Zaterdag de nodige voetstappen achtergelaten op de Utrechtse Heuvelrug en De Hoge Veluwe. 's Ochtends eerst met de trein naar Driebergen-Zeist. Daar was het wandelen geblazen met zeven Doornvogels. Een redelijk grote groep ditmaal, maar die werd na de koffie opgesplitst, drie personen gingen in de omgeving fietsen.
Vier man/vrouw bleven over voor een wandeling door de wel bijzonder mooie omgeving van Austerlitz. Met name landgoed Bornia bleek een zeer fraai natuurgebied, volgend jaar ga ik hier misschien in de lente of zomer naar toe, al was het maar omdat zich hier een grote populatie zandhagedissen gehuisvest heeft.
Echter verliet ik de groep al na een kilometer of vijf, zes omdat ik per se naar De Hoge Veluwe wilde. Anders dan voorgaande jaren heb ik dit jaar nog niets van de (edel)hertenbronst meegekregen. Simpelweg omdat ik tijdens de zogeheten 'hoogbronst' in Parijs vertoefde.
Kortom, het was nog drie kilometer stevig doorstappen naar Austerlitz, waarvandaan elk uur een bus richting station Driebergen-Zeist ging. Helaas waren mijn inspanningen tevergeefs, eenmaal in het plaatsje Austerlitz bleek de bus net vertrokken en moest een uur gewacht worden op de volgende.
Er zat weinig anders op dan bij de - overigens heel gezellige - uitspanning tegenover de bushalte neer te strijken. Kwam trouwens wel goed uit, want het was lunchtijd. De mosterdsoep met brood die de vriendelijke eigenaar(?) mij bracht was in ieder geval heel genietbaar.
Paar stappen - figuurlijk - overslaan. Eerst de bus naar bovengenoemd station, daar de trein gepakt naar station Ede-Wageningen. Ook daar moest zo'n veertig minuten gewacht worden op de bus richting Otterlo, dus ben ik maar alvast een stuk gaan lopen naar de vierde halte, hartje binnenstad van Ede. Even later alsnog de bus gepakt en bij rotonde Otterlo overgestapt op het zoals vanouds gereed staande mini-busje naar park De Hoge Veluwe. Daar een witte fiets gepakt en trappen maar, rechtstreeks naar de wildbaan.
Daar heb ik een paar uur doorgebracht. Nog wat gezien? Jawel, het resultaat staat hier. Maar het moet gezegd: het bronstgebeuren zelf was nogal lauw, bijna saai. Er werd wat geburld hier en daar, en ook zag ik twee roedels met even zoveel plaatsherten maar die deden ook niet hun uiterste best om de boel bij elkaar te houden, een liet zelfs al zijn hinden overlopen naar een eenzaam burlend hert dat verderop stond en de dames zonder slag of stoot overnam.
Maar goed, ik ben aardig verwend en heb in de loop van zo'n veertig jaar gedurende de edelhertenbronst mooie, indrukwekkende taferelen mogen aanschouwen. Verder is het natuurlijk zo dat de bronst - althans op De Hoge Veluwe, dat verschilt per regio en lokatie - inmiddels over zijn hoogtepunt heen is.
Hoe dan ook lekker uitgewaaid op deze mooie herfstdag, een wandel- annex fietstocht die bij Het Smulhuis in Otterlo werd afgesloten met een stevige appelpannenkoek, en nadien een nog steviger onweersbui maar toen zat ik hoog en droog in de bus naar station Ede-Wageningen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten