakelijk was. 

Afgelopen zondag - 10 september - meegedaan met de Kopjesloop in Delft. Mogelijk vanwege de warmte, zeg maar rustig hitte, was er ditmaal geen sprake van een dichtbezette loop. Ook was ik de enige loper van mijn club. Ondanks de weersomstandigheden heb ik toch - voor mijn huidige doen - redelijk gelopen en was zelfs twee minuten sneller dan ik de laatste maanden op de vijf kilometer liep. Maar het was zo warm dat ik na het douchen lange tijd nat bleef, daar was geen handdoek of papieren tissue tegen opgewassen.

Daags erna nog een stuk meegelopen met de maandagavondgroep van Jan en Henk. Dat ging in het begin okee, op het programma stond een extensieve intervaltraining incl. twee keer 400-600-900 meter, maar na de eerste serie hield ik het - ook weer noodgedwongen - voor gezien en ging in eigen tempo naar huis. Toch beter dan niets.

Vogelwijkloop, Beachpicknick en Van Gogh

Zaterdag 2 september werd de Vogelwijkloop gehouden, georganiseerd door Haag Atletiek (in het kader van zijn 110-jarig bestaan) en de wijkvereniging. Er waren maar liefst 333 inschrijvingen voor deze loop, bestaande uit de onderdelen Jeugdloop (1 km), 3 km prestatieloop en een 5km wedstrijdloop. 

Het merendeel van de lopers was en is lid van Haag Atletiek. Tevens was er bij de 5 km een competitie tussen de lanen van de Vogelwijk. Hoewel leeftijd en weinig trainingsactiviteit geen prestatiebevorderende elementen, heb ik toch meegedaan. Want lopen is en blijft leuk, ook al doet het pijn. Na een redelijk voorspoedige start en eerste anderhalve kilometer ging de warmte opspelen. Het werd meer duwen dan lopen en opa eindigde zwoegend in de achterhoede. Maar 'we' hebben het toch weer gedaan. Ben wel dagkampioen kromlopen geworden! 

Op de website van Haag Atletiek zijn zowel uitslagen als foto's van de loop te zien, door Lodewijk van Dongen en anderen gemaakt. Later op de dag naar het strand voor een informele picknick. Er kwam ongeveer een man of veertien op af. Was leuk, gezellig en de zon was ook heel aardig voor ons. Met dank aan organisator Rob Pronk! 

Van Gogh in Auvers 

De volgende dag (bij schrijven dezes zondag) ging ik al treinend naar Amsterdam, omdat het de laatste dag was van een grote tijdelijke tentoonstelling in het Van Gogh Museum. Deze tentoonstelling startte  op 20 mei jl. en vandaag  (3 september 2023) was de laatste dag. Op de valreep! 

Voorafgaand aan het museumbezoek ging ik op bezoek bij Elianne, die ik al jaren niet meer gezien had. Koffie, lunch en wat bijgepraat. Zij was als kostumière verbonden aan Toneelgroep Amsterdam, werkte aan tientallen theater- en filmprodukties mee en is nu, als pensionado, nog zeer creatief en werkzaam, onder (veel) meer als kostuumontwerpster. Kunstenares en vakvrouw Pur Sang.

 

Van Gogh woonde de laatste maanden van zijn leven in het Franse dorp Auvers-sur-Oise, vlak bij Parijs. Hij was die maanden zeer productief: hij schilderde en tekende dat het een aard had en maakte zo in een tijdsbestek van 70 dagen maar liefst 74 schilderijen en 50 tekeningen. Wat dus grofweg neerkomt op één schilderij per dag!

 

 

Enkele van zijn bekendste meesterwerken maakte hij daar, zoals 'Korenveld met kraaien', 'Dokter Paul Gachet' (Van Goghs psychiater en geestverwant) en 'De kerk van Auvers-sur-Oie'.

 

Zijn creatieve uitbundigheid en geïnspireerdheid, geput uit zijn nieuwe omgeving, ten spijt, kregen gevoelens van mislukking, eenzaamheid en melancholie steeds meer de overhand. Uiteindelijk verkoos hij zijn leven te beëindigen.

