Kriebels rond de luchtpijp

De foto hieronder is niet heel bijzonder, maar wel wanneer je je bedenkt dat hij op zondagmiddag 15 januari 2012, hartje winter, is gemaakt. Naar mijn weten staken de crocussen nooit eerder zó vroeg hun kopjes boven de aarde uit. Maar ja, we hebben natuurlijk wel een buitengewoon zachte winter. Nu is dat de laatste decennia ook weer niet zo uitzonderlijk, vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw waren de winters griezelig zacht, ook al hadden we in die periode een elfstedentocht en was de winter van 2010/2011 zeer sneeuwrijk. Zondag was een prima dag voor een duinwandeling. De mooie Westduinen, die op dit moment door graafmachines en bulldozers volkomen omgeploegd en dus vernietigd lijken te worden. Hopelijk bedriegt de schijn, want al dat gegraaf zou er juist toe moeten leiden dat de Westduinen in hun oorspronkelijke natuurlijke staat worden teruggebracht.

Maar vandaag, op maandag (Blue Monday las ik overal, persoonlijk heb ik daar weinig van gemerkt) was het zowaar wat kouder. Een beetje kouder maar, het stelt nog niet veel voor: lichte vorst in de nacht en een paar graden boven nul overdag. Daarbij scheen de zon, het was gewoon een heel plezierige dag om er op uit te trekken. Tussen de middag even gewandeld op het veldje achter ons kantoor, en 's avonds naar de club om te trainen. Ik voelde mij fysiek wel beter dan het afgelopen weekend, zij het dat er rond mijn bronchieën nog wat vastzittende slijm zat dat met wat hoesten kon worden opgelost. De benen voelden echter niet meer zo zwaar en lamlendig aan.

In tegenstelling tot vrijwel alle andere keren, waren de mannen vandaag in de meerderheid, althans in onze groep. Naast Wim waren dat Hans, Dick, Jos, Rob en Fred. Er waren slechts twee dames, Ellen en Ellis. Deze avond was er baantraining. Eerst een kwartiertje inlopen, daarna deden wij aan de tribunekant van de baan wat oefeningen en versnellinkjes inclusief loopscholing. Dit ter voorbereiding van het programma.

Zonnige winterse zondag in Westduinen

De tempo's bestonden uit drie series volgens het schema: 200-400-600-400-200 meter, met telkens zo'n anderhalve minuut tussenpauze en wat meer minuten tussen de series.
Het was niet de bedoeling om erg hard te gaan. Geen probleem. Mocht dat al de bedoeling zijn geweest, dan was dat in mijn geval niet gegaan. Ik hield mij aardig gedeisd in de achterhoede wat hoegenaamd geen moeite kostte. Zodra ik probeerde iets aan te zetten, begon ik te hijgen als een stoompaard en piepten mijn bronchieën als een nest jonge vogeltjes.

Toch ben ik blij dat ik de training heb volbracht, al heb ik maar twee series compleet afgewerkt en de derde serie - in overleg met Wim - steeds de eerste 200 meter van elk tempo. Na afloop nog wat uitgelopen op het grasveld achter het clubhuis, daarna liep ik met Rob een stukje op huiswaarts.