Paaswandeling zonder mitsen maar wel Maarn

Daags voor Pasen weer eens met de Doornvogels meegewandeld. 'Weer eens' want dat is alweer een tijd geleden. Meteen een mooie aanleiding om het huis van onze 'gids-vogel' Hugo te bezichtigen, want daar was het verzamelpunt. Zaterdagmorgen gingen wij - Walter en ik - er met de trein heen, eerst naar Utrecht en daar - na eerst cappucino (met gevulde koek in de aanbieding) te hebben gescoord bij De Broodwinkel - overstappen op de trein naar Maarn. 'Medevogel Dea' zat ook in die trein dus eenmaal in Maarn, liepen we gedrieën naar Trompstaete toe waar wij allerhartelijkst werden ontvangen door Hugo en zijn egaa Rineke. Koffie en appeltaart! Ja, er is flink gesnoept vandaag.

Na de koffie gingen we de wandeling maken. Deze was niet zo lang (ca. 15 kilometer) maar voelde wel lang(er) aan. Het grootste deel ging door de bossen van Maarn en wij werden regelmatig geconfronteerd met modderige bospaden die bovendien onregelmatig van structuur waren: hobbels en kuilen, takken alom en hier en daar een regenplas die ternauwernood te ontwijken viel. De stevige wandelschoenen waren geen overbodige luxe!

Het was overigens een mooie wandeling door de bossen en landgoederen en langs heidevelden in de omgeving van onder meer Maarn en Doorn waar we nog even langs het 'oude huis' van Hugo en Rineke liepen en bij het standbeeld van de grote schrijver Simon Vestdijk poseerden. Hij was een nationale beroemdheid, maar ik denk dat-ie door de jongere generatie zo goed als vergeten is. Van Vestdijk is gezegd dat hij 'sneller schreef dan God kon denken', en bekende boeken van hem zijn onder meer 'De Koperen Tuin', 'Terug naar Ina Daman' en 'Ivoren Wachters'. Over Vestdijk ging ook mijn scriptie die ik een ver verleden voor mijn VWO-examen maakte, inclusief covertekening.

Tijdens de wandeling kwamen we ook langs de uitkijktoren en maakten we tussenpauzes bij een landhuis en bij Helenaheuvel. Het landhuis wordt bewoond en het bijbehorende landgoed wordt beheerd door een rijke adelijke familie, nazaten van een graaf. Onze gastheer Hugo heeft weleens een rondleiding van hem gehad.

Bij Helenaheuvel - leuke locatie als tussenstop waar wij - vooral - warme chocolademelk dronken.

De wandeling werd afgesloten met een etentje bij Yang's Garden. Hugo's vrouw Rineke, die overigens zeer te spreken was over de tip die ik haar had gegeven (link naar de Matthaüs Passion) en het hele concert via de laptop heeft bekeken, voegde zich bij het wandelgezelschap.

Het eten - een 'lopend buffet' bij deze 'chinees'was als vanouds prima, met lekkere knapperig-krokante hapjes (garnalen, bananenboletjes en nog veel meer).
Een paar jaar terug (in 2011) schreef ik een recensie voor IENS die ik ook nu weer naadloos kan copy-pasten:

"Meermalen ben ik hier geweest, meestal na een flinke lange wandeling met onze wandelgroep. Vandaag was het weer eens zo ver. De kwaliteit van het eten is al vele jaren constant. En met constant bedoel ik: zeer goed! Het buffet is een echte aanrader: allesbehalve duur, je kunt meerdere malen opscheppen en de smaak van de geserveerde gerechten is prima. Lekker dessert met o.a. roomsoesjes en vers fruit. Bovendien gratis (fris)drank bij het buffet, een biertje of i.d. kost slechts een euro. Snelle, vlotte, vriendelijke bediening. Helemaal goed!"