Blauwbekken

Vandaag, op de eerste èchte winterdag van dit seizoen, gingen we richting Delft. 'We' waren in dit geval Paul K. en schrijver dezes. Clublid Paul W. hoort er strikt genomen ook bij, maar hij ging op de fiets. Ik ging ook op de fiets, maar tot de Troelstrakade waar Paul woont met zijn Marlies. Of Marlies met haar Paul, dat kan ook natuurlijk.

Eenmaal bij de Troelstrakade aangekomen, bij die grote torenflat waar P&M woonachtig zijn - en bij het jaarlijkse Parkpop een verzamelpunt van bevriende festivalgangers vormt - stond ik een half uur te blauwbekken. Want ja, het was al aardig koud geworden. Maar waarom een half uur gewacht? Welnu, de volautomatische digitale deurbel waar je zowel op naam als nummer kunt intoetsen deed het van geen kant en ik had mijn mobieltje thuisgelaten. Hoe nu verder? Woonden ze niet op die-en-die etage? Helemaal zeker was ik daar niet van en om nu het risico te lopen wildvreemde mensen op zondagochtend wakker te bellen is ook weer zowat. Uiteindelijk liep ik een stuk van de flat vandaag en keek naar boven. Zowaar, dat werkte: een in Haag-geel gehulde Paul zag mij staan en wenkte. Hij kwam naar beneden met de lift om mij op te wachten en vijf minuten later zaten wij aan de koffie.

Een half uurtje later vertrokken wij met de auto van Paul en met Stanley, onze Surinaamse vriend (van de Tom Tom). De reis naar Delft ging voorspoedig, om kwart over tien waren wij bij IJsclub Bertus en het vertrouwde Onder Ons, waar de dame achter de bar weer even vriendelijk was als altijd en de cappucino weer voortreffelijk.



Het weiland bij IJSclub Bertus is al onder water gezet, dit moet komende week een ijsvlakte worden

Maar goed, hoe zou het lopen gaan? De afgelopen week heb ik zo goed als niet gelopen, afgezien van een uurtje 'voor mezelf' en de Puinduinrun, maar die was alweer vorige week zondag. Met de knie gaat het wel weer, ik heb er eigenlijk alleen last van als ik een tijdje zit, maar met lopen heb ik er vrijwel geen last meer van. Wel is de pit er een beetje uit, dat merkte ik van tevoren al, de conditie heeft toch een klein opdoffertje gekregen. Ditmaal liep het parcours iets anders dan normaal bij de Kerkpolderlopen, meer door de polder. Echt makkelijk ging het niet, de eerste twee kilometers gingen nog wel maar daarna was het een kwestie van in hetzelfde (niet al te snelle) tempo doorkachelen. Uiteindelijk leidde dat tot een matige tijd van net onder de 52 minuten (51'57'') maar goed, er is gelopen en de komende week toch maar wat meer de loopschoenen aantrekken.

Terug bij Onder Ons stond Paul K. mij op te wachten, hij had 48 minuten gelopen. Voor zijn doen wel aardig, maar ook geen toptijd en naderhand hoorde ik dat de eerste op deze 10 km. 43 minuten had gelopen. Achteraf, in de kleedkamer, hoorden wij dat velen het een zware loop vonden, kennelijk door de wind op de open stukken en die twee flinke klimmetjes tegen de brug op. Hoe dan ook is er weer gelopen en daar gaat het om.

Nog even bij Onder Ons wat gedronken en nagepraat, daarna weer terug naar het Haagje. Bij Marlies nog een boterham met gebakken ei gegeten, daarna weer op de fiets richting huis. Later deze middag gaan we even bij de buren op bezoek, hun dochter is zestien jaar geworden en dat is meteen een mooie gelegenheid voor een klein feestje, ook voor de volwassenen...