Leiden in lente

De afgelopen dagen heb ik mij ingeschreven voor twee halve marathons! Online voor de Berenloop op Terschelling (4 november) en offline voor de halve marathon in Leiden (20 mei). Offline? Ja, want ik moest toch in Leiden zijn vandaag, dus kon ik net zo goed even langs de Hardloopwinkel in de St. Jorissteeg. Je kunt daar ter plekke inschrijven. Bedrijfsleider Marcel Wieringa vroeg of ik in het wedstrijdvak wilde starten maar nee, ik ken mijn plaats. Echt hàrd lopen lukt niet meer en bovendien lopen we toch met electronische tijdregistratie.

Het was prima wandelweer dus ging ik al benenwagend terug naar het station. Onderweg werd ik door een vrolijke en vriendelijke man aangesproken. "Mijnheer, mag ik u wat vragen? Weet u wel dat God van u houdt?" Nou, dat ging dus wel even duren. Wij raakten in gesprek en wisselden onze levensvisies uit. Nu ben ik zelf niet gelovig in de zin van kerkelijk-religieus, maar de tegenwoordig zo in zwang zijnde nihilistisch-sceptische, puur wetenschappelijke levensbeschouwing staat ver van mij af. Dat er een creatief, scheppend beginsel ten grondslag ligt aan al het bestaande staat voor mij vast. Kijk om je heen en je ziet het. En of je dat nu 'de natuur', evolutie of God noemt, Allah. Het een hoeft het ander niet uit te sluiten.
De man zei dat hij naar een kerkdienst ging en vroeg mij of hij mijn naam op de lijst mocht zetten. "Bent u van de Pinkstergemeente?" vroeg ik hem. Dat klopte. Nu ken ik iemand die na een diepe persoonlijke crisis veel heil en gezelligheid vond bij deze gemeenschap maar ja, ik wil mij niet aan een bepaald geloof, politieke partij of gemeenschap verbinden dus ik bedankte voor de eer. Hij gaf mij een hand. "Mijnheer, ik wens u een fijne dag toe en en ik zal u blijven herinneren als de man met de rugzak!"

De lente heeft moeite om terrein te winnen, maar veel dieren willen nu toch wel eens bruiloft gaan vieren. Vanmorgen zag ik deze klomp kikkerdril in ons vijvertje, deze moet een dezer dagen zijn 'gelegd'.

En in Leiden stond een groep mensen bij een brug foto's te maken van een koetenpaar bij hun nest, waar zowel eieren als jongen in lagen. Het mannetje zwom driftig af en aan en offreerde zijn vrouwtje takjes, linten en andersoortig nestelmateriaal. Op zeker moment ging mevrouw te water om een ommetje te maken, haar man vleidde zich even later op het nest. Een erg leuk gezicht, die zorgzame diertjes.

Morgen (zondag) wordt er in Hilversum gelopen, 10 kilometer. De Spieren voor Spieren Loop. Er doen veel bedrijfsteams aan mee, ik heb een groepje collega's geronseld, wij lopen nu met vijf man. Of vier man en een vrouw, liever gezegd. Het is alweer een tijdje terug dat ik voor het laatst deelnam aan een loopje. Het zal tijd worden. Kortom, ik heb de loopschoenen nog niet aan de wilgen gehangen!