Inderdaad, het is droog gebleven bij 'The Night at the Park', waar ik gisteren met Murat en Jeroen ben geweest. Dit ondanks het feit dat Wet Wet Wet de afsluitende act was.
The Night at the Park kun je beschouwen als de betaalde versie van Parkpop dat vandaag plaatsvindt.
Gisteren ben ik eerst, rond het middaguur, even naar Kijkduin gepeddeld om een stukje van de Beach Challenge te zien dat zojuist was begonnen. De eerste zwemmers op het onderdeel 'Short Challenge' kwamen net uit het water en klommen op de gereedstaande fietsen. Een aantal mensen van Haag Atletiek, onder wie Berry Verkijk, Sandra Kleijn en Sandra de Korff Gids, zouden naderhand meedoen aan de lange versie van de triathlon en hebben deze prima volbracht. Maar toen zat ik al op Parkpop sorry... Night at the Park.
Vanaf Murats huis was het niet ver lopen naar het Zuiderpark, waar op dat moment grote groepen canadese ganzen foerageerden. Mijn fiets kon ik stallen bij de ingang. Na het betreden van het park viel op hoe drassig de bodem was, sommige gedeelten waren tot een moeras getransformeerd. Maar in de buurt van het podium was de bodem droger en viel goed te zitten op de door Jeroen meegebrachte plaid. Zitten heb ik overigens nauwelijks gedaan, staan des te meer.
Daar kwamen we Arne tegen met een groepje. We installeerden ons evenals vorig jaar - toen onder anderen Duran Duran en UB40 optraden - op een stukje grond iets opzij van het podium.
Er waren trouwens wel meer goede bekenden van ons onder wie Sanny Schoon, Rob Pronk en Pim Bach, maar die zaten ergens anders, een aantal van hen hebben we gisteren niet gezien.
Evenals in 2015, had de line-up - met uitzondering van Di-rect en Racoon - een sterk jaren-tachtig gehalte met de vrolijke feeststampers van Slade, een spetterend optreden van Anastacia, Frankie-die-nog-steeds-niet-naar-Hollywood is gegaan Holly Johnson, en Wet Wet Wet als afsluitende act met hun welluidende songs en 'charming' frontman Marti Pellow.
Yada-Yada, bestaande uit ex-muzikanten uit de band van Herman Brood, beet rond 14:00 uur het spits af. Van dat - overigens stevig-ouderwets rockende - optreden hebben we niet alles meegekregen omdat we toen nog onderweg waren.
Vanaf dat moment bleven we op ons stekkie, met uitzondering van korte uitstapjes voor een plas of om een biertje/patatje te halen. Later in de middag tracteerde iemand uit 'Groep Arne' ons zelfs nog op een stevige en smakelijke hamburger.
We hebben genoten van de mensen om ons heen en de optredens. Die waren allemaal goed tot heel goed al ontbrak wat mij betreft een ècht hoogtepunt. Vooral intrigerend vond ik om genoemde jaren-tachtig groepen aan het werk te zien. Zonder uitzondering met onverminderd elan en enthousiasme en de muziek staat nog als een huis, al kun je bij sommige artiesten goed zien dat de tand des tijds zijn werk heeft gedaan. Maar ja, dat geldt voor ons allen natuurlijk.
The Night at the Park werd na het optreden van Wet Wet Wet definitief afgesloten met een spetterend vuurwerk.
Hierbij alvast een paar korte filmpjes gemaakt van de diverse groepen en artiesten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten