zaterdag 24 november 2018

Gräns opgezocht...

Vrijdagochtend weer een paar (vijf) tweehonderdjes gedraaid op de baan met de groep. Niet iedereen was er vanwege de 25km lange Meijendelloop van vandaag.

Hoe dan ook ging het weer sneller dan vorige keer (46-47-53-50 en 48 seconden) - en daarna met onder anderen Pierre en Jan - die gehinderd werd door een zware verkoudheid - het krachthonk ingedoken. Ook daar ging het lekker. Het was een vruchtbaar ochtendje op sportief gebied!

's Middags naar de stad om wat te shoppen, hetgeen resulteerde in een - wat meer 'geklede' - winterjas. Tegen de avond was ik in het Statenkwartier - waar ik ooit woonde - en 'De Fred' bleek een van de winkelstraten met nu al mooie feestverlichting.


En dan de zaterdag. Een relatief rustig dagje. Iets te rustig naar mijn zin dus ging ik wederom naar de stad. Even naar de bibliotheek om wat boeken uit te zoeken. Maar dat was niet mijn einddoel.

Het was een tip van Arne die mij naar Het Filmhuis voerde. Ik was daar al een paar maanden niet geweest.

De film die mij werd aangeraden is getiteld Gräns van regisseur Ali Abassi, naar een kort verhaal van John Ajvide Lindqvist. Het is de officiële Zweedse Oscarinzending. Zelden zo'n merkwaardige film gezien maar tevens steengoed, een van de beste die ik de afgelopen jaren zag. Dat komt niet in de laatste plaats door het knappe scenario en het acteertalent van Eva Melander die de hoofdrol speelt.

Melander - een blonde zweedse actrice die in werkelijkheid iets weg heeft van Agnetha (van Abba) - is in haar rol als douanemedewerkster Tina bepaald niet moeders mooiste: het neanderthaler-gen lijkt duidelijk aanwezig. Dit dankzij dikke lagen kunstig opgebrachte grime.

Maar mooi of niet: Tina is goed in haar werk. Zij blijkt over een bijzonder talent te beschikken: door te ruiken weet zij feilloos smokkelaars en andere suspecte types die met de veerpont zijn gearriveerd, uit de passerende reizigers te pikken. Op die manier lukt het haar zelfs een kinderpornonetwerk op te sporen.


In haar boshuis leeft Tina samen met een hondentrainer, die kennelijk meer een huisgenoot is dan een relatie. Elke avond als Tina thuiskomt van haar werk gaan de honden door het lint. Dit in tegenstelling tot de dieren uit het omringende bos (zoals een vos en een eland) met wie zij goede maatjes is.

Zelf heeft Tina ook iets dierlijks, wat vooral tot uiting komt bij emotionele uitbarstingen. Verder heeft zij een bijzonder litteken op haar onderrug, alsof daar ooit iets operatief is verwijderd. Een staart wellicht?

Tina, die in haar jeugd erg is gepest door haar afstotelijke uiterlijk, twijfelt aan alles en iedereen; wie is zij? Waarom is zij totaal anders dan andere mensen? Misschien is haar hele leven wel gebaseerd op leugens. Vragen die zich steeds sterker aandienen op het moment dat zij een wonderlijke relatie krijgt met de - eveneens monsterlijk uitziende - Vore. Via hem en de gebeurtenissen om hem heen wordt haar steeds duidelijker dat zij beiden geen echte mensen zijn, maar trollen. Deze half dier/half mensachtige wezens dreigen uit te sterven en Vore heeft zich tot doel gesteld om de trollen te laten voortleven. Hoe, kan ik niet vertellen want dan wordt het al snel een geval van spoiler alert....


Hoe dan ook is Gräns (trailer HIER) een eigenzinnig modern sprookje. Een mix van reality, horror en fantasy met een vleugje mystiek.  Een film met bizarre scènes - zoals de woeste seks-scène in het moeras - waarin diverse thema's zijn verwerkt, waaronder het 'buitengesloten zijn'van de wereld en de behoefte om ergens bij te horen.

Geen opmerkingen: