Klap van de (wind)molen

De afgelopen dagen heb ik van alles en niets gedaan, maar geen uitgesproken 'blogwaardige' dingen. Eerlijk gezegd ontbreekt mij de inspiratie op dit moment, dat komt ook omdat ik druk bezig was met het schrijven en uitwerken van een interview. En om nu voortdurend van die 'bloemetjes en bijtjes' blogjes te posten - zoals ook ditmaal - wordt ook wat saai. Dat de natuur mooi is op dit moment kunnen we immers allemaal zien. Maar dat weer...

Er wordt wat afgezeurd over het weer. Wij Nederlanders staan er bekend om. Dit is geen verwijt, want ik doe daar de laatste tijd van ganser harte aan mee. Het komt misschien ook omdat ik niet meer werk, dan let je daar meer op. Zoals gisteren: de zon scheen, redelijke temperatuur, wat dat betreft niks te mopperen. Maar dan die wind! Zeg maar rustig dat het stormde, zeker aan de kust. Dat gaat nu al maanden zo, en uit welke richting-ie waait, de wind blaast onverminderd hard, hooguit een of twee dagen tussendoor dat het ietsje minder is. Is dat nou zo erg? Nou ja, geknakte planten, jonge vogeltjes die uit het nest zijn gewaaid, de gedachte dat het zo het hele jaar door blijft gaan: niet normaal gewoon! En nog geen goede stranddag gehad, al is dat natuurlijk een luxe-probleem.

 

Maar ja, het is de natuur, er is niet zoiets als een Ombudsman of een Consuwijzer voor het weer, geen Kassa of Radar waar je met succes je klacht kwijt kunt. En dat is misschien maar goed ook, de mens denkt dat-ie alles in de hand heeft of krijgt maar de natuur laat zich niet dwingen. Dus rest ons niets anders dan aanvaarding. Dat is met alles zo maar zeker met het weer, sippen helpt niets.

Maar het positieve overheerst! Dat komt ook door de natuur waar alles groeit en bloeit. Dat het een zeer bloemrijke periode is momenteel hoef ik niet te vertellen: nog net op tijd heb ik op landgoed Ockenburgh de bloeiende rhodondendrons gefotografeerd, dat was gistermiddag.

Wat verder opvalt is de zoete geur van rozen alom. Dat is zo in de tuin maar ook in de duinen waar ik vrijdag liep en waar de duinroos begint te bloeien. Dit was na een bezoekje aan het krachthonk, het was alweer een week geleden dat ik daar was. Wat lichte bankdrukoefeningen gedaan, samen met Arie Don. Daarna een beetje 'droogroeien' en dan naar buiten voor het loopje. De benen herinnerden mij eraan dat ik afgelopen woensdag deelnam aan de Coopertest, dus het loopje ging noodgedwongen in een heel rustig tempo. Bovendien kwam ik op weg naar de duinen achtereenvolgens Jan Letsch, Jan Groeneveld en buren van lang geleden tegen, wat steeds tot een kort oponthoud en een praatje leidde. Terug in het clubhuis dronk ik een kopje thee met de mannenbroeders, waarna ik naar huis wandelde.

Ook verderop in onze straat heeft de Haagse plantsoenendienst zijn best gedaan. Een weelde van paarse salvia's en lilakleurig kattenkruid, prachtig. De mensen die op de plantsoentjes uitkijken zijn er blij mee.

 

 

Vandaag doe ik mee aan de Molenloop, 10 kilometer. Wel het verzoek gekregen om vanmiddag op tijd thuis te zijn, want het is een speciale dag die ik met heel wat vaders deel...