Tempotraining als lichtgewicht.

Woensdagochtend gezellig in het krachthonk met Wim, Arie, Menno, Carel en Allen. Maar weer eens de krachttraining opgepakt. Vanwege een lichte blessure is dat er een paar weken niet van gekomen. Het verval viel mij mee, tot en met 55 kilo kon ik zonder problemen een keer of acht, negen wegdrukken.

's Avonds - ook alweer sinds een week of twee - was de groepstraining. Onder hen een aantal mensen die het afgelopen weekend aan de Vredesloop of de Rijk Zwaan Loop hebben deelgenomen.

Wat niet wegnam dat het onder leiding van Sanny een pittige training werd: een duurloop met als kern twee maal 2-3-5 minuten in 10 km tempo. Die minuten waren het equivalent voor 400-600-1000 meter. Drie keer stond eigenlijk op het programma, maar dat bleek kennelijk net iets teveel van het goede.

De eerste serie versnellingen ging ter hoogte van Hotel Atlantic van start. Het vele gewandel en beperkte eetpatroon van de laatste week heeft geleid tot een afgenomen lichaamsgewicht (>74 kg.) en dat zette klaarblijkelijk zoden aan de dijk: vanaf het begin liep ik zonder forceren 'van voren' mee met de snelleren van de groep en dat bleef zo deze avond. For what it's worth...

Na afloop was er veel jolijt in de kantine, want de 'ludieke bargroep' is weer bezig geweest: de hele kantine was omgetoverd tot een waar 'Oktoberfest' met vlaggen.

(foto Arne Dutour Geerling)

We gingen van de thee - met dank aan Ana - snel over tot de broodjes 'Bratwurst mit Sauerkraut' en bier. Vooral het voor de gelegenheid ingeslagen 'Erdinger Weissbier' vond gretig aftrek.

En zo bleef het nog lang en op een plezierige manier 'unruhig' aan de Laan van Poot...

Weekje weg - deel 2 (slot): Parijs

Vrijdagochtend vertrokken we naar Parijs. Daar aangekomen, stond meteen een fikse wandeling op het programma: van Porte Maillot naar Hotel de France in de Rue Jarry. De route liep grotendeels over de Avenue Champs Elysées, Boulevard Haussman, Rue de la Fayette tot aan het metrostation Chateau d'Eau, van waar het nog maar tweehonderd meter lopen was naar de plaats van bestemming.

Eerlijk is braaf: we hadden een goedkoop hotelletje geboekt en dat was te merken. De directe omgeving maakte een nogal verpauperde indruk. Er was ook geen lift in het hotel, wel trappen met houten treden die we moesten bestijgen om de vijfde verdieping te bereiken. De kamer was zonder veel lief of loof, maar wel schoon en evenals in Lille stond (of hing, eigenlijk) er een tv. Echter ook hier louter franse zenders. Maar goed, je gaat niet naar Parijs om televisie te kijken, al hebben we wel een paar keer (gedeeltelijk) naar een detective gekeken. Het heeft even geduurd voordat we gewend waren, maar de mensen aan de receptie waren heel vriendelijk en het ontbijtbuffet was sober, maar voor de rest okee.

Verder heb ik drie nachten niet geslapen. En onder 'niet' bedoel ik van 'twee uurtjes' tot 'helemaal niet'. Hoe dat komt, geen idee. De bedden waren prima, maar ondanks de dagelijkse wandelingen en de etentjes met wijn, weigerde Klaas Vaak langs te komen. Desondanks was ik overdag wonderlijk fit en had ik geen last van inzinkingen.

Oh La La!

De tweede nacht hadden we behoorlijk last van de buren naast ons, die hartstochtelijk de liefde bedreven waarbij vooral de dame zich - blijkens al het geluid dat zij produceerde - niet onbetuigd liet. En dat wel vier keer die nacht, waarbij de seriepauzes (term ontleend aan de hardloop-trainingen) werden opgevuld met vrolijke gesprekjes en schaterend gelach. Daarna begon het feest weer van voren af aan. Mijnheer stond z'n mannetje, zoveel was wel duidelijk.

