Kerkpolderen aan de zijlijn

Het is een paar dagen rustig geweest op mijn weblog. Niet dat er helemaal niets is gebeurd, maar op loopgebied weinig. Een beetje 'gestad' waarbij deze fraaie muurschildering in de Raamstraat mij bijzonder opviel. Verder naar de bibliotheek gegaan om boeken terug te brengen en andere op te halen, wat gelezen, in de tuin gerommeld, tientallen illustraties die ik in een oude map vond ingescand, daarna hetzelfde gedaan met een reeks vakantiefoto's (Frankrijk 1983). Als ik dat met alle vakantiealbums wil doen ben ik wel even zoet.

Met Paul Versteeg ging ik donderdag de duinen in om wat te schetsen. De dag erop kwam ik Walter tegen, ik stelde voor een terrasje te pikken op het Noordeinde. Onder andere gesproken over interviews met kunstenaars, mogelijk dat ik af en toe een bijdrage ga leveren.

Verder veel familiale zaken - onder andere een babyshower bij mijn dochter maar dat was alleen voor de dames. Beide moeders (van bruid en bruidegom) hebben onder andere een fraaie motorluiertaart gemaakt. Zelf was mijn bescheiden bijdrage het maken van bladerdeeghapjes met fetakaas en spinazie en een prei-ham quiche.

Geboorte en dood maken deel uit van het leven. Op  mijn leeftijd ga je steeds vaker meemaken dat mensen uit de directe omgeving - vrienden, collega's, familieleden - het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Afgelopen week kwam het bericht van het overlijden van Erica, een vriendin die deel uitmaakte van 'de clan' zoals de jaren-zeventig vriendenkring door sommigen nog steeds wordt genoemd. Twee weken eerder zijn wij nog bij haar op bezoek geweest.

Een paar dagen lang was ik 'gammel' en vrijdag heb ik zelfs bijna de hele dag in bed doorgebracht, veel slapen en griepsymptomen maar dan zonder verkoudheid. Dan is het met lopen uiteraard even gedaan.

Wel gisteravond nog even naar de BBQ geweest die Peter had georganiseerd voor onze trainingsgroep 5. Op dat moment had ik totaal geen trek, na één colaatje was ik al weg maar het was wel erg gezellig: een tuinfeest waar goed voor de inwendige mens is gezorgd. De meesten van onze groep waren er wel.


Door de tijdelijke ongesteldheid leek het mij niet verantwoord om vandaag (zondag) mee te doen aan de laatste Kerkpolderloop van dit seizoen. Om toch wat van de sfeer te proeven ging ik vanmorgen naar Delft en heb de nodige foto's en een filmpje van de lopers gemaakt. Bij het filmpje stond ik een paar meter vóór het 1 km punt. Leuk om het terug te zien. Wat mij steeds weer opvalt is dat loopstijl weinig zegt over de snelheid waarmee gelopen wordt.

De foto's van deze laatste Kerkpolderloop staan hier!


Toen ik thuiskwam, even de foto's ingeladen en het filmpje ge-upload, waarna mijn zwager - die een nacht bij ons heeft gelogeerd - zei dat hij zijn loopschoenen had meegenomen in de hoop met mij een stukje te kunnen lopen. Gek genoeg voelde ik mij wel een stuk beter en heb het erop gewaagd, zij het zéér rustig en heel kort (hooguit een half uurtje). Dat is zonder problemen verlopen.

De tand des tijds

Voor ik het vergeet (het zal de lezer worst zijn, maar voor mijn logboek): maandag 75 minuten gelopen (duurloop) en dinsdag 45 minuten waarvan twee keer één kilometer in hoog tempo (ca. 4'40'').

Tijden, tijden... Lopers zijn er gek op. Zelfs degenen die zeggen 'niet voor een tijd' te gaan vinden het stiekem toch leuk als ze bij een wedstrijdje - voor zichzelf - een behoorlijke tijd hebben gelopen. Zelfs als die tijd weinig voorstelt

Tijden: meteen een mooi bruggetje voor het volgende item.

Uren, dagen, maanden, jaren. Vandaag las ik een bericht op Facebook waarin stond dat Elvis Costello zestig jaar is geworden. De schrijver van het bericht - journalist Peter Magnee - verbaasde zich over het snelle vervliegen van de tijd: "Voor je het weet heb je een houten jas aan, om maar eens een populaire uitdrukking te gebruiken. Ik kocht Elvis'debuut-LP My Aim Is True in 1977 toen ik net 18 was, en hij dus 23. Nu zijn we 55 en 60".


Nu kunnen we over het begrip 'tijd' een uitgebreid filosofisch exposé gaan schrijven, maar dat is al zo vaak en zeer uitgebreid gedaan. Zoals deze visie van Seth. Fascinerend is het wel, moeilijk voorstelbaar en tegelijkertijd heel logisch. Het komt er op neer dat er eigenlijk niet zoiets bestaat als 'tijd', het is een door mensen 'bedacht' concept dat overzicht en houvast biedt in het leven. Maar illusie of niet, die houten jas komt toch wel. En daarna? Mij spreekt het idee erg aan dat dit aardse leven een van de ontelbare fasen is van het eeuwige bewustzijn. Een fase waarbij bewustzijn zich in een stoffelijk lichaam manifesteert en zich dientengevolge wel moet uiten op aards gebied, gefocust is op de materiële werkelijkheid. Maar ik dwaal af.


In een ander bericht van dezelfde scribent - geen namen, maar het was Peter Magnee ;-) -  werd gewag gemaakt van het eerste live-concert sinds 35 jaar van Kate Bush. Dat vond gisteravond plaats in het Londense Hammersmith Apollo. 

Naar eigen zeggen is het beeld dat men van haar heeft - de prachtig ogende, feeërieke zangeres van weleer met een lichaam net zo lenig als haar stem - niet meer kloppend. Kate zei dat zij momenteel meer op Lemmy lijkt (van Motorhead). Maar ja, Kaatje is ook alweer 56 jaar. Ik verwacht dat haar optreden er niet minder spectaculair om zal zijn...

Kate vroeger en nu...

Ik vind het trouwens wel iets fascinerends hebben hoe mensen veranderen naarmate zij ouder worden. Dat kan enorm verschillen. Sommige mensen veranderen in de loop der jaren zo sterk dat je ze niet meer herkent. Dat is vooral zo als je die mensen - zeg - dertig, veertig jaar niet meer hebt gezien. 

Een paar willekeurige voorbeelden van beroemdheden vroeger en nu...

Led Zeppelin zanger Robert Plant is zeer veranderd in de loop der jaren. Tussen de foto van de jonge blonde Rock-adonis en de afbeelding van verweerde oude rocker met markante kop zitten 42 jaren.

De foto's hierboven zijn van de wereldvermaarde Crosby, Stills  and Nash. De bovenste foto is gemaakt rond hun 'Déja Vu' periode begin jaren zeventig, de onderste is een paar jaar geleden gemaakt. Evenals Robert Plant, The Eagles, Peter Gabriel, The Manfreds enz. enz. gaan deze artiesten nog steeds van tijd tot tijd op toernee. 

Grace Schlick (1967 en 2012)

Hierboven Grace Schlick, een van de meest gepassioneerde zangeressen in iconen uit de Flower Power tijd. Zij zong bij de befaamde westcoastgroep Jefferson Airplane, die mede door haar indringende zang wereldfaam verwierf (o.a. 'White Rabbit' en 'Volunteers'). Tegenwoordig is zij beeldend kunstenaar.

Met zijn eeuwige zonnebril en sluike ponyhaar was Mike Ratledge een van de meest mysterieuze en ondoorgrondelijke figuren uit de progrockwereld. Tenminste, zo kwam hij op mij over. Ratledge was jarenlang toetsenist bij Soft Machine. Wat heb ik die groep vaak gezien eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Fenomenale muziek, beurtelings kakafonisch en dromerig-psychedelisch, fusion meets rock. Robert Wyatt was de zanger-drummer, die naderhand in een rolstoel terecht kwam na een noodlottig ongeval. Jarenlang heb ik mij afgevraagd hoe Ratledge er tegenwoordig uit zou zien, actuele foto's waren niet of nauwelijks te vinden op het net. Totdat ik bovenstaande foto zag! Ratledge staat links - een heel verschil met 'damals' - naast gitarist John Etheridge. De foto is gemaakt na de begrafenis van Hugh Hopper, de sympathieke en gedreven basgitarist van Soft Machine.

Nòg verder terug in de tijd! De jaren vijftig bij onze oosterburen waar artiesten als Conny Froboess en Freddie Quinn helemaal 'hot' waren. Of 'heiss' beter gezegd. Al had het niets met Rock and Roll en alles met schlagers te maken. Na haar zangcarrière is Froboess actrice geworden.

  'Junge, komm bald wieder'. Dat was waarschijnlijk wel de grootste hit van Freddy Quinn, die overigens nog steeds leeft en optreedt... Ja, zo kunnen we natuurlijk wel even doorgaan. We zouden er een compleet weblog aan kunnen wijden. Maar erg origineel zou dat niet zijn, vele anderen hebben dat allang bedacht...

Bradelierloop 2014

Het is een van de jaarlijkse tradities: de Bradelierloop, één van de vele lopen die in het Westland worden georganiseerd. Rond kwart over twaalf in de voormiddag vertrokken wij (de beide 'Jannen' (Wierenga en Groeneveld) en ik) met de auto van Jan W. vanaf de Laan van Meerdervoort richting De Lier.

Mijn loopmaatjes van Groep 5 (Hans Uytenhout, Eric Pontier, Marianne Nijmeijer, Ellen van de Velde en Ellis Stolwijk) gingen met de fiets naar De Lier en waren er al.

Arne en Lodewijk (hierboven met Sjoerd) waren ook met de fiets gekomen maar liepen niet mee, zij waren supporter ditmaal. Verder gaven Hizkia en Michel acte de présence.

Tot zover de Haag-mensen waarvan er overigens nog veel meer waren, dus beperk ik mij met 'name-dropping'.

Een aantal deden de 5 km, anderen de 10 km. Het was erg druk aan de start, de lopers van beide afstanden zouden tegelijkertijd vertrekken.

Het had wel wat voeten in de aarde voordat er daadwerkelijk kon worden gestart omdat aardig wat lopers voorbij de startlijn stonden. We moesten dus met z'n allen een stuk naar achteren.

Na drie, vier pogingen stond alles goed en konden we vertrekken.


Het duurde even (ca. 2 minuten) voor ik over de tijdregistratiemat bij de start kwam, maar daarna ben ik lekker doorgelopen, niet in een overdreven hard maar wel pittig, plezierig aanvoelend tempo. Ditmaal gelukkig nergens echt last van gehad.

Foto Jeroen Tibbe

Het was zonnig weer, er stond wel aardig wat wind en het was voor augustus-begrippen aan de frisse kant. Eigenlijk was het prima loopweer. En de Bradelierloop kent een mooi landelijk parcours. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een lekker loopje was en de tijd viel mij uiteindelijk niet tegen maar ook niet mee: bruto 52:20 (voorlopige uitslag) en zag dat het netto 51:29 was. Kan slechter, maar gezien mijn 5 km tijd van vorige week (24:11) had ik op iets sneller gehoopt.

De overige hiervoorgenoemde Groep 5 lopers hebben allemaal zeer goed gelopen, tussen de 42 en 48 minuten. Het geeft mij te denken dat ik dit jaar nog wellicht een groepje lager ga trainen omdat ik elke 'normale' training als behoorlijk zwaar ervaar. Dat heeft puur met de snellere basissnelheid van de anderen te maken, daar kom ik niet meer aan (terwijl ik momenteel in heel goede conditie ben). Ik zie het nog even aan.

Na afloop was de prijsuitreiking op de eerste verdieping van het sportcomplex. Dat duurde even, want er waren diverse prijswinnaars in meerdere categorieën en over twee afstanden. Daarna - en inmiddels bijgevoed met koffie, een tosti en een biertje - gingen we weer terug naar huis. Ditmaal had Jan W. nog een derde passagier, Paul Kruyssen, die vroeg of hij een stukje mee terug kon rijden. Was geen probleem!

Ouderwetse kwaliteitsrock bij Pier 32

In de vooravond nog even Solleveld bezocht waar de heide in volle bloei staat...

Na een qua vrij rustig, zeg maar 'normaal' dagje, was het gisteravond goed toeven in strandpaviljoen Pier 32. Een gezellige strandtent zonder poespas en een door menig Haag-lid veelbezochte locatie. Vooral op donderdagavond is het een centrum van gezelligheid en goede - vooral op blues en jazz-rock geënte - muziek.

Aanvankelijk zouden wij er met een stel heen gaan. Uiteindelijk bleef alleen Paul van Oyen over. Hij kwam mij afhalen en samen fietsten wij via de duinen naar genoemde strandtent. Pier 32 zat stampvol en vanwege de slechte weersomstandigheden was 'de concert-tent' overdekt. Bekende gezichten zagen wij genoeg. Veel mensen van Haag, onder wie Dick Witmont die al meerdere malen had aangegeven hoe leuk het altijd is bij Pier 32, hij is er - met een groepje Haag-vrienden - ook een van de vaste gasten. Het publiek bestond vooral uit oudere jongeren van het 'rock and roll' type, waarschijnlijk passen wij daar ook wel een beetje bij.


Op deze avond speelden twee formaties, eerst een met klinkende namen onder wie Rinus Gerritsen en Jaap de Jonckheere (Golden Earring en Urban Heroes). Geweldige muziek, het was meer een jamsessie met een mix van blues, rock en jazz. Later op de avond - maar toen moesten wij alweer weg - speelde een andere bluesband onder leiding van Daniel Lottersberger. Het eerste nummer hebben we nog meegekregen, een bewerking van 'Purple Haze' van Jimi Hendrix. Klonk tof.

Mooie avond, gezellige sfeer, lekkere - en voor strandtentbegrippen zeer redelijk geprijsde - biertjes, goede muziek: dit was beslist géén gevalletje van 'eens maar nooit weer', integendeel!

Over leeuwen en valken

Op bovenstaande foto zien we een deel van Groep 5 na de training. Gezellig aan het gebak. Arne en Ellen hebben gisteravond getracteerd, dit was nog vanwege hun verjaardag eerder deze maand. Vooral voor Arne een bijzonder jaar, want hij is vijftig geworden. Voedertijd niet van, maar door deze aardige leeuwen. Lekkere gebakjes trouwens, het waren uit de kluiten gewassen petit fours, ook wel soirees genoemd, van Maison Kelder (beroemd in Den Haag e.o. vanwege hun hazelnoottaarten).

'We' hadden het wel verdiend want vooraf hadden we getraind. 'We' staat hier wel heel Mart Smeets-achtig tussen aanhalingstekens want ik heb maar een deel van de training gevolgd. Er stond een fartlek op het programma, een trainingsvorm waar ik normaliter wel van hou. Ik voelde mij fit maar tijdens het inlopen al voelde ik dat de benen nog niet hersteld waren van afgelopen zondag en maandag, dus veel tempo zat er niet in. En gewend om naar de signalen van het lichaam te luisteren, ben ik na een klein half uurtje op eigen houtje verdergegaan. Via Ockenburgh, Hyacintenbos en Leydenhof  liep ik terug door de puinduinen (bovenlangs) en de woonwijk langs de Machiel Vrijenhoeklaan naar de Laan van Poot. De anderen zaten al aan de thee of koffie en vermelde gebakjes. De training is in totaal anderhalf uur volbracht, komende dagen rust in verband met de Bradelierloop aanstaande zaterdag.

Boomvalken

En dan nog iets over de natuur dicht bij huis. In de buurt van de Houtrustbrug en Duinoord schijnt een paartje boomvalken te nestelen. Het was Marc Bovens, een enthousiast vogelaar, die mij daar in de kleedkamer op attent maakte. Ik ga daar toch eens kijken.

Foto: Marc Kastermans

En omdat ik mij geen illusie maak de boomvalk te zien (ze hebben al gebroed en de jongen zouden zijn uitgevlogen), laat staan een geschikte foto te maken, zet ik alvast een plaatje van deze mooie roofvogel hierbij.

Cloudbusting

Vandaag alles bij elkaar veel gewandeld. Vanmorgen vroeg gepoogd om nog wat bramen te plukken, maar zonder veel succes: een handjevol rijpe bramen was de oogst. De meeste bramen zijn verpieterd door de regen.

Later in de ochtend van huis naar het Gemeentemuseum Den Haag gewandeld, en naderhand ook weer wandelend terug want steeds miste ik een bus of tram. In het museum is onder meer een interessante (want afwisselende) zomerexpositie met divers werk van uiteenlopende kunstenaars.

Bezoekers konden aangeven welk kunstwerk hen het meeste aansprak, dit op het toegangsticket noteren en bij de uitgang in een soort stembus deponeren.

Meer plaatjes van de zomerexpositie en een aantal van de vaste expositie hier.

En 's avonds nogmaals een wandeling gemaakt, ditmaal weer eens door de duinen. Dat was tussen acht uur en half tien, je gaat nu goed merken dat de zon eerder ondergaat. Het nazomert. Het geeft wel mooie wolkenluchten te zien, het leek alsof Kate Bush en Donald Sutherland in de duinen bezig waren. Met die wolkenmachine bedoel ik.

Nog meer wolkjes hier...


Oh ja, mevrouw Bush (ook alweer 56 jaar) is weer druk bezig met de voorbereidingen van een nieuw album en een tournee. Doe geen moeite, alle kaarten waren binnen tien minuten uitverkocht. En dan, àls het je al gelukt was om tickets te verkrijgen dan had je even de plas moeten oversteken... 

Tikkie te hard

Kun je daags na een wedstrijd of pittige prestatieloop trainen? Wat mij betreft: ja, dat kan, maar niet te hard en niet te lang. Maar die wijsheid komt bij mij altijd te laat (ach, ik loop pas 46 jaar dus moet nog veel leren).

Afgelopen zondag had ik dus een (relatief snelle) vijf kilometer gerend in Delft, maandag voelde ik mij prima, bovendien zou het 's avonds droog blijven in de regio Den Haag, dus maar gezellig meelopen met Groep 5 voor een duurloopje van anderhalf uur. Groep 5, met trainer Wim, bestond gisteravond uit Ellen, Ellis, 'Kleine' Hans, Jules, Eric en ikzelf.

Van tevoren en zelfs tijdens het eerste deel van zo'n maandagavondtraining - doorgaans een duurloop met enkele blokjes waarin er een paar minuutjes 'geknald' wordt - voelt het meestal heel goed. Ook ditmaal, het eerste half uur dan. We liepen via de duinen naar Duindorp, staken de Nieboerweg over gingen de Bosjes van Poot in. Daar werden enkele korte versnellingsloopjes uitgevoerd. Dat waren er best een paar maar toen we na enige tijd de bosjes weer uitliepen en de duinen ingingen voor de eerste van de twee blokken (1-3-1 minuten) moest ik meteen poot-aan spelen om de groep bij te blijven. En dat ging de hele tijd zo. Wel heb ik het programma afgemaakt, maar daarna had geen fut meer in de benen, bovendien kreeg ik last van mijn rechterbeen (uitstraling vanuit het zitbeen). Half joggend, half wandelend weer naar huis gelopen. In totaal negentig minuten gelopen, in- en uitlopen naar en van de baan niet meegeteld.

Vandaag maar even rust houden en woensdag een stukje voor mezelf lopen zodat ik zaterdag uitgerust aan de Bradelierloop kan meedoen. En oh ja, de week daarop is de Coopertest. De foto hierboven is van vorig jaar en toont een groot deel van Groep 5. Met dank aan Hans Uytenhout voor het plaatsen op FB!

Amsterdamkuier en Delftse run

Dit weekend is de benenwagen wederom niet ongebruikt gebleven. Zaterdag even een middagje Amsterdam gepakt met de trein, gewoon om daar lekker wat te kuieren door die oh zo drukke maar ook toch relaxede stad. Dat zal deels te maken hebben met de rustgevende producten die je in de diverse coffeeshops kunt aanschaffen, de geuren komen je van diverse kanten tegemoet...

Via de Haarlemmerstraat wandelde ik de Jordaan in en ging zo door naar Prinsegracht, Keizersgracht, Leidseplein, Looiersgracht en Rembrandtplein. Uiteindelijk kwam ik op het Waterlooplein uit en ging even later de Hortus Botanicus binnen. Op het buitenterras aldaar gelunchd met koffie en een 'Croque Monsieur Fromage et Jambon' (wat natuurlijk altijd beter klinkt dat de Hollandse 'tosti-ham/kaas').

Daarna even de tuin bezocht waar onder andere de Victoria Amazonica bijna in bloei staat. En uiteraard de vlindertuin, die net een opknapbeurt heeft gehad, de vlinders zijn tijdelijk in de cacteeënkas ondergebracht.


Na de Hortus liep ik naar de Hermitage. Eenmaal in de hal, zocht ik naar mijn museumkaart. Verdikkeme, hij zat niet in mijn portemonnee. Kennelijk thuisgelaten. Nou ja, geen ramp, de Hermitage loopt niet weg, de komende maanden zal ik Amsterdam ongetwijfeld weer aandoen. Dan maar teruggelopen naar het station, geen straf want het was prima weer. De terugweg naar huis was wat problematischer: eerst de trein naar Haarlem genomen, maar daar aangekomen bleek dat er allerlei problemen op het spoor waren en er geen trein naar Den Haag reed. Dus weer terug met een andere trein naar Sloterdijk, via Schiphol kwam ik uiteindelijk bij station Laan van Nieuw Oost Indië waar ik de tram nam.

Thuisgekomen, nog eens goed gezocht naar mijn museumjaarkaart. Bleek-ie uiteindelijk toch in mijn portemonnee te zitten...

Kerkpolderen

En toen was het zondag en weer was er een Kerkpolderloop, hierna komen er nog twee. Volgende week wordt het de Bradelierloop, een 10 km lopen in het Westland, de dag erop dus geen Kerkpolderloop voor mij.

Het ging wonderwel vandaag en tegen verwachting. Lekker vlot van start en goed doorgetrokken. In iets meer dan 24 minuten (24:11) kwam ik over de finish, mijn snelste tijd op de vijf kilometer dit jaar. Uiteraard heel tevreden, dat gold ook voor loopmaat Jan Wierenga die onder de 25 minuten bleef en voor Hizkia, die mij tegen het twee kilometerpunt passeerde en in een keurige 22:16 finishde. Haar vriend Michel liep ook in een tot tevredenheid stemmende 20:20 of daaromtrent.

Na afloop twee kilometer uitgelopen en daarna gedouchd, omgekleed en een gezellige nazit met Jan, Paul Wobbe, Hizkia en Michel. Ook Boudie sloot zich bij ons aan, hij had naar de marathon gekeken en was dus te laat voor de start van de 5 km. Die heeft hij niettemin wel gelopen!

IJsbergstamppot, chocoladetaart en vlaflip

Het is alweer een tijdje terug dat ik met Groep 5 meeliep, maar woensdagavond is het er toch van gekomen. En het was meteen een stevige training onder de bezielende leiding van Wim Hartman: een duurloop met als kern twee blokken waarin op 10/15 km tempo moest worden gelopen: 2-4-6-2 minuten, en dat twee keer. Met tussen de tempo's slechts één minuut rust, en tien minuten rust (d.w.z. gewoon duurlooptempo) tussen de blokken.

Het viel niet echt mee en dat had vooral te maken met het relatief hoge loopniveau van de groep, ditmaal bestaande uit Patrick, Marianne, Ellis, Ellen, Hans U., Chris, Fred en Peter. Niettemin kon ik - vooral tijdens het tweede blok - redelijk in de achterste gelederen meekomen. Bij terugkomst aan de Laan van Poot hadden we er 90 minuten opzitten (bruto, oefeningen en loopscholing meegerekend).

Een pittige en leuke training was het en dat is, gelet op het commentaar in de kleedkamer, ook door andere groepen die hetzelfde programma draaiden zo ervaren.

Bij terugkomst was het weer gezellig en iets minder 'leeg' in de kantine dan voorgaande weken. Veel mensen zijn weliswaar nog met vakantie maar er waren er ook die weer terug waren. Wel nog een snelle run naar het inschrijfformulier voor het trainingsweekend gemaakt, de ervaring heeft geleerd dat de huisjes binnen de kortste keren zijn volgeboekt. Binnen een tijdsbestek van één minuut hadden we, met instemming van bijna alle betrokkenen, een huisje vol!

Op het grote scherm was er de rechtstreekse uitzending van het EK Atletiek, waar wij getuige waren van de glorieuze overwinning op de 100 meter van Daphne Schippers. Zij is hiermee na 64 jaar de eerste Nederlandse die daarin slaagde, na Fanny Blankers-Koen.

En even later zagen wij 'onze' clubgenoot Rosina Hodde in actie tijdens de finale 100 m. horden waar ze weliswaar niet bij de eerste drie eindigde maar evengoed een geweldige prestatie! (hierboven met haar vriend Niels Mulder, even na een clubblad-interview).

En wat de titel boven deze post betreft; er was ijsbergstamppot met spekjes en gehaktballetjes. Erg lekker, het is te vergelijken met andijviestamppot maar deze variant was zelfs nog smakelijker. Prima idee van Cor van der Geest. En naderhand kwam Simon met de restanten van overheerlijke chocoladevlaaien langs, dat viel niet te versmaden. En tot overmaat van plezierige ramp kwamen nog heel wat glazen gevuld met vlaflip voorbij. Kortom, wat we bij de training aan calorieën verbrand hebben was aan het eind van de avond weer helemaal aangevuld!