Een veelbewogen weekendje, in letterlijke zin.
Eerst maar over vandaag. Ik was al een tijdje naarstig op zoek naar een - niet-virtueel - loopje in de buurt, maar dat houdt nog steeds niet over. Uiteraard begrijpelijk, maar goed. Maar vorige week zag ik op internet dat op 6 september in Hellevoetsluis een loopje (1, 5 of 10 km) zou worden georganiseerd. Wel omgeven met de nodige corona-maatregelen maar toch... Eindelijk weer eens een loopje in groepsverband! Nou ja... de waarheid gebiedt te zeggen dat ook onze club het nodige organiseert op dat gebied, maar dit weekend even niet.
Het online inschrijven (voor de 5 km) lukte nog, en zowaar: gisteren ontving ik het startnummer per post. Dus kon ik vanmorgen met een gerust hart afreizen. Het was trouwens nog een hele rit naar het mooie vestingstadje. Eerst met de vroege tram naar station CS, daar met de sprinter naar Schiedam Centrum, uit- en overstappen op de metro naar Spijkenisse en daar de bus naar Hellevoetsluis (Vesting). Die busrit duurde 50 minuten. Al met al drie uur reizen, met de TGV ben je dan in Parijs.
Maar ik vond het prima, het was relaxed reizen in rustige treinen en een rustige bus, de zon scheen en onderweg was er veel groen, bij vlagen zelfs stukken weiland zonder horizonvervuiling, zoals dat in de jaren vijftig en zestig nog bijna overal was.
Het was nog een aardig stukje lopen vanaf de bushalte. Mijn bagage kon ik niet kwijt - vanwege de maatregelen moest iedereen zijn of haar spullen zoveel mogelijk bij zich houden - maar een vriendelijke dame bij de start ontfermde zich over mijn rugzak. Moet trouwens zeggen dat ik overal in Hellevoetsluis veel vriendelijke mensen tegenkwam, ik weet niet of dat met de 'volksaard' van de 'Hellevoetsluizenaren' (heten ze zo?) te maken heeft of gewoon, vanwege het mooie weer...
Om kwart voor elf konden de lopers van de 5 km het evenemententerrein betreden en plaatsnemen achter de startstreep. Dat was wel interessant: elke loper moest op een gele cirkel gaan staan, op ca. anderhalve meter afstand van andere lopers. Er werd in groepen van twintig man/vrouw gestart. De snelste groep het eerst, twee minuten later de tweede groep, daarna de derde groep enzovoorts.
Zelf ging ik flink van start, misschien wat té voortvarend want zat al vóór het 1 km punt min of meer buiten adem. Er zijn volksstammen die het nooit leren en ik hoor bij hen, ik beken! Het parcours was prachtig alleen was ik zo bezig met dat hardlopen dat ik pas na de loop een en ander op mijn gemak heb bekeken. Echt zwaar was het parcours niet maar er zaten wel een paar gemene klimmetjes in, met name trappen. De laatste kilometer zakte ik door mijn hoeven en moest af en toe stoppen om op adem te komen. Uiteindelijk kwam ik in ruim 30 minuten over de finish.
Daar zocht ik nog even naar mijn rugzak maar die was apart gelegd, dus geen zorgen. Bidon, zakje met goodies en een paraplu opgehaald. Medaille vergeten, nou ja, jammer dan. Wel kwam er een meisje naar mij toe die mij een paar vragen wilde stellen over hoe ik het had ervaren. Positief natuurlijk. En of het voor herhaling vatbaar was. Nou, voor mij is het toch iets te ver weg maar zeg nooit nooit. Komende week zou er iets van dat gesprekje op de site van Epic in the running komen.
Heb na afloop toch nog een korte sightseeing door het havengebied van Hellevoetsluis ondernomen. Mooie locatie met bruggetjes, bootjes en kleurige huizen. En terrassen aan het water. IJsje gescoord bij - alweer - een vriendelijke dame achter de toonbank, daarna even de molen bekeken en over de vestingwal gelopen. Om één uur gingen de lopers op de 10 kilometer van start, evenals de 5 km lopers vertrokken ze om de twee minuten in groepen van ca. twintig personen.
Rotterdam wandeling: van Saarloos tot Euromast
Zaterdag hebben we met ons wandelclubje door de groene dreven van Rotterdam Zuid gelopen. Voorafgaand aan deze wandeling ontving gastvrouw en organisator Dea ons op haar fraai ontworpen en onderhouden volkstuin. In haar knus-gezellige huisje werden we getracteerd op een royale en overheerlijke gebakpunt.
Daarna volgde vanaf het volkstuincomplex een tocht door parkachtig bosgebied, het Zuiderpark van Rotterdam.
Na een koffiestop bij Brasserie Koriander - goede koffie, vriendelijke bediening - liepen we de weg af en passeerden we korenmolen De Zandweg. Voor mij was dit niet nieuw, want al eerder hebben we deze wandeling met De Doornvogels gemaakt. Dat was in 2007! Dertien jaar geleden alweer...
En ook ditmaal kwamen we in Charlois (beter bekend als Saarloos). Een oud buurtje (tot 2014 deelgemeente van Rotterdam) dat ook vrijwel geheel in oude stijl is gebleven. Er wonen veel mensen (ca. 67.000) op een oppervlakte van 11,9 km2.
Er is een klein museum waar we warm welkom werden geheten door twee heren-vrijwilligers. Ook hier allerlei zaken die met de geschiedenis van Charlois te maken hebben: veel voorwerpen, speelgoed, poppen, parafernalia en afbeeldingen van 'vroeger'. Heel knus en supernostalgisch, ook die oude schoolplaten en zo'n klasje met van die houten bankjes, een uitsparing met schuifje voor inkt en kroontjespennen. Daarin heb ik vroeger ook gezeten en daar leerden wij schrijven.
Weer later bereikten we de overkant van de Maasoever via de oude Maastunnel waar je nu - desgewenst - met een huurfiets of met de riksja doorheen kunt rijden. Zowel bij de in- als uitgang van de tunnel bleken de oude roltrappen nog goed te functioneren.
Laatste rustpunt was het park rond de Euromast, waar we aan een tafeltje buiten op het gras hebben geluncht. Prima tosti's! Met uitzicht op een BN'er voor ons. Vervolgens een rondje door botanische tuin 'Schoonoord' gemaakt. Bijzondere planten zie je daar. Daarna met z'n allen in de tram op weg naar het station, waar onze wegen zich scheidden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten