De week waarin op velerlei wijze mijn toetreding tot de seventies-club is gevierd, ligt achter ons. Zaterdag was de afsluitende borrel bij Café van Beek met familie en een aantal 'oude' vrienden. Was gezellig!
Kreeg na afloop nog een fraai cadeau, iedereen had kennelijk 'gelapt'. Kon er meteen mee naar huis rijden... :-)
'Onderdanen'is een ander woord voor benen, hetgeen suggereert dat zij gehoorzaam zijn aan hun baas. Maar mijn onderdanen deden niet wat hun baasje wilde: zij voelden zwaar en aan de rechterknie licht pijnlijk aan, terwijl de weegschaal mij - vanwege 'zwembandjes' - bevestigd had in mijn vermoeden dat ik 81 kilo zou moeten meezeulen. Toch maar voor de langere afstand gekozen omdat - als mijn fysiek het toelaat - ik in het voorjaar toch weer eens een halve marathon wil lopen.
Een van de oorzaken van de gewichtstoename...
Daags ervoor was ik met mijn zwager naar Zier (of John liever gezegd) gegaan. Mijn zwager woont voor het grootste deel van het jaar in Afrika en was toe aan nieuwe hardloopschoenen. Na een aantal te hebben gepast en het persoonlijk dossier te hebben geraadpleegd, kwam hij tot een goede keuze.
Ondertussen keek ik een beetje in de rekken welke schoenen er zoal stonden. Mocht ik er ook een paar uitkiezen als verjaardagscadeau! Wat je noemt 'An Offer I could'nt refuse' en dat in positieve zin. Dus zo'n drie paar uitgeprobeerd via het bekende 50 meter 'testloopje' op straat, het werden uiteindelijk deze. Op het eerste gevoel liepen ze net zo hemels als de kleur doet vermoeden...
Kortom, ze voelden goed aan. Maar in hoeverre zit dat gevoel 'tussen de oren'?
New Balance, tja, ze zaten goed en ik heb ze de volgende dag meteen uitgeprobeerd. Dat wordt meestal niet aangeraden, meteen met nieuwe schoenen een prestatieloop starten, maar goed. Een rustige start werd het, achteraan. Ik zag een aantal lopers voor mij lopen die ik normaliter 'kan hebben' maar die liepen steeds meer op mij uit. Van meet af gaan ging het lopen zwaar, ondanks het langzame tempo hijgde ik als een paard en kon geen meter versnellen. Het lopen werd ook niet makkelijker, integendeel. Steeds meer lopers en loopsters passeerden mij en op het laatst - al na vier kilometer - moest ik stukjes wandelen. En dat op zo'n relatief korte afstand. Na de tweede van drie ronden besloot ik uit te stappen, het ging niet meer. Dus mijn eerste loopje in de nieuwe leeftijdsklasse werd meteen een DNF-je. Hoop dat dit niet illustratief wordt voor de komende tijd!
Overigens eindigde onze club Haag Atletiek weer als eerste vereniging in het eindklassement. Met veel prijswinnaars in diverse categorieën!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten