Zoete lieve Gerritje, Woestijnblues en Delftse Hout

Een gevarieerd weekendje, daar kun je wel van spreken. Zaterdag was de maandelijkse wandeling door een van Neerlands dreven, ditmaal die van 's Hertogenbosch. Van Den Bosch naar Vught, om precies te zijn. Schitterende wandeling!

Om een indruk te geven, dit zijn de foto's!

Zoals altijd bracht de NS ons - Walter en mij - vanaf Den Haag CS naar Urecht CS, en daar overstappen op de Intercity naar Venlo. Wij stapten uit , naar de plaats waar Zoete Lieve Gerritje volgens het oud-hollandse liedje naar toe placht te gaan. Wij dus ook. Daar wachtten de andere wandelvrienden ons onderaan 'de roltrap' op.

Wij liepen naar het centrum. Uiteraard kom je dan eerst langs de befaamde Bossche Bollen bakker Jan de Groot, maar daar was de rij te lang en binnen bleek het ook te druk om koffie te drinken.

Dus liepen we door de mooie straatjes naar het centrum waar we uiteindelijk op het plein nabij de Sint-Janskathedraal een terras vonden waar zowel de cappucino als de bossche bol (ongetwijfeld van eerdergenoemde Jan de G.) - zeer genietbaar waren. Ik was trouwens de enige van het stel die een bossche bol bestelde (aan het eind van de middag heb ik er nog twee bij JdG gehaald voor het thuisfront).


Wij hebben daarna ook de befaamde kathedraal van binnen bekeken. Dat was juist op het moment waarop een koor aan het repeteren was.


Daarna ging de wandeling verder door het mooie oude centrum tot aan de oude stadsmuur met zicht op het rivierenland van de Dieze en naderhand de Dommel.


De weg naar Vught leidde onder meer over het terrein van een kazerne, waarvan juist op de dag dat wij er waren het 100-jarig bestaan werd gevierd. We zagen oud-militairen in uniformen uit het begin van de twintigste eeuw, oude voertuigen en foto's uit den ouden doosch. In een bijgebouwtje  kon je koffie, thee en andere consumpties verkrijgen, we gingen daar buiten zitten om iets te eten.

Het laatste deel van de wandeling leidde langs een kanaal naar Kamp Vught, het concentratiekamp uit de tweede wereldoorlog met een beladen geschiedenis. We zijn niet op het terrein zelf geweest maar wel er langs gelopen, langs de omrastering.

Daarna haakte ik af, omdat ik op tijd terug in Den Haag moest zijn voor een concert in het Zuiderstrandtheater.

Desert Blues

Enige tijd geleden vroeg Barend van Engelenburg via de groepsmail wie belangstelling had om met hem mee te gaan naar een concert van het Nederlands Blazersensemble. In eerste instantie had ik niet gereageerd, maar korte tijd later kwam een herhaald verzoek en ik besloot er op in te gaan.

Dat concert was dus gisteren, op zaterdag 6 oktober. Het werd een kleurrijk en sfeervol concert waarbij het NBE West-Afrikaanse stukken speelde met de blazers-percussionisten van de Gangbé Brass Band. Het was het resultaat van een leerzame, rammelende funky reis van het NBE naar en door Afrika, en met name door Benin. Het werd, zoals ook in het programmaboekje stond vermeld, 'een reis langs doorzakkende podia, dansende kinderen, in kleurrijke kleding, busjes rood van het zand. Een reis met oeroude ritmes en moderne energie, door een land dat bezeten is van muziek'.

Hoewel Afrikaanse muziek niet direct mijn favoriete genre is (zit ook een zweem van 'politieke correctheid' omheen vind ik), vond ik het concert van gisteren top, vooral door het aanstekelijke enthousiasme en de professionaliteit van alle musici in combinatie met een op een reusachtig scherm geprojecteerde film van een Afrikaans dorp (Benin). Het is een anderhalf durend shot van één locatie, een soort palmstrand met her en der baobabs en palmbomen, waar je de dorpelingen ziet ontspannen, een wandelingetje maken, dansen, met elkaar praten enzovoorts. Shots uit het dagelijks leven van een relaxede samenleving, die zich laten leiden door het ritme van de natuur.

In de film zie je ook zo nu en dan artiesten optreden (zingen en dansen) waarvan een aantal (voornoemde brassband) met het NBE zijn meegegaan voor een tournee. Grappig is dat je op een gegeven moment deze band zowel op film als op het podium gelijktijdig ziet spelen.

Na afloop werd er in opperbeste sfeer van zowel musici als publiek nog wat na-gemusiceerd in de Havenfoyer boven in het Zuiderstrandtheater. Onder het genot van een knabbeltje en een drankje. Op het laatst kon het publiek zelfs meezingen.

Delftse Houtloop

En toen was het weer zondagochtend. Na het ontbijt ging de reis - via lijn 12 en lijn 1 - naar AV '40 in Delft, waar de maandelijkse Houtloop plaatsgreep.

Wij (reisgenoot Jan G. en ik) waren er vroeg, anderhalf uur voor de start. Maar dat was niet zo erg, we konden rustig koffie drinken en buiten kijken naar jonge AV '40 atleten die op de baan bezig waren met sprinten en dergelijke. Mogelijk in het kader van de clubkampioenschappen.

Om elf uur gingen de lopers van de 7 en de 14 kilometer van start. Hoewel ik van tevoren bedacht dat het goed zou zijn om aan de 14 kilometer deel te nemen (om duurvermogen te kweken), besloot ik bij de inschrijftafel toch voor de 7 km te gaan. Mooi zat voor de zondagochtend. Het was trouwens prachtig weer, veel zon, niet te warm, ideaal loopweer kortom.

Toch ging ik rustig van start, en dat ging wel goed want zeker in het begin passeerde ik menige medeloper. Wel ging de laatste kilometer de veter van mijn linkerschoen 'total loss' en die moest ik dus vastmaken, en ook speelden mijn darmen opn (heb ik helaas vaak last van bij langdurige loopinspanning), maar was toch in staat om in een alleszins redelijke tijd (38'40'') over de finish te komen. Kortom: dik tevreden!

The Beauties and The Beasts

Het was mij het ochtendje wel weer. Maarten heeft voor de mensen van zijn (informele, dus niet officiële) trainingsgroep t-shirts laten maken die we vanmorgen meteen aantrokken, nog vóór de training was begonnen! Pierre Tissot heeft de foto gemaakt.

De training zelf was weer puik: het ging als een zonnetje, terwijl het zonnetje zelf ook flink zijn best deed. Bovendien was het nagenoeg windstil.

In hersteltempo naar het volgende 200je...

De afgelopen week ging het lopen als een natte krant. Stroef en gevoelige knieën. Gisteren (donderdag) heb ik wel nog een uurtje 'voor mezelf' gelopen maar het duurde zeker een half uur voor ik een beetje op gang kwam. Ik ging naar de club waar ik vooral op het grasveld een paar rondjes liep, overigens zonder versnellingen. Alleen de laatste 250 meter naar mijn huis gingen voluit.

Maar goed, vanmorgen ging het een stuk beter, evenals Jan Groeneveld en Pierre Tissot liep ik vijf van de tien tweehonderdjes mee, zo rond de 50/51 seconden, en twee keer ging het weer wat sneller dan de vorige keer, 47/48 seconden. De langzaamste (vijfde) liep ik in 52 seconden. De voorhoede werd echter gevormd door de dames die rond de veertig seconden kunnen lopen en dat ook liepen. Enkelen zoals Merel, Ilse en Febe doken daar nog onder.

Het is een leuk groepje geworden zo. Pierre en ik doken het krachthonk in, waar Arie en Menno al bezig waren (ging zelf tot 10 x 80 kg. bankdrukken (slecht uitgevoerd maar toch, dreig nog sterk te worden op mijn oude dag) terwijl de anderen, na het hele programma (10 x 200m) afgewerkt te hebben, nog uitgebreid grondoefeningen gingen doen in 'de kindercrèche' zoals de serre-achtige ruimte van het clubhuis genoemd wordt (en zo ook bedoeld is/was).

De rest van de dag eigenlijk niet veel gedaan: boodschappen, straks koken, maar wel een uurtje in de tuin gezeten. De zon was nog warm!

Haags Ontzet na Leidens Ontzet.

Vooral die schaatser gaat hard man!

Eerst een trainingsupdate. Nou, daar ben ik snel mee klaar. Alleen dinsdag heb ik een stukje gelopen (een uurtje) maar woensdag (coopertest of training) had ik domweg geen zin. Voelde mij ook niet topfit. Dus niet gelopen! Vandaag (donderdag) trek ik wel weer de loopschoenen aan.

Wel lekker bezig geweest in het krachthonk, waar ik voor de eerste keer 10x 80 kilo heb 'gedrukt' - zij het in 'slechte uitvoering' - en zelfs twee keer 90 kilo.

And now something completely different!

In mijn middelbare schooltijd heb ik een toneelstukje geschreven - mijn eerste en laatste - dat naderhand in de aula van de school werd opgevoerd. Het verhaal ging over een familie ten tijde van Leidens Ontzet. In dat bezoek kreeg het verontruste gezin bezoek van de spaanse bezetter, legeraanvoerder Requesens in hoogst eigen persoon.

We hadden amper gerepeteerd, en op het allerlaatste moment moesten we kledingstukken en attributen regelen om ons te verkleden. Het werd een van de meest hilarische voorstellingen uit mijn herinneringen. De voorstelling mislukte falikant en verzandde in één grote schater- en slappe lach happening. Dat kwam vooral omdat de 'acteurs' pas op het podium met elkaar geconfronteerd werden in vermommingen die ieder voor zich had geregeld: een vergiet als helm, een aanplaksnor, een deken of perzisch tapijtje als mantel, rare brillen enzovoorts. Maar goed, het stuk duurde niet zo lang dus we hebben het toch zo goed en kwaad als dat ging tot een eind gebracht.

Na die tijd had ik altijd 'zoiets van': moet toch eens een keertje naar Leiden om iets van de viering van Leidens Ontzet mee te maken. Sinds jaar en dag wordt dat gevierd met hutspot en haring en wittebrood. Maar het is er nooit van gekomen.


Tot vandaag. Leek mij leuk om er wat foto's te maken. Wat direct opviel bij het verlaten van het station was dat Leiden grotendeels tot een grote kermis was omgetoverd, met kleurrijke kramen, veel 'ouderwetsch' snoepgoed en uiteraard haring en hutspot . Ook waren er her en der activiteiten, waarvan de optocht misschien wel de grootste publiekstrekker was. Het wachten duurde lang maar uiteindelijk heb ik wel wat plaatjes van een deel van de optocht kunnen maken. Hierbij wat foto's!


Over optocht en vermommingen gesproken: het bericht dat Sint Nicolaas bij de officiële (landelijke) intocht niet langer vergezeld zal worden door zwarte pieten maar uitsluitend roetveegpieten, heeft mij ontzet. Ik ben geen rechtse tokkie, integendeel, maar Haags Ontzet was ik wel....

Dit temeer omdat ik vele jaren achtereen en bij diverse gelegenheden als Sinterklaas heb opgetreden. Sommigen zouden zeggen 'hulpsinterklaas' maar jullie begrijpen uiteraard dat dit onzin is. Er is maar één de echte en mijn zwarte pieten zijn, hoewel - met een uitgestoken middelvinger van de NTR naar 'het stomme volk dat heropvoeding behoeft' - uitgerangeerd, ook de echte.... De intolerantie van de tolerantie regeert alom!

Nazomerse Rijkzwaanloop

Berry, Sanny, Ton, Fred en Hizkia: 'We hebben er zin an!'

Vandaag was in 's-Gravenzande de Rijkzwaanloop, een van de lopen in de regio die deel uitmaken van het Agium Circuit. Wie aan minstens vijf van de tien lopen heeft meegedaan wordt in het klassement opgenomen. Het was ook een beetje de doelstelling van Groep 7 - waarvan een deel op bovenstaande foto is vereeuwigd - om minstens vijf keer binnen dat circuit een 5 kilometer te lopen en zodoende in het klassement opgenomen te worden.

Het is een beetje 'The Story of My Life' dat je mijn naam zelden of nooit in zo'n overzicht tegenkomt. Reden: het niet bereiken van het vereiste aantal loopjes. Met de loop van vandaag had het misschien gelukt, ware het niet dat ik bij de DIOS Lenteloop - dom, dom - in de haast vergeten was de chip aan mijn schoen te bevestigen en daar pas achter kwam toen ik gestart was. Jammer maar helaas, zo'n ramp is het uiteindelijk niet. Vandaag toch maar weer gekozen voor de 5 km hoewel ik tot dusver hier altijd de 10 EM liep.

Een groepje Haag-vrienden werden vlak voor de start vereeuwigd via de telefoon van Annemiek van der Meer. Iedereen zag er toen nog uitgerust uit.

Na de snelheidstrainingen van woensdag en vrijdag daarna het stevige fietsen op De Hoge Veluwe voelden de benen niet bepaald uitgerust aan, maar ik ging toch voortvarend van start. Net als vorige week bij Bertus, maar nu ging het minder vanzelfsprekend, bovendien zorgde een stralende herfstzon voor onverwachte warmte. Daardoor werd het, ondanks dat vijf kilometer een kippeneindje is, best een zwaar loopje.

Ongeveer rond het twee kilometerpunt passeerde Ton mij en tegen mijn verwachting in was ik niet in staat bij hem te blijven. Weer even later kwam Jan Rensen voorbij en ook Sanny, maar later haalde ik haar weer in.

Wat de eindtijden zijn weten we nog niet precies, de uitslagen stonden bij schrijven nog niet online. Daarom kan ik ook weinig zeggen over hoe onze groepsgenoten en overige loopvrienden op de 10EM hebben gepresteerd.

Mijn brutotijd was 27'07'', maar daar gaat vermoedelijk nog iets af. Ton van der Pol kwam uit op een tijd ruim onder de 26 minuten! Geweldig, temeer omdat het gerucht ging dat de vijf kilometer mogelijk iets langer was omdat ook de snelste boys and girls (van AV Sparta) een 'mindere' tijd hadden gelopen dan de vorige keer bij Bertus.

Na de loop en het douchen keerde ik met Ton - met wie ik ook ben meegereden en ook mee terug kon - terug naar het Marktplein, dat het centrum was van loopactiviteiten. Gezellig met veel kraampjes en welgevulde terrassen. Een charmante jongedame bood ons een katoenen tasje aan met inhoud - veel foldermateriaal over fitness, wellness, yoga enz. -  waar we ook ons aandenken aan de loop (...) in kwijt konden. Vervolgens vroeg zij ons vetpercentage te meten, dat bleek bij ons beiden prima de luxe te zijn. En daar zat ook nog het vet van de vaseline bij die wij voor de start op tepels en wenkbrauwen hadden aangebracht!

Omdat het al vrij laat was hebben Ton en ik niet op de prijsuitreiking gewacht en zijn naar huis teruggekeerd. Het was weer een mooie (loop)dag!

Herfstige buitenbewegingen

Vrijdagochtend stond er weer een flinke groep paraat voor de welbekende tweehonderdjes op de baan. Eerst inlopen op het grasveld waar tegelijkertijd jonge voetballertjes een balletje aan het trappen waren. Daarna de baantraining,

Nu wil het geval dat ik woensdag ook een baantraining heb overleefd, toen was het acht keer 400 meter. Twee dagen later stond tienmaal 200 meter op het programma. Wat voor mij wel een beetje teveel van het goede was, daarom deed ik er vrijdag maar vijf. Die gingen voor mijn doen rap, de twee snelste tweehonderdjes gingen in 47 à 48 seconden, wat sneller is dan in het voorjaar toen ik 51 - 54 seconden in de 'voluit' modus liep. Dus zelfs voor een ouder persoon valt nog enige winst te boeken.

Na afloop met Pierre en andere krachtsporters het honk in gedoken, terwijl de overige lopers/loopsters met Maarten nog een sessie pittige grondoefeningen gingen doen.

Naar de Hoge Veluwe (deel 2)

's Middags weer naar De Hoge Veluwe, waar ik evenals vorige week de pedalen van een witte fiets stevig moest intrappen, onder meer van de Wildbaanweg naar het Reemsterveld en vice versa, en dat twee keer. Op die weg zitten een paar stevige heuveltjes.

Ook nu was het vrij rustig, al werd er veel meer geburld (de bronstroep van de edelherten) in het bos bij de wildbaanweg. Ik was er om twee uur en had goede hoop dat de hinden aan het eind van de middag uit de dekking zouden komen met diverse plaatsherten in hun kielzog. Andere jaren gaf dat altijd het nodige spektakel. Echter nu gebeurde dat niet! Waar die grote roedels hinden zijn gebleven, geen idee.

Heeft het te maken met het afschotbeleid op De Hoge Veluwe? Veel - terechte - commotie is er rond dat beleid in de Oostvaarderplassen, waar al veel herten zijn 'geruimd' en na de bronst worden nog eens vele honderden gezonde(!) dieren naar de andere wereld geholpen. Maar in een artikel in Trouw van Jozef Keulartz stond dat ze er op De Hoge Veluwe ook wat van kunnen, en dat het terecht zou zijn als de 'volkswoede' zich daarop zou richten. Ook daar worden immers veel gezonde dieren geschoten om, zo blijkt uit dat artikel, arbitraire redenen.

Hoe dan ook weer lekker uitgewaaid en toch nog een paar plaatjes kunnen schieten...

Blijven trainen!

Het was nogal druk in het krachthonk woensdagochtend, maar er is lekker getraind. En 's avonds opnieuw aan de bak.

De woensdagavond is voor menig HAAG-lid een belangrijke trainingsavond. Er is dan altijd een groot aantal loopgroepen, rond deze tijd aangevuld met mensen die voor de Laan van Meerdervoortloop trainen.

Foto van 'vroegâh' (1973) met onder anderen Peter Puite (derde van links)

Er is ook een trainingsschema dat voor elke loopgroep geldt. Niet elk individueel lid houdt zich daar exact aan omdat er met 1500 leden altijd iets is van: 'Zoveel zielen, zoveel zinnen'. Iedereen heeft zo zijn of haar eigen doelstellingen, van louter een beetje bewegen tot en met trainen voor een marathon, trailrun of specifieke (weg)wedstrijd.

Hoe dan ook is het zinvol zoveel mogelijk het schema als leidraad te gebruiken resp. in te passen in het eigen (individuele) schema. Tenminste, als je een individuele loper bent die weinig tot nooit met een groep meetraint. Het spreekt vanzelf dat groepstrainers wel dat schema volgen, waarbij sommige daar ook 'eigen dingen' aan toevoegen.

45 jaar later: Coopertest, 5 september 2018 (foto Ralph Smits)

Zo was er gisteren een snelheidstraining, de kern van het programma bestond uit twee series van 5 x 400 meter op de baan (10 km wedstrijdtempo), met 90 seconden herstel tussen de tempo's en vijf minuten herstel tussen beide series. Sandra leidde een bijzonder roedeltje dat bestond uit acht dames (waaronder snelle Cynthia) en slechts één oudere bok, al is die wel gewend om in een matriarchaat te leven...

Na het voorbereidende inlopen, de oefeningen en afsluitende korte versnellingen 'buiten' het sportpark keerden wij terug naar de baan waar het programma werd afgewerkt. Het ging goed (Karin, Veronique en ik liepen steeds zo om en nabij de 1'55'', alleen Cynthia liep een stuk sneller).
Al met al heb ik slechts aan zeven van de tien vierhonderdjes serieus meegedaan. Dit omdat er vrijdagochtend weer wat tempo's gelopen moeten worden (over 200 meter) en zaterdag is de Rijk Zwaanloop.

Na afloop wat 'planken' en andere grondoefeningen op het gras in het middengedeelte waar ook tehnische nummers zoals speerwerpen, ver- en hoogspringen en discus werpen kunnen worden beoefend. Al met al zijn we toch zo'n anderhalf uur in de weer geweest.

Natte Bertusloop

Vanmorgen checkte ik Buienradar en zowaar: er werd veel regen verwacht (dat klopte zoals u weet), maar uitgerekend tussen half elf en half twaalf zou het in Delft en directe omgeving droog zijn. Kwam dat even goed uit, kon ik toch die kant op (naar IJsclub Bertus aan de Kerkpolderweg) voor een loopje. Vijf kilometer, mooi genoeg om het droog te houden. Wat de regen betreft dan, we hebben het niet over transpiratievocht.

Oh ja, niet vergeten: gisteren (zaterdagochtend) heb ik nog vijftig minuten hardgelopen (rustig duurloopje) waarmee ik het aantal trainingen voor de afgelopen week op drie heb gebracht. Maar goed, dit even terzijde.

Kwam ik in Delft - ik ging met de tram(s), eerst lijn 3, toen lijn 12 en tenslotte lijn 1 - en checkte nog eenmaal buienradar op mijn mobieltje. Het beeld was weer helemaal anders, om elf uur zou het flink gaan regenen. Nou ja, jammer dan.

Kom ik weer met een foto uit 'den ouden doosch'. Mijn eerste marathon, in 1980 in Apeldoorn. Natte sneeuw en zijkregen, maar zelden met zo'n euforisch gevoel gelopen. 'Vroegâh' interesseerde het mij hoegenaamd geen bal wat voor weer het was. Storm, regen, hitte, vorst, ga zo maar even door, ik vond alles prima en liep overal doorheen. Maar de laatste tijd - zeg maar rustig de laatste jaren - ben ik een watje, heb ik de pest aan regen en probeer het te mijden als het even kan. Ja, maar nu kon het niet. En eigenlijk is het mij best meegevallen.

Ondanks de nattigheid was de harde kern van de Delft-loopjes toch weer present. Michel, Hizkia, Pierre, Paul, Leen, John, rappe Karin (van Sparta), enfin, ik zal niet alle - pakweg 150 - namen vermelden.

Inderdaad startte de groep op het moment dat het behoorlijk regende, maar eenmaal op dreef bleek het erg mee te vallen met die nattigheid. Eigenlijk viel het alleszins mee!  Ik zette er meteen flink de pas in (eerste kilometer in 5'03'' volgens Hizkia) en zowaar kon ik dat tempo tot (ongeveer) vier kilometer aardig volhouden. Toen zakte ik een beetje in, kreeg zelfs lichte darmkrampen door de inspanning. Ter verlichting ging ik even - zeg twintig seconden - een stukje wandelen, daarna zette ik weer aan. In de verte zag ik de finishklok op 25 minuten en nog wat staan maar ik moest nog zo'n 150 meter, dus alles er uit geperst en in 26'16'' kwam ik over de finish.

Als...dan redenaties. Wie maakt zich daar niet schuldig aan zo nu en dan? Ik wel, want ik redeneerde: als ik nou niet was gaan wandelen, had ik wellicht onder die 26 minuten kunnen blijven. Maar 'As is verbrande turf' placht mijn oma te zeggen, en zo is dat. Mijn oma was een wijze vrouw. Beide oma's trouwens maar daar gaat het nou niet om. Evengoed was dit een tot tevredenheid stemmende tijd, temeer omdat ik van tevoren niet erg veel zin had om te lopen. Klinkt gek, want ik heb bijna altijd zin maar ik voelde mij nogal 'neutraal' zogezegd.

Na de gebruikelijke nazit - ditmaal in het gebouw van Onder Ons - konden Pierre en ik meerijden met Paul naar Den Haag, waar ik de bus naar huis nam, maar niet nadat ik in de supermarkt nog wat boodschappen had gescoord.

Later deze middag feest bij de buren, waar dochter Karlijn voor familie en buren haar verjaardag vierde. Was gezellig!

Nog andere dingen gedaan dit weekend? Ja, gisteren naar Wateringen - we blijven in waterige sferen - en ook daar regende het. Er was een modeshow op een plein waar mijn oudste kleindochter Chloë ook aan meedeed. Haar vader en moeder, kleine zusje en vier grootouders moesten daar natuurlijk bij zijn. Ondanks wat technische mankementen - het geluid en het licht vielen uit, waarschijnlijk door kortsluiting vanwege de regen - kwam de show met vertraging op gang en het optreden is succesvol verlopen.