Opnieuw naar Parijs

Enkele dagen na het vierdaags verblijf in Drenthe volgde een weekendje Parijs. Op zichzelf geen uniek reisdoel want er zijn volgens mij maar weinig Nederlanders die de lichtstad nooit hebben bezocht. Dat geldt zeker voor mensen van mijn generatie. 

Zelf was ik tientallen malen in Parijs. Vaak als tussen- of eindstop van een vakantie in Frankrijk, of als deelnemer aan een hardloopevenement (drie keer de 20km van Parijs, een keer de marathon) of voor mijn werk. Ook meer dan eens bezocht ik de stad met de wandelgroep. Uiteraard was de eerste keer Parijs in 1968, met mijn toenmalige geliefde. 

Je zou zo zeggen dat je Parijs na al die keren wel zo'n beetje gezien hebt. Dat is zeker het geval bij de voorspelbare 'highlights' zoals de Eiffeltoren, de Sacre Coeur, de Notre Dame (na de grote brand grotendeels in de steigers), het Louvre met de Tuileries, de Arc de Triomphe en de Champs Elysées, Pierre Lachaise met het graf van onder meer Jim Morrison, en ga zo maar even door. Voor mij blijft de stad zijn aantrekkelijkheid behouden, waarbij een gevoel van lichte nostalgie zeker een rol speelt.

Heeft ook met het sfeertje te maken. Simpel hotelletje met fout behang, 's ochtends het welbekende Croissantje met jam en café au lait, daarna de stad verkennen, zowel wandelend als met de metro, en  in een of ander park of langs de Seine lunchen met stokbrood en mineraalwater. Zo was het tenminste in het begin.

Hoe dan ook, na bijna drie jaar coronarestricties eindelijk weer terug. Het waren warme dagen, er is veel en lang gewandeld (op beide dagen wel zes uur, ik zat er op het laatst zowat doorheen) en hebben alle dagen prima gegeten. Het hotel was ook prima met aardig en zeer behulpzaam personeel. Wel hadden we bij aankomst de pech dat onze kamer niet was schoongemaakt. Het was avond dus het schoonmaakpersoneel was weg maar onder duizendmaal excuses kregen wij voor de eerste nacht een vervangende kamer toegewezen. Vanwege het uitzicht op een blinde muur met drie grote ventilatoren besloten we de volgende dag dag wel naar de oorspronkelijke en inmiddels schoongemaakte kamer te verkassen.

Om niet de fout van de vroegere dia-avondjes te maken, verwijs ik voor de liefhebbers naar bijgaande foto's.

Voor liefhebbers van - onder meer - straatkunst dit album!

 

Voor de op dit moment bloemrijke Jardin des Plantes hier!

Morgen nog een restantje...

Wandeling in Het Groene Hart

Vrijdag gingen we naar de 'wegens corona' twee jaar uitgestelde housewarmingparty van vrienden. Waar we van de weeromstuit andere oude vrienden troffen, die we de laatste jaren niet vaak hebben gezien. Vooral veranderd was de haarkleur, het grijs overheerste. 

Het was een fraai ingericht appartement, met warme kleurschakeringen, smaakvolle kunstvoorwerpen en uitzicht op een mooi klassiek deel van onze residentie. En daarna met z'n allen Indisch eten bij Toko Frederik in, jawel, de Frederikstraat. Lekker!  

Zaterdag was het weer tijd voor de maandelijkse wandeling met de steeds kleiner wordende wandelgroep (die ikzelf altijd nog maar 'De Doornvogels' blijf noemen ter nagedachtenis van initiator Hugo Verschoor).

Ditmaal had Loes een wandeling uitgestippeld die niet zozeer lang was maar zeker mooi. Vooral in dit seizoen. Vanaf station Goverwelle (Loes woont vlak bij het spoor) liepen wij langs het water over een door veel groen, knotwilgen omzoomde weg zo'n twee kilometer rechtdoor tot aan het centrum van Gouda. 

Daar wandelden we naar en door het oude centrum met de vele straten en steegjes. Dat was bepaald geen straf. Ook het weer werkte mee, het was een zonovergoten dag en vooral 's middags werd het behoorlijk warm. Meer foto's hier!

Na de lunch in de oude bibliotheek - daar bleek dat niet alleen het geestelijk voedsel van prima kwaliteit was - nam ik afscheid van  het gezelschap en ging met de trein terug naar Den Haag. Op het station trof ik Walter die vlak na mij vertrokken was zodat we samen terugreisden. Bij Alsem een bierpakketje gekocht en naar de woning van Frank gewandeld waar een tuinfeestje gaande was, dit in verband met zijn zestigste verjaardag. In de grote tuin met de al even grote natuurvijver lekker 'gechilld'. 

En vandaag (zondag) was een uitgesproken lui dagje. Er waren diverse loopjes in de omgeving maar heb nergens aan meegedaan. Alleen maar wat chillen, lichte tuinwerkzaamheden en een beetje tv kijken. Alhoewel, rond een uur of twee nog wel een rustig loopje gedaan naar en door de Bosjes van Pex. Zal netto zo'n veertig minuutjes hebben gelopen.    

Niet met de Franse slag

Gisteravond (woensdag dus) voor het eerst sinds vele malen weer eens met een groep meegehobbeld. 

Meteen een redelijk pittig schema; een pyramide van 3-6-9-6-3 minuten. Wel met redelijke 'actieve rust' pauzes. 

Toch een manier om in een beter trainingsritme te komen, en meer duurvermogen te kweken. Aan het laatste ontbreekt nog het een en ander, maar het is mij toch gelukt om zeven van de bijna tien kilometer te volbrengen. Daarna wilden de oude beentjes niet meer... Met dank aan Jan Bruggeman! 

Eerder die dag hebben wij - d.w.z. de leden van ons krachthonk - afscheid genomen van Frans Parlevliet. Voor hem was het zijn zoveelste afscheid binnen een paar weken omdat veel groepen binnen Haag Atletiek op die manier hun dank en waardering wilden tonen voor de altijd vriendelijke, behulpzame en actieve clubhuisbeheerder die nu van zijn welverdiende maar ongetwijfeld nog steeds actief door te brengen pensioen gaat genieten.