Werknostalgie

 

Om nu een hele blogpost te wijden aan een simpel trainingsloopje van amper vijftig minuten is ook weer zo wat... Het ging wel lekker ditmaal, maar het verbleekt bij wat de rest van Groep 5 heeft gedaan deze avond. Ik was er niet bij want er was redactievergadering, maar eerlijk is eerlijk: ik durfde het programma sowieso al niet aan, 'vorm-angst': veel lange snelle tempo's heb ik begrepen, de hele groep was 'on fire'.

Dan maar iets heel anders. Naast een stuk geschiedschrijving en het updaten van een gebruikershandleiding, wijd ik de laatste dagen op kantoor aan opruimwerkzaamheden. In dat kader kwam ik nog wat foto's tegen uit 1993, ik was toen met collega's Hans en Will in Parijs voor een werkbezoek aan onze collega-toezichthouder, CSA.

 

Wij werden allerhartelijkst ontvangen door onze Franse collega’s die alle tijd namen om ons rond te leiden en te informeren. Wat opviel was dat er bij de CSA veel werd gemonitord: landelijke, regionale, lokale en commerciële omroepen. De CSA beschikte over voor die tijd zeer geavanceerde apparatuur. In bestuurlijke zin viel mij op dat ze daar maar liefst negen commissarissen hebben - tegenover maximaal drie hier te lande - waarvan de voorzitter tevens voorzitter is van de Franse Raad van State.

Een verschil met ons land is dat de spreektijd van politici - in alle programma's - wordt gemonitord, zodat iedereen gelijke media-aandacht krijgt. Ik schrijf in de tegenwoordige tijd want volgens mij is dat nu nog zo. Op zich niet eens zo'n gekke gedachte, je voorkomt er veel discussies mee zoals hier te lande, dat de media (m.n. de publieke omroep) te 'links' zou zijn. Ik zie het niet zo snel gebeuren dat de wet op dit punt word aangepast en dat er met de stopwatch in de hand de spreektijd van 'een' Roemer, 'een' Wilders of 'een' Rutte' wordt gemonitord, en bij overtreding de omroep hierop wordt aangesproken of zelfs een boete wordt opgelegd. Maar aan de andere kant; het is maar waaraan je gewend bent.

 

De baas van de toezichthoudende organisatie, Francois Hurard, legde ons veel uit over het toezicht en ‘de leu of de lend’. Later kwamen wij er achter dat hij het moet hebben gehad over de Franse mediawet, ‘The Law of the land’…