Dr. Miracles last illusion: het raadsel blijft

Met Marijke de Jong en Kees Kuip na de voorstelling

Het was een mooie voorstelling. Met een thema dat van alle tijden is: wat gebeurt er na de dood? Ook al lijkt het atheïsme tegenwoordig het meest salonfähige 'geloof' te zijn, en het adagium van de westerse mens vooral YOLO is (we leven maar één keer dus maak er wat van), deze vraag blijft toch altijd spelen.

Het is een vraag die in elk geval de hoofdpersoon van Dr. Miracles last illusion bezig houdt, en wel op een zeer vergaande manier. Gisteravond woonde ik een voorstelling van deze opera (ik zou het meer een mix van opera en theater willen noemen) bij. Er zijn nog vele gelegenheden om dit 'magische muziektheater op de grens van leven en dood' mee te maken, want de komende tijd zijn er voorstellingen door het hele land in 22 verschillende theaters.

Het publiek werd verwelkomd door een in livrei gestoken ceremoniemeester. Ik zag aardig wat bekenden, onder wie Lizzy van Haag Atletiek en Marijke uit de tijd dat ik in Hilversum werkte (wij speelden ooit nog eens Sinterklaas en Zwarte Piet bij de KRO, maar dit terzijde).


Voordat de voorstelling begon, was er een korte repetitie voor de figuranten en waren er diverse mysterieuze, op de voorstelling betrekking hebbende, performances op de eerste twee verdiepingen van de schouwburg.

En dan de opera zelf. Hoofdpersoon is Dr. Miracle, een rondreizende illusionist. Een rol die overtuigend wordt gebracht door Woedy Woet, in het dagelijks leven zelf ook illusionist.

Tijdens een voorstelling doodt deze Dr. Miracles - onopzettelijk -zijn assistente bij een act. Dit tragische gebeuren vormt het begin van zijn persoonlijke zoektocht naar 'het eeuwige licht' waarvan wellicht na dit aardse leven sprake is. Om dit te onderzoeken brengt hij nog een viertal vrouwen om, maar uiteindelijk komt de magiër - mede onder druk van en in zekere zin 'geholpen' door de geesten van de omgebrachte vrouwen - tot de conclusie dat hij, om hèt antwoord te verkrijgen, het toch zelf moet ervaren, zelf de grens tussen leven en dood moet overgaan. Zoals wij allen...

Het was een bijzondere voorstelling, maar veel meer zal ik er niet over verklappen. Wel dat in deze opera - die unaniem lovende recensies mocht ontvangen van de pers - onder meer hoogwaardige goochelkunst (illusionisme), voortreffelijke zang van Lucie Chartin, Kristina Bienc en Martina Prins, en geweldige dans van Violet Broersma belangrijke ingrediënten waren.

Na afloop heb ik in de foyer nog wat gedronken met enkele dames van het Voorburgs kamerkoor Ad Novum en later met Marijke, haar vriend Kees en vriendin. Was gezellig!