De heldere dagen voor Pasen

Een relatief rustig en ontspannen weekend achter de rug. Zonnig maar koud. Zowel gisteren als vandaag is er gelopen, beide keren waren het rustige trainingsloopjes. Op zaterdag 50 minuten, eerst naar de Laan van Poot waar ik een onderbreking inlaste. Een redactie-collega had wat stukken voor mij in de postbus gedeponeerd, bovendien moest er nog iets worden uitgezocht voor het jubileumboek. Terwijl ik zo bezig was aan de bar, met een paar van die mappen voor me, kwamen de lopers van Groep 5 binnen, net teruggekeerd van hun training. Het waren maar vijf personen, een klein groepje dus (normaliter trainen er tussen de 10 en 15 personen mee).

Aanvankelijk was het idee om zondag 'ergens' te gaan lopen, in Delft bijvoorbeeld. Daar was vandaag de Delftse Houtloop, je kon er 7 of 14 kilometer lopen. Meestal heb ik daar wel zin in maar er was iets dat mij ervan weerhield om er naar toe te gaan. Eigenlijk maar goed ook, want er moest nog het een en ander gedaan worden op redactioneel gebied. Doordeweeks schiet dat er vaak bij in.



Eerst wat zondagochtend-rituelen - ontbijten, afwassen, wat klussen achter de PC. Vervolgens, om alvast een beetje in paasstemming te komen, de Matthaus Passion onder leiding van Herbert von Karajan opgezet (de dubbel-cd had ik zaterdag uit de Openbare Bibliotheek geleend). Meteen ontstond een wat sacrale sfeer in de woonkamer. Niets is echter zo indrukwekkend als een 'live' uitvoering van de Matthaus Passion, de lange zit en de houten kont ten spijt. Echter alle concerten zijn inmiddels uitverkocht, dus zal ik het dit jaar met de cd - en de dvd van Ton Koopman, maar die had ik al - moeten doen.

Naderhand een beetje tv gekeken, waarna ik toch maar besloot om de loopkleren aan te trekken. Dat werd wel de winteroutfit want het was erg koud, ondanks het vriendelijk stralende zonnetje.

Ditmaal langs Wapendal, een klein natuurgebiedje tegenover de Bosjes van Pex, naar de Savornin Lohmanlaan gelopen en daar de duinen in. Daar liep ik ten dele een nieuwe route, via een klaphekje kom je in een zeer gevarieerd gebied dat door graafmachines is bewerkt maar heel natuurlijk aandoet. De duinen in de oude staat, zoals de Europese Unie heeft voorgeschreven. Er zitten heel wat zeer steile klimmetjes door mul zand in, dus een uitstekend gebied voor zwaardere heuveltrainingen. Daarna via Kijkduin naar Ockenburgh gelopen. Bij de puinduinen kwam ik Cees van Veen tegen die ook aan het trainen was, hij had zich na jarenlang sukkelen nieuwe zooltjes in zijn schoenen laten aanmeten en zowaar, hij is weer in de opbouw. Slank en met een dikke bos wit haar geef je 'm amper zestig, maar hij is ook alweer 77 jaar. Lopen houdt jong!

Later in de middag kwamen Ad en Marijke ons afhalen, we gingen naar het verjaardagsfeest van onze vrienden Wim en Gerda in Rijswijk. Het was daar gezellig druk en de gastvrouw had zich op culinair gebied flink uitgesloofd. Wij lieten het ons in ieder geval goed smaken.