Vandaag gaan we maar weer eens schilderen, dat is lange tijd geleden. Eigenlijk is het een soort schilderworkshop, geleid door Paul Versteegh. Zo'n workshop is wel iets voor mij denk ik, al was het maar voor de spreekwoordelijke stok achter de deur.
Maar ik zou nog even verder gaan met mijn verslag van Praag. Ik zal mijn best doen om de wederwaardigheden van de tweede en derde dag in één blog weer te geven. Maar ik ben niet zo goed in kort en krachtig formuleren dus dat wordt nog een hele toer.
Woensdag 16 mei
Mijn eerste loopje op Praagse bodem was rond half zes 's ochtends. Steels verliet ik de hotelkamer en liep via de trap naar beneden, vier verdiepingen lager. Met de sleutel opende ik de voordeur en daarna eerst wat rondjes rustig inlopen. Vervolgens liep ik via Budecská (de straat waar ons hotel staat) naar beneden en vervolgens naar boven, het Riegrovy Sadie (een stadspark) in.
Daags ervoor liepen wij er tijdens onze eerste wandeling doorheen, het leek mij een prima plek om te trainen. Dat was het ook, maar voor iemand die moeite heeft met heuvels is het een crime. Je kunt wel proberen om zo vlak mogelijke stukken op te zoeken, maar zo werkt dat niet. Het ging steeds op en af, maar vooral op. Meermalen stopte ik met hardlopen en sleepte mij moeizaam wandelend naar boven, terwijl andere trimmers - vooral jongedames, net als bij ons - mij zonder noemenswaardige inspanning soepeltjes passeerden. Maar goed, ik heb toch zo'n 55 minuten volgemaakt, uit en thuis.
Om acht uur gingen we naar de ontbijtserre. Het was een prima ontbijt, met broodjes en cakejes, cerials, yoghurt, enzovoorts. Zo legden we een goede bodem voor de wandeling van vandaag, die nogal slopend zou worden. Niet het eerste stuk: we zochten ons een weg via de vele straten, straatjes en pleinen richting de Karelsbrug. Doel van vandaag was het bezoeken van de Burcht, Praszký Hrad.
Met de beschrijving van de burcht en haar geschiedenis kun je met gemak een hele reisgids vullen maar dat doen we maar niet. Laten we het erop houden dat het een der grootste kastelen ter wereld is, een kleine stad van enkele hectaren groot.
De stad Praag is ooit ontstaan op deze 'Heuvel der Goden'. Toen (we spreken over 870 n. Chr.) werd daarop een kerk gebouwd die nu niet meer bestaat maar wel het eerste ommuurde gebouw van de burcht was. Onder Koning Vaclav I kreeg de burcht echt vorm, honderdvijftig jaar later. Het complex beslaat 1000 jaar geschiedenis, wat ook te zien is aan de verschillende bouwstijlen: romaanse, gotische en classicistische architectuur wisselen elkaar af.
Op de drie grote binnenplaatsen die je passeert zie je tal van monumentale beelden en gebouwen, maar de grootste en indrukwekkendste is toch wel de St. Vitus-kathedraal. Halverwege de 14de eeuw is men begonnen met de bouw en deze is afgerond in.... 1929(!). Tot 926 stond er op de plek van de kathedraal een romaanse rotunda, die in de 14de eeuw werd vervangen door wat de grootste kathedraal van Europa zou worden. De aanzet tot de bouw werd gegeven door de Franse bouwheer Matthieu d'Arras, in opdracht van Koning Vaclav I. Daarna kwam de duitser Peter Parker die ook verantwoordelijk was voor de bouw van de Karelsbrug en daarna volgden nog een trits bouwmeesters.
Na een tussenstop met cappucino, was het even zoeken naar een pad langs de Moldau noordwaarts, naar de botanische tuinen en de ZOO. Dat werd een naar ons gevoel lange weg waarbij we diverse bruggen passeerden en zelfs één keer een bordje 'richting ZOO' maar daarna een hele tijd niets. Op zeker moment stonden we bij een brug en tevens een knooppunt van autowegen. Welke kant op? Gelukkig wees een vriendelijke Tsjech die ons zag stuntelen met en turen op de gebrekkige kaarten, ons de weg. Wel duidelijk werd dat het nog een heidens eind weg was (op de fiets minstens een half uur) maar we liepen richting metrostation. Duidelijk werd dat je van daaruit niet of nauwelijks bij de dierentuin kon komen. Dus een dagticket voor tram, bus en metro gekocht (erg goedkoop, 110 kronen voor een volwassene en 55 kronen voor een 60-plusser. Yes! Eindelijk eens een leeftijdsvoordeeltje...
De bus naar de ZOO deed er zeker twintig minuten over en ging helemaal steil de heuvels op naar boven. Dat hadden we lopend nooit gehaald!
De dierentuin was in ieder geval de moeite waard, groot en als een soort toren van Babylon tegen een heuvel op gebouwd. Al lopende ging je dus van laag naar hoog, in een soort spiraalvorm. Onderweg zagen wij dat er veel werd (aan)gebouwd, onder andere een nieuw verblijf voor de olifanten. Die hebben we trouwens niet gezien, net als de giraffen.
Aan de botanische tuin zijn wij niet toegekomen, wel de fraai aangelegde kasteeltuin, waarvan de laaggeschoren heggen geometrische vormen vertonen, net als de tuinen van Versailles of, dichter bij huis, de tuinen van Paleis Het Loo.
Na twee uur door de dierentuin te hebben gedoold, hebben we nog een Tsjechisch biertje gevat in het café bij de uitgang waarna we met de bus terugkeerden naar het metrostation. Van daaruit gingen we met de metro terug naar het hotel. Prompt stapten we drie halten te laat uit dus terug naar metrostation I.P. Pavlova, van daaruit was het toch nog een stief kwartiertje lopen.
Zoeken, zoeken, zoeken naar dat leuke restaurantje van vanmorgen. Weer niet gevonden. Wel een ander restaurantje, ook leuk. En lekker gegeten!
Tja... Die derde dag Praag komt toch later. Morgenochtend waarschijnlijk, want morgenavond volgt er natuurlijk een verslag van de (halve) marathon in Leiden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten