Het was me het weekendje wel. Vrijdagavond verliet ik, zij het voor een etmaal, huis en haard voor een tripje over de grote plas, oftewel Engeland. De heenweg naar Hoek van Holland was een busreis (met een keer overstappen). Vrij vroeg was ik ter plekke en kon meteen inchecken: Organisator van de trip Johan Knoester - jaren achtereen organiseerde hij de fameuze Discovery Run - overhandigde mijn boardingcard (tevens sleutelkaart voor de hut) - zodat ik na de paspoortcontrole snel aan boord van de Stena Britannica kon en mijn hut kon betrekken.
Doel van de reis was een - naar later bleek bijzonder mooie - wandeling door de uitgestrekte 'Scenery' van Essex. Daarbij kon gekozen worden uit drie afstanden: 11, 16, 20 km en 33 km. Vierenveertig wandelaars waren van de partij. Het gezelschap bestond grotendeels uit Friezen (Johan Knoester woont sinds enkele jaren in Oudehaske, nabij Heerenveen), maar ook een groep uit het Westland (Schipluiden) en enkele Rotterdammers. Ik was de enige Hagenees geloof ik.
Het weer was buiten verwachting goed, weliswaar niet warm maar uitgesproken zonnig, met een strakblauwe lucht. Naarmate de dag vorderde kwam er wel meer bewolking en het ging zelfs even kortstondig licht regenen, maar ook daarna liet de zon zich zo nu en dan zien.
Tijdens de lange busreis van Harwich naar Great Leighs (startpunt van de wandeling) was het al genieten geblazen: niets dan groen alom, en één keer zag ik zelfs een paartje patrijzen.
Ook over de wandeling zelf kan ik niet anders dan lyrisch zijn: urenlang liepen we door uitgestrekte velden, letterlijk en figuurlijk eindeloos, zonder een spoor van horizonvervuiling. Het leek alsof het koolzaad dat nu alom bloeit grote delen van het landschap felgeel had geschilderd, een prachtig gezicht. En dan die huizen, de cottages, weggetjes en bruggetjes: in Albion lijkt alles dat gebouwd wordt volstrekt in harmonie met de natuurlijke omgeving te zijn. Aan idyllische plekjes geen gebrek!
Het haalt het niet bij de werkelijkheid, maar voor wie de wandeling wil meebeleven, verwijs ik graag naar dit album.
Zelf hield ik het na 20 km voor gezien, ook omdat ik op zondag (vandaag dus) nog een tien kilometer wilde gaan hardlopen, de zogeheten Ockenburghrun. Dus na de lunch keerde ik met andere afhakers in de bus naar Chelmsford, het stadje dat het feitelijke eindpunt van deze wandeling (althans dit deel 4 van de wandeling dat in totaal 145 km bedraagt en van Harwich Old Lighthouse naar Station Epping loopt) was. Daar konden we wat lopen, shoppen, een pub bezoeken en wat eten. Zelf sloot ik mij aan bij een groepje 'Schipluidenaars', die overwegend familie van elkaar bleken te zijn.
Eerste bezienswaardigheid tijdens onze 'sightseeing' was een kathedraal, waar op het moment van ons bezoek een jongerenkoor repeteerde: passages uit de Messiah van Händel. Prachtig! Later die avond was de officiële uitvoering van dit magistrale werk.
Daarna zijn we ergens iets gaan drinken, en weer later werd de maaltijd genuttigd in De Pizza Hut. Er werden vijf verschillende reuzenpizza's besteld die in flinke punten werden gesneden, zodat we allemaal in totaal een halve pizza konden consumeren. Prima pizza's, ik kan niet anders zeggen.
Daarna liepen we rustig terug naar de plek waar de bus terug naar Harwich op ons zou wachten. Inmiddels waren ook de stoere mannen en vrouwen die de complete afstand (35 kilometer) hadden volbracht gearriveerd. Waaronder de 82-jarige Simon Pleijsier, die dit jaar ook de marathon van Rotterdam had gelopen.
Terug op de boot, eerst de hut en de warme douche opgezocht. Later op de avond nog even een afzakkertje genomen met Wietze en twee aardige Friese dames, waarna ik 'de kooi' opzocht.
De volgende ochtend vroeg op, tegen acht uur waren we weer in Hoek van Holland. Hoe kwam ik snel in Den Haag, want ik moest op tijd zijn voor de Ockenburgh run. Het is uiteindelijk allemaal gelukt, maar daarover morgen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten