Naar de Veluwe

Na een prestatieloopje op zaterdag volgt een hersteltraining op zondag. Dat zou een logische actie geweest zijn, maar het liep ditmaal toch anders. 

Zondagochtend spookte het aardig in de regio Haaglanden: veel regen, in elk geval meer dan zaterdag. Maar na zowel op zaterdagavond als zondagochtend een paar keer Buienradar te hebben gecheckt, was de verwachting dat het later op de dag zo goed als droog zou zijn in het oosten des lands. Dus alsnog besloten om naar De Hoge Veluwe te gaan. Rugzak, mondkapje, telefoon, fotocamera, OV-jaarkaart etc, mee en rond elf uur 's ochtends op weg voor een middagje 'de paden op, de lanen in'. 

Eenmaal in de trein gezeten, nogmaals buienradar gecheckt en nu werd er 'opeens' een groot regenfront zichtbaar dat gestaag vanuit Duitsland richting Veluwe e.o. trok. Nou ja, naast bovengenoemde bescheiden had ik een regenpak meegenomen, dus we zien wel.

Gelukkig zou het een droge dag worden, weliswaar overwegend bewolkt maar prima fiets- en wandelweer. Het regenpak bleef dus ongebruikt in de rugzak. 

Met de trein (overstap in Utrecht) ging ik naar Ede-Wageningen en van daaruit met de bus naar Otterlo. Daar vertrok ook een speciaal busje naar  de Hoge Veluwe en het Kröller Muller Museum. 

Vervolgens vanaf dat punt een witte fiets gepakt waarop ik mij de rest van de middag en vooravond heb verplaatst, naar en van de wildbaan naar het reemsterveld en weer terug.

Het was een vrij rustige bronstdag: geen spannende taferelen, wel een plaatshert dat druk doende was zijn roedel hinden bijeen te houden. Later in de middag - vooral na het strooien van 'de appeltjes' door de boswachter of/en zijn medewerkers - lieten de dieren zich meer zien. 

Ook werd er toen meer en van diverse kanten 'geburld'. Weer later liet een ander bronstroedel met plaatshert zich zien, maar dat was net iets te ver weg om  voor conflicten te zorgen. 

Alle foto's van zowel 19 als 27 september staan in dit album.

Heerlijk loopje door Westduinpark

Onheilspellend ruig en kil herfstweer - met name aan onze westkust - leidde een wonderschone najaarsdag in met veel zon en een onverwacht aangename temperatuur. Ideaal dus voor een mooi loopje, ook al zag het daar vanmorgen vroeg niet naar uit.

Onze vereniging organiseerde voor de tweede keer dit seizoen de zogeheten 5K Take Over Run, wat neerkwam op een 5km loop waarbij ca. 150 lopers van start gingen, maar niet tegelijkertijd. Dit uiteraard in het kader van 'Corona'.

Eerst ging de minst snelle groep (rood) - waarvan de lopers verwachtten niet onder de 30 minuten te finishen - van start, een minuut later de iets snellere groep (28-30 minuten), dan oranje (26-28 minuten) enzovoorts (zie tabel). In tegenstelling tot de vorige keer werd niet achter de tribune gestart, maar bij de ingang van het sportpark.

Ik had mij evenals de vorige keer ingedeeld bij 'rood' en had dan ook een rood t-shirt aan. Een voordeel van een kast vol t-shirts die je in de loop van tientallen jaren hebt verzameld, want mijn favoriete kleur is het niet. Wat kleding betreft bedoel ik.

Mijn trainingsmaatjes waren ook allemaal van de partij (Ton, Vincent en Pierre) alsook Mulay met zijn snelle spartanen en uiteraard menige Haag-genoot. Genoten hebben ze inderdaad, afgaande op de reacties na afloop.

Lekker van start gegaan, niet te snel, niet te langzaam en zo verder. Het parcours was wel iets anders dan de vorige keer: wel liepen wij vanuit het sportpark rechtsaf de Laan van Poot op, maar bij de eerste afslag gingen we rechtsaf het duinpad op, achterlangs het sportpark tot aan de Fuutlaan, waar we weer via het Fuutpad naar boven gingen, het Westduinpark in. Boven de lastige col van het Fuutpad weer rechtsaf tot Duindorp, daar de Nieboerweg op en bij de eerstvolgende afslag rechtsaf de Laan van Poot op tot aan de atletiekbaan. De finish was nu niet op het grasveld vanwege de nattigheid maar op het verharde pad even voor het clubhuis.

Bijna iedereen was tevreden met hoe hij/zij had gelopen en dat geldt ook voor deze cultuurbarbaar. Met 27'47'' was ik meer dan tevreden, omdat ik de vorige keer - weliswaar onder veel warmere omstandigheden - boven de 30 minuten uitkwam (daar is de foto hierboven nog van). Maar ook veel anderen hadden nu sneller gelopen. Jan G. en Vincent kwamen onder de 25 minuten uit, terwijl Ton en Pierre onder de 27 minuten finishden. Naar de volledige uitslagen zal ik z.s.m. verwijzen zodra deze op de site van Haag Atletiek gepubliceerd worden.

Na afloop nog gedouchd, omgekleed en op een zonovergoten terras in gezelschap van onze sportvrienden wat nagepraat en gedronken.

Het was wederom een heerlijk loopje, met speciale dank aan de organisatoren o.l.v. Jan Passchier èn de weergoden! 

START          GESCHATTE TIJD            KLEUR SHIRT

10:30               langzamer dan 30 min.         Zwart
10:31               28-30 min.                             Rood
10:32               26-28 min.                             Oranje
10:33               24-26 min.                             Blauw
10:34               22-24 min.                             Wit
10:35               20-22 min.                             Groen
10:36               sneller dan 20 min                 Geel

Van de pracht van de natuur naar de prael van mooie biertjes

Daags na De Hoge Veluwe stond er een andere uitdaging op het programma: het jaarlijkse nazomeruitje van een groepje Haag-vrienden dat vooral in het verleden veel met elkaar optrok. Fiets- en carnavalsweekendjes, allemaal in het pre-Covid tijdperk uiteraard. 

Gingen we normaliter naar strandtent De Fuut, ditmaal werd het een meer 'stadse' lokatie, namelijk De Prael in het Haagse Energiekwartier, waar voorheen het Gemeentelijk Elektriciteitsbedrijf stond. 

Een ruim opgezette uitspanning waar je van prima biertjes en bijpassende versnaperingen kunt genieten. De Prael bevat onder meer een proeflokaal en heeft buiten een achterterras waar wij plaatsnamen.

Welke - zelfgebrouwen - biertjes aan te raden zijn is uiteraard afhankelijk van persoonlijke smaak. Zelf vind ik de Barlewine lekker, maar dat komt ook omdat deze licht zoetig is. Maar ook de lichtere Milkstout was heel goed te doen. Maar goed, het zijn stuk voor stuk kwaliteitsbiertjes. 

Die borrel was afgelopen zondag, in de namiddag en vooravond. 

Wat sportieve activiteiten betreft weinig te melden. De afgelopen dagen is er weinig getraind. Maandagochtend ging ik wel naar de club voor een lichte sessie in het krachthonk. Dit omdat ik vrijdag niet kon. Ik was daar in mijn uppie. 's Middags ging ik naar Ton om te lopen 'met de jongens'. Dat laatste viel tegen, op het programma stonden  viermaal vijf minuten in flink tempo. Ik had moeite om bij te blijven, en de laatste (vierde) heb ik overgeslagen. Nou ja, wel drie minuten in eigen tempo maar de benen wilden niet verder en hun baasje ook niet.

De volgende ochtend - dinsdag - was ik heel vroeg uit de veren en heb veertig minuten (van 06:13 tot 06:53 uur) in een heel rustig tempo gejogd. De rest van de dag was het - letterlijk - oppassen geblazen. Opa- en omadag. 

Vandaag (woensdag) wederom krachthonk, ditmaal met z'n vijven. Daarna wilde ik gaan hardlopen maar dat ging niet lekker vanwege een pijnlijke knie en  een schrijnende pijn in een opkomende hamerteen. Dus er zijn geen spijkers met koppen geslagen - om in deze terminologie te blijven -.

Nog wat foto's van de Veluwe heb ik in dit album geplaatst.

Kopjesloop na Fien en Teun

Leuk weekend achter de rug. Zaterdag gingen wij naar Fien en Teun. Die 'wij' waren 'wij' met onze dochter en kleindochters. Hierover straks meer.

Vanmorgen (zondag dus) was de gang naar Delft, waar - voor het eerst sinds vele maanden - weer een heuse Kopjesloop plaatsvond. Met optimaal gebruik van de tram (lijn 3, lijn 11 en lijn 1) en een stief kwartiertje lopen kwamen wij bij de vertrouwde lokatie aan, nabij de Brasserskade. Ditmaal waren de 'wij' Jan G. en schrijver dezes. Bij aankomst bleek dat ook hier de nodige - zij het ontspannen - coronamaatregelen zijn genomen, met pijlen op de grond naar en van het clubhuis van DES, om de looprichting aan te geven. 

Wij waren er (erg) vroeg, maar geen nood, wel zo relaxed. Konden we nog op ons gemak koffie drinken, wat klessebessen met deze en gene en een beetje inlopen, naderhand met Mulay en zijn ditmaal kleine groep snelle spartanen (Mattijs en Marlon).

De startnummers met namen lagen buiten het clubhuis, die kon je zelf pakken. Echter bleek dat die van mij er niet bij lag, hoewel ik wel had vooringeschreven en betaald. Dat laatste klopte en dus kon alsnog een startnummer in ontvangst worden genomen. 

Na twee keer de 5km ruim over het half uur te hebben uitgelopen, ging ik er al in berusten dat dit  'mijn nieuwe normaal' is. Echter voelden de benen vandaag bij het inlopen goed aan. Dat kwam er tijdens de loop ook wel uit: het ging van meet af aan een stuk 'lekkerder' dan de vorige twee keren en uiteindelijk kwam ik in 28'35'' over de meet. Ongeveer twee minuten sneller dan de vorige keer.

Tevreden! Mede-organisator en regionaal bekende 'bare foot' runner Hans Verbeek maakte nog deze foto van 'snelle Nanda' en mij. Zoals je ziet met gepaste afstand :-). Eerder zette ik Nanda en 'snelle Mattijs' van Sparta op de plaat. 

Jan G., generatie- en reisgenoot, had net over de 26 minuten gelopen (26'11'') en was daar matig tevreden mee. Toch liep hij (volgens de uitslagen) per saldo iets sneller dan - eveneens generatiegenoot - Bert Gerritsma, die zeven seconden later finishde. Hij was tevreden met zijn resultaat.

Fien en Teun 

'And now something completely different'. Zaterdag reden we met onze dochter en twee kleindochtertjes naar 'Fien en Teun', de bewoners van Avonturenboerderij Molenwaard. Wij zijn daar nog nooit geweest maar dat is een van de leuke dingen die je als ouders en/of grootouders meemaakt: met kleine kinderen ga je dit soort dingen ontdekken. Volgens de ANWB is dit uitgeroepen tot 'het leukste uitje in Zuid-Holland'.

Op de site (zie vorenstaande link) staat uitvoerig wat je er zoal kunt zien en beleven. Een mix van avontuur, entertainment en educatie. Wellicht dat we hier in de toekomst meer heengaan, ik zou mij kunnen voorstellen in het voorjaar als de bewoners van de vele ooievaarsnesten die op en rond het park staan teruggekeerd zijn.

Wel een paar foto's die wellicht leuk zijn om te delen. 

Vervlogen en vliegende tijden

Solleveld bij zonsondergang, 11 september 2020

Van de week kwam ik weer een paar foto's tegen uit mijn hardloopverleden. 'Wat vliegt de tijd' is een cliché van jewelste, maar inderdaad: wat vliegt de tijd. De foto links is uit 1982, ik was toen 34 jaar, de foto rechts is afgelopen weekend tijdens de 5km in Hellevoetssluis genomen. In tegenstelling tot de tijd 'vlieg' ik niet meer, maar 'we' lopen nog en dat is ook (heel) wat waard!
Dat geldt ook voor andere oudere hardlopers van onze club (en daarbuiten). 'Blijven trainen' blijft voor menigeen toch het motto. Als het lijf tenminste een beetje meewerkt.

Na Hellevoetsluis heb ik niet veel meer hardgelopen deze week. Maandag zou ik even meelopen met 'de jongens' maar al tijdens het inlopen merkte ik dat 'het 'm niet ging worden'. De benen waren te veel verzuurd. Dus is het gebleven bij hooguit een kwartiertje heel rustig schuifelen terwijl de anderen hun programma van viermaal drie minuten tempo door Ockenburgh afwerkten.

Dinsdag en woensdag waren 'oppasdagen', op sportief gebied waren dat rustdagen. Afgezien van een paar wandelingetjes en fietsen van huis tot huis. Donderdag heb ik wel even gelopen. Ik liep vanaf de Laan van Poot hetzelfde rondje van de 5 km Take Over Run in een stevig duurlooptempo, dat ik in 31 minuten volbracht. Met het lopen van huis naar de Laan van Poot en het uitlopen terug meegerekend bijna 10 km gelopen.

Gisteravond na het eten naar Solleveld gegaan voor een wandeling. Het ging er mij vooral om  de bloeiende heide te fotograferen. Medio augustus stond die er namelijk goed (kleurrijk) bij. Helaas bleek de heide nu grotendeels uitgebloeid, maar het was toch wel de moeite waard om de inmiddels bekende rondwandeling te maken. Solleveld is een mooi natuurgebied, al zou menigeen het er nu wat saai kunnen vinden: het was er doodstil, vogels hoor je nauwelijks meer, geen mensen tegengekomen (nou ja, eentje op de terugweg) en dieren lieten zich amper zien. Maar ook al is het mooiste paars-lila van de heide er alweer af, toch hier daar wat foto's kunnen maken. Ook wat in een album 'gedumpt'.

    

Zuidhollands weekend: van Charlois tot Hellevoetsluis

Een veelbewogen weekendje, in letterlijke zin.

Eerst maar over vandaag. Ik was al een tijdje naarstig op zoek naar een - niet-virtueel - loopje in de buurt, maar dat houdt nog steeds niet over. Uiteraard begrijpelijk, maar goed. Maar vorige week zag ik op internet dat op 6 september in Hellevoetsluis een loopje (1, 5 of 10 km) zou worden georganiseerd. Wel omgeven met de nodige corona-maatregelen maar toch... Eindelijk weer eens een loopje in groepsverband! Nou ja... de waarheid gebiedt te zeggen dat ook onze club het nodige organiseert op dat gebied, maar dit weekend even niet.

Het online inschrijven (voor de 5 km) lukte nog, en zowaar: gisteren ontving ik het startnummer per post. Dus kon ik vanmorgen met een gerust hart afreizen. Het was trouwens nog een hele rit naar het mooie vestingstadje. Eerst met de vroege tram naar station CS, daar met de sprinter naar Schiedam Centrum, uit- en overstappen op de metro naar Spijkenisse en daar de bus naar Hellevoetsluis (Vesting). Die busrit duurde 50 minuten. Al met al drie uur reizen, met de TGV ben je dan in Parijs.

 Maar ik vond het prima, het was relaxed reizen in rustige treinen en een rustige bus, de zon scheen en onderweg was er veel groen, bij vlagen zelfs stukken weiland zonder horizonvervuiling, zoals dat in de jaren vijftig en zestig nog bijna overal was.

Het was nog een aardig stukje lopen vanaf de bushalte. Mijn bagage kon ik niet kwijt - vanwege de maatregelen moest iedereen zijn of haar spullen zoveel mogelijk bij zich houden - maar een vriendelijke dame bij de start ontfermde zich over mijn rugzak. Moet trouwens zeggen dat ik overal in Hellevoetsluis veel vriendelijke mensen tegenkwam, ik weet niet of dat met de 'volksaard' van de 'Hellevoetsluizenaren' (heten ze zo?) te maken heeft of gewoon, vanwege het mooie weer...

Om kwart voor elf konden de lopers van de 5 km het evenemententerrein betreden en plaatsnemen achter de startstreep. Dat was wel interessant: elke loper moest op een gele cirkel gaan staan, op ca. anderhalve meter afstand van andere lopers. Er werd in groepen van twintig man/vrouw gestart. De snelste groep het eerst, twee minuten later de tweede groep, daarna de derde groep enzovoorts.

Zelf ging ik flink van start, misschien wat té voortvarend want zat al vóór het 1 km punt min of meer buiten adem. Er zijn volksstammen die het nooit leren en ik hoor bij hen, ik beken! Het parcours was prachtig alleen was ik zo bezig met dat hardlopen dat ik pas na de loop een en ander op mijn gemak heb bekeken. Echt zwaar was het parcours niet maar er zaten wel een paar gemene klimmetjes in, met name trappen. De laatste kilometer zakte ik door mijn hoeven en moest af en toe stoppen om op adem te komen. Uiteindelijk kwam ik in ruim 30 minuten over de finish.

Daar zocht ik nog even naar mijn rugzak maar die was apart gelegd, dus geen zorgen. Bidon, zakje met goodies en een paraplu opgehaald. Medaille vergeten, nou ja, jammer dan. Wel kwam er een meisje naar mij toe die mij een paar vragen wilde stellen over hoe ik het had ervaren. Positief natuurlijk. En of het voor herhaling vatbaar was. Nou, voor mij is het toch iets te ver weg maar zeg nooit nooit. Komende week zou er iets van dat gesprekje op de site van Epic in the running komen.

Heb na afloop toch nog een korte sightseeing door het havengebied van Hellevoetsluis ondernomen. Mooie locatie met bruggetjes, bootjes en kleurige huizen. En terrassen aan het water. IJsje gescoord bij - alweer - een vriendelijke dame achter de toonbank, daarna even de molen bekeken en over de vestingwal gelopen. Om één uur gingen de lopers op de 10 kilometer van start, evenals de 5 km lopers vertrokken ze om de twee minuten in groepen van ca. twintig personen.


Rotterdam wandeling: van Saarloos tot Euromast

Zaterdag hebben we met ons wandelclubje door de groene dreven van Rotterdam Zuid gelopen. Voorafgaand aan deze wandeling ontving  gastvrouw en organisator Dea ons op haar fraai ontworpen en onderhouden volkstuin. In haar knus-gezellige huisje werden we getracteerd op een royale en overheerlijke gebakpunt.

Daarna volgde vanaf het volkstuincomplex een tocht door parkachtig bosgebied, het Zuiderpark van Rotterdam.

Na een koffiestop bij Brasserie Koriander - goede koffie, vriendelijke bediening - liepen we de weg af en passeerden we korenmolen De Zandweg. Voor mij was dit niet nieuw, want al eerder hebben we deze wandeling met De Doornvogels gemaakt. Dat was in 2007! Dertien jaar geleden alweer...


En ook ditmaal kwamen we in Charlois (beter bekend als Saarloos). Een oud buurtje (tot 2014 deelgemeente van Rotterdam) dat ook vrijwel geheel in oude stijl is gebleven. Er wonen veel mensen (ca. 67.000) op een oppervlakte van 11,9 km2.

Er is een klein museum waar we warm welkom werden geheten door twee heren-vrijwilligers. Ook hier allerlei zaken die met de geschiedenis van Charlois te maken hebben: veel voorwerpen, speelgoed, poppen, parafernalia en afbeeldingen van 'vroeger'. Heel knus en supernostalgisch, ook die oude schoolplaten en zo'n klasje met van die houten bankjes, een uitsparing met schuifje voor inkt en kroontjespennen. Daarin heb ik vroeger ook gezeten en daar leerden wij schrijven.


Weer later bereikten we de overkant van de Maasoever via de oude Maastunnel waar je nu - desgewenst - met een huurfiets of met de riksja doorheen kunt rijden. Zowel bij de in- als uitgang van de tunnel bleken de oude roltrappen nog goed te functioneren.

Laatste rustpunt was het park rond de Euromast, waar we aan een tafeltje buiten op het gras hebben geluncht. Prima tosti's! Met uitzicht op een BN'er voor ons. Vervolgens een rondje door botanische tuin 'Schoonoord' gemaakt. Bijzondere planten zie je daar. Daarna met z'n allen in de tram op weg naar het station, waar onze wegen zich scheidden.