Muziek en politiek in veelbewogen week

Weet u nog? In mijn vorige bericht had ik het over de hardloopschoen die ik was kwijtgeraakt na de Voorschotenloop. Maar ik heb 'm weer terug! 

Dat zat zo: maandag belde ik op goed geluk naar de organisatie en kreeg iemand aan de lijn die mij aanraadde de bak gevonden voorwerpen te doorzoeken, in de gang van de kleedruimte. 

Eerst op donderdag had ik de gelegenheid om naar Voorschoten te gaan, waar ik na een lange wandeling bij het sportpark aan kwam. Een groep padvinders ging juist naar binnen. Gelukkig, de tent was open!  In de gang van de kleedkamers zag ik de chef materiaalbeheer een tukje doen in zijn werkruimte. Ik wilde hem niet storen en ben zelf maar even gaan zoeken in de grote curver, En waarachtig: helemaal onderop een stapel vergeten kledingstukken en ander schoeisel vond ik de verloren zoon. Hoera!

Terug weer een flinke tippel naar het station gemaakt en onderweg wat foto's gemaakt (uiteraard)...

Het was in veel opzichten een veelbewogen weekje, met op mijn verjaardag (dinsdag) met de familie uit eten naar Dozo Sushi en Grill Restaurant in de Prinsenstraat. Ik moet zeggen: het was allemaal superlekker. Thuisgekomen, had ik nog puf om een appeltaart te bakken voor de krachthonkvrienden op woensdagochtend.

Donderdag had ik dus die Voorschoten-wandeling (al met al zo'n veertien kilometer), maar ook zaterdag weer een stevige wandeling gemaakt. Dit bij wijze van 'voorlopen' van een route die ik op 1 april ga lopen met het maandelijkse wandelgroepje.

Vanaf zorgboerderij Pluk een rondje door de heemtuin H.J.Bos gemaakt, vervolgens via de mij overbekende route door Madestein en langs het water naar De Uithof. Op weg daarheen ongeveer twee kilometer langs de weg gelopen tot aan de ooievaars waar het inmiddels vertrouwde echtpaar wederom bezig was met de opbouw van hun nest. 

Daarna via een omweg door De Uithof terug naar Madestein en vervolgens Villa Ockenburgh, waar ik op het buitenterras uitblies met een beker cappuccino en een muffin. Moet bekennen dat ik er wel een beetje doorheen zat, de hele weg had ik last van de harde koude wind, bovendien ben ik lange wandelingen zonder rustpauzes niet meer zo gewend.

Ook gelet op de veel regen belovende weersvoorspelling, had ik geen zin om daags daarna, op zondag dus, te gaan lopen bij de HRR. Maar toen ik vanmorgen opstond voelde ik mij wonderwel: geen vermoeide benen, alles draaide soepel en ik besloot toch te gaan.

Met het OV naar Groenendaal, waar ik ruim de tijd had voor na-inschrijven (vijf kilometer), social talk, omkleden en een stukje inlopen. De HRR had koffie met appelgebak in de aanbieding, maar daar heb ik pas na afloop van de loop gebruik van gemaakt.

Het lopen ging qua gevoel een stuk beter als vorige week in Voorschoten. Maar het ging wellicht iets te snel de eerste kilometers want op het laatst kakte ik in en moest zowaar een minuutje wandelen, nota bene in de laatste kilometer. Dat resulteerde in een tijd van ruim 34 minuten.

Het gerucht ging dat Sigrid Kaag ook meedeed aan de vijf kilometer. Ik heb haar niet gezien, maar uit de uitslagen bleek dat zij nog achter mij zat. Oh jee, werd ik gevolgd?!...

Na de loop ging ik 'middags naar Villa Ockenburgh. Mijn aangetrouwde neef Jan Essenberg had weer  een muzikale middag georganiseerd met gratis optreden van de band Jerrycan. Tijdens hun optreden vloog een roodborstje van hot naar her door de ruimte en zong het hoogste lied. Kennelijk kon de gevleugelde artiest de muziek van de band waarderen, en dat leek wederzijds. 

Vergeten en verloren schoenen in Voorschoten

Dat was mij het ochtendje wel, in Voorschoten. Ik was al vroeg uit de veren, om vijf uur. Ik voelde mij behoorlijk stijf, vooral rug en knieën. Waarschijnlijk door het vele bukken tijdens het tuinieren, waarbij veel snoeiwerk is verricht en de overtollige begroeiïng  in en rond de vijver is verwijderd. Al met al zo'n twee uur bezig geweest. Geen straf want het was heerlijk weer afgelopen zaterdag.

Na een licht ontbijt en wat heen en weer geloop op weg met een goedgevulde sporttas.

In de auto van Izaac Luteijn konden Jan G. en ik meerijden vanaf Scheveningen Lindoduin tot aan Voorschoten. Wij waren er meer dan op tijd, wat in dit geval betekent dat we er rond half tien waren.

In ieder geval genoeg tijd om nog - in mijn geval - te na-inschrijven voor de 5 kilometer. Aan de Voorschoten Loop kan iedereen meedoen, jong en oud, en de snelle ambitieuze lopers in het kader van het Zorg en Zekerheidscircuit. Daar valt een aantal lopen onder en dit was er een van.

Zowel Jan als Izaac zaten hoog in het klassement van 70+ en 75+ lopers, dus voor hen was het meelopen vooral interessant. Zelf deed ik gewoon mee als recreatieloper, want er zit de laatste tijd steeds minder snelheid in de benen. Sterker nog: er zit veel traagheid in. Ook ditmaal ging het lopen behoorlijk moeizaam en ik moest zelfs een paar keer wandelen, en dat bij een 'lousy' vijfje. 

Izaak ging ook vandaag prima maar had ditmaal wel wat meer concurrentie van andere zeventigers. 

En Jan? Tja, hij had een probleempje. Bij het omkleden kwam hij tot de ontdekking dat hij zijn hardloopschoenen was vergeten. Tja, nogal essentiële attributen voor een wedstrijd. 'Daar gaat mijn klassering' zei hij, maar wilde het toch niet proberen op de sportschoenen die hij al aan had en mijn extra schoenen waren te groot voor hem. Nou ja, dan maar gewoon kijken en supporten, ook leuk.

Eerst ging de jeugdloop van start, daarna om 11:00 uur de 10 km lopers en de lopers op de 10EM. Er deden in totaal aardig wat mensen aan mee.

Een kwartier later waren de vijf kilometer lopers aan de beurt. Waaronder ook een aantal clubgenoten zoals Marjolein (die naderhand derde dame in haar categorie werd) en Pierre.

Zoals gezegd, ging het niet makkelijk. Weliswaar ging de eerste kilometer nog onder de zes minuten maar allengs dwong mijn lijf mij tot gas terugnemen en probeerde ik het rustiger tempo zo lang mogelijk vol te houden. In de laatste kilometer heb ik zo'n twintig seconden gewandeld om nog wat over te hebben voor het rechte stuk naar de finish. Maar een sprint zat er niet in. Maar goed, ook nu weer volbracht. 

Terug in de kleedkamer kwam er een tweede schoenenprobleem, maar nu was ik de pineut. Ik had voor de loop mijn zwarte hoka's (die ik vaak als wandelschoenen draag) omgewisseld voor de blauwe saucony's. Maar nu zag ik nog maar één hoka, de ander was foetsie. Nog even gekeken op het toilet, nog een keer goed gezocht in de kleedkamer en vervolgens in de kantine gevraagd of er een schoen gevonden was. Helaas pindakaas...

Kleintje CPC en andere feestjes

Ook dit jaar meegedaan aan de CPC, maar dan wel 'de kleine' variant, de vijf kilometer. Dit na jarenlang de 'hele halve' te hebben gelopen en ook meermalen de tien kilometer. Maar al wordt het lijf ouder en trager, het loopplezier zit er nog steeds in. 

Wat was het weer druk op het Malieveld en directe omgeving, echt het welbekende CPC-sfeertje. Duizenden mensen hadden er overduidelijk zin in. 

Ik had er, gegeven de vele afgebroken trainingen en fysieke ongemakken de afgelopen maand, een hard hoofd in. Ook al ging het 'maar' om vijf kilometer. Maar toch ging het zondag best naar mijn zin, liep in een constant tempo, zij het met een wat 'douwende' loopstijl. Maar geen wandelpauzes ingelast of anderssoortige stops.

Na de loop weer terug naar huis, maar later die middag even naar de Daal en Bergselaan, waar het 10km punt van de halve marathon was. Daar heb ik enige tijd gestaan en heb het grootste deel van de eerste 'wave' zien passeren. Uiteraard had ik mijn camera bij me....

Een impressie in dit album! 

Overigens hebben andere fotografen, zoals Lodewijk van Dongen, nog veel meer foto's gemaakt die vandaag of morgen gepubliceerd worden.

Eerder dit weekend met familie en oude vrienden een feestje gevierd in partycentrum 'De Kastanjehof' in Kwintsheul. Eigenlijk was dit een voortijdige verjaardagsviering, maar 'om logistieke redenen' was het niet goed mogelijk om dit op de verjaardag zelf  te doen. Het was er niet minder gezellig om.

Diezelfde avond met 'het familiedeel' gegeten in Restaurant Madestein. Dit omdat mijn zwager en schoonzus vorig jaar 50 jaar getrouwd waren en dit etentje hadden we nog tegoed.  Lekker gegeten in een fijne ambiance!

Nogmaals Napels zien, en dan...

Gisteren weer eens een echt goede film gezien in Het Filmhuis. Ik heb het over 'Nostalgia'. En dan niet de gelijknamige film van Tarkovsky uit de jaren tachtig. Die heb ik destijds ook gezien en dat was eveneens een meesterwerk van cinematografische schoonheid. Daarvan heb ik evenwel - door vermoeidheid in combinatie met  de lengte van de film en de traagheid van handelingen en beelden - een groot deel gemist omdat ik onder de film in slaap ben gevallen. Veertig jaar later, gisteravond, heb ik die film alsnog bekeken want de integrale versie is op het net te zien.

Maar dit even naar aanleiding van die 'nieuwe' Nostalgia (regie: Mario Martone) van gistermiddag. Het is een film waarin de stad Napels centraal staat, met alle mooie en minder mooie beelden van dien. 

Napels is de geboorteplaats van Felice (een mooie rol van Pierfranceso Favino), die na zijn middelbare school stad en land heeft verlaten en elders een nieuw leven heeft opgebouwd. Inmiddels heeft hij als zakenman carrière gemaakt, woont in Caïro en is getrouwd met Arlette, die als arts werkzaam is in het plaatselijke ziekenhuis. 

Na jaren keert Felice terug naar Napels om zijn bejaarde moeder te bezoeken. Hij herontdekt de stad die gevuld is met eigen regels en gewoontes, maar die ook veel herinneringen bij hem oproept die hem nog steeds achtervolgen. Zoals zijn jeugdvriend Oreste, met wie hij in zijn puberteit veel optrok en heftige dingen heeft ervaren. Hij zou hem graag weer ontmoeten. Het is een voornemen waarop iedereen aan wie hij dat vertelt geschrokken of met verontwaardiging reageert. Het blijkt namelijk dat Oreste zich inmiddels heeft ontpopt als een beruchte en gevreesde maffiabaas.

Ondanks dat de lokale priester hem op het hart drukt zijn verleden te laten rusten, zoekt Felice zijn jeugdvriend op. Dat gaat bepaald niet van een leien dakje, maar uiteindelijk komt het tot een ontmoeting op een geheime, sterk bewaakte locatie.

Hoe de film verder afloopt... Geen spoilers meer. Wel een  film die wat mij betreft past in de categorie: Ga dat zien!