Ploeteren door westduins zand

Vrijdag nog wat aan sport gedaan: vijf tweehonderdjes op de baan (van 53 tot 48 seconden per keer), daarna wat bankdrukken en andere oefeningen in het krachthonk. Het was gezellig en het ging allemaal goed.

En toen was het opeens zaterdag 5 januari. Een ongezellig grauwe dag, met zelfs af en toe wat motregen. Mooie dag voor een nieuwjaarsreceptie maar zover is het nog niet. Niet bij Haag Atletiek tenminste, eerst volgende week vindt deze receptie bij de leukste/gezelligste sportclub van Nederland plaats. Nu zijn er altijd van die mensen die het begrip 'gezelligheid' kennelijk wat al te ruim hebben opgevat (ik verwijs naar het nieuws van de dag, met name naar De Telegraaf en het NOS-journaal) maar laten we het daar nu niet over hebben.

Waar we het wel over willen hebben is de Westduincross - bij leden beter bekend als de Oliebollencross. Al is die naam tegenwoordig meer van toepassing op de cross van de koplopers, omdat die op de laatste dag van het jaar wordt gehouden.  De Westduincross vond vandaag plaats.

Het is een cross die tot de zwaarste van ons land kan worden gerekend. Er zijn drie afstanden: de 1.6 km. voor de jeugd, de kleine cross (4 km) en de lange cross (8.8 km).

En hoewel ik nooit onder stoelen of banken steek dat ik een slechte crosser ben, schrijf ik mij elk jaar braaf in. Waarom? Traditie denk ik, en ook omdat ik de kerstcross heb gemist. Dus dan maakt het ook niet uit als ik in de achterhoede eindig. Lekker belangrijk.

Maar ja, als dat uiteindelijk wèl gebeurt, en zelfs al mijn leeftijdgenoten voorbij moest laten gaan, is het toch een domper. Mijn conditie is niet slecht (dacht ik) dus hoopte ik stilletjes op een wat beter resultaat. Ik begon echt rustig, en zo bleef dat. Niettemin ging ik op deze lange cross (8.8 km) flink kapot met al dat mulle zand en vooral met die steile klimmen in het parcours. Het had heel weinig met hardlopen te maken en alles met voortploeteren. Uiteindelijk kwam ik net onder het uur over de meet, toch zes minuten langzamer dan vorig jaar. Maar ja, het parcours was nu wel een stuk zwaarder door het vele zand.

Oliebollencross 2016 - Nee, toen ging het soepel! ;-)

Na de loop was het gezellig druk in het clubhuis. En er waren oliebollen, veel oliebollen. Andere jaren werden deze altijd gebakken door Wim Hartman. Ditmaal waren het echter de oliebollenbakkers van Roparun team 245 die zich uit de naad hebben gebakken, en met succes! Ze waren lekker, zelf heb ik er maar liefst vier verorberd. Ook was er erwtensoep, van die ouderwetse stevige snert waarin je een lepel rechtop kunt zetten.

Ook was er de prijsuitreiking van het cross-circuit 2018/2019, waarbij twee mensen van onze club met een beker naar huis gingen: Wim Kramer, die met zijn 74 jaar derde 65 plusser werd (hij heeft alle vier de crossen meegelopen) en Ilse Houtman, die eerste dame werd in de categorie 45 plus.

Verdere info over de prijsuitreiking staat onder meer op de site van Haag Atletiek, de uitslagen staan hier.

Bij het naar huis gaan stond de bus van de NOS en de cameraploeg nog steeds op het parkeerterrein voor de ingang. Klaarblijkelijk was hetgeen waarnaar ik in de aanhef van dit bericht naar refereerde  'hot news'. Nou ja, we hebben allemaal gemerkt dat dit klopt...