 

Ik vond het een mooie en inspirerende expositie!

Over herten en een rode hemel

The Cure zong er al over: "The Last Day of Summer'. Dat was het meteorologisch gezien eigenlijk gisteren. Vandaag, 1 september, is de eerste herfstmaand!

Enige toelichting op de afbeelding hierboven: dit is een jong edelhert, een van de mannen die zich in de Haagse Koekamp bevinden. Je zou zeggen een hert van een jaar of drie met zijn tweede gewei, wat al erg groot zou zijn op die leeftijd. Maar kennelijk is dit een zeer bijzonder exemplaar, want het schijnt zijn eerste gewei te zijn ('eerste kop' in jargon). Dat belooft wat voor de toekomst, want het eerste gewei bestaat bij zowat alle mannelijke edelherten slechts uit twee spitsen.

Wij kunnen hem en zijn soortgenoten nog even bewonderen in de Koekamp. Nog wel, want vanaf 1 januari 2024 mogen er geen herten meer in hertenkampen worden gehouden. De herten die er nog wel zijn, kunnen dan nog wel blijven (leven) maar voortplanten is er niet meer bij en na hun dood is het afgelopen. 

Nu ben ik bepaald geen pleitbezorger om dieren in gevangenschap te houden, maar dit besluit vind ik erg jammer en dan druk in mij nog zwakjes uit. Is er geen ontheffing mogelijk?

Van oudsher wonen er herten in de Koekamp. Ook edelherten. Zij zijn er in het overgrote deel van de gevallen geboren en getogen en de dieren voelen zich er prima thuis. Zij hebben meer dan voldoende ruimte tot hun beschikking - een gevarieerd terrein met open gedeelten en fraaie bomen - waar ze in al hun natuurlijk gedrag te bewonderen zijn, inclusief het bronstgebeuren. Daarbij zijn het prachtige dieren om te zien. Een goed alternatief om deze dieren te vervangen zie ik niet.

Ik heb begrepen dat de Haagse Koekamp zelf niet ter discussie zou staan, maar tegenwoordig weet je het maar nooit! Het is een mooi gebied, dat een natuurlijke oase vormt in een omgeving van pure zakelijkheid.

Tot zover de herten.

De afgelopen week heb ik toch weer iets meer getraind dan de afgelopen maanden het geval was.  Maandag een uur voor mezelf gelopen inclusief inlopen en met enkele (4) korte versnellingen van 1 minuut, waarbij de laatste 10 minuten iets meer tempo. Dat voelde goed. Afgelopen woensdag ook weer eens met een groep meegetraind (DL 1, met daarbinnen 5x2 minuten tempoduur). Heb bruto 80 minuten volgemaakt! Toch gingen de laatste twee kilometer moeizaam (pijn in benen) want lange duurlopen ben ik volkomen ontwend. Toch met een positief gevoel weer dóór....

Roter Himmel

Gisteren nog even 'een filmpje gepikt' in Het Filmhuis. Het werd 'Roter Himmel' van regisseur Christian Petzold. Goede film! Wij zien vier jonge mensen bijeen komen in een soort vakantiehuis aan de Baltische kust. 

Hoofdrollen zijn weggelegd voor Thomas Schubert in de persoon van Leon, een zowel in fysiek opzicht als qua gemoedstoestand wat zware jongeman, geneigd zich terug te trekken uit het gezelschap om aan zijn roman te werken. Hij schrijft zeker niet onverdienstelijk maar wordt door allerlei factoren in en buiten zichzelf gefrustreerd. Tweede grote rol is die van Paula Beer als de knappe en uitdagend-speelse Nadja, die overdag als ijscoventer werkt maar verderop in het verhaal ongewild een volkomen andere kant van zichzelf laat zien.

In zekere zin sluit de film aan op actuele gebeurtenissen, want de uitgedroogde bossen rond het vakantieoord beginnen te branden, net als hun emoties. Geluk, lust en liefde, maar ook jaloezie, wrok en spanningen. Ondertussen branden de bossen, en heel snel zijn de vlammen daar...  Geen verdere spoilers, maar de film is zeker de moeite waard om te gaan zien!