Grappig hoe je soms associaties krijgt met het verleden. Zo kwam ik twee dagen geleden in de tram de huidige leider van 'Die Haghe Operette Spelers' tegen. Nu wil het geval dat mijn moeder (
Tonny Bourgonje) voor die tijd een centrale rol in de (haagse) operettewereld speelde.
 |
| Tonny Bourgonje (tweede van links) met een van de laatste ensembles die zij begeleidde |
Mijn moeder zou, indien zij nog zou leven, vandaag 103 jaar zijn geworden. Zij had - zoals bij veel watermannen het geval is - iets bijzonders, zeker voor die tijd (begin twintigste eeuw). Haar moeder (mijn oma) was er erg op gebrand dat haar kinderen een muziekinstrument leerden bespelen. Voor mijn moeder werd dat piano. Zo gebeurde het dat zij, amper zestien jaar oud, een jeugdoperettegezelschap oprichtte en later, tot aan haar dood in 2000, de algehele regie had over voornoemd gezelschap en daarmee jaarlijks voorstellingen (uitvoeringen van diverse operettes) gaf. Daarnaast gaf zij zangles.
 |
| Als verlegen pre-puber na een van de voorstellingen in de voormalige Dierentuin |
In 2010 heb ik een
blogbericht aan haar en haar kleurrijke operettegezelschap gewijd. Wie dat leuk vindt,
zie hier!
Voor het overige nog een trainingsupdate: nou, dan ben ik snel klaar. Eigenlijk heb ik na de vijf kilometer van afgelopen zondag (bij Bertus in Delft) niet gelopen, afgezien van maandag maar dat was meer om nieuwe schoenen in te lopen. Wat overigens niet zo goed is bevallen, ga ze toch maar ruilen denk ik.
Maar vanmiddag - toen het wat minder sneeuwregende - wel een goede training achter de rug. Zo'n tachtig minuten bruto, met twaalf keer twee minuutjes verdeeld over drie series met daartussen telkens tien minuten herstel. Het geeft mij in ieder geval vertrouwen dat ik de zestien kilometer in Apeldoorn kan uitlopen, ook al zal dat niet in een denderende tijd gebeuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten