Het jaar 2014 in vogelvlucht (januari t/m juni)

Facebook heeft voor al zijn vrienden een aardig jaaroverzicht gemaakt op basis van persoonlijke foto's. Maar dat wil niet zeggen dat daarmee alle min of meer gedenkwaardige gebeurtenissen zijn vermeld, want lang niet alle foto's worden op FB geplaatst. Vandaar dat ik het op deze manier nog eens dunnetjes overdoe. Privé was het een opmerkelijk jaar omdat ik grootvader werd.

Het laatste dat ik kan vermelden is dat vanmorgen mijn laatste training van 2014 is volbracht. Na een paar winterse dagen wederom met voorjaarsachtige weersomstandigheden, lekker zonnetje en met een groepje dat zeer divers van samenstelling was: twee mensen uit Groep 5, Dick en Hans, één uit Groep 7 (Moi) en een aantal mensen die meedoen aan de CPC-trainingsgroepen. Wim Hartman was de trainer vandaag. We liepen vandaag gezamenlijk in, deden wat loopscholing op het duinpad achter het sportcomplex en vervolgens liepen we de Laan van Poot af en op de splitsing bij de De Savornin Lohmanlaan gingen we de duinen in. Daar ging het richting Kijkduin steeds twee minuten op (snel tempo) en twee minuten af. En dat acht maal. Bij Kijkduin haakte ik af omdat er nog heel veel gedaan moet worden vandaