Vlucht naar Rijk Zwaan Loop

Een herfstig loopje, de Rijk Zwaan Loop, maar de deelnemers hadden geluk vandaag. In ieder geval werd het vocht op de hardlopende lijven niet veroorzaakt door regen, maar door eerlijk sportzweet. En wellicht door de zon, want die liet zich ook zien.

De Rijk Zwaan Loop kent twee hoofdnummers; de tien engelse mijl en de vijf kilometer. Eerstgenoemde afstand telde de meeste deelnemers, en meestal kies ook ik voor deze afstand. Twee jaar geleden nog. Omdat ik echter in het kader van het Agium Circuit minimaal vijf van de 5 kilometernummers die binnen dat circuit vallen moest hebben gelopen, en ik er nog maar vier had volbracht, werd het voor mij vijf kilometer.

10 EM 2017 (foto Carry Wilmink)

Met de twee andere fitte 'Seventies Boys' Jan & Jan gingen we vanmiddag als de Wiedewierenga naar 's Gravenzande, uiteraard in de bolide van één der Jannen.

Daar aangekomen, zagen we veel andere bekenden, ook van onze eigen clubs. In het schoolgebouw, als vanouds het centrale punt waar kon worden na-ingeschreven en omgekleed, bleek dat 's Gravenzande met de tijdgeest meegaat: er was zowaar een genderneutrale 'Unisex' kleedruimte waar zowel mannen als vrouwen zich gezamenlijk konden verkleden en douchen. Echter bleek in de praktijk dat er niet veel dames van de geboden gelegenheid gebruik maakten, dat was althans mijn waarneming. Misschien dat het bij de deelnemers van de 10 EM die later kwamen anders was.

Al 'inlopende' gingen we via de bekende route over de brug naar het dorpscentrum. Op het plein was het gezellig druk. Daar deden we nog wat lichte oefeningen. Nog een keer terug naar de school om de jackjes terug te brengen, bij terugkomst was het half drie en werden de deelnemers aan de 10 EM weggeschoten. De 5 km lopers gingen tien minuten later van start. En zo geschiedde.

Het werd een mooi loopje, zelf besloot ik pittig van start te gaan en maar zien waar het schip zou stranden. Het strandde niet, maar had onderweg wel enige tegenwerking van een stevige tegenwind. Maar op een gegeven moment kregen we de wind weer in de rug en konden de laatste kilometers  netjes worden volbracht.  In 27'52'' netto ging ik over de finishmat, feit is dat ik tegenwoordig met zo'n tijd tevreden moet zijn. Dat ik überhaupt nog redelijk kan (mee)lopen! Jan W. finishde vlak achter mij, het scheelde maar vier seconden! En Jan G. liep 24 minuten en nog wat. Prima uiteraard, maar hij is altijd sneller geweest dan wij. Hoe dan ook, we waren alledrie tevreden en kunnen terugzien op een leuke loop! Meer uitslagen hier!

We gingen direct terug naar Den Haag, ook omdat Jan G. naar een (jubileum)feest van The Hague Road Runners ging en daar op tijd wilde zijn.

Geprikkeld...

Nee, deze foto is niet bij de Egelopvang in Het Westduinpark genomen maar in Meer en Bosch. De oogst van een wandelingetje met onze kleindochter. Behalve eikels, beukenootjes en kleurige takjes met blaadjes hebben we ook een paar tamme kastanjes geraapt. De op beukenootjes lijkende zaden zijn eetbaar, alleen heb ik ze nooit gegeten.

Net zo prikkelend als de bolsters van die wilde kastanje was de training van gisteravond. Of training, mag je een solo-loopje van amper veertig minuten - tussen de buien door - zo noemen?

Ik heb vanaf zondag niet meer hardgelopen, maar wilde mij deze week rustig houden dus ging ik niet met de/een groep mee.

Na een minuut of tien inlopen, pakte ik een paar keer een traject van een kilometer. Die wilde ik zo hard mogelijk lopen maar wel zo dat ik het enige tijd kon volhouden. De eerste poging nam ik al meteen - na zo'n 300 meter - flink gas terug, dat ging ik geen kilometer lang volhouden. Dat beschouwde ik maar als onderdeel van de warming up. De andere drie keren ging het echter gesmeerd, ik kwam in een heel goed ritme en liep de kilometers alle drie onder de vijf minuten. Wel steeds drie minuten tussenpauze/herstel.

Wel een contrast met hoe ik die tien kilometer afgelopen weekend heb gelopen. Verstandelijk weet ik best dat ik het tempo van gisteravond nooit 5, laat staan 10 kilometer had kunnen volhouden maar het voelde wel even 'lekker' aan. Mentaal opkikkertje.

Aanmodderen met Buurman en Buurman, Bertus en de herten

Afgelopen weekend was vrij gevarieerd en vooral zondag vrij intensief, zeker met die warmte.

Zaterdag gingen we met Chloë naar de Rijswijkse Schouwburg om een theatervoorstelling van 'Buurman en Buurman' bij te wonen. Cabaretier Jelle Kuiper, regisseur Bruun Kuijt en taalkunstenaar Ivo de Wijs wilden de Tsjechische klussers tot leven brengen en zijn daar alleszins in geslaagd. Een kindervoorstelling dus, maar ook voor volwassenen, zo bleek. We hadden goede plaatsen, op de eerste rij. 

Ondanks dat de acteurs (Iwan Dam en Casper Gimbrère) met hun eigen gezicht de rol van 'Pat en Mat' speelden en niet compleet vermomd waren als Buurman en Buurman, werd het een hilarische voorstelling. Jong en oud schaterden het soms uit.

De voorstelling ging over een kampeervakantie van de creatieve klunzen. De vakantie was welverdiend na een jaar van hard klussen waarbij ze het dak en de schuur grondig hebben verbouwd. De buurmannen hebben een mooi plekje gereserveerd op de camping. Met een merkwaardig rijdend huisje, een primitieve voorloper van caravan of camper (waarmee uiteraard het een en ander mis gaat), komen ze aan op een mooi open plekje in het bos. Alleen even de tent opzetten en dan lekker genieten van de rust. Tenminste dat denken ze….  

De theatervoorstelling duurde ruim een uur en gaat het hele land door, dus voldoende mogelijkheden om eens te gaan kijken.

Bertus loop, maar Fred kroop.... 

Zondag eerst in gezelschap van Jan G. met de tram naar Delft om aan de zogeheten 'Bertusloop' deel te nemen. Dat was bij Onder Ons, het onderkomen van IJsclub Bertus, dezelfde lokatie als waar de zomerse kerkpolderlopen van start gaan. Wij waren er vroeg, zodat we ruim de tijd hadden voor koffie en inlopen. Ook Mulay was er al met een van zijn 'pupillen', Ton van Kleef.

Zeven jaar geleden, Dam tot Dam loop. Mooi gezelschap hardlopende bloggers!

Mijn idee was om ditmaal rustig te gaan lopen en geen vijf, maar tien kilometer. De tijd maakte mij niet zo veel uit, 'lekker lopen' zou voorop staan. Het ging er om wat meer 'gewenning' aan de 10 kilometer te krijgen. Mooi in lijn met de eerdere 10 kilometer bij De Koplopers en de 13 kilometer trainingsloop vorige week van Den Haag naar Delft.

Is het gelukt? Ja, maar zeker niet ontspannen. Ik had mijn 'zware' trainingsschoenen aan dus zelfs het beperkte snelheidsritme waarin ik tegenwoordig loop kon ik niet halen. Maar goed, ik heb daarvoor gekozen, het was voor mij een trainingsloopje.  

Waar ik niet voor had gekozen was de warmte. De eerste vijf kilometers gingen nog in 29 minuten  wat mijn 'normale' trainingslooptempo is, maar de tweede vijf kilometers werden toch zwaar. Het begon al behoorlijk warm te worden, wat heet: heet! Toen kon ik geen enkele keer meer een extra versnellinkje plaatsen, bovendien nog een korte sanitaire stop onderweg, wat resulteerde in mijn langzaamste 10 kilometertijd ooit: één uur en vijfendertig seconden. Hoera! :-)

Nou ja, ik heb gelopen en daar gaat het om. Minder gelukkig waren een paar duizend Van Dam tot Dam lopers die gisteren vanwege de hitte niet meer mochten starten. Balen, maar vanuit de organisatie gezien begrijpelijk. Dertien jaar geleden hadden we/had ik meer geluk, zo blijkt uit de foto in de Facebook-herinnering van vandaag....

Heet weer, lauwe bronst

Nog een korte nazit met mijn loopvrienden, daarna snel naar huis en even later zat ik in tram en trein naar Ede-Wageningen en vervolgens Otterlo. Ik kon het niet laten, moest weer naar De Hoge Veluwe.

Onderweg wel problemen met een defecte trein in Utrecht CS, waardoor ik in Ede de aansluiting op de bus miste en een uur moest wachten op de volgende. Ben daarom maar een stuk gaan wandelen naar het centrum van Ede, daar wat rondgekuierd, een flesje water gescoord en kastanjes geraapt - voor de kleinkinderen - bij de bushalte.

Kortom: pas laat was ik in Otterlo, om kwart over zes was ik bij ingang van de Hoge Veluwe en omdat het park om acht uur sluit, moest ik de beperkte tijd efficiënt gebruiken. Wat inhield dat ik mij minstens vijftien kilometer het schompus heb gefietst, op zo'n witte fiets van het park, om de lokaties te bereiken waar de edelherten zich ophouden.

Nu lijkt dit jaar - deels door de warmte, deels door het ruime afschot van herten (beide sterke vermoedens mijnerzijds) - een 'matig' bronstjaar te worden, met minder herten dus ook minder rivaliteit en weinig gevechten, ook schijnbaar minder roedels kaalwild.

Langs de wildbaan zag ik wel een hert net bezig met een modderbad te nemen en verderop het 'tweede veld' zag je in de verte een roedel maar ben snel naar Oud Reemst gepeddeld, daar zouden ongetwijfeld mooie taferelen te zien zijn. Maar helaas, er kwamen wel herten maar als je die al zag waren die heel in de verte zichtbaar als bewegende stipjes. Toch maar zo goed en kwaad als het ging wat foto's gemaakt. Deze staan hier!

Wel later op de avond van diverse kanten het indrukwekkende burlen gehoord, maar daar heb ik helaas geen foto's van....

Generations...

Kijk, dat is nog eens leuk. Van achterneef Frans kreeg ik een aantal foto's van 'vroeger' toegemaild. De bovenstaande is - zeker voor mij persoonlijk - heel bijzonder omdat het een trouwfoto is van mijn grootouders (gezeten achter de tafel) uit 1915, inmiddels 104 jaar geleden. Zij kregen twee kinderen, mijn moeder Tony en (oom) Anton Bourgonje.

Ik kende deze foto niet, heb 'm dus ook nooit eerder gezien. Het is wel 'een privé-dingetje', maar omdat alle afgebeelde personen dit aardse leven al lang hebben verlaten, veroorloof ik mij de foto te plaatsen. Al was het maar vanwege het tijdsbeeld. Wonderlijk, mijn ouders waren toen - uiteraard -  niet eens geboren en zijn ook alweer jaren geleden overleden.

Nog een foto van mij en mijn opa, ca. 40 jaar na bovenstaande trouwfoto. Ik zal hierop een jaar of zes zijn. Wij liepen regelmatig via het Buitenhof langs de Hofvijver door naar De Koekamp (Hertenkamp) om de eendjes en herten te voeren. Deze foto heb ik al eens eerder geplaatst, maar soit.

Veel afgelopen afgelopen dagen

Gisteren (woensdag 18/9) is de barploeg van dienst weer creatief bezig geweest. Overal in het clubhuis hingen pamfletten met bovenstaande tekst en lagen her en der bankbiljetten verspreid op de bar en de tafels. Nader onderzoek wees uit dat het om servetten ging. Zelfs het fameuze koffertje ontbrak niet. Of Wobke Hoekstra dit in hoogst eigen persoon heeft langsgebracht, is een gerucht dat niet kon worden bevestigd.

Wel waren er kadetjes met overheerlijke zalm. De associatie met ene Gerrit is onontkoombaar, ook wat de kwaliteit betreft. Overigens mag ik wel stellen dat de lopers het hadden verdiend, eerder hadden zij een middenzware training volbracht, met een kern van 2-4-2-4-2 minuten. Onze groep - met Maarten als trainer - voerde dit om en rond Kijkduin uit. Het ging overigens wel sneller dan 15km tempo, dat gold zeker voor de voorste lopers.

Het was overigens weer een gezellige nazit, de meeste mensen zijn nu terug van vakantie. Of er nagenoten is? Ach, bovenstaande foto spreekt voor zich...

Ook maandag, twee dagen na de metropoolloop, is wel getraind maar zelf heb ik niet het hele programma gevolgd. Mij was ontschoten dat er toen een trainingsloop richting Zuiderstrandtheater was gepland:

Later (gisterochtend in het krachthonk) hoorde ik dat de lopers die daar wel heen gingen werden onthaald door een muzikaal gezelschap - dat, wat samenstelling betreft, klaarblijkelijk vooral door de heren werd gewaardeerd - en vervolgens werd er gedanst en oefeningen gedaan op de Bolero van Ravel.

Ik liep een eindweegs - tot even voorbij het Deltaplein (Kijkduin) - mee met Groep 6 (officieel 'mijn eigen' groep) waarna ik terugliep en de training op eigen houtje heb kunnen voltooien. We deden toen 3 x 3 x 600 meter.

Tot zover de trainingen. Maar er was ook nog de derde dinsdag van september!

Prinsjesdag viel samen met oppasdag. Wat doe je dan? Juist, met de kleinkids naar de stad om naar de stoet te kijken (met name naar ons koningspaar).

"Ik vertollek ik vertollek de gevoelens van het volluk met mijn vlaggetje, mijn hoedje en mijn toeter"  bezong Wim Kan jaren geleden al - niet zonder ironie - de oranjeklanten die zich vroeg op de dag verzekerd hadden van een mooi plaatsje langs de stoet.

Maar dinsdag voor ons geen hoedjes en toetertjes, het bleef beperkt tot rood-wit-blauw vlaggetjes, uitgereikt door de in groen gestoken ambassadeurs van Den Haag. De vlaggetjes steels doorgespeeld aan de kleintjes.

Behalve de optocht - met veel paarden, in vol ornaat gestoken militairen, marechaussees en andere 'livreiers' hebben we naderhand ook de kermis op het Malieveld bezocht. Voor de optocht waren we er trouwens ook, maar toen om in het welhaast legendarische Paviljoen Malieveld (voorheen 'De Poffertjeskraam') een kostelijke portie van de fameuze mini-pannenkoekjes te consumeren.

En uiteraard bleef, teruglopend richting centraal station, de kermis op de Maliebaan niet onopgemerkt door Chloë, onze oudste kleindochter. Dus ook daar even rondgekeken en enkele dingen bezocht.

Tenslotte heb ik nog een filmpje gespot van de metropoolloop van afgelopen zaterdag. Op het eind zit er zelfs nog een stukje 'diepte-interview' in met 'uw verslaggever' 😂 maar afgezien daarvan geeft het een aardige impressie van een leuke loop.

Het was stil op de heide

De bronsttijd van de edelherten is aan de gang, maar nog niet volop. Naar verwachting is die eind september - en de eerste dagen van oktober - op zijn hoogtepunt. Dat was gisteren wel te merken op De Hoge Veluwe. Het was er zelfs saai te noemen, wat dat betreft. Niet wat het aantal bezoekers betreft: het was erg druk. Dat zag je al bij aankomst, voor de loketten bij de ingang stonden lange rijen. Echt verwonderlijk is dat niet, het was prachtig weer, letterlijk en figuurlijk 'Zon-dag' en het nationale park staat de laatste jaren sterk in de picture met zijn Kröller Muller Museum en de edelhertenbronst.

Maar goed: het was een 'stille' bronstdag. De enige die zich echt druk maakte was 'uw' cultuurbarbaar die gistermiddag de nodige kilometers op zo'n wit leenfietsje van het park heeft weggetrapt. Een aantal keren van de Wildbaanweg naar Oud Reemst en weer terug, twee lokaties waar de meeste kans bestaat op het spotten van herten. Wat je als argeloze bezoeker direct kunt zien aan de lange rijen auto's die er geparkeerd staan en de vele fotografen met hun indrukwekkende teletoeters.

Maar heb ik wat gezien? Wel iets, maar niet zo veel als anders. Bij de wildbaan waar je andere jaren  twee roedels zag met de nodige burlende herten daar omheen, liet zich gisteren één roedel hinden zien met een plaatshert dat zich vrij rustig hield. Waarschijnlijk vooral door het gebrek aan concurrentie op dat moment.

Later op de avond zag ik wel twee reeën in het veld, zo op het oog een vrouwtje met haar - al flink uit de kluiten gewassen - jong.

Bij Oud Reemst verschenen de herten pas in de vooravond op het veld. Daar was iets meer reuring te bespeuren - diverse roedels met burlende plaatsherten die elkaar uitdaagden - maar ze bleven te ver weg om het behoorlijk te kunnen zien, laat staan er foto's van te maken.

Rond half acht vertrok ik voor mijn laatste witte fietsenritje naar de uitgang en van daaruit een kwartier lopen naar Het Smulhuis, die merkwaardige tent dat het midden houdt van een snackbar, chinees en restaurant. De appelpannenkoek als avondmaaltijd smaakte mij prima.

De weg huiswaarts verliep op (wiel)rolletjes van bus en trein, rond elf uur 's avonds thuis. Het plan is om binnen twee weken weer naar de Veluwe te gaan, hopelijk kan ik alsdan iets opwindender foto's maken.

Uitglijer bij geslaagde Metropoolloop

Metropoolloop? Wat is dat nou weer? Menigeen vroeg zich dat af, temeer omdat dit evenement nergens vermeld stond, niet in een loopkalender, loopagenda of wat dan ook. Het was dan ook geen officiële (wedstrijd)loop, maar meer een trainingsloop.

Als Sherman mij er niet op had gewezen, had ik het ook niet geweten. Maar wel een trainingsloop met een idee: een groep Haagse hardlopers zou vanaf de Hofvijver naar Delft lopen, en op hetzelfde tijdstip zou vanaf Rotterdam een 'rotte' hardlopers de weg richting Delft aanvaarden. Voor het station zoude beide groepen elkaar ontmoeten waarna hen een tractatie in de vorm van een gebakje met koffie of thee wachtte en Marja van Bijsterveldt, burgemeester van Delft, de lopers zou toespreken. Hetgeen daadwerkelijk is gebeurd.

Dit alles in het kader van het promoten van Metropoolregio Rotterdam-Den Haag. Wat dat inhoudt staat hier. Eerlijk gezegd had ik zelf geen idee, ging puur lopen vanwege Shermans opmerking en omdat ik weer eens 'iets anders' wilde dan de standaard trainingen en wedstrijden. Het is mij niet tegengevallen.

Vanmorgen om half negen ging ik van huis, naar het centrum, fiets gestald op het Buitenhof en naar De Hofvijver gelopen. Onder het standbeeld van Willem II had zich al een vrij grote groep lopers verzameld.

We kregen het (van tevoren bestelde) t-shirt aangemeten, konden onze (eventuele) bagage kwijt - dat ging mee met de auto naar Delft - en vervolgens gaf Ingrid van Run2Day de nodige instructies over de loop. Grofweg kwam dat neer op: bij elkaar blijven, bij rood stoplicht stoppen en op elkaar wachten.

Vervolgens gingen de lopers van start, dat was rond 9:38 uur. Het tempo waarin werd gelopen was niet echt langzaam maar toch rustig, laten we zeggen dl. 2.

Een paar keer werd de loop onderbroken, de ene keer voor een sanitaire stop bij een benzinestation - waar velen dankbaar gebruik van maakten - en de andere keer voor stoplichten of het fotomoment op een brug.

Om kwart over twaalf arriveerden wij voor het station, de afgesproken locatie waar de burgemeester ons zou ontvangen. De laatste paar kilometers liep ik enthousiast met de koplopers mee, maar uitgerekend de laatste meters ging er iets mis. Kennelijk bleef ik haken achter een tegel of iets dergelijks, maar ik ging languit. Geen probleem, ik krabbelde meteen op en wilde verder rennen maar werd tegengehouden door groepsgenoten. Toen zag ik dat mijn rechterhand flink bloedde, en zat een flinke snee in. Een inderhaast toegereikte tissue er tegenaan gedrukt en naderhand heeft iemand van de beveiliging mijn hand zorgvuldig gedesinfecteerd en ingepakt met pleisters.

Iedereen ging op eigen gelegenheid naar huis of bleef in Delft om op een terras, bierstube of waar dan ook na te genieten van het mooie loopavontuur.

Met dank aan initiatiefnemer Louis Hueber en organisatoren Ingrid Kuijpers en medewerkers!

En dan was er deze avond nog de jaarlijkse BBQ van Haag Atletiek! Menig clublid liet het zich op deze mooie nazomeravond goed smaken....

Astrologie of astro loog-ie? Terugblik

Bezoekers van het congres met weegschaal-ascendant (in het midden de toen vermaarde astroloog Jack Chandu)

Een aantal bezoekers van het congres die de zon in ram hadden/hebben. Met een cultuurbarbaar...

Weer eens iets heel anders dan hardlopen!

Goede vriend Diederik gaat een astrologiecursus geven voor geïnteresseerden. Op 3 oktober, elke donderdag van 10:30 uur tot 12:00 uur bij Cosycosa in (Oud)rijswijk. Inlichtingen zijn bij hem in te winnen!

Nu wil het geval dat ik rond mijn achttiende grote belangstelling kreeg voor deze leer.
Mijn interesse werd gewekt door de Sterrenspiegel - serie boekjes over sterrenbeelden van Rico Bulthuis - waarna ik zelf aan de slag ging. Het begon met het uitrekenen van ascendanten van familieleden, vrienden, collega's enzovoorts. Naderhand schafte ik het boek van Else Parker aan, Veens sterrentijdtabellen en horoscoopformulieren en ging hele horoscopen 'trekken'.

Vanaf dat moment was astrologie een hoofdactiviteit. Niet beroepsmatig, maar het was toch meer dan een hobby omdat het leidde tot andere manieren om naar mensen te kijken, meer betrokkenheid en ook tot  levensbeschouwingen die mij aanspraken.

Al doende ging ik mij meer in die materie verdiepen. In de loop der jaren heb ik vele tientallen geboortehoroscopen gemaakt en beschreven. Lange tijd voor nop. Pas toen het uit de hand dreigde te lopen met de aanvragen, ging ik er iets voor vragen. Zeker in die tijd kostte het opstellen en beschrijven van een horoscoop namelijk veel tijd.

Ik ontmoette ook geestverwanten die zich met astrologie en aanverwante zaken bezig hielden. Met name eerdergenoemde Diederik, wij waren collega's bij de toenmalige uitgeversmaatschappij Succes-NBC. Wij hebben heel wat avonden bij elkaar gezeten en de nodige ervaringen uitgewisseld. Naast dat er heel wat gefilosofeerd is hebben we ook veel gelachen en gefeest, geheel in seventies-stijl. We gingen ook een paar keer naar het astrologisch congres in Soesterberg.

Maar astrologie is toch flauwekul? Dat kan het zijn ja, commerciële flauwekul. Maar in feite is astrologie een oeroude leer: geen wetenschap in de strikte zin des woords, simpelweg omdat elke horoscoop een momentopname is van een gebeurtenis (m.n. een geboorte) waarbij de huizen, zon en planeten zodanig ten opzichte van elkaar zijn geplaatst dat de beschrijving daarvan alleen voor dat ene unieke geval opgaat. Kortom, een geboorte- of radixhoroscoop geeft alleen een beschrijving  voor dat specifieke moment.

De uitkomsten en beschrijvingen waren echter steeds, hoe onwetenschappelijk (in strikte zin) ook, zó frappant dat ik astrologie - tot op de dag van vandaag - nog steeds niet als louter onzin, of als een jeugdzonde, kan zien. Zelfs niet als ik mijn meest kritische bril opzet.

Toch houd ik mij er tegenwoordig niet meer zo mee bezig. Mijn tijdsbesteding ligt tegenwoordig op andere gebieden. Bovendien is de leer in zekere zin geïntegreerd in 'mijn systeem'.  Alleen bij opvallende en cruciale momenten in mijn leven kijk ik soms - uit nieuwsgierigheid - hoe de progressies en transits van planeten op die momenten zijn. Dat is echter altijd achteraf, aan voorspellende astrologie heb ik persoonlijk nooit gedaan. De psychologische kant vond en vind ik een stuk interessanter.

Uit de boekenverzameling van een in 2014 overleden 'astrologie-vriendin' Erica - zelf astroloog en helderziende - mocht ik twee brochures meenemen van het 'Astrologisch Reveil', een uit 1977 en de ander uit 1978. Dat waren driedaagse congressen die in het congrescentrum 'Kontakt der Kontinenten' in Soesterberg werden gehouden.

Iedereen die zich met astrologie bezighield - beroepsmatig of puur als geïnteresseerde - kon zich voor zo'n weekend inschrijven en op die dagen interessante lezingen bijwonen van bekende specialisten op dat gebied zoals Jack Chandu, Mellie Uyldert, Karen Hamaker-Zondag. Laatstgenoemde is trouwens ook vandaag nog actief op dit gebied.

Eerste van de vier bij Koplopers

Achteraf gezien bleek dat dit weekend een sportief evenement was ingebed tussen twee min of meer culturele evenementen. Het sportieve deel was vanmorgen: de 1 van de 4 loop bij De Koplopers in Delft.
Het culturele deel was het Festival ZomerOck op zaterdag en de UIT-markt op zondag.

Nazit met vrienden van Haag...

Eerst maar het hardlopen.

De hele zomer liep ik amper langer dan een uur, af en toe 70 minuten maar daar bleef het bij. Wel liep ik bijna wekelijks een 5 km loopje. De komende tijd wil ik daar verandering in brengen. Vandaag een mooi begin met 10 km dacht ik zo.

Ik werd opgehaald door Ton van der P. met zijn auto. Vervolgens reden wij naar de lokatie van De Koplopers in Delft. In de buurt vonden we een mooie parkeerplek, van daaruit was het een klein stukje lopen naar het clubhuis.

Snelle jongens bezig met de warming up...

Er waren vrij veel deelnemers: niet zo gek want de 1 van de 4 loop is een circuit van vier lopen die beurtelings door de vier onderscheiden atletiekverenigingen worden georganiseerd. Er doen dus vooral leden van die verenigingen mee. De volgende editie vindt plaats op zaterdag 19 oktober bij Haag Atletiek, 'ons cluppie'.

Van tevoren had ik de hoop uitgesproken dat ik binnen het uur zou blijven. Na de start ging ik vrij rustig weg en kwam al snel in een loopritme dat ontspannen aanvoelde en waarbij ik nog kon blijven praten. Niet dat ik het deed of dat daar aanleiding voor was, maar goed. De eerste vijf kilometer liepen Ton en ik min of meer gelijk op, daarna liep Ton iets meer uit op mij. Voor hem liep Izaac die ons al eerder was gepasseerd. Op het laatst haalde ook Jan W. mij in vanwege een korte stop onderweg (geen sanitaire). Eigenlijk liepen we zo de hele loop uit en alle vier zijn we ruim binnen de 57 minuten gebleven.

Wel was ik/waren wij in de tweede ronde over het Bieslandsepad, mede getuige van een vervelend incident: een van de - mij en anderen welbekende - lopers was gevallen en had daarbij zijn been gebroken. Hij schreeuwde het uit. Ik stond even stil maar kon niet veel betekenen, andere deelnemers onder wie zijn vrouw (die arts is) stonden om hem heen en voor een ambulance was al gebeld.

Een voorspoedig herstel gewenst Eric!

Het festival ZomerOCK  op zaterdagmiddag en -avond had wel last van de regen, vooral 's avonds. Er was echter ook binnen in de gebouwen op het terrein - De Kasserie, Villa en De Vleugel - genoeg te doen: cabaret, bandjes, film en improvisatietheater. Omdat het festival in het teken van Woodstock stond, hadden vrijwilligers en enkele bezoekers zich als hippie verkleed, en ook werd de gelijknamige film gedraaid.

Het was wel een aardig festival, de sfeer was goed maar echt spectaculair werd het niet. Improfessioneel was wel leuk, en Joni Mitchell in Coyote benaderde naar verluidt heel dicht de originele Joni, maar daar waren we niet bij. Moet er wel bij zeggen dat we lang niet alles hebben gezien, want toen er een kwartier later dan half acht niet de meezing WoodstOCK sessie kwam - zoals op het programma stond - maar een bandje waarbij de zanger het spits afbeet met zo'n irritant rap-toontje en van meezingen geen sprake was, hadden we het wel gezien en zijn - lang voor het slot van de avond - naar huis gegaan.

De UIT-markt op zondag was vooral leuk vanwege de ontmoeting met vrienden die ik - soms al een hele tijd - niet meer heb gezien. Zo kon het gebeuren dat ik in Diligentia twee cabaretvoorstellingen bijwoonde, op de eerste rij geflankeerd door de zusjes Saskia en Kitty van Delft ter linkerzijde en Wendy O. met vriend aan de rechterzijde.

En even daarvoor zag ik Arnold E. met zijn partner/vrouw. Ooit was hij een hoogspringer op hoog niveau (dubbel hoog dus, was tweede na de in de jaren zeventig welbekende Ruud Wielaart) en kwam regelmatig op feestjes waar wij (vriendenkring van de seventies) ook kwamen of organiseerden.

Beperkt Houdbaar is improvisatietheater van de bovenste plank. Drie energieke jongemannen spelen binnen kort tijdbestek aan de hand van drie door het publiek aangedragen steekwoorden op briljante wijze een volkomen geïmproviseerd theaterstuk.

De in Iran geboren Farbod Moghaddam heeft in 2018 de juryprijs bij het Leids Cabaretfestval gewonnen en gaf een scherpe, geestige conference met een zowel persoonlijk als politiek tintje ten beste.

Het was maar een mini-greepje uit het uitgebreide en diverse aanbod aan voorstellingen en optredens op het UIT-festival, maar ik spoedde mij huiswaarts. Er moest gekookt worden!