Toch nieuwsgierig wie het geweest konden zijn, wat de volgende ochtend bij het ontbijt tot speculatie en - mogelijk valse - vermoedens leidde tijdens het argeloos bespieden van de overige gasten. Maar er waren ook stelletjes die al hadden ontbeten en na ons zouden er nog meer komen, dus we zullen het nooit weten.

Les Promenades

Wat we in Parijs vooral en heel veel hebben gedaan is wandelen, wandelen maar ook wandelen. Bijna dagelijks kwamen we uit bij de Seine en het toeristische gebied bij St. Michel, maar ook bij de Jardin des Plantes.



En een andere dag toch weer de trappen beklommen naar de onvermijdelijke Sacre Coeur, de Place du Tertre en dan weer naar beneden. Het was de enige dag waarop het vrij onverwachts ging regenen, maar we hadden zowaar een parapluutje meegenomen! Die bui trok relatief snel over en toen was het weer droog.

Alle dagen trouwens mooi en vrijwel windstil weer gehad, zonnig en in de namiddag zelfs warm. Ideaal weer voor zo'n stadstripje.

Zo nu en dan werd al dat geloop onderbroken door een rustpauze op een terrasje, Vooral in de namiddag deden we dat, tijdens 'Happy Hour'. Dat komt meestal neer op een aantal drankjes waarvan je iets meer krijgt tegen gereduceerd tarief. Was altijd wel lekker, meestal werd het bier maar ook een keer een smakelijke cocktail.

Art pour le Philistin

In Parijs twee musea voor het eerst bezocht, zaterdag was dat Musée d'Orsay en zondag Musée Gustave Moreau.

Om met d'Orsay te beginnen: dit is met stip het mooiste museum dat ik ooit zag. De grote en prachtige collectie (vooral) 19de eeuwse kunst (beelden, schilderijen - veel impressionisten - , prenten, meubels, enzovoorts) is ondergebracht in een voormalig treinstation, en het geheel is zonder meer overweldigend.

Voor elke franse president wordt een monument van grote artistieke waarde neergezet, dit museum is de geurvlag van danwel het eerbetoon aan Valérie Giscard d'Estaing. Dus zó lang bestaat dit museum niet. Absolute aanrader!

Het Musée Gustave Moreau bezochten we tijdens een wandeling door Montmartre. In dit voormalige woonhuis van de befaamde 19de eeuwse schilder hangen zijn tientallen schilderijen en tekeningen verspreid over drie verdiepingen in diverse, in originele staat gemeubileerde, kamers. Overal staan grote bakken waaruit bezoekers een geplastificeerde kaart kunnen trekken. Daarop staat informatie over de in de betreffende zaal tentoongestelde schilderijen. Een mooi en interessant, zij het wat donker museum.

Voor wie geïnteresseerd is: deze link komt uit op mijn foto's van Musée d'Orsay, en deze link op het foto-album van Musée Gustave Moreau. 

Culinair

Je zult echt je best moeten doen om in Parijs slecht te eten. Ons is het in ieder geval niet gelukt. Ik heb altijd de rare gewoonte om foto's te maken van de maaltijden.

Erg lekker allemaal, en veel hoeft het niet te kosten. Bij sommige restaurantjes - vooral in de bekende straatjes rond Rue Huchette - kun je al een menu krijgen van tien euro, bij de meeste restaurants ben je zo'n vijftien tot twintig euro p.p. kwijt, en de welgestelden onder ons zullen (g)astronomische bedragen kunnen neertellen voor een verfijnde maaltijd in de chique restaurants. Maar zoals gezegd: zelfs bij de simpele zaakjes kun je erg lekker eten.


Courir!

En hardlopen? In Lille twee keer gedaan, een keer slechts twintig minuten, de ochtend van ons vertrek naar Parijs drie kwartier.

In Parijs één keer gelopen, dat was overdag, na een rustpauze in ons hotel. Een pittige duurloop vanaf Gare de l'Est naar Forum les Halles, langs het Louvre en door de Tuileruien om de grote ronde vijver heen en weer terug. Al met al vijftig minuten gerend. Was lekker, ik loop graag in het buitenland.

Las ook dat er in de buurt (Disneyworld) een 5 km loop was, maar daar heb ik niet aan meegedaan. Op FB las ik dat clubgenoten daar wel hebben gelopen. Jammer, maar een mens kan niet alles hebben en doen...

Weekje weg - deel 1: Lille

Ik weet niet hoe vaak ik in Parijs ben geweest, maar het was vaak. In 1968 was het voor de eerste keer. Ook was ik er een keer voor mijn werk en heb een paar keer de twintig kilometer van Parijs (bestaat nog steeds) en de marathon in 2006 gelopen. En met de wandelgroep een paar keer de stad doorkruist. En elke keer vakantie in Frankrijk betekende ook steevast enkele dagen Parijs.

Waarom die stad elke keer weer zo'n aantrekkingskracht heeft en houdt, geen idee. Of eigenlijk wel een idee, het is de combinatie van de pracht en praal van pleinen en gebouwen, het eten, de intellectuele romantiek (Louvre, Sartre, Hemingway, Chansonniers en voor de jongere generatie Amélie, Daft Punk en Dan Brown) en erotiek. En herinneringen. Voor velen is het de stad waarmee je met je eerste èchte vriendje of vriendinnetje vakantie viert, en waarbij juist de soberheid van dat oude hotelletje, het 'petit dejeuner' met croissantje, kuieren langs de Seine en door Quartier Latin en met stokbrood en fles wijn neerstrijken in een van de parken, tot die grote charmes behoren.

En hoewel ook Parijs in de loop der jaren is meegegroeid in de vaart der volkeren, lijkt het wezen van de stad onveranderlijk. Zeker is het straatbeeld in veel wijken veranderd, hier en daar wat verpauperd onder invloed van immigratie, maar tweehonderd meter verder loop je opeens in een luxe wijk. En anno 2016  kom je regelmatig groepjes militairen of gendarmes tegen met het geweer in de aanslag, maar het toerisme tiert er nog in volle hevigheid.

Hoe dan ook: dit jaar weer eens in de mooiste stad ter wereld. Ditmaal in combinatie met Lille (Rijssel), waar we de eerste twee dagen doorbrachten.

In Lille zijn wij nog nooit geweest, maar eenmaal daar aangekomen voel je meteen al die typisch 'Belgisch-Franse' sfeer. Je proeft ook al een beetje Parijs. Niet zo gek natuurlijk, want we zijn dan al in Noord-Frankrijk.


De omgeving van het station, Euralille, is hypermodern: overdekte winkelgalerijen zoals je die overal ziet, grote, soms bijzonder vormgegeven (kantoor- en hotel)gebouwen. Er is ook het oude Lille met een centrum zoals wij dat kennen in onder andere Delft of welke oude stad ook waaromheen de laatste veertig jaar van alles omheen is gebouwd.

Na aankomst in Lille en inchecken bij ons hotel - dat wij na aan korte wandeling bereikten - gingen we meteen het oude centrum in. We dwaalden eerst wat rond waarna we gingen eten bij 'Aux Vieux de la Veille' . Daar deden we ons te goed aan streekgerechten, 'Carbonnades Flamandes' en 'Potjevleesch'.

De volgende (donder)dag eerst ontbeten bij 'Le Romarin', een bruin café met een oergezellig 'oude franse meuk' interieur met oude prenten, affiches van beroemde filmsterren en popartiesten. De croissants waren overheerlijk, zo goed heb ik ze nadien niet meer geproefd. Knapperig maar niet kruimelig, luchtig en uitstekend van smaak.

Daarna in de benen. Zoals wij meestal doen op vakanties werd vrijwel uitsluitend van de benenwagen gebruik gemaakt - maar dat werd in de loop van afgelopen weel alleen maar méér - en bezochten wij onder meer het Palais Beaux Arts (een mooi museum waar veel te zien is), de Citadel en daarvoor nog de - gratis toegankelijke, maar mooie - dierentuin, die deel uitmaakt van het omliggende park.


Als rustpauze tijdens de wandeling dronken we in een café vlak bij een brug een heerlijk biertje, Trolls. Niet om te trollen, maar dat was echt een heerlijk verfrissend biertje, tikje radler-achtig maar het was wel degelijk bier met alcohol.

's Avonds gingen we - na een lange omweg - naar restaurant Le Meunier. Het stoofpotje met vlees en aardappelpuree was een topper.

Maar goed, ik ben alweer aardig aan het uitwijden, de foto's zeggen genoeg. Morgen iets meer over Parijs, want in Lille verbleven we maar één volle dag.

Prinsjesdag uitgewuifd

Vanmorgen kort maar krachtig uitgelopen. Een half uurtje in stevig duurlooptempo. Duidelijk is dat de trailrun - ongetwijfeld omdat ik daar niet alles gegeven heb - niet voor onoverkomelijke naweeën heeft gezorgd.

De Nachtkoningin?

Verder was het Prinsjesdag. 's Middags, kort nadat de koning de troonrede had uitgesproken, fietsten we naar het Noordeinde. Mogelijk zouden we daar nog een glimp van het Koningspaar zien. We kwamen te laat aan, even over twee uur wat het moment van de balkonscène was. Er was dus geen doorkomen aan.

Maar even voordat het koninklijk gezelschap daadwerkelijk het balkon betrad om naar 'het volk' te zwaaien, haalde de politie enkele dranghekken weg zodat iedereen goed zicht op het balkon had, Ik heb zowaar nog een paar foto's kunnen maken.

Na dit 'wave' moment liepen we terug, pakten onze fietsen en reden via het Lange Voorhout naar de kermis. Daar hebben we even rondgelopen, Chloë won nog een tijgerknuffel bij het 'eendjes hengelen'. Die stond ze vervolgens niet meer af. In Paviljoen Malieveld deelden we een portie poffertjes en dronken er iets bij.

Daarna fietste ik naar een afscheidsreceptie van goede vriend Diederik, die met pensioen ging. Dat was zowel op de Beatrixlaan als gezellig.

Weer later naar huis en direct weer weg voor de redactievergadering van ons clubblad. Daar zijn de taken weer verdeeld voor (alweer) het laatste nummer van Haagse Bluf...

'Lekker' afzien bij Sint Pietersberg Trail

Laten we beginnen bij het begin. Het begin van afgelopen weekend. Zaterdagochtend vertrok een kleine snelle delegatie Groep Vijfers, aangevuld door een van de Groep Zeven nestors, naar Maastricht. Daar werd op zondag de Sint Pietersberg Trail gehouden.

Het was een reis met de nodige overstaps. Eerst de trein naar Eindhoven, waar we Haag-lid Jacqueline van der E. tegenkwamen, ze ging op familiebezoek in Roermond. In de lichtstad aangekomen, liepen we naar het busstation waar de NS bus naar Weert vertrok. Op dat traject waren er namelijk 'werkzaamheden aan het spoor' en reed daar dus ook geen trein.

In Weert namen we vervolgens de IC naar Maastricht. Daar huurden we een OV-fiets voor twee dagen. Eerst peddelden we naar de sportwinkel waar de startnummers gereed lagen (we hadden al maanden geleden ingeschreven). We namen de envelop met inhoud in ontvangst, evenals een mooi t-shirt van de trail.

In het hotel, BEEZ, betrokken we onze kamers. Eric, 'Kleine' Hans U en ik deelden een kamer, de dames (Yvette en Marianne) een andere en Eveline nam de kamer die aanvankelijk voor Ilse was bestemd maar die wegens persoonlijke omstandigheden niet mee kon.

We hebben de middag kuierend door de mooie binnenstad doorgebracht, waarbij we onder meer een terrasje pikten op het Vrijthof, de watermolen bezochten en ons vergaapten aan de mooie vlaaien die de inpandige bakker produceert. We hadden er graag een of meer gekocht voor 'thuis' maar we hadden al zoveel bagage bij ons en dan: hoe breng je deze ongeschonden over?


Na een korte rustpauze in het hotel gingen we 's avonds naar het befaamde restaurant 'Marres' (onderdeel van het tehuis voor hedendaagse cultuur). Zowel de lokatie - het restaurant en terras staan in een prachtige stadstuin - als het gebodene was ronduit fantastisch. Heerlijk eten, uitstekende wijn, een vriendelijke van oorsprong syrische baas die goede uitleg gaf over het eten, terwijl het meisje dat ons bediende een tikje mysterieus overkwam en een uit München afkomstige studente bleek te zijn.

.

Zondag 18 september: de St. Pietersberg Trail

Bijna de hele nacht heb ik  wakker gelegen en de gehorigheid - veel lawaaiërige mensen, dat krijg je met een hotel in het hart van een toeristische stad - werkte ook niet positief op de slaap. Dan maar vroeg uit de veren. eerst een stukje losgelopen en bij terugkomst werd er ontbeten met mijn kamergenoten. Prima ontbijt trouwens.

Even later kwamen de dames en nadat we na enige tijd uitgegeten waren, gingen we met de OV-fiets richting mergelgroeve een paar kilometers verderop.

Zelf trof ik er zowaar een aantal bekenden 'uit het westen' onder wie Koplopers Hans Verbeek en Fred van Berkum en Spartaan Marlon Voorn. Ook zij zouden hier gaan trailen, zij het vandaag niet op blote voeten.

Het was uitdrukkelijk mijn bedoeling om de trailrun 'normaal' uit te lopen. dat wil zeggen: als een - weliswaar superzware - duurlooptraining. En dat is gelukt. Gek eigenlijk, trailrunnen ligt mij niet, net zo min als crossen vanwege dat geklim. Nou, aan klimmen geen gebrek bij deze trail. Maar toch erg leuk om af en toe te doen, al was het maar vanwege de gevarieerde 'natuurlijke' parcoursen die door veelal prachtige landschappen voeren.

Bijna direct na de start viel ons de pracht van de mergelgroeven op. Hans en ik stonden herhaaldelijk stil om een foto te maken, zowel van die 'scenery' als van elkaar. dat betekende wel dat we na de kortste keren in de achterste gelederen liepen. Maar wat maakt het uit, zoals gezegd ging het ons niet om een tijd.

En zo liepen we bijna 18 kilometer lang door de mooiste landschappen en over de grilligste bospaden, die veelal overdekt waren met grof kiezelsteen. Omhoog en omlaag, omhoog en omlaag.

Hier had ik nog praatjes!

Een paar keer liepen die klimmetjes bijna loodrecht naar boven, als een klimmuur met geen of uiterst gebrekkige handvatten in de vorm van boomtakken en stammetjes. Of recht naar beneden, wat mij - uit 'vallens-angst'- er een paar keer toe bracht zittend naar beneden te schuiven, als op een glijbaan.

Met dank aan Hans Uytenhout...

Dat zal best bizarre beelden hebben opgeleverd, want Hans maakte regelmatig foto's van die uiterst penibele en voor anderen ongetwijfeld lachwekkende of meelijwekkende situaties. Daar ga je met je ego! ;-). Maar ja, ik loop nu eenmaal graag en veel en wilde niet onnodig geblesseerd raken door roekeloze acties. Jawel, ik heb wat afgefoeterd onderweg, bij die bizar 'onmogelijke' gedeelten. Het was zwaar, loodzwaar maar desondanks kwam ik/kwamen wij redelijk fris en fruitig over de finish in 2'32''.

Dat was een tijd die ik wel had verwacht, dus ontevreden was ik niet. Maar vrijwel direct na de finish hoorden Hans en ik dat Marianne Nijmeijer van ons reisgroepje met 1'34'' maar liefst een uur sneller had gelopen en daarmee tweede dame was geworden! Geweldig natuurlijk. Ook Eveline en Eric waren aanmerkelijk sneller dan de twee hekkensluiters. Nu ging het ons weliswaar niet 'om een tijd' - zeker niet in de eerste plaats - maar die verschillen waren toch wel groot.

Hoe dan ook hebben we allemaal goed gelopen (al was het maar voor ons eigen gevoel), en dan mag ik dè 'bikkel' van het gezelschap niet vergeten, Yvette Solognier. Zij liep maar liefst 32 kilometer en geloof maar dat dit zwaarder dan de zwaarste marathon zal zijn geweest. De negentien km lopers (was dus iets minder dan 19 km) zaten al lang en breed in de trein (na uitgebreid te hebben gedouchd bij een zeilvereniging een paar kilometer verderop, en de OV fietsen te hebben teruggebracht), toen Yvette 'appte' dat ze de finish had gehaald in een toch wel erg mooie tijd van iets over de vier uur. Proficiat Yvette!