Mooie expositie van Vlaamse meesters in Kunstmuseum!

Edgar Tytgat: Les Vieillards Tragiques

Dinsdag planten, aarde en wat dies meer zij in diverse tuincentra gekocht en in de tuin bezig geweest. Al met al een dagje van veel sjouwen en bukken om planten in te graven. Daags erna (op woensdag dus) merkte ik dat wel bij het bankdrukken, maar daarna heb ik zo'n vijftig minuten gelopen op het veld naast het clubhuis inclusief vier keer vier minuten tempo (d.w.z. wat voor mij tegenwoordig tempo is ;-)). Het was toen prachtig zonnig weer. Later die dag heb ik lekker een uurtje in de zon gezeten in de tuin, terwijl in de vijver bruine kikkers bruiloft aan het vieren waren. Er drijft nu een klompje kikkerdril.

Gisteren (donderdag) was het - na een mooie zonnige woensdag - onaangenaam koud. Dus weer wat aan het schilderen geslagen. Lang binnenzitten was echter geen optie: al weken zitten we in de herrie van toekomstige buren die hun bovenwoning volledig laten strippen. Kortom een mooi moment voor een museumbezoek.

Daarvan had ik geen spijt: er zijn momenteel nieuwe exposities in het Kunstmuseum Den Haag. Anders dan ik normaal gewend ben te doen, heb ik er ditmaal één bezocht: Vlaams Expressionisme, heerlijke herinneringen.

Het was (of 'is', want t/m 20 augustus te bezichtigen) een mooie tentoonstelling van vele meesterwerken van befaamde vlaamse kunstenaars als Gustave en Léon de Smet, Frits van de Berghe, Edgar Tytgat, Constant Permeke en Jozef Cantré.

Daarnaast werden ook foto's van schrijver Stijn Streuvels geëxposeerd, die net als de schilders van het Vlaamse expressionisme vaak het pure en eenvoudige van het landelijke leven bezong. 

Kunstliefhebbers, gaat dat zien! Veel zal ik er niet over vertellen (ik verwijs naar de site van het Kunstmuseum en de expositie zelf) maar wat mij bijvoorbeeld opviel was dat Gustave de Smet in betrekkelijk korte tijd zowel impressionistisch als meer kubistisch werk maakte. De 'Roze mevrouw' hieronder is overigens een impressionistisch schilderij van Leon de Smet, zijn broer.

Kaartspelers - Gustave de Smet

Vrouw bij de rozelaar - Gustave de Smet

Sportieve en creatieve levenskunst

Een gevarieerd weekend was het, vooral zondag. Daarbij heb ik zowel sportieve als creatieve levenskunstenaars bezocht. In de eerste categorie vallen in elk geval circa 17.000 lopers die in Rotterdam de marathon gingen lopen. Iets later in de ochtend ging ik naar 010 om te kijken. 

Mijn laatste marathon liep ik in 2009, in Rotterdam. Een heel snelle marathonloper ben ik nooit geweest, ik heb 12 marathons gelopen maar onder de 3'01'' minuten die ik in 1980 in Amsterdam liep ben ik nooit gekomen. En eerlijk gezegd: het bleef altijd een loodzware afstand waarbij ik alleen de eerste (midwintermarathon Apeldoorn, eveneens 1980) met een euforisch gevoel liep. Waarschijnlijk omdat het mijn eerste was. 

Maar genoeg narcistische nostalgie, zondag gekeken naar de helden van 2023. Want een ieder die een marathon überhaupt uitloopt, is een held. Iets dat naderhand treffend werd geïllustreerd met de uitreiking van een medaille en haarband door de winnaar Bashir Abdi aan de laatste loper, Ratna Ibrahim. Beiden waren dolgelukkig en Ratna voelde zich niet minder winnaar dan Bashir. De laatste liep trouwens 2'03'', een tijd die veertig jaar geleden zo goed als onmogelijk te bereiken zou zijn beschouwd.

Op Facebook heb ik een paar foto's die ik achter de dranghekken op ongeveer 800 meter vóór de finish maakte geplaatst. Ten overvloede ook maar hier. Veel zijn het er niet, omdat ik alleen een aantal lopers van Haag Atletiek heb gespot. Lang niet allemaal (van andere Haagse clubs zag ik er niet een), maar wel de meesten die nog voor de vier uur binnenkwamen.

Ik ben niet tot het laatst gebleven want om vier uur zou ik bij De Haagse Kunstkring de expositie van Paul Versteeg en zijn echtgenote Thea Bonnecroy bijwonen. 

Maar wel nog even al wandelend het Museumkwartier bezocht. 

Het nieuwe museumpark is bijna klaar en het moet gezegd: het is heel mooi geworden. Ook de watervogels hebben het er naar hun zin, wat uit bijgaand lente-achtig tafereeltje blijkt.

Het depot van Museum Boymans kon ik niet in omdat je vooraf een tijdsslot online moest boeken. Dat had ik niet gedaan, met die drukte van de laatste jaren is spontaan ergens naar binnen gaan steeds lastiger. Nou ja, dan maar even het Natuurhistorisch Museum bezocht. 

Heel bijzonder is wel het gebouw waarin het depot zich bevind: een torenhoog komvormig bouwwerk bij het museum, waarvan de wanden geheel en al met spiegels bekleed zijn. 

Het bezoek aan het Natuurhistorisch Museum was heel leuk maar ook heel kort. Een volgende keer maar meer tijd voor nemen. Met gezwinde spoed naar het station gewandeld en in een even rappe trein richting Den Haag gestapt. Vanaf het Hollands Spoor was het toch nog een half uurtje pittig doorlopen naar de Denneweg. Precies op tijd was ik bij De Haagse Kunstkring. 

Het thema van die middag aldaar was 'De Kunstenaar Wordt Gezien.' De kunstenaars Thea Bonnecroy, Paul Versteegh, Hans la Hey en Tom Schenk hadden een selectie van hun werk 

Organisator Paul de Mol ging in gesprek met zowel de kunstenaars als de bezoekers, dit aan de hand van een door de kunstenaars zelf uitgekozen werk.

Goede Vrijdag met Roger Waters: magistraal en ontroerend

Wat een geweldige avond hebben wij beleefd in Ziggo Dome: Murat, Robbert, Arne, Ik-zei-de-gek en duizenden anderen. Dat was in het tweede - nagenoeg uitverkochte - concert van Roger Waters. 

Het werd een show die ik tot een van de beste Pink Floyd concerten die ik ooit bijwoonde reken, al was deze beduidend meer politiek geladen. Op het in de vorm van een kruis opgebouwd podium in het midden van de zaal speelde de band - waarbij een van de gitaristen in zekere zin de plaats innam van David Gilmour - de sterren van de hemel, met Roger Waters als middelpunt en met zijn 79 jaar nog steeds in bloedvorm. 

Het publiek werd getracteerd op een stortvloed van beelden en geweldige, luide muziek, waarvan bijna vanzelfsprekend ook de 'ouderwetse' Pink Floyd effecten deel uitmaakten. Zoals reusachtig zwevende varkens en schapen en het geluid van een overvliegende helicopter waarbij je toch steeds onwillekeurig naar boven kijkt of het niet een echte helicopter is die overvliegt.

Het concert opende met 'Comfortably Numb', waarbij het silhouet van een van de gitaristen tegen een strakblauwverlichte achtergrond overging in beelden van een apocalyps, met bliksem en donderende  onweersgeluiden en een wereldstad waarin zombie-achtige figuren verdwaasd ronddwalen. 

En zo ging het door, waarbij de verschrikkingen en oorlogsmisdaden gepleegd onder verantwoordelijkheid van veel regeringsleiders in de wereld - onder anderen Amerikaanse presidenten maar ook Poetin - 'exposed' werden, maar ook discriminatie, onderdrukking van minderheden zoals het palestijnse volk en onrecht dat 'klokkenluiders' als Julian Assange wordt aangedaan, aan de kaak worden gesteld.

Voor mij waren hoogtepunten van het ongeveer drie uur durende concert 'Wish you were here' en 'Shine on you crazy diamond', odes aan de overleden vriend en mede-oprichter van Pink Floyd Syd Barrett. En niet te vergeten het ontroerende 'Us and Them'. 

Aan het slot zien we de bandleden en zangeressen met Roger terugkeren in de bar. Waarna ook iedereen zijns of haars weg ging. In de trein terug naar huis konden we de indrukken opgedaan tijdens het concert laten bezinken, al of niet terugblikkend op de telefoons waarop fragmenten van de show waren opgenomen.

Het was letterlijk een Goede Vrijdag!

De stralend-lichte dagen voor pasen

Weer een korte update! Met zowel sportieve als culturele items.

Eerst een paar foto's in onze achtertuin gemaakt. Al blijft het onverminderd koud, de lente laat zich niet tegenhouden!

Zaterdag 1 april was weer de maandelijkse wandeling met de Doornvogels. Het was mijn beurt, dus ditmaal had ik een wandeling in een groene stadsomgeving uitgestippeld, in casu Madestein, De Uithof en Landgoed Ockenburgh. 

De weersvoorspelling was echter niet zo gunstig (regenachtig) dus ik had een alternatief voor slecht weer achter de hand. Dat zou neerkomen op een aantal musea bezoeken. Van dit alternatief hoefden we echter geen gebruik te maken, want de regen viel erg mee en bleek het grootste deel van de wandeling zelfs afwezig.

Vanaf verzamelpunt Centraal Station ging we met de tram naar het eindpunt in Loosduinen. Van daaruit 800 meter lopen naar zorgboerderij PLUK. Mooi startpunt in een alternatieve sfeer. De cappuccino konden we bereid met havermelk krijgen. Beetje 'woke' misschien? Toch maar eens proberen. Eerlijk gezegd viel het niet tegen, althans smaakte de cappuccino even goed als die met 'gewone' koeienmelk. De door medewerkers zelfgebakken brownies waren ook smakelijk.

Na de koffie had ik de wandeling willen starten met een rondje Heemtuin H.J. Bos. Echter was die uitgerekend die dag afgesloten voor het publiek in verband met opruimwerkzaamheden, de hevige storm van een week terug had flink huisgehouden.

Dus gingen we eerst in de Pluktuin, achter de kinder- en zorgboerderij, een kijkje nemen. Uiteraard groeit en bloeit er nog niet veel. Wel viel onderstaande plant op. We konden het niet identificeren, maar een berenklauw was het niet. Naderhand schoot het Tineke te binnen dat het om Kardoen zou gaan, een plant die 's zomers bloeit met artisjok-achtige bloemen. 

Na de pluktuin gingen we echt in de benen. Via Madestein liepen we een flink stuk door naar De Uithof, waar de ooievaars druk bezig waren met hun nest. Vervolgens een flinke ronde door het groengebied van De Uithof, met veel grillige en soms behoorlijk modderige paadjes langs  de zogeheten Wennetjessloot.

Op de terugweg gingen we bij Villa Ockenburg (in De Kas) iets gebruiken bij wijze van lunch. Je kon kiezen uit diverse broodjes, soep van de dag (die dag tomaten-paprika soep) of stoofvlees met patat frites. 

Braassemloop

De volgende dag weer in de benen, ditmaal voor (alweer een 5km) loopje in Roelofarendsveen. 

Zondagochtend vroeg uit te veren en op pad naar Scheveningen, waar ik met Jan Groeneveld in de auto van Izaac Luteyn mocht meerijden. Als ik zeg dat het stervenskoud was, mag dat een eufemisme heten. Alsof de winter nogmaals een plaagstootje uitdeelde. Toen we in Roelofarendsveen uitstapten, was er aan die kou nog niet veel veranderd, dus snel naar binnen voor een kop koffie. Maar toen om 11:00 uur de 5 km lopers en om 11:15 uur de lopers op de 10 km werden weggeschoten, liet de zon zich af en toe zien. 

In vroeger tijden liep ik meermalen halve marathons rond het Braassemermeer. Dat is lang geleden, ik denk in de jaren zeventig. Maar ook bij deze Braassemloop werd de herinnering aan het mooi parcours weer levendig, met inbegrip van een flink stuk kachelen langs het braassemermeer. 

De Braassemloop maakt deel uit van het Zorg- en Zekerheidscircuit, dat elk jaar veel snelle en goed getrainde atleten trekt die voor een goede positie in het klassement gaan. Zelf doe ik soms als recreatieloper mee, gewoon, omdat ik het leuk vind om in het weekend 'ergens' een loopje te doen. Om een goede tijd gaat het allang niet meer, op mijn leeftijd is het pappen en nathouden. Maar 'we' lopen nog!

Matthaüs Passion

Het is echt een traditie geworden rond de pasen: naar een uitvoering van De Matthaüs Passion. De ene keer in een kerk, dan weer in een concertzaal. 

Voor mijn verjaardag had ik een ticket voor de uitvoering van het Haags Toonkunstkoor & Ars Musica Orkest cadeau gekregen van Marlies, een van de koorleden. Bij Amare aan Het Spui ging ik met de vriend van Marlies - en onze clubvriend - Paul, zijn naamgenoot Paul Versteegh en eerdergenoemde Jan een plaatsje zoeken in de grote zaal. Eerst leek het balcon een optie maar daar was het al aardig druk en later, in De Grote Zaal, was het ook nog een 'dingetje' op een plek te vinden. Uiteindelijk zijn wij er toch in geslaagd op de tweede rij te gaan zitten omdat vier jongeren hun plaatsen afstonden om op het balcon te gaan zitten. 

Vervolgens lieten wij ons weer vier uur lang (inclusief pauze) onderdompelen in de nog altijd magistrale muziek van Johan Sebastian Bach, waarmee in deze 'passion' het lijdensverhaal van Jezus wordt verteld. 

Het was weer prachtig. Na afloop werden koor, orkest en met name de solisten onder een langdurig applaus van het publiek in de bloemetjes gezet.

Aanstaande vrijdag weer een concert, 'Something Completely Different': Roger Waters (voormalig frontman en oprichter van Pink Floyd).

Muziek en politiek in veelbewogen week

Weet u nog? In mijn vorige bericht had ik het over de hardloopschoen die ik was kwijtgeraakt na de Voorschotenloop. Maar ik heb 'm weer terug! 

Dat zat zo: maandag belde ik op goed geluk naar de organisatie en kreeg iemand aan de lijn die mij aanraadde de bak gevonden voorwerpen te doorzoeken, in de gang van de kleedruimte. 

Eerst op donderdag had ik de gelegenheid om naar Voorschoten te gaan, waar ik na een lange wandeling bij het sportpark aan kwam. Een groep padvinders ging juist naar binnen. Gelukkig, de tent was open!  In de gang van de kleedkamers zag ik de chef materiaalbeheer een tukje doen in zijn werkruimte. Ik wilde hem niet storen en ben zelf maar even gaan zoeken in de grote curver, En waarachtig: helemaal onderop een stapel vergeten kledingstukken en ander schoeisel vond ik de verloren zoon. Hoera!

Terug weer een flinke tippel naar het station gemaakt en onderweg wat foto's gemaakt (uiteraard)...

Het was in veel opzichten een veelbewogen weekje, met op mijn verjaardag (dinsdag) met de familie uit eten naar Dozo Sushi en Grill Restaurant in de Prinsenstraat. Ik moet zeggen: het was allemaal superlekker. Thuisgekomen, had ik nog puf om een appeltaart te bakken voor de krachthonkvrienden op woensdagochtend.

Donderdag had ik dus die Voorschoten-wandeling (al met al zo'n veertien kilometer), maar ook zaterdag weer een stevige wandeling gemaakt. Dit bij wijze van 'voorlopen' van een route die ik op 1 april ga lopen met het maandelijkse wandelgroepje.

Vanaf zorgboerderij Pluk een rondje door de heemtuin H.J.Bos gemaakt, vervolgens via de mij overbekende route door Madestein en langs het water naar De Uithof. Op weg daarheen ongeveer twee kilometer langs de weg gelopen tot aan de ooievaars waar het inmiddels vertrouwde echtpaar wederom bezig was met de opbouw van hun nest. 

Daarna via een omweg door De Uithof terug naar Madestein en vervolgens Villa Ockenburgh, waar ik op het buitenterras uitblies met een beker cappuccino en een muffin. Moet bekennen dat ik er wel een beetje doorheen zat, de hele weg had ik last van de harde koude wind, bovendien ben ik lange wandelingen zonder rustpauzes niet meer zo gewend.

Ook gelet op de veel regen belovende weersvoorspelling, had ik geen zin om daags daarna, op zondag dus, te gaan lopen bij de HRR. Maar toen ik vanmorgen opstond voelde ik mij wonderwel: geen vermoeide benen, alles draaide soepel en ik besloot toch te gaan.

Met het OV naar Groenendaal, waar ik ruim de tijd had voor na-inschrijven (vijf kilometer), social talk, omkleden en een stukje inlopen. De HRR had koffie met appelgebak in de aanbieding, maar daar heb ik pas na afloop van de loop gebruik van gemaakt.

Het lopen ging qua gevoel een stuk beter als vorige week in Voorschoten. Maar het ging wellicht iets te snel de eerste kilometers want op het laatst kakte ik in en moest zowaar een minuutje wandelen, nota bene in de laatste kilometer. Dat resulteerde in een tijd van ruim 34 minuten.

Het gerucht ging dat Sigrid Kaag ook meedeed aan de vijf kilometer. Ik heb haar niet gezien, maar uit de uitslagen bleek dat zij nog achter mij zat. Oh jee, werd ik gevolgd?!...

Na de loop ging ik 'middags naar Villa Ockenburgh. Mijn aangetrouwde neef Jan Essenberg had weer  een muzikale middag georganiseerd met gratis optreden van de band Jerrycan. Tijdens hun optreden vloog een roodborstje van hot naar her door de ruimte en zong het hoogste lied. Kennelijk kon de gevleugelde artiest de muziek van de band waarderen, en dat leek wederzijds. 

Vergeten en verloren schoenen in Voorschoten

Dat was mij het ochtendje wel, in Voorschoten. Ik was al vroeg uit de veren, om vijf uur. Ik voelde mij behoorlijk stijf, vooral rug en knieën. Waarschijnlijk door het vele bukken tijdens het tuinieren, waarbij veel snoeiwerk is verricht en de overtollige begroeiïng  in en rond de vijver is verwijderd. Al met al zo'n twee uur bezig geweest. Geen straf want het was heerlijk weer afgelopen zaterdag.

Na een licht ontbijt en wat heen en weer geloop op weg met een goedgevulde sporttas.

In de auto van Izaac Luteijn konden Jan G. en ik meerijden vanaf Scheveningen Lindoduin tot aan Voorschoten. Wij waren er meer dan op tijd, wat in dit geval betekent dat we er rond half tien waren.

In ieder geval genoeg tijd om nog - in mijn geval - te na-inschrijven voor de 5 kilometer. Aan de Voorschoten Loop kan iedereen meedoen, jong en oud, en de snelle ambitieuze lopers in het kader van het Zorg en Zekerheidscircuit. Daar valt een aantal lopen onder en dit was er een van.

Zowel Jan als Izaac zaten hoog in het klassement van 70+ en 75+ lopers, dus voor hen was het meelopen vooral interessant. Zelf deed ik gewoon mee als recreatieloper, want er zit de laatste tijd steeds minder snelheid in de benen. Sterker nog: er zit veel traagheid in. Ook ditmaal ging het lopen behoorlijk moeizaam en ik moest zelfs een paar keer wandelen, en dat bij een 'lousy' vijfje. 

Izaak ging ook vandaag prima maar had ditmaal wel wat meer concurrentie van andere zeventigers. 

En Jan? Tja, hij had een probleempje. Bij het omkleden kwam hij tot de ontdekking dat hij zijn hardloopschoenen was vergeten. Tja, nogal essentiële attributen voor een wedstrijd. 'Daar gaat mijn klassering' zei hij, maar wilde het toch niet proberen op de sportschoenen die hij al aan had en mijn extra schoenen waren te groot voor hem. Nou ja, dan maar gewoon kijken en supporten, ook leuk.

Eerst ging de jeugdloop van start, daarna om 11:00 uur de 10 km lopers en de lopers op de 10EM. Er deden in totaal aardig wat mensen aan mee.

Een kwartier later waren de vijf kilometer lopers aan de beurt. Waaronder ook een aantal clubgenoten zoals Marjolein (die naderhand derde dame in haar categorie werd) en Pierre.

Zoals gezegd, ging het niet makkelijk. Weliswaar ging de eerste kilometer nog onder de zes minuten maar allengs dwong mijn lijf mij tot gas terugnemen en probeerde ik het rustiger tempo zo lang mogelijk vol te houden. In de laatste kilometer heb ik zo'n twintig seconden gewandeld om nog wat over te hebben voor het rechte stuk naar de finish. Maar een sprint zat er niet in. Maar goed, ook nu weer volbracht. 

Terug in de kleedkamer kwam er een tweede schoenenprobleem, maar nu was ik de pineut. Ik had voor de loop mijn zwarte hoka's (die ik vaak als wandelschoenen draag) omgewisseld voor de blauwe saucony's. Maar nu zag ik nog maar één hoka, de ander was foetsie. Nog even gekeken op het toilet, nog een keer goed gezocht in de kleedkamer en vervolgens in de kantine gevraagd of er een schoen gevonden was. Helaas pindakaas...

Kleintje CPC en andere feestjes

Ook dit jaar meegedaan aan de CPC, maar dan wel 'de kleine' variant, de vijf kilometer. Dit na jarenlang de 'hele halve' te hebben gelopen en ook meermalen de tien kilometer. Maar al wordt het lijf ouder en trager, het loopplezier zit er nog steeds in. 

Wat was het weer druk op het Malieveld en directe omgeving, echt het welbekende CPC-sfeertje. Duizenden mensen hadden er overduidelijk zin in. 

Ik had er, gegeven de vele afgebroken trainingen en fysieke ongemakken de afgelopen maand, een hard hoofd in. Ook al ging het 'maar' om vijf kilometer. Maar toch ging het zondag best naar mijn zin, liep in een constant tempo, zij het met een wat 'douwende' loopstijl. Maar geen wandelpauzes ingelast of anderssoortige stops.

Na de loop weer terug naar huis, maar later die middag even naar de Daal en Bergselaan, waar het 10km punt van de halve marathon was. Daar heb ik enige tijd gestaan en heb het grootste deel van de eerste 'wave' zien passeren. Uiteraard had ik mijn camera bij me....

Een impressie in dit album! 

Overigens hebben andere fotografen, zoals Lodewijk van Dongen, nog veel meer foto's gemaakt die vandaag of morgen gepubliceerd worden.

Eerder dit weekend met familie en oude vrienden een feestje gevierd in partycentrum 'De Kastanjehof' in Kwintsheul. Eigenlijk was dit een voortijdige verjaardagsviering, maar 'om logistieke redenen' was het niet goed mogelijk om dit op de verjaardag zelf  te doen. Het was er niet minder gezellig om.

Diezelfde avond met 'het familiedeel' gegeten in Restaurant Madestein. Dit omdat mijn zwager en schoonzus vorig jaar 50 jaar getrouwd waren en dit etentje hadden we nog tegoed.  Lekker gegeten in een fijne ambiance!