Af en toe-tje

Gisteravond was er weer de maandelijkse coopertest. Er waren best veel deelnemers, niet alleen Haag-leden maar ook leden van de HRR en AV Sparta.

Leuk evenement, zeker voor wie het aantal meters dat hij/zij binnen 12 minuten kan afleggen wil vermeerderen. Je loopt die test vooral voor jezelf en niet voor anderen: m.a.w. je loopt de coopertest als zelftest. Ik had er gisteren geen zin in, temeer omdat ik het idee heb dat mijn 'snelheid' binnen een maand niet noemenswaardig is verbeterd. Voor de aardigheid zal ik begin oktober wel meedoen, dan is de laatste coopertest van dit jaar.

Anderen - teveel om op te noemen - hebben weer hun beste beentje voorgezet! Twaalf minuten lang. De resultaten van gisteren en vorige edities staan hier.

Toch wilde ik wel trainen, al was het maar omdat ik maandag en dinsdag niet heb gelopen en meer kilometers wil gaan lopen. De coopertest kwam in plaats van de 'gewone' training dus had ik de keus tussen 'solo' lopen of toch nog een keertje mee met 'Team Mulay' die vanaf tennispark Berg & Dal van start ging. Afgelopen weekend ook meegelopen en dat is op zich goed bevallen, vooral door het sterk afwisselende karakter van de training.

Foto van de coopertest in september! Wel een paar jaar geleden maar ach...

Het is zeker niet mijn bedoeling om 'over te lopen' als Haag-lid. Daar is geen enkele reden voor, de sfeer is goed, zowel binnen de groep(en) als op de vereniging in zijn geheel. Wel is het zo dat ik ook binnen de club nogal eens van groep wissel. De reden is dat de 'snelheid' - ondanks regelmatige, afwisselende trainingen, prestatieloopjes e.d. - domweg afneemt terwijl die bij de - veelal een stuk jongere - leden van Groep 6 - waarmee ik 'officieel' train - toeneemt, en steeds achter de groep aanhobbelen of zelfs afhaken werkt niet echt stimulerend. Dus heb ik een paar keer met 'Groep Maarten/Chris'  meegelopen en dat ging prima. Alleen wist ik gisteravond niet zeker of zij zouden trainen en zo ja, in welke samenstelling.

Dus toch naar Mulay, ook omdat hij mij had gevraagd. Met een aantal dames en naderhand een paar snelle jongens uit zijn team (Mattijs, Ton, Ralph) gingen we op pad. Het eerste kwartier heel rustig, bijna wandelend.

Nu was het wel zo dat wij (Mylay cs) naar de baan gingen bij 'mijn' club Haag Atletiek, waar wij een X-aantal keren (het kunnen net zo goed 10 als 20 zijn geweest) pittige versnellingen over pakweg 50, 60 meter liepen. Het ging lekker! Ondertussen deden ook voornoemde snelle lopers uit zijn team mee aan de coopertest. Dus daar kreeg ik naderhand vragen over: 'Wat deed jij bij Mulay?' (die bekend staat als een goede maar wat eigenzinnige trainer). Tja, het antwoord heb ik hierboven gegeven.

Waarom deze verantwoording? Het is een beetje dubbel: ik vind dat iedereen zelf kan en mag bepalen wanneer, waar, hoe en met wie je loopt. Bij mij is dat sterk afhankelijk van hoe ik mij op dat moment voel. Aan de andere kant ben je wel lid van een vereniging resp. deelnemer binnen een trainingsgroep en kan mij voorstellen dat het een beetje 'gek' overkomt als je dan steeds in een andere groep wordt gesignaleerd, laat staan bij een groep buiten de vereniging. Maar dat laatste zal 'af en toe' gebeuren en is dus niet structureel.

Vlietloop 2019 volbracht

Deze avond weer gekeken naar Zomergasten, met Ivo van Hove (toneelregisseur en directeur van Toneelgroep Amsterdam) als laatste zomergast van dit seizoen. Was wel een dilemma, want op de andere zender werd de prelude van 'Boer zoekt vrouw' uitgezonden, waarin de boeren werden voorgesteld die in de komende reeks van dat programma centraal staan. Maar dat kan ik nog in de herhaling zien. Waarom ik dit schrijf is omdat Van Hove als geen ander vertrouwd is met drama, en er is geen andere kunstvorm als film of theater om de drama's van het leven te tonen. De regisseur zei dat de - inderdaad nog steeds extreem ontroerende - scene uit de animatiefilm 'Bambi' (1942) hem zeer heeft geïnspireerd om voor de theaterkunst te kiezen.   Maar ook in een eenvoudige hardloopwedstrijd kunnen zich mini-drama's voordoen: strijd, het gevecht met jezelf en/of anderen. Vandaag stond in het teken van de Vlietloop. Met loopvrienden Jan en Mulay reisden we naar Voorschoten, met de trein. Vanaf het station is het een kwartiertje lopen naar het centrum. Daar arriveerden wij vroeg, om half elf. Ruim de tijd om nog iets te drinken, ons om te kleden en wat in te lopen.  Menigmaal liep ik er de tien engelse mijlen, en nog eerder de halve marathon. Nooit eerder liep ik daar de korte afstand, de vijf kilometer. Ditmaal wel, daarna gaan de afstanden langer worden. Jan zou 10 km lopen en Mulay was er bij als supportende trainer. Hij liep zowel bij mij als bij Jan de laatste kilometer mee om ons te 'hazen'.   Hoe zou het gaan na de lange trainingssessie van gisteren? De benen voelden - tegen verwachting - best redelijk aan, geen stramheid en pijntjes, hooguit een licht vermoeid gevoel.    Om elf uur gingen de lopers van de 10 km en de 10 EM van start, tien minuten later de 5 km lopers. Het lopen ging prima, maar ik maakte mij niet druk of liever gezegd; ik probeerde nu eens niet verkrampt/gebogen te lopen (die neiging heb ik nogal eens) maar rechtop, zo ontspannen mogelijk. Dat werkte wel, ik heb de vijf kilometers moeiteloos en zonder zuurstofschuld volbracht in een tijd van 28'15'', wat voor mijn categorie heel netjes is. Zeker gelet op eerdergenoemde lange training daags voor deze loop. Direct na de finish naar de kraam gelopen om mijn sporttas op te halen, daar mijn telefoon uitgediept en enkele foto's gemaakt van loopvrienden die de 10 km liepen en de finish naderden. Helaas was clubgenote Ellis net gefinishd - had een heel nette 'vijfenveertiger' gelopen - dus bleven drie ambitieuze HRR-veteranen over: Jan, Zier en Izaac. Het werd vooral een mooie titanenstrijd tussen Jan en Zier, die enkele seconden in het voordeel van eerstgenoemde werd beslist. Na de loop - we hadden gedouchd en ons omgekleed - gingen we ter afsluiting nog iets drinken en eten op een terras in dezelfde straat waar werd gefinishd. Paul Slijpen die even daarvoor de hele afstand (10 EM) had gerond kwam er ook bij zitten, evenals ene John. Daarna liepen we weer terug naar het station waar het nog een half uurtje wachten was op de trein naar Den Haag. Het was een mooie dag en een mooie loop!

Oud maar fit met LSD de bosjes in

Oud, fit in verschillende outfit: cappucinootjes na een lange duurloop...

Na twee maanden lang in het kader van de kerkpolderloopjes uitsluitend 'vijfjes' als prestatieloop te hebben gelopen, worden de trainingen nu meer uitgebreid. Dat is tenminste de bedoeling, in ieder geval gaat er meer aan 'duur' gewerkt worden. De herfst naakt...

Wat dat betreft begon het deze week goed. Niet op maandag want toen ging het voor geen meter, de benen waren helemaal verzuurd. Hooguit twintig minuten gekropen, want lopen was het niet. Was op weg naar de club, maar al snel rechtsomkeert naar huis. Waarschijnlijk kwam dat door de voluit gelopen 5 km loopjes op zaterdag en zondag. Dinsdag is er twaalf kilometer gefietst en vijftien kilometer gewandeld dus 's avonds had ik geen puf en zin meer om te lopen.

Woensdagochtend krachthonk, woensdagavond weer met de groep meegetraind. Dat was eventjes lastig want onze trainers schitterden door afwezigheid. Vakantie en zo. Geen nood, Carel en (andere) Chris namen de honneurs van Maarten en Chris waar. Het programma bestond uit twee onderdelen: eerst een stuk techniektraining, daarna een duurloopje van pakweg een uur. Echter bij de technische oefeningen schoot 'het' in Carels hamstring dus zag hij zich genoodzaakt terug te gaan. Chris O.M. leidde de groep vervolgens via de duinen naar het strand waarna in een redelijk tempo (dl 3) over het strand naar Kijkduin werd gehold en weer terug, eveneens over het strand.

Op zich ging dat prima, maar toch haakte ik na pakweg vijftig minuten af en liep met Pierre, die eerder was afgehaakt, door de duinen terug naar de Laan van Poot.

Vrijdagochtend vijf van de tien 'tweehonderdjes' meegerend. Omdat Maarten er niet was had Ilse de leiding. Vijf van de tien keer om precies te zijn, steeds zo rond de 50 seconden. Daarna weer het krachthonk in.

Vandaag (zaterdag) geheel tegen mijn gewoonte in - en buiten verwachting - een langere duurloop gedaan met Groep Mulay. Zowel Mulay als Jan G. die regelmatig met hem meetraint, hebben er een en andermaal op aangedrongen een keer mee te trainen. Meestal kan ik zaterdag niet maar nu wel. We startten bij tennispark Hanenburg waar we naderhand ook konden douchen.

Omdat zondag de Vlietloop is waar ik heb (voor)ingeschreven voor de vijf kilometer, hoopte ik op een niet al te zware training. Eigenlijk train/loop ik nooit voor een wedstrijd of prestatieloop, uit angst voor verzuring en 'zware benen'. Ik werd echter gerust gesteld, het zou een rustig trainingsloopje worden. Dat gold ook voor Jan G., die in Voorschoten tien kilometer wil lopen.

Nou, dat hebben we geweten. De groep bestond uit drie dames en vijf mannen. We liepen, deels heel langzaam joggend, deels wat sneller, vanaf de Bosjes van Pex via Sportlaan door de groenstrook naast de Segbroeklaan naar de Houtrustbrug en van daaruit naar de Scheveningse Bosjes. Bij De Bataaf werd voor een aantal van ons een sanitaire stop ingelast, de rest ging rondjes door het bos lopen in een fors tempo.

Op die manier - deels rustig in LSD tempo (Long Slow Distance), deels in stevig duurlooptempo - liepen we ook naar Klein Zwitserland en een stukje langs de Van Alkemadelaan weer terug naar de Scheveningse Bosjes. Daar is een aardig stuk 'trailrungebied' waar we over geaccidenteerd terrein en op zachte bospaadjes liepen. Uiteindelijk via het Statenkwartier en Segbroeklaan teruggelopen naar ons uitgangspunt bij tennispark Hanenburg. Op het laatst moest ik een paar keer de kop nemen waarbij ik ook nog op mijn plaat ging. Paar schaafwondjes, ik kon meteen verder. Moet er wel bij vertellen dat Jan en ik tijdens de training een aantal stevige versnellingen mochten overslaan met het oog op de Vlietloop.

Al met al hadden we ruim 17 kilometer gelopen in twee uur en vijftig minuten. Volgens Mulay hadden we 8 kilometer hardgelopen en ca. 9 kilometer rustig gejogd/gewandeld.

Mulay, Jan en ik hebben na het douchen en omkleden bij Berg en Dal nog wat gedronken en gegeten (een gedeelde zak patat). Daarna naar huis!

Later op de dag naar PLUK en de Heemtuin. Het was inmiddels bloedheet (de laatste dag volgens den verwachtingen) en liep loon door deze ruige groengebieden met de camera in de aanslag. Echter minder vlinders gezien dan de vorige keer, waarschijnlijk was het tè warm.

Flashbacks bij laatste kerkpolderloop

Gisteren (zondag 25/8) was alweer de laatste Kerkpolderloop van het seizoen. Sportcentrum Allround was aan de beurt om deze laatste editie te organiseren.

(N.B. de foto's bij dit stukje zijn niet vandaag, maar van diverse vorige kerkpolderloopjes. Dit alles voor de sfeerplaatjes. Bijna onnodig te zeggen dat deze door onze onvolprezen fotograaf Bas van Binnendijk zijn gemaakt!)

Nu is het bepaald geen gewoonte om daags na een wedstrijd/prestatieloop (in dit geval de Bradelierloop) er weer een te lopen, maar voor de Kerkpolderloop maak ik - evenals vorig jaar - een uitzondering. Al was het maar vanuit een gevoel voor traditie. En ach, het waren 'maar' vijf km loopjes dus dat moet kunnen.

Nu wilde het geval dat ik gistermorgen mijn OV-jaarkaart niet kon vinden, of preciezer: het nektasje dat ik vaak bij mij draag en waarin ik de broodnodige pasjes bewaar. Zaterdag, bij de Bradelierloop,  had ik het nog bij me. Om een lang verhaal kort te maken: later in de vooravond, na zowel 'chauffeur' Jan W. als voetbalclub V.V. Lyra gebeld te hebben of zij iets hadden gevonden (niet dus), kwamen buren van zo'n tien huizen verderop aan de deur met het tasje dat zij ergens op straat, op de Laan van Meerdervoort, hadden gevonden. Blij natuurlijk want naast die OV-jaarkaart zat er mijn ID-kaart in. Hoef ik nu niet meer opnieuw aan te vragen tegen aanzienlijke kosten. Maar de OV-kaart had ik toen al laten blokkeren en opnieuw aangevraagd. Komt ook goed.

Hoe dan ook wilde ik gistermorgen naar Delft, of liever gezegd naar Den Hoorn. Dus pakte ik de fiets en peddelde via Wateringen naar genoemd sportcentrum, toch al gauw vijftien kilometer. Het was nog vroeg, half negen en het weer was ideaal: nog niet te warm en heerlijk rustig op straat.

Om tien over negen was ik ter plekke, kort daarna gevolgd door Pierre die eveneens met zijn (vouw)fiets was gekomen en Ellis, een van onze snelle Haag-dames. Ook Mulay was er, ditmaal zonder zijn pupillen want die hadden gisteren in De Lier al hun snelste beentje voorgezet. Alleen spartaan Ton van Kleef was er, hij liep naderhand een uitstekende tijd.

Nu had ik door alle hectiek van de verloren pasjes mijn sportbroekje vergeten, waarop Mulay mij de zijne aanbood, hij ging toch niet lopen. Mooi broekje was het, blauw met geel, kleurde goed bij mijn fluoriserende gele t-shirt. Maar toen ik mijn bermuda uittrok bleek dat ik mijn sportbroekje daaronder thuis al had aangedaan. Kon ik Mulays broekje weer aan de rechtmatige eigenaar teruggeven. Toch bedankt Mulay!

Even wat rustig ingelopen, om kwart over tien was de start. Of het door het fietsen kwam of het inlopen, geen idee, maar ik had er zin in en ging hard van start. Veel te hard, ik had de eerste 500 meter de kopgroep - toen al aangevoerd door de latere 'winnaar/winnares', het nieuwe regionale loopfenomeen Hannah Oldroyd met haar vriend in het kielzog - nog in het vizier, dus ff dimmen. Dat dimmen ging overigens vanzelf. Had overigens niet het gevoel dat ik stuk kwam te zitten. Uiteindelijk kwam ik in 27 minuten en 40 seconden (één minuut sneller dan daags ervoor) over de meet en wist een aantal lopers voor te blijven die mij meestal de baas zijn. Hoe dan ook lekker gelopen.

Vrolijke kerkpolderlopers (2017)

Na een korte nazit met onder anderen Leen, Michel, Hizkia, Paul en Ellis weer terug naar de residentie. Volgens mij ben ik toen omgereden via Rijswijk, maar geen ramp, het was inmiddels een stuk warmer geworden maar nog steeds uiterst 'fietsbaar' weer. En ben uiteindelijk ook thuisgekomen.

De rest van de middag aan het strand doorgebracht, waar ook nog een groepje Haag-vrienden zat die er gisteren bij de strand-picknick ook bij waren. Heerlijk strandweer maar daar is iedereen wel van overtuigd...

Brade(n) hier bij de Bradelier

Een warm loopje, dat was het. Maar waarschijnlijk kun je dat van alle loop- en triathlonevenementen zeggen die vandaag zijn en de komende dagen worden gehouden.

Het gaat in dit geval om de Bradelierloop die elk jaar in het kader van een feestweek in De Lier plaatsvindt. Er kan, naast een jeugdloop, ingeschreven worden voor vijf of tien kilometer. Zelf had ik ingeschreven voor de vijf, omdat dit past in het AgiumRun-Circuit waarvoor ik had ingeschreven.

Maar eerlijk gezegd was het zó warm vandaag, dat het nog maar de vraag was of ik voor de langste afstand zou hebben ingeschreven. Zou wel een beetje 'te' zijn geweest.

Met de aloude OLA, bestuurd door Jan Wierenga, begaven wij - Pierre, Jan G. en ik - ons tegen het middaguur naar het Westland. Bijna anderhalf uur voor de start waren wij daar dus tijd zat voor het startnummer ophalen, koffie drinken, kleedkamer opzoeken, omkleden, praatje maken met deze en gene en de warming up. Hoewel dat laatste onderdeel het minste tijd en energie koste, het was immers warm genoeg.

De vijf en tien kilometerlopers gingen om 14:00 uur gelijk van start. Van tevoren had de organisatie op de website aangegeven dat, gelet op de hitte, deelnemers aan de tien km bij het vijf km punt konden besluiten het daarbij te laten. Zij werden dan gewoon in de uitslagen van de 5 km vermeld.

Zelf besloot ik rustig en in een zo constant mogelijk tempo te lopen. Iets dat eigenlijk wel goed beviel, want zeker bij open stukken bleek hoe moordend heet de zon was. Onderweg zag ik een aantal clubgenoten voor mij lopen waarbij vooral reisgenoot Pierre opviel: hij liep beduidend sneller dan normaal. Maar ik zag ook enkele loopvrienden die onderweg uitstapten.

Uiteindelijk kwam ik in een niet snelle, maar gegeven de omstandigheden toch tevreden stellende tijd van 28'45'' (netto) over de finish.

Na de cooling down, het douchen en omkleden nog een tijdje in de grote kantine gezeten en naar de prijsuitreiking gekeken. Een paar foto's daarvan gaan hierbij. Uitslagen hier!

Er zijn lopers en loopsters die inmiddels vaker op het podium hebben gestaan dan Beyonce, maar toch een paar verrassende gezichten bij deze loop, zoals de snelle wereldkampioen in haar categorie Silke Schmidt en de uit Australië afkomstige Haag-atlete Hannah Oldroyd. Een snelle veel-loopster die diverse erepodia in binnen- en buitenland mocht bestijgen en ook hier eerste dame op de 10km werd, in een tijd net boven de 36 minuten.

Weer thuis, vrijwel meteen naar het strand gepeddeld omdat daar de Haag-picknick plaatsgreep. Ondanks het meer dan mooie weer was de opkomst niet groot, maar het was gezellig.

Maartens fluitje en de helleveeg

De titel van dit bericht duidt op een ongesubsidieerde en spontane vorm van straattheater waarbij de nadruk op improvisatie lag. Maar daarover straks meer.

Ondertussen zomert het nog even lekker door. Gisteren nog een flink stuk gefietst en een wandelrondje door Heempark H.J. Bosch (bij kinderboerderij 'Pluk' in Madestein) gemaakt. Deze heemtuin is ruigbegroeid momenteel, de insecten - vooral vlinders - hebben er duidelijk baat bij.

En 's avonds is er weer getraind met 'Groep Maarten'. Had er aanvankelijk niet zo'n zin in want maandag en dinsdag zat er nauwelijks beweging in de kuierlatten. Het herstel na een wedstrijd of een  intensief prestatieloopje gaat beduidend langzamer dan een paar jaar terug. Moet misschien in het vervolg een wat langere 'cooling down' doen.

Wat niet wegneemt dat het woensdagavond best lekker ging. Op het programma stonden drie series van 2-6-2 minuten 'in eigen wedstrijdtempo', met tien minuten herstel tussen de series door. Ik liep met Ellen en Ton in de achterhoede, niet voluit want zaterdag is de Bradelierloop en, ook al gaat het nergens over, ik wilde mij toch sparen. De voorhoede van snelle lopers en loopsters - onder wie twee zeer snelle mannen en de dames Ellis en Marianne - liep wel een flink stuk voor ons, maar achteraf werd duidelijk waarom: zij hoorden bij een (veel) snellere groep waarvan de trainer afwezig was, Maarten nam de honneurs waar zodat het een fusie werd tussen groep 4/5 en groep 8 (ik weet niet of ik goed zit met die groepen, zo niet corrigeer me gerust).

Nu wilde het geval dat Maarten steeds op zijn scheidsrechterfluitje blies, elke keer dat een twee of zes minuten tempo voorbij was. Dat werkte prima wat ons betreft. Alleen was één bewoonster van een flatwoning waarvoor Maarten stilstond, net op zo'n fluit-moment, het daar niet helemaal mee eens. Op zijn zachtst gezegd dan.

Schreeuwend, scheldend en met twee fors gebouwde honden aan de riem kwam ze naar buiten en ging enorm te keer tegen Maarten. Het verhaal kwam er op neer dat zij vijftienhonderd euries had betaald voor de operatie van haar hond die bezig was met zijn herstel en kennelijk niet tegen het geluid van een fluitje kon.

En dat op een uiterst vijandige toon en met een taalgebruik waarvan zelfs 'een' Barbie of  'een' Anouk zouden verbleken.

Onze trainer probeerde de vrouw tot bedaren te brengen, maar dat hielp niet echt, zij was niet voor rede vatbaar en volgde ons een eindweegs. De rest van de groep had zoiets van 'hier horen wij niet bij' en liep gewoon door. Met een vriendelijk "De volgende keer stuur ik de honden op je af" nam de vrouw afscheid van ons.

Uiteindelijk had dit incident voor enig oponthoud - maar tevens ook wat extra rust in de training - gezorgd, zodat Maarten van de laatste zes minuten tien minuten maakte.

Al met al kunnen we stellen dat het een allesbehalve saaie training was!

Van Kerkpolder tot Solleveld

Beetje verlate post, dat krijg je van zo'n avondje Zomergasten. Vrijdag op zondag, misschien een beetje verwarrend maar ik vond het toch een aardige uitzending. Overdag wel de nodige lichaamsbeweging gedaan.

Ouwe uitslover....

Zo was er 's ochtends de Kerkpolderloop in Delft die ik wederom netjes heb volbracht. Het weer viel alleszins mee, het motterde een beetje maar tijdens de loop bleef het droog.
Er is over de hele linie goed gelopen begreep ik, en een vrouw - Haag-lid Hannah Oldroyd - werd vierde over all in 17 minuten en nog wat (uitslagen nog niet gepubliceerd). Hannah is een Britse dame die in ons land werkt en ook internationaal vele erepodia heeft beklommen en diverse (marathon)wedstrijden heeft gewonnen. Power Woman!

Maar ook de mannen van Team Mulay waren goed op dreef met een PR voor Mattijs en ook prima tijden voor de anderen. Ook blote voeten runner Hans Verbeek liep een mooie snelle tijd.

Na afloop een korte nazit, waarna ik met reisgenoot Jan G. terugliep naar de Diepenbrockstraat alwaar we met lijn 1 terugkeerden naar de residentie.

Later in de middag op de fiets naar landgoed Solleveld, kijken hoe de hei er bij stond. Welnu, die stond er bij! Even wat plaatjes gemaakt....