Misschien komt het omdat ik wat over-voorzichtig van aard ben, maar daags na een wedstrijd ga ik nooit trainen, hooguit een half uurtje uitlopen voor mijzelf. Maar er stond maandagavond een aangepaste training op het programma, waarbij rekening is gehouden met de mensen die zondag de halve marathon ('Leiden') hadden gelopen. Ze waren er (bijna) allemaal bij! Hans, Ellen, Eveline, Ilse en ik-zei-de-gek. Verder waren Ellis - die daags ervoor negentig kilometer had gefietst -, Jan, Dick en Jos aanwezig. Een vrij grote groep dus.
Het werd een speelse, ontspannen training. Onder leiding van Wim gingen we eerst een stukje inlopen, daarna terug naar de baan waarna we op het grasveld achter het clubhuis het eerste deel van het programma gingen uitvoeren: wat loopscholing met versnellinkjes, daarna versnellingen rondom het veld: achtereenvolgens een kwart, een half en een heel rondje om het veld. En dat zo'n drie keer. Dat ging verrassend goed, wat mijzelf betreft. Bij het inlopen van huis naar de Laan van poot voelde ik mijn bovenbenen - vooral de dijen - wel, maar tijdens de tempo's ging het wonderwel, ik kon de versnellingen heel goed en zonder noemenswaardige inspanning volbrengen.
Vervolgens gingen we naar de duinen, waar degenen die 'niets' hadden gedaan dit weekend (althans niet gelopen hadden) wat stukjes mochten versnellen, de overigen hielden zich gedeisd. Maar na zo'n twintig minuten duintraining voelde ik de benen opeens weer wèl en omdat het toch een hersteltraining was, besloot ik af te haken en naar huis te lopen respectievelijk te wandelen. Op de terugweg door de duinen kwam ik een andere trainer, Henk Moesman, tegen met 'zijn harem' - ik schat zo'n vijftien dames - en liep een stukje met hen op, terug naar de Laan van Poot.
Het was een training die mij het gevoel gaf dat 'het' weer een beetje aan het terugkomen is, maar laat ik uitkijken: soms is dat gevoel meer gebaseerd op het 'muis-gevoel' wanneer dat diertje tegen de olifant zegt: "Wat stampen wij lekker, hè?" Hoe dan ook een relaxede training en... Eindelijk weer eens ècht aangename temperaturen!
Oh ja, die foto... Dat is er een uit lang vervlogen tijden. Ik had niet zo gauw een plaatje bij dit (geschreven) praatje en deze kwam ik bij mijn afbeeldingen tegen. Een beetje nostalgie, maar dat kan geen kwaad, toch?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten