Ik was benieuwd wat wij woensdagavond zouden gaan doen: ongetwijfeld een herstelloopje met voor de liefhebbers wellicht een kort versnellinkje hier en daar. Maar nee, het bleek een baantraining te worden, amper drie dagen na de CPC. Om precies te zijn: het werd een korte inloop van pakweg anderhalve kilometer, daarna wat rek- en strekoefeningen en daarna wat korte versnellinkjes, voorafgegaan door een dribbeltje of een skipping en dan de pas verlengen. Daarna drie series van 200-400-400-200 meter op de baan.
Kort en goed: het ging voor geen meter! Het inlopen en de voorbereiding gingen nog wel, maar al bij de eerste serie voelde ik dat het heel zwaar ging worden. Zelfs helemaal achteraan kostte het mij de grootste moeite om tempo te maken, de benen brandden en kreeg bij 300 meter bijna geen lucht meer. Dus al heel snel kon ik niemand meer volgen en moest afhaken, zelfs de eerste serie is niet afgemaakt en bij de tweede serie ging ik alleen de eerste 200 meter voluit (wat heet). Ook op techniek lukte het niet, de benen waren té zwaar en pijnlijk. Kort en goed, voor mijzelf maar wat gejogd langs de baan en eerder gestopt. De anderen gingen de hele tijd als een zonnetje. Misschien toch nog de peniciline in het lijf? Dan maar een beetje rustig-aan doen deze week en tijd nemen om te herstellen. Ik ga vandaag wel proberen om een stukje voor mezelf te lopen. Het gaat uiteraard geen 35 kilometer worden wat Anja van plan is. Zij heeft de CPC gelopen, trainde gisteren volop mee en vandaag dus dat lange stuk. Niet ongewoon als je bezig bent voor de marathon en genoeg kilometers hebt gemaakt. Er valt dus de komende tijd genoeg te doen. Blijven trainen! Altijd blijven trainen! ;-)
1 opmerking:
Blijven trainen, maar zeker ook de tijd nemen om goed te herstellen Fred.
Luister naar je lichaam en je loopt binnen de kortste keren weer de sterren van de hemel.
Een reactie posten