Flashbacks van een koud augustusweekend

Afgelopen weekend had ik iets met kerken. Zaterdag ging het wandelgroepje naar Breda. Aanvankelijk was het plan om zo'n veertien kilometer te lopen, waarvan het grootste deel door Het Mastbos. Maar gezien de weersverwachting - die was uitgesproken slecht, veel regen werd voorspeld - zijn de plannen ter plekke gewijzigd. Allereerst door de wandeling in te korten, en ook om een aantal binnenlokaties, bijvoorbeeld een museum of een kerk te bezichtigen.

Hoe dan ook: het viel wel mee met die regen, zodat we toch nog een deel van het mastbos en andere groengebieden hebben doorkruist. Wel hebben we ook Ginneken bezocht. Raar om te zeggen misschien, maar ik was daar nog nooit (bewust) geweest. Een leuk voorstadje van Breda, waar we gelunchd hebben bij Moeke Ginneken, een uitspanning met een 'bruin café' achtige uitstraling en ambiance. 

Helemaal droog hebben we het nu ook weer niet gehouden, maar de Grote Kerk die wij  bezochten was de moeite van het bezichtigen zeker waard. 

Kerkpolderloop

De volgende dag, zondag 6 augustus, weer een ander soort kerkdienst, namelijk de Kerkpolderloop die na twee jaar weer met enige regelmaat (eens in de veertien dagen in de maanden juli en augustus) wordt gehouden. Het vertrouwde 5km loopje. Ik loop deze nog steeds graag, al gaat het niet zo gemakkelijk meer. De jaren gaan tellen maar goed, we lopen nog!

Oppenheimer

Verder nog iets? Oh ja, de film. Gisteren (maandag) naar Oppenheimer geweest. Het was een goede, maar ook lange speelfilm (drie uur lang) van regisseur Christopher Nolan over leven en werk van 'de vader van de atoombom'. Overigens een zeer goede acteerprestatie van Cillian Murphy in de rol van Oppenheimer. Voor verdere details ziehier.... 

Ik had aanvankelijk wel wat moeite om 'er in' te komen: het eerste uur is een aaneenschakeling van beelden, flashbacks, personages en gebeurtenissen die een belangrijke rol in leven en werk van de Amerikaanse natuurkundige hebben gespeeld. Ik had wat moeite om gefocusd te blijven. Maar na het cruciale moment ergens halverwege de film (de geslaagde kernproef in de Nevada Woestijn) begon het verhaal voor mij pas goed vorm te krijgen.

Voor wie het nog niet wist: Oppenheimer verwierf vooral bekendheid als wetenschappelijk directeur van het Manhattanproject, waarbij tijdens WO II de eerste kernwapens werden ontwikkeld. De vernietiging van de Japanse  steden Hiroshima en Nagasaki met 'zijn' atoombom heeft hem diep getroffen. Na de oorlog werd hij senior-adviseur van de Atomic Energy Commission en zette zich in voor internationaal toezicht op het gebruik van kernenergie. Een nucleaire wapenwedloop met de Sovjet-Unie wist hij echter niet te voorkomen.

Aanrader? voor wie geïnteresseerd is in leven en geschiedenis van Oppenheimer en de zaken die tot in het heden en de wellicht dystopische toekomst hun doorwerking hebben, en niet opzien tegen een lange zit: zeker!

Schoolfoto's en zo...

Update van wel buitengewoon herfstige weken. En het lijkt nog even aan te houden. 15 tot 18 graden celcius, begin augustus, normaliter de warmste periode van het jaar. Menselijke weersbeïnvloeding? Wie zal het zeggen, ik kijk nergens meer raar van op. Vooralsnog houd ik het maar op de grillen van moeder natuur.

Maar goed, ondertussen is er genoeg gebeurt, vooral in eigen kleine kring. Nieuwe keuken laten installeren (klinkt wat decadent, maar het was wel nodig), met dank aan John Verkade! En zo nu en dan zowaar de loopschoenen aangetrokken en een stukje hardgelopen. 

Ook weer wat geschilderd en diverse exposities bezocht. Zoals de digitale licht- en geluidshow in het kunstcentrum Fabrique des Lumières in Amsterdam, waarbij het werk van Dali en Gaudi centraal staat. Een indrukwekkende belevenis op het snijvlak van kunst en kitsch.

De andere expositie was in  het Fotomuseum Den Haag. Of is, maar haast u want de expositie is tot en met zondag 6 augustus te bezichtigen. Daarin staat een thema centraal: Scholen (verliefd, verveeld, slapen).

Er zijn  veel foto's met een min of meer nostalgisch karakter te zien, klassefoto's van 150 jaar geleden tot heden, sfeerbeelden van leerlingen en studenten in klas en schoolomgeving, enzovoorts. 

Mag u raden - wat niet zo moeilijk is - welke van onderstaande foto's niet op deze tentoonstelling te zien is/zijn...

Een dijk van een loop

Vandaag weer eens naar Maasdijk om vijf kilometer (de 5 van Dael) te lopen. Heen met de bus; nou ja, drie bussen, een vanaf De Mient naar de Dedemsvaartweg, daar overstap op bus naar Naaldwijk. Daar stapten ook een aantal zeer snelle jongens in - vermoedelijk statushouders - die later ongetwijfeld voor de winst zouden strijden op de 10 kilometer. Vanaf busstation Naaldwijk een laatste overstap naar Maasdijk. Daar aangekomen was het nog zo'n twintig minuten lopen naar de Lange Kruiskade.

Het was even zoeken waar de inschrijving was, want die plek (het clubgebouw van de korfbalvereniging) was alleen via het kermisterrein te bereiken.

Kortom een nogal omslachtige manier om in Maasdijk te geraken, maar op de terugweg konden wij (Jan G. en ik) met Nanda en Cyril mee terugrijden naar Den Haag. Met dank! Zie ook foto hierboven.

Ter plekke menig bekende loper gezien, ook aardig wat mensen van onze club. Joop Raaphorst (81 jaar inmiddels) was ook weer van de partij. Nog steeds zeer fit, alive and kicking!

Geldt dat laatste ook voor ons? Zeker en vast, al is 'voor een tijd' lopen niet meer aan de orde. Laat ik volstaan met te zeggen dat er ondanks de warmte (de zon deed flink zijn best) 'lekker' is gelopen, en daar gaat het vooral om. 

Voor de geïnteresseerden, Van de lopers op de 5 km. hierbij de uitslagen. Ook van de 10 kilometer!

And now something completely different!

Op Facebook had ik al vermeld dat ik bezig was met het 'opleuken' van een uitleenboekenkastje. Verzoek was om daarop in elk geval Frida Kahlo af te beelden, het liefst met haar geliefde spinaapje en de slogan 'Viva la Vida'.

Een paar dagen terug was ik er klaar mee. Nou ja, voor 97%, zoiets. Het spinaapje waarmee Frida vaak vereeuwigd werd, staat er ook op maar wegens plaatsgebrek aan de andere zijkant van het kastje. Tevens staat er een vogel op die ook in Mexico, het geboorteland van Fridah voorkomt, de Montezuma Oropendola. De gele bloemen zijn lelies die de naam 'Viva la Vida' dragen. Op de bovenkant van het kastje 'rust' een Monarchvlinder uit, een Zuid-Amerikaanse vlinder.

Er zat muziek in het weekend...

Net op tijd terug uit Frankrijk, waar in diverse steden de vlam flink in de pan is geslagen....  

De afgelopen week wel gewandeld, maar weinig hardgelopen. Wel woensdag een paar 'achthonderdjes' meegedraaid met 'Groep Bruggeman', donderdag van hot naar her gefietst om naar de demonstratie van 'onze boeren' te kijken en vrijdag, na een kort bezoek aan het krachthonk, twintig minuutjes op het grasveld achter het clubhuis gelopen, barrevoets met een paar versnellinkjes. 

De enige dag dat ik naar het Zeeheldenfestival op het Prins Hendrikplein kon was op vrijdagavond. Maar dat was zeker niet de minste avond: er waren optredens van artiesten en bandjes die de moeite van het beluisteren en/of bekijken meer dan waard waren. 

De volgende dag, zaterdag 1 juli. Bij de Kadeloop was ik ditmaal niet van de partij omdat op die (zater)dag een wandeling met het bekende groepje gepland stond. 

Aanvankelijk stond mij een wandeling door het ruige natuur- annex recreatiegebied de (Vlaardingse) Broekpolder voor ogen. Echter het weer hield niet over, sowieso niet om van de schoonheid dat dit gebied te bieden heeft optimaal te genieten. Dus eenmaal in Schiedam, waar ik mij wat later dan afgesproken bij het wandelgezelschap voegde (tram had vertraging waardoor ik de trein miste), besloten we naar het Schiedams Museum te gaan.

Amper drie minuten na aankomst ging het museum open. Het is alweer een tijdje terug dat ik daar voor het laatst was. Het is een mooi museum met een gastvrije uitstraling dat een bezoek of méér dan een bezoek zeker waard is. 

Zo is er op de benedenverdieping een ruimte waarin een panorama van Schiedam is opgesteld. Daar zie je een maquette van het allereerste huis van de stad, de molen en flatgebouwen. Ook liggen er nog de stadssleutels voor keizer napoleon.

Het museum organiseert regelmatig interessante exposities waarover op de website meer informatie wordt gegeven. Op dit moment is er een grote expositie met schilderijen van Frieda Hunziker (1908-1966) die in haar leven steeds meer de abstracte kant is opgegaan en zeer beïnvloed werd door de Antillen. Ook hedendaagse Antilliaanse kunstenaars tonen hun werken en verhalen.

Na de lunch in het rustiek-gezellig ingerichte museumcafé verderop in de straat, was de vraag hoe nu verder: stadswandeling vervolgen of alsnog naar de Broekpolder, want het was opgehouden met regenen. Echter was de tram naar het eindpunt Holy (dat aan de Broekpolder grenst) uitgevallen vanwege een defecte deur, dus besloten we op voorstel van Walter naar een ander (kleiner) natuurgebied te gaan,  De Esch. Het was een aardig tramritje daar naar toe, maar het gebied dat we bezochten (vlak aan de Maas) was de moeite van een bezoek waard.

Het is een relatief klein maar mooi gebied dat in haar bestaan wordt bedreigd door bouwplannen voor een brug. 

Vervolgens weer terug naar het station, waar we, na een afzakkertje in De Huiskamer van Rotterdam CS, ieder ons weegs gingen. Op de terugweg naar Den Haag zaten we in de verkeerde trein, maar via Schiphol kwamen we er zonder al te veel tijdverlies ook.

Zondag was een rustig dagje. 's Ochtends weer wat geprobeerd te schilderen. Later in de middag wandelden wij naar strandpaviljoen De Staat op het Zuiderstrand, via het mooie Westduinpark. Aldaar speelde een Rolling Stones coverband (Flight to The Rolling Stones), onder andere met de befaamde gitarist Hans Hollestelle. Mooi weer, leuke muziek, een flink glas witbier en ontmoeting met oude vrienden. Wat wil een mens nog meer?

Nou, misschien een modeshow? Ook nog meegemaakt, op maandag (vandaag dus). Dat was op de school van onze kleindochters. In de hogere klassen hadden de kinderen - onder wie Chloë - hun modische creativiteit gebotvierd op t-shirts en allerlei gadgets, die zij toonden aan het publiek van ouders en grootouders.  

Opnieuw naar Parijs

Enkele dagen na het vierdaags verblijf in Drenthe volgde een weekendje Parijs. Op zichzelf geen uniek reisdoel want er zijn volgens mij maar weinig Nederlanders die de lichtstad nooit hebben bezocht. Dat geldt zeker voor mensen van mijn generatie. 

Zelf was ik tientallen malen in Parijs. Vaak als tussen- of eindstop van een vakantie in Frankrijk, of als deelnemer aan een hardloopevenement (drie keer de 20km van Parijs, een keer de marathon) of voor mijn werk. Ook meer dan eens bezocht ik de stad met de wandelgroep. Uiteraard was de eerste keer Parijs in 1968, met mijn toenmalige geliefde. 

Je zou zo zeggen dat je Parijs na al die keren wel zo'n beetje gezien hebt. Dat is zeker het geval bij de voorspelbare 'highlights' zoals de Eiffeltoren, de Sacre Coeur, de Notre Dame (na de grote brand grotendeels in de steigers), het Louvre met de Tuileries, de Arc de Triomphe en de Champs Elysées, Pierre Lachaise met het graf van onder meer Jim Morrison, en ga zo maar even door. Voor mij blijft de stad zijn aantrekkelijkheid behouden, waarbij een gevoel van lichte nostalgie zeker een rol speelt.

Heeft ook met het sfeertje te maken. Simpel hotelletje met fout behang, 's ochtends het welbekende Croissantje met jam en café au lait, daarna de stad verkennen, zowel wandelend als met de metro, en  in een of ander park of langs de Seine lunchen met stokbrood en mineraalwater. Zo was het tenminste in het begin.

Hoe dan ook, na bijna drie jaar coronarestricties eindelijk weer terug. Het waren warme dagen, er is veel en lang gewandeld (op beide dagen wel zes uur, ik zat er op het laatst zowat doorheen) en hebben alle dagen prima gegeten. Het hotel was ook prima met aardig en zeer behulpzaam personeel. Wel hadden we bij aankomst de pech dat onze kamer niet was schoongemaakt. Het was avond dus het schoonmaakpersoneel was weg maar onder duizendmaal excuses kregen wij voor de eerste nacht een vervangende kamer toegewezen. Vanwege het uitzicht op een blinde muur met drie grote ventilatoren besloten we de volgende dag dag wel naar de oorspronkelijke en inmiddels schoongemaakte kamer te verkassen.

Om niet de fout van de vroegere dia-avondjes te maken, verwijs ik voor de liefhebbers naar bijgaande foto's.

Voor liefhebbers van - onder meer - straatkunst dit album!

 

Voor de op dit moment bloemrijke Jardin des Plantes hier!

Morgen nog een restantje...

Wandeling in Het Groene Hart

Vrijdag gingen we naar de 'wegens corona' twee jaar uitgestelde housewarmingparty van vrienden. Waar we van de weeromstuit andere oude vrienden troffen, die we de laatste jaren niet vaak hebben gezien. Vooral veranderd was de haarkleur, het grijs overheerste. 

Het was een fraai ingericht appartement, met warme kleurschakeringen, smaakvolle kunstvoorwerpen en uitzicht op een mooi klassiek deel van onze residentie. En daarna met z'n allen Indisch eten bij Toko Frederik in, jawel, de Frederikstraat. Lekker!  

Zaterdag was het weer tijd voor de maandelijkse wandeling met de steeds kleiner wordende wandelgroep (die ikzelf altijd nog maar 'De Doornvogels' blijf noemen ter nagedachtenis van initiator Hugo Verschoor).

Ditmaal had Loes een wandeling uitgestippeld die niet zozeer lang was maar zeker mooi. Vooral in dit seizoen. Vanaf station Goverwelle (Loes woont vlak bij het spoor) liepen wij langs het water over een door veel groen, knotwilgen omzoomde weg zo'n twee kilometer rechtdoor tot aan het centrum van Gouda. 

Daar wandelden we naar en door het oude centrum met de vele straten en steegjes. Dat was bepaald geen straf. Ook het weer werkte mee, het was een zonovergoten dag en vooral 's middags werd het behoorlijk warm. Meer foto's hier!

Na de lunch in de oude bibliotheek - daar bleek dat niet alleen het geestelijk voedsel van prima kwaliteit was - nam ik afscheid van  het gezelschap en ging met de trein terug naar Den Haag. Op het station trof ik Walter die vlak na mij vertrokken was zodat we samen terugreisden. Bij Alsem een bierpakketje gekocht en naar de woning van Frank gewandeld waar een tuinfeestje gaande was, dit in verband met zijn zestigste verjaardag. In de grote tuin met de al even grote natuurvijver lekker 'gechilld'. 

En vandaag (zondag) was een uitgesproken lui dagje. Er waren diverse loopjes in de omgeving maar heb nergens aan meegedaan. Alleen maar wat chillen, lichte tuinwerkzaamheden en een beetje tv kijken. Alhoewel, rond een uur of twee nog wel een rustig loopje gedaan naar en door de Bosjes van Pex. Zal netto zo'n veertig minuutjes hebben gelopen.    

Niet met de Franse slag

Gisteravond (woensdag dus) voor het eerst sinds vele malen weer eens met een groep meegehobbeld. 

Meteen een redelijk pittig schema; een pyramide van 3-6-9-6-3 minuten. Wel met redelijke 'actieve rust' pauzes. 

Toch een manier om in een beter trainingsritme te komen, en meer duurvermogen te kweken. Aan het laatste ontbreekt nog het een en ander, maar het is mij toch gelukt om zeven van de bijna tien kilometer te volbrengen. Daarna wilden de oude beentjes niet meer... Met dank aan Jan Bruggeman! 

Eerder die dag hebben wij - d.w.z. de leden van ons krachthonk - afscheid genomen van Frans Parlevliet. Voor hem was het zijn zoveelste afscheid binnen een paar weken omdat veel groepen binnen Haag Atletiek op die manier hun dank en waardering wilden tonen voor de altijd vriendelijke, behulpzame en actieve clubhuisbeheerder die nu van zijn welverdiende maar ongetwijfeld nog steeds actief door te brengen pensioen gaat genieten.