Golden Ten: warm maar gezellig

Sorry, ik begin dit bericht met een nogal egocentrisch verhaaltje. Daar is wel aanleiding voor en omdat het een persoonlijk blog is mag dat - hopelijk - wel.

Waar het op neerkomt: ik kan wel positief doen en schrijven dat ik lekker gelopen heb vandaag - wat wèl zo is - maar het laatste half jaar zijn de tijden op diverse afstanden dramatisch achteruitgegaan in vergelijking met vorig jaar om deze tijd. Scheelt zomaar ruim twee minuten op de 5 km en vijf minuten op de 10 km.

Nooit eerder heb ik boven het uur gelopen op die afstand, maar binnen drie weken was dat twee keer het geval. Tuurlijk, het is de leeftijd, dat is zonneklaar. Maar het gaat nu wel hard. Had ik in Leiden nog het excuus van een val en een algeheel gevoel van krakkemikkigheid, nu voelde ik mij fit, had geen last van zware of pijnlijke benen en ben in vijf dagen tijd bijna een kilo afgevallen. Ik had er zin in!

Niettemin ging ik, wijs geworden door de ervaringen van de laatste tijd, zonder verwachtingen naar Delft deze ochtend. Nou, dat is niet helemaal waar, ik hoopte wel binnen het uur te finishen. Ik was vrij vroeg in de sleutelstad. Eerst mijn startnummer opgehaald in het oude stadhuis op de markt, daarna met leeftijdgenoot Izaak Luteyn naar het congregatiegebouw waar men zich kon omkleden en de tassen achterlaten.

Daar waren ook Mulay met 'zijn snelle jongens' aanwezig, Jan G. en Rik Wolswinkel, supersnelle loper en een van de hardlopende bloggers van weleer. Hij heeft al vaker aan deze Golden Ten meegedaan. En uiteraard 'Fast Eddy', die blijft ook maar gaan als de spreekwoordelijke banaan.


Een aantal Haag-atleten had juist de vijf kilometer gelopen; zij zaten voor het gebouw met een nog lichtelijk bezweet gelaat na te genieten in de zon. De meeste clubleden hebben goed gelopen op die afstand. Een van de Haag-toppers, Fahrid, was zelfs als eerste 'overall' gefinishd.

Even later, bijna een half uur voor de start van de 10 kilometer, stond ik met Bally - die voor de gelegenheid Lizzy heette - en zijn maat in startvak C. Daar benaderde een meisje van de EHBO ons met de vraag of wij ene Saskia kenden, naar wij begrepen een zeer snelle dame van Haag die er na een rappe 5 kilometer kennelijk flink doorheen zat. Beetje heen en weer gebeld maar we kwamen er niet uit. Het is wel weer goed gekomen met haar.

Na het startsein duurde het wel vijf minuten voordat wij - lopers uit vak C - over de tijdregistratiemat kwamen. Daarna op weg. Ik moet zeggen dat het best makkelijk ging, ik liep in een 'steady' tempo en ben amper 'ingezakt'. Wel weer even langs de kant om mijn losgeraakte veter te strikken. De laatste twee kilometers werd het wel zwaarder vanwege de warmte maar uiteindelijk ben ik toch netjes gefinishd. Hoopte net onder het uur te zijn gebleven maar dat viel, zoals vermeld, tegen (1:01:09).

Terug in het congregatiegebouw, snel een kleedkamer met douche opgezocht die zich op een nogal verscholen plek op de eerste etage bevond die, zo suggereerden de bordjes, alleen voor dames bestemd was. Dat bleek niet zo te zijn. Er waren slechts drie andere mannen in de kleedkamer en de douches waren prima.

Daarna verderop de gracht weer zo'n voortreffelijk oubliehoorntje met chocoladeijs en slagroom gescoord. Je moet wel even wachten (er staat altijd een rij) maar dan heb je ook wat.

Daarna teruggelopen. Op de Beestenmarkt was het erg druk, overal lopers die genoten van een welverdiend biertje of ander vocht. Uiteindelijk even aangeschoven bij het gezelschap hierboven met de snelle dame Cynthia (met echtvriend Jos en hun kinderen), trainer Jan P. en de steeds rapper wordende trainer Annemiek. Zij bestelden iets te eten maar ik had aan een verfrissende tonic genoeg, waarna ik de terugreis aanvaardde.

Al met al was het toch weer een mooie sportieve dag!

Koninklijk vijfje

Kopgroep op de 10 kilometer in hoogste versnelling

De afgelopen week viel er weinig te bloggen. Er is dan ook nauwelijks getraind wegens 'krakkemikkigheid'. Pijnlijke knieën en onderbenen, uitstralingspijn vanuit linkerbil, wandelen was niet zo'n probleem maar hardlopen - zelfs rustig - ging heel moeizaam. Ik denk dat het een combinatie is van de val van mijn computerstoel en het feit dat ik tegenwoordig meer tijd nodig heb om te herstellen van een loop (zoals vorig weekend in Leiden).

Gelukkig voelde het vanmorgen een stuk beter aan. Wat goed uitkwam want er stond weer een loopje op het programma, de vijf kilometer in het kader van de Royal Ten. Na een ochtendje freewheelen op internet en andere min of meer ontspannen activiteiten vertrok ik rond half twaalf van huis om met de tram - waarin zich meerdere looplustigen bevonden - naar het Beatrixkwartier, het gebied achter het centraal station.

Drie snelle veteranen in conclaaf

Ook dit jaar was het gezellig druk, al hoorde ik naderhand dat het vorig jaar nog (aanmerkelijk) drukker was. Eerst ging 'de jeugd' van start, 1500 meter, al dan niet onder begeleiding van ouders of andere volwassenen.

De weersomstandigheden waren ronduit aangenaam, de regen bleef uit al stond er rond het middaguur wel meer wind. Hoe dan ook was het de eerste keer dit jaar dat ik met een enkel t-shirt en korte broek van start ging: dat was om 13:00 uur, toen de lopers van de vijf kilometer werden weggeschoten.

Ik wilde nu flink doorlopen, en moet zeggen dat dit redelijk ging. Mijn paslengte was beter dan de laatste tijd en ik kon de snelheid (wat heet) ook langer volhouden dan de afgelopen keren. Pas de laatste twee kilometer voelde ik dat het wat zwaarder werd maar kwam toch in een redelijke tijd van 28'41'' over de finish. Ik probeer daar de komende maanden nog wel iets van af te knabbelen maar moet realistisch en dus ook tevreden zijn, als 99ste van de 143 mannen finishde ik en dan is nog geen rekening gehouden met de leeftijd.

Na de loop heb ik nog even gekeken bij de prijsuitreiking van de businessteams en daarna naar de 10 kilometer. Omdat ik mijn telefoon bij me had heb ik daarvan ook nog een paar foto's gemaakt evenals Sherman en Mirjam, die stonden aan te moedigen. Dat was ongeveer driehonderd meter voor de finish.

Al met al tevreden, ik had er zin in vandaag. Eigenlijk komt de 10 kilometer bij de Golden Ten komende donderdag wat te vroeg, ik zal dan wellicht niet helemaal hersteld zijn. Maar ook dat is een gezellige loop, ongeacht de tijd die ik er zal lopen...

Lichte kneus in Leiden

Een bewogen weekendje. Gistermiddag ging ik na de wandeling door het Alblasserbos (foto's hier) meteen door naar Leiden om mij alsnog in te schrijven voor de tien kilometer. De drukte viel mij daar nog mee, direct na binnenkomst in de Sint Pieterskerk kreeg ik in ruil voor twintig euries een kaartje mee waarmee ik mij bij een andere tafel kon inschrijven.

Afgelopen vrijdag heb ik nog een paar 'tweehonderdjes' gedraaid met de - alweer grote - groep van Maarten. Dat ging wel goed, steeds zo tussen de 48 en 55 seconden. Maar ook de trainingen na de zware vijf kilometer strandloop in Terheijde, waren niet vermeldenswaard. Allemaal aan de korte kant (20-40 minuten), hoewel woensdag nog twee series (van 6 x twee minuten en 4 x twee minuten) zijn gedraaid.

Dus vrijwel geen omvang. Eerst dacht ik er aan om in Leiden (weer) 5 kilometer te gaan lopen, maar dat was zaterdagavond laat en om praktische redenen niet mogelijk. Dus toch maar aan een 10 kilometer gewaagd. Gewoon om relatief rustig uit te lopen, niet om te gaan 'jagen', dat kost mij tegenwoordig toch al veel te veel energie.

Gisteravond was het nog onzeker of ik zou kunnen starten. Een ongetwijfeld komisch gezicht zal het geweest zijn toen ik plotsklaps vanachter mijn pc met stoel en al (camera) omviel. Er was iets in het midden van de stoelpoot afgebroken. Mijn heup voelde behoorlijk gekneusd aan en nu ik deze woorden intoets voel ik het flink opspelen, vooral als ik opsta. Maar ik kon wel een beetje lopen, zo merkte ik vanmorgen. Beetje gevoelig maar vooruit met de geit, die twintig euro inschrijfgeld is toch een aardig bedrag dus het wordt lopen, zij het in een rustig tempo.

Ik was al vroeg in Leiden, om half twaalf. Eerder stonden er bij de tramhalte enkele buren in trainingsoutfit, ook zij gingen voor het leidse avontuur. Wat opviel was dat ik in onze sleutelstad weinig bekenden zag. Haag Atletiek leek niet oververtegenwoordigd al zag ik wel Helmie en Anne, Lodewijk en Rob Pronk. En naderhand ook Rob Ferwerda en Peter Puite, met wie ik eind jaren zestig al deelnam aan prestatielopen. Overigens zag ik bij de uitslagen wel meer bekenden staan, ook Haag-lopers.

Om half drie ging de 10 km (Marine Contractors) van start. Eerder deze dag waren de hele en halve marathonners van start gegaan, de meesten waren bezig met hun race of hadden deze al voltooid. Ben even wezen kijken, op dat moment kwamen de eerste lopers van de hele marathon voorbij.

Om kwart voor twee nog een cappucino gescoord bij 't Suppiershuysinghe, maar niet nadat ik verderop een tientje uit de muur had gepind. Met de pin betalen is in dat knusse 'old school' koffiehuis namelijk niet mogelijk.

Mijn tas bij de kramen van de bagage-inname achtergelaten en op naar de start. Ik stond als late inschrijver in startvak F. met nog een paar andere lopers die ik wel (her)kende, onder wie Loek B. Ongeveer twintig minuten nadat de eerste lopers op deze 10 km van start waren gegaan, gingen de Vak F-lopers van start.

Ik voelde al meteen dat het lopen redelijk aanvoelde en kwam in een goed, zij het niet al te snel ritme. Proberen dit vast te houden. Dat lukte, ik heb rustig gelopen (steeds zo rustig mogelijk ademen), alleen de laatste kilometers leek ik nog wat versnelling in de benen te hebben. Uiteindelijk kwam ik in 1 uur en 2 minuten (netto) over de finish. Wel okee, al had ik graag onder het uur gebleven. Maar goed, daar ben ik niet voor gegaan en dat was waarschijnlijk ook niet gelukt. Toch wel tevreden.

Doornvogel gevlogen

Vandaag namen wij afscheid van Hugo Verschoor, sinds jaar en dag organisator en gids van de (informele) wandelgroep De Doornvogels. Blakend van levenslust en energie, ging zijn gezondheid langzaam maar zeker achteruit na een hersenbloeding in 2017. Vorige week overleed hij in verzorgingshuis Het Zonnehuis. De dankdienst vond plaats in de mooie sfeervolle Ontmoetingskapel in Maarn, met zang, fotopresentatie en herinneringen. Wandelgenote Dea en ik mochten ook een woordje doen.

Afsluitende maaltijd na een van de wandelingen (Groeneveld)

Dat ik dit nogal persoonlijke bericht op deze plek meldt, heeft te maken met het feit dat mijn weblog 'De Cultuurbarbaar' is vernoemd naar het gelijkmatige blad - uitgave van het ministerie - waarvan Hugo hoofdredacteur was. Naderhand mocht ik hem opvolgen. Verder is er in de loop van bijna twintig jaar heel wat afgewandeld met de eigenzinnige, maar immer hartelijke en opgewekte Hugo. Dat besefte ik pas toen ik vorige week de diverse digitale 'Doornvogels' albums doornam om een fotoselectie te maken.

De wandelingen waren - en blijven nog steeds - op de eerste zaterdag van de maand. Waar zijn we niet geweest? Kaapse Bossen, Overijssel, Hoge Veluwe, Texel, Utrechtse Heuvelrug, Kennemerduinen. 's Zomers gingen we (de Doornvogels of een wisselende delegatie daarvan) meermalen naar Frankrijk (Picardië) waar Hugo met zijn vrouw Rineke een huisje in Pierrefonds had.

Oosterbeek

Ook daar hebben we heel wat afgewandeld in de prachtige omgeving met vele bossen, pittoreske, typisch Franse dorpjes en uitgestrekte landerijen. Ook werden vanuit Pierrefonds meermalen uitstapjes naar Parijs en Normandië gemaakt.

In het begin - rond 1995 - maakte Hugo wandelingen met Walter (gemeenschappelijke collega en wandelvriend) door onder meer Frankrijk, Italië en Monaco.

Zelf maakte ik met Hugo in 2002 een reis door Europa waarbij we  Joego-Slavië, Istrië - inclusief Pula en het eiland Krk - en Italië (Venetië) bezochten, en op de terugtocht ook Duitsland.

Reeuwijkse Plassen

Een kleine compilatie van diverse wandelingen gaat hierbij. Ter nagedachtenis!

Austerlitz-Bornia

Hugo bestudeert de kaart...

Normandië

Pierrefonds

Boerderijtje in Picardië

Overijssel

Sporty Friday

De afgelopen week alleen maandag en woensdag getraind, voor mezelf. Dan heb ik het over lopen. Maandag ruim een uur met wat korte versnellingen, woensdag twintig minuutjes. Het is niet veel maar door allerlei (privé)omstandigheden kom ik nauwelijks aan hardlopen toe.

De krachttraining ging beter, zowel woensdag als vrijdag 'drukte' ik meer kilo's dan anders (hoewel dat geen doel op zich is).

Vandaag wel even gekeken naar de baantraining van de vrijdaggroep, en van de warming up onder regie van Maarten een paar foto's gemaakt. En zelfs een groepsfoto!
Ook even met de stopwatch gekeken hoe hard er over de 200 meters werd gelopen: de snelsten zaten zo rond de 40 seconden.

Zelf niet meegedaan omdat ik mijn krachten wilde sparen voor de avond. Achteraf vraag ik mij af of dat zin heeft gehad.

Hoe dan ook: deze vrijdagavond deed ik voor het eerst sinds een paar weken weer mee aan een loopje. Dat was de Omloop Ter Heijde.

Met Pierre en Ton van der P. reden we in de auto van laatstgenoemde naar Ter Heijde, bij Monster.

Ruim op tijd (meer dan een uur voor de start) waren we bij sportcomplex 'De Wieleped' waar we ons konden omkleden en naderhand douchen. Vervolgens liepen we naar dorpshuis De Vrondel voor het afhalen van het startnummer.

Er kon 5 of 10 kilometer worden gelopen. We hadden alle drie voor de vijf kilometer ingeschreven. Ook trainer Arie en Peter C. die er al waren, Ilja, Marije en nog een aantal Haag-leden. Met hen deden we nog een korte warming up. Om 19:30 was de start. Ditmaal had ik mijn chip van tevoren aan mijn schoen bevestigd, want ik wilde voorkomen dat ik chiploos de wedstrijd zou ingaan. Zoals dat vorig jaar gebeurde. Toen kwam ik niet in de uitslagen.

Nu gingen de eerste twee kilometers eigenlijk best redelijk, maar eenmaal op het strand ging het falikant mis. Pierre passeerde mij daar en liep richting vloedlijn waar het zand ongetwijfeld harder en dus goed beloopbaar zou moeten zijn. Dus ik achter hem aan. Echter was het zand deze avond overal zacht, ook langs de zee. Binnen no time ging het voor geen meter meer, zuurstofschuld en benen waaruit elk vermogen tot tempo maken was verdwenen. En dat voor zo'n kippeneindje, ik had het gevoel dat ik bezig was aan de laatste zware kilometers van een (halve) marathon. Ik sleepte mij moeizaam hijgend voort. Gesloopt kroop ik tegen de laatste opgang naar Ter Heijde op, maar eenmaal boven probeerde ik nog één lange sprint naar de finish te maken. Dat lukte, haalde nog een paar lopers in en uiteindelijk kwam ik in 33:59 minuten over de meet, zeker drie minuten langzamer dan ik verwacht had.

Maar goed, het is volbracht.

Om dit blogje toch wat positief af te sluiten heb ik dit bericht gelardeerd met enkele foto's die ik tijdens een van mijn wandelingetjes deze week maakte. Dat was op landgoed Ockenburgh, in het Hyacintenbos en op het natuurgebied Solleveld. Meer foto's in dit album.

Via Brugge en Gent tot Plaswijck

Voor mij was het een speciale ervaring: na een lang leven in de regio bezocht ik een recreatiepark dat al 95 jaar bestaat maar waar ik nooit eerder van gehoord had. Laat staan bezocht! Een typisch geval van 'speak for yourself' want 'Plaswijckpark' is een begrip bij jong en oud, zoveel werd mij wel duidelijk.

Wij waren daar met familie in verband met de eerste verjaardag van onze jongste kleindochter. Wat een mooi, aantrekkelijk park is dit, een feest om er te vertoeven, in de eerste plaats voor kinderen maar ouderen hoeven er zich niet te vervelen.

Er zijn waterfietsen (in de vorm van reusachtige zwanen), er is een verkeerstuin, een 'soort van' zwembad, een boemeltreintje, een carroussel, een restaurant en een aantrekkelijke kleinschalige dierentuin met bijzondere dieren die je elders niet vaak ziet. Zoals een witte kangoeroe, wolharige varkens, eigenzinnige alpaca's, nandoes, mara's en bijzondere watervogels waaronder meer dan tien soorten veelkleurige eenden. Een stevig gebouwde verzorger die er naar eigen zeggen ruim veertig jaar werkt gaf een rondleiding waarbij zeldzame halfapen, otters, stokstaartjes, prairiehonden en beverratten werden gevoerd.

Maar wat dat alles met Brugge en Gent te maken heeft! Niet veel, maar aangezien tegenwoordig bijna iedereen de hele wereld afreist zal ik daar niet teveel over uitwijden. Niet dat dit mij gaat lukken, maar laat de foto's voor zich spreken.

Brugge

Na een voorspoedige treinreis kwamen we zondag in Brugge aan. Vanaf het station was het een klein stukje wandelen naar Hotel Academie, in een straatje vlak bij het Minnewater, waar we naderhand hebben gewandeld en waar ik op dag 2 (maandagochtend derhalve) vlak voor het ontbijt ook drie kwartier heb hardgelopen.


Het was een prima hotel met dito kamer, ook het buffetontbijt de volgende dag was zeer uitgebreid maar ook aan de prijs (bijna twintig euro p.p.) dus hebben we bij het tegenoverliggende bakkertje aan de overkant in een prachtig ingerichte ontbijtsalon genoten van een kleinschalig Frans ontbijt met croissants en prima koffie. Dat was meer dan genoeg, want we zaten nog vol van de avond ervoor. Toen hadden we in restaurant Gran Kaffee de Passage heerlijk gegeten: vlaamse stoverij met als garnituur onder meer een tot de nok toe met frietjes gevulde schaal, krokant gebakken. Best een goed en populair restaurant trouwens, zeker aan te raden.


Saillant detail: rechts naast mij zat een echtpaar uit Australië en aan de tafel links van mij een ander echtpaar dat wij deze dagen tot driemaal toe op andere locaties zijn tegengekomen, ook de volgende dag in Gent, bij museum SMAK.

Verder veel gewandeld uiteraard. En af en toe een pintje gevat, dat hoort er bij. We waren al eerder in Brugge, maar het blijft een genoegen om door dit prachtige stadje met mooie oude gebouwen te kuieren. Wel erg toeristisch natuurlijk maar waar is dat tegenwoordig niet zo.

Op maandag waren veel musea gesloten, maar gelukkig niet het Diamantmuseum.

Na een wandeling door het Minnewaterpark en een bezoek aan het Astridpark liepen we via de vele straatjes met chocolaterieën terug naar dat museum. De man die eerder aan de kassa zat bij de toegang, was naderhand ook gids bij de demonstratie waarbij veel informatie werd verstrekt. Best interessant.

Gent

's Middags gingen we naar Gent. Vanaf station Gent Sint Pieters was het even lopen naar het volgende logeeradres, Garden in the City. Dat bleek bijna aan het eind van een vrij onaantrekkelijke, bijna armoedig aandoende straat te zijn, en de toegang was een simpele deur waar je moest aanbellen. Een enthousiaste man deed de deur open en heette ons van harte welkom. Het bleek dat hij met zijn uit Avignon afkomstige vriend bewoner van dit huis was, waarvan hij het bovenste deel en een pand dat op de achtertuin aansloot verhuurde. Tot onze verrassing bleek de hotelkamer waar hij ons naartoe geleidde niet minder dan een compleet appartement te zijn met een zitbak, tv., kamer ensuite met een complete keuken, een zijkeuken met douche en slaapkamer.

Uiteraard nog even Gent verkend. Hoewel wij ook hier eerder waren, gingen we nu naar het historisch centrum vanuit een andere richting. Alles is er in ieder geval goed beloopbaar.

Wel grappig was dat we langs een plein kwamen waar een groot sportevenement plaatsvond: een 12uurs estafette voor studenten. Daarbij moesten teams steeds over een afstand van 350 meter rennen en het stokje overgeven aan de volgende loper.

De volgende dag ook nu weer een stukje hardgelopen voor het ontbijt, ditmaal door het Citadelpark.

Het ontbijt op de begane grond bleek verrassend goed en uitgebreid. Met onder meer allerlei soorten broodjes en heerlijke taart (geheim recept van een tante), ook zelfgebakken brood en diverse zelfgemaakte jams, Je kon plaatsnemen aan een grote, langwerpige houten tafel met zicht op de immens grote achtertuin. Zeer goede aangename start van de dag!

Op deze laatste dag bezochten we een museum waar we de vorige keer (2016) niet aan toe zijn gekomen, namelijk het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK). De bekende 'kunstpaus'  Jan Hoet, een Vlaamse curator die zich bezighield met het bestuderen, begeleiden en beschermen van hedendaagse beeldende kunst, was mede-oprichter van dit museum.


Nu ben ik niet zo'n uitgesproken liefhebber van actuele kunst (vaak te megalomaan, overdreven pretentieus en veel 'nieuwe kleren van de keizer-gedoe' naar mijn smaak) maar hier zag ik toch een aantal heel bijzondere dingen. Een gratis brochure 'Highlights for a Future' gaf zeer relevante info over de totale collectie. Bijna noodzakelijk als je een beeld wilt krijgen over de drijfveren van de diverse kunstenaars en de betekenis van hun werk.

Meer foto's van Brugge staan hier....

Foto's van Gent: hier!