Met de Tom Tom naar Tom

Tom en Antoinette (in mintblauw gekleed) temidden van een deel van de 'seventies-clan'

Het is een bekend feit dat hetgeen een mens in een bepaalde levensfase meemaakt - namelijk de fase grofweg tussen het zeventiende en dertigste levensjaar - altijd op de een of andere manier blijft 'hangen' in de herinnering. Dat is aangetoond, bijvoorbeeld bij muziek (de meeste van mijn leeftijdgenoten hebben nog steeds 'iets' met The Stones, Bob Dylan, Leonard Cohen, en vele andere muziek(soorten) uit de late sixties en seventies). Maar het geldt ook voor de vrienden met wie je in die tijd min of meer intensief omging en waarmee je gezelligheid, gedachten, gebeurtenissen (reisjes, feestjes, lief en leed) deelde. Ongeacht wat er later in ieders leven is gebeurd, carrières die al dan niet zijn gemaakt, eventuele gezinnen die werden gesticht, de vele 'nieuwe' mensen, vrienden en avonturen die op ieders pad kwamen, die kring blijft altijd iets 'speciaals' - om niet te zeggen iets essentieels - houden.

Dat dit niet louter een particuliere gedachte is bleek onder meer gisteren weer. Een van die vrienden van weleer, Tom van der Vlugt, vierde zijn 65ste verjaardag. Dat was niet bij hem thuis, maar in Delft, bij zijn eigen bedrijf. Voor ons was het nog lastig om straat en locatie te vinden, we vroegen eerst de weg aan iemand bij een snackbar die ons zeer ter wille was met zijn smartphone, maar uiteindelijk bracht een ouder echtpaar ons in hun auto via de tom-tom naar het juiste adres.

Het was al druk toen wij er arriveerden. Het werd een gezellige bijeenkomst worden met een buffet en naderhand een toespraak met lichtbeelden waarbij Tom met vijf punten uiteenzette waarom hij zijn verjaardag juist hier vierde.

Een belangrijk en enigszins emotioneel moment was het omdat de jarige de scepter van zijn bedrijf overdroeg aan zoon en schoondochter. Overigens gaf Tom aan nog steeds betrokken te blijven bij het bedrijf, zij het wat meer op de achtergrond en in adviserende zin.

Hij had hiertoe allemaal mensen uitgenodigd uit zijn persoonlijke heden en verleden: familieleden, vrienden uit zijn middelbare schooltijd, collega's en ex-collega's en de vriendenkring uit de seventies waar hij zijn vrouw Antoinette had ontmoet. Inmiddels zijn zij veertig jaar getrouwd, hebben zij volwassen kinderen en zijn zij grootouders. Deze vriendenkring - die voor een flink deel aanwezig was - werd in beeld gebracht door een tekening die ik ooit, in een zeer grijs verleden, had gemaakt. Ik geloof dat dit ten tijde van hun huwelijk was, dat weet ik niet eens meer zeker.

Uiteraard kwam naderhand zowel bij mij als bij anderen de gedachte om weer eens een 'groepsfoto' te maken van die 'seventies-club'! En meteen maar een soortgelijke tekening met de groep zoals die 'toen' was opgeduikeld... Maar zowel op de huidige foto als op de oude tekening is de groep niet helemaal compleet.