Voortijdige Koningsavond bij Haag

Een van mijn grootste hobbies zal het nooit worden, maar soms moet het gebeuren: klussen. Na drie lange werkdagen in de weer te zijn geweest - hele huis op z'n kop - is het grootste deel van het schilderwerk geklaard. Maar we zijn er nog niet: vrijdag volgt er nog zo'n dag. Vandaag een rustdagje, nou ja, ook weer niet echt want we gaan 'oppassen' in Ypenburg.


Drie dagen lang ben ik nauwelijks buiten geweest, afgezien van de maandagavondtraining en een boodschapje 'om de hoek', maar gisteren werd ik 'losgelaten' - nou ja, liet ik mijzelf los - voor de woensdagavondtraining. Dat was een serieuze baantraining met vijf keer achthonderd meter in 10 km tempo (maar bij ons werd dat 5 km tempo).

Groep 7 was zeer omvangrijk deze woensdag, maar liefst 20 personen! Sandra en Berry gaven ditmaal de training. Na het inlopen 'buiten' op straat terug naar de baan. Eerst wat loopoefeningen, onder meer met een stok (met gestrekte armen recht voor je houden en met de stok in de nek), dit voor de 'bewustwording' van je lichaamshouding tijdens het lopen (rechtop, niet teveel werken met nek en schouders).

Na de eerst 800 meter 'in eigen tempo' werd de groep gesplitst. Met 3'57'' was ik de langzaamste van de 'snelle' groep en voegde mij wijselijk bij de minder snelle groep, aangevoerd door Sandra en Odettte. Dat werkte wel, de resterende vier keer achthonderd - voor mij de resterende 4,5 keer wegens plaspauze - liepen we keurig in vier minuten rond, een keer ietsje er onder. Daarna wat uitlopen en enkele afsluitende oefeningen.

Met Ton en Harry nog even het krachthonk ingedoken voor een serie lichte bankdrukoefeningen. Wij waren niet de enigen, Ilse, Alone en Ruud waren er ook en een groepje jonge atleten die er ook altijd bezig zijn op woensdagavond.

De barcommissie had er weer iets ludieks van gemaakt deze avond. Onze Koning - tegenwoordig ook bekend als 'Willy'- vierde deze avond al zijn verjaardag, speciaal voor Haag Atletiek. De kruidkoek en broodjes kroket smaakten goed, en naast biertjes werden er in het groepje waarbij ik stond een paar moppen getapt. Grappig, want moppen lijken een wat oubollig-achterhaalde vorm van humor te zijn, en sociaal niet altijd aanvaard vanwege het vermeende 'foute' (òf banale, òf politiek incorrecte) karakter ervan. Maar een goede mop, zeker als-ie goed wordt verteld, is onweerstaanbaar grappig.