Maar het is nog niet zover. We wachten af. Ik hou het hoe dan ook maar bij hardlopen. Ooit, in 1997 geloof ik, had ik mij in een vlaag van enthousiasme - of verstandsverbijstering - als lid van de Elfstedentocht ingeschreven. Een paar weken later kreeg ik een brief dat zich téveel liefhebbers hadden aangemeld en er een ledenstop was ingesteld. Achteraf maar gelukkig, want op het moment dat ik mij inschreef kon ik nauwelijks op die ijzers staan, om van schaatsen maar te zwijgen. Mijn schaatsstijl is - ook vandaag de dag - een beetje te vergelijken met die van Ab in het filmpje hieronder, en dan overdrijf ik niet!
Maar terug naar het lopen. Het was vanavond (maandagavond) erg koud en het was ook zeer rustig bij de trainingen. Onze groep had een opvallend evenwichtige samenstelling: drie dames (Ellis, Eveline en Ilse) en drie mannen (Dick, Hans en Fred). En onze trainer Wim niet te vergeten.
Er stond een duurloopje van ruim een uur netto (80 minuten bruto) op het programma. De straten waren vrijwel overal met een - hier en daar opgevroren - sneeuwlaag bedekt. Er zaten best verraderlijk gladde stukken bij. Wat moest dat worden? Ik had weinig zin om weer op mijn plaat te gaan dus bij het inlopen van huis via de Bosjes van Pex naar de Laan van Poot zette ik mijn voeten voorzichtig neer en beliep vooral de zijkanten van straten en paden, waar de sneeuw nog wat rul was. Echter tijdens de training liepen we naar de Machiel Vrijenhoeklaan waar de fietspaden sneeuwvrij waren gemaakt en waar prima te lopen viel. Daar konden zelfs tempo's worden gelopen hetgeen we ook deden ter afwisseling. Versnellingen tussen twee of drie lantaarnpalen, dan één paal rustig en dan weer, en dat steeds zo'n drie, vier keer achter elkaar. En eenmaal bij de Kijkduinsestraat gingen we hetzelfde doen maar dan omhoog. Daarna de Ockenburgsestraat op en langs Madestein op de fietspaden blijven lopen. En dan weer dezelfde weg terug.
Het ging al met al best redelijk, maar door de versnellingen - en de bijbehorende lange passen waarbij de knieën werden opgetrokken - begon mijn rechterknie steeds meer op te spelen en op het laatst hield ik er maar mee op, met die versnellingen bedoel ik. Hans was al eerder afgehaakt, ook hij was van huis komen lopen en liep alleen naar huis en ik volgde vijf minuten later zijn voorbeeld. Om vijf voor half negen thuis. Eigenlijk was het met de kou die bij het inlopen naar de club letterlijk door mijn handschoenen heen ging, nog best meegevallen. Waarbij aangetekend moet worden dat ik flink ingepakt was: t-shirt met lange mouwen, thermo-shirt, polo met lange mouwen, gevoerd jack en reflecterend hesje. Toch wel aan te bevelen, je kunt met dit weer beter te veel dan te weinig aanhebben...
1 opmerking:
Ik geloof nooit dat die Elfstedentocht doorgaat. Na het weekeinde gaat de temperatuur omhoog.
Ruud van A.
Een reactie posten