Blijven trainen!

Léonie, John en Rinus

Na het zaterdagse uitstapje naar de Hoogovens en aansluitend het mini-webloggersloopje, was de zondag rustig. Of vrij rustig moet ik zeggen want we hadden een huis vol logees (zwager, schoonzus en hun zoon) dus er moest gekookt worden! Gelukkig heb ik daar geen hekel aan. Vrijdag was het tagliatelle met pepers, garnalen, basilicum en knoflook, zondag (gisteren) werd het een indische rijsttafel met alles er op en er aan, een geslaagde maaltijd. Maar goed, voor de rest werd het toch een vrij saaie dag. Dat klinkt niet aardig, maar ik ben niet het type mens dat de hele dag thuis kan zitten bakken. Hoe dan ook ben ik de zondag begonnen met een duurloop van tachtig minuten, die zat dus alweer 'in the pocket'.

Bloggers voor 'Tom', de naam van de stoomloc...

En vandaag, maandag? Weer getraind.
De dag begon al goed: ik had mijn klok nog niet op de wintertijd gezet, dus toen ik om zes uur opstond, was het in feite vijf uur. Geen probleem, dan kon ik vroeg naar mijn werk. Heel zachtjes, opdat ik niemand zou wekken, kleedde ik mij aan, pakte de fiets uit de tuin en peddelde naar het station. Mooi op tijd had ik de trein, die toch al redelijk vol was. Meer mensen hadden kennelijk het idee om vroeg te beginnen. In Utrecht ging het echter mis: er waren problemen op het spoor dus de trein naar Hilversum zou slechts één keer in het halve uur gaan en niet in Hilversum Noord (mijn uitstaphalte) stoppen. Dat betekende dat ik vanaf Hilversum naar het Mediapark moest lopen, toch al gauw 20 minuten. Potverdikkie, om tien voor acht was ik pas op kantoor, was ik daarom zo vroeg van huis gegaan?! Wij hebben nog het systeem van tijdregistratie, dus dat tikt aan.

v.l.n.r. Claudia, Pim, Rinus, Fred, Léonie en John

Yvonne, onze receptioniste, zat al op haar post en zei dat de kranten - die ik altijd doorneem op media-nieuws - al op de tafel lagen. Zo, die was er vroeg bij! En er liepen al meer collega's in het anders op die tijd uitgestorven gebouw. Maar opeens voelde ik nattigheid. "Hoe laat is het eigenlijk?" vroeg ik. "Acht voor negen" zei Yvonne. Ik keek op mijn horloge: ja, dat klopte, acht voor negen. Maar daar moest toch nog een uur van af? Toen pas kreeg ik door dat mijn digitale garmin-horloge automatisch op wintertijd was gesprongen. Wist ik veel. Of misschien had ik het moeten weten maar ik ben niet zo'n technisch-digitaal wonderkind.

Hoe dan ook was ik 's avonds op tijd thuis voor de training, maar ook dat was op het nippertje want de terugreis naar Den Haag ging via Rotterdam. Bij Ypenburg was er namelijk 'een aanrijding met een persoon', zo meldde de vrouwenstem uit de omroepinstallatie. Dat soort klinische, maar in feite verschrikkelijke berichten hoor je vooral in dit jaargetijde veel.

De training kwam neer op een duurloopje van pakweg zeventig minuten netto (exclusief de tien minuten van huis naar de club en aan het eind van de training tien minuten van de club naar huis). Na tien minuten inlopen nog wat loopscholing gedaan aan het begin van de Bosjes van Poot, daarna via de Houtrustweg en het gebied van de voormalige Norfolkline het programma, drie blokken van 5x30 seconden. Het laatste stuk liepen we door de duinen terug naar de baan. Het ging gezwind. Jos en ik waren de enige mannen vanavond - als we trainer Wim niet meetellen - voor de rest allemaal dames waarvan minstens twee de marathon van Terschelling gaan lopen komend weekend. Ook kregen we even gezelschap van Gerd-Jan van S., die voor zichzelf aan het lopen was en samen met ons zijn kilometertjes voor deze avond vol maakte.

Lunch in huize Rinus

Van de verkoudheid heb ik nagenoeg geen last meer, dus dat scheelt weer. Woensdag weer trainen en morgenavond een interview met een buitengewone ultraloper. Voor het clubblad, dus ik kan daar ook weer niet al te veel over vertellen...

Rest mij nog te melden dat de foto's bij dit blogje door de diverse deelnemers aan het webloggersloopje van afgelopen zaterdag zijn gemaakt.