Zo, het is alweer een tijd geleden dat ik een blogje plaatste. Dat komt vooral omdat er vijf dagen (inclusief de kerst) in het hoge noorden van ons land zijn doorgebracht. In alle rust, in ieder geval met het gevoel dat niets moet. Zeg maar gewoon: lui. Wel nog twee looptrainingen gedaan, maar daar heb ik op Facebook al over bericht. Al was dat meer om het sfeertje van het Drentse land te delen. En uiteraard om de euforie van het hardlopen te delen. Raar eigenlijk dat dit na al die jaren (51 jaar in 2019) zo blijft.... Verder nog met de familie een wandeling gemaakt en een museum bezocht.
Bij terugkomst bleek ik geen foto's meer vanaf mijn camera te kunnen inladen. Heb er heel wat uren mee gestoeid achter de pc, maar zonder resultaat. Nou ja, hopelijk lukt het bij een andere gelegenheid, misschien helpt het als ik het e.e.a. verwijder. De foto's die hier staan komen dus allemaal vanaf mijn telefoon.
Vrijdagmorgen (vrijdag 28/12 dus) weer wat sportieve arbeid verricht. Het hardlopen heb ik - afgezien van een kwartiertje inlopen vooraf - overgeslagen, wel weer wat krachttraining gedaan.
Op verzoek van Maarten heb ik nog het groepje lopers in actie vereeuwigd tijdens een van hun tien 200m. series.
Toch nog even een korte terugblik op de afgelopen week.
Op zondag gingen we met de trein naar Drenthe, wat zeer voorspoedig ging. In Assen werden we opgehaald door zwager Wim, waarna we naar Gieten reden.
's Avonds gingen wij uit eten bij restaurant Schaopwas in Eext. Mooi interieur uiteraard in kerstsfeer, prima buffetrestaurant. Dus vaak opstaan en nieuwe etenswaar opladen. Niet goed voor de lijn, maar dat is de hele maand december niet, zelfs niet voor de meest geharde asceet (waar ik mij niet toe reken).
Al die dagen vooral in huiselijke kring doorgebracht, wel afgewisseld door wat hardloop- en wandelsessies. De enige 'uitspatting' was op Tweede Kerstdag, toen de dames met de zoon des huizes naar Groningen gingen, onder meer om de film 'All you need is Love' te zien. Mijn zwager en ik waren daar minder in geïnteresseerd en gingen naar het Drents Museum in Assen.
Daar was ik al meermalen geweest, dit jaar zelfs twee keer (deze keer meegerekend) en ik moet zeggen: het is een prachtmuseum, vaak met mooie, grote en/of anderszins interessante exposities. Zeker de moeite waard om eens te bezoeken!
Ditmaal zijn er exposities over Nubië, het land van de zwarte farao's dat wel en niet deel uitmaakt van Egypte. Zeker voor de Egyptologen onder ons een zeer interessante expositie met honderden artefacten (sieraden, beelden en fotomateriaal) .
Ook interessant is de tentoonstelling die het het Drents Museum heeft gewijd aan de befaamde amateur-archeoloog Tjerk Vermaning getiteld 'De zaak Vermaning in drie bedrijven'. Vermaning had van jongs af aan een buitengewone belangstelling voor archeologie en naderhand heeft hij zelf de nodige artefacten (vuistbijlen en dergelijke) gevonden tijdens opgravingen of zomaar in drentse velden.
Er zijn veel foto's met begeleidende teksten waardoor je een goed beeld krijgt van de man die weinig opleiding had genoten en een groot deel heeft gestreden tegen 'officiële' wetenschappers die hem betichtten van vervalsing. Er is onderzoek geweest naar de slijpvlakken op de stenen, die zijn niet met schuurpapier aangebracht.
Ook is er een film waarin een van de wetenschappers wordt geïnterviewd. Na een aantal rechtzaken is Vermaning uiteindelijk vrijgesproken, al onthield de rechter zich van een inhoudelijk oordeel of er sprake is geweest van vervalsingen. Al met al is het zelfs nu, anno 2019, niet te zeggen wie van beide partijen 'gelijk' had, voor beide kanten is wel iets te zeggen maar er blijft veel twijfel over.
Deze expositie duurt tot 12 januari, dus haast u niet te langzaam!
De derde expositie bestaat uit waanzinnig mooie, zeer ingenieus gemaakte zij het enigszins macabere beelden van Carolein Smit. Surrealistisch beelden zoals een skelet die de liefde bedrijft met een vrouw, Leda en de zwaan, enzovoorts. Ook wordt er een film vertoond waarin de kunstenares vertelt waardoor zij is geïnspireerd en hoe de beelden tot stand komen. Meestal wordt klei gebruikt, naderhand worden de beelden gebakken en met diverse technieken gekleurd en geglazuurd. Indrukwekkend is de uiterst geraffineerde detaillering, de afwerking van de beelden moet monnikenwerk zijn naar mijn idee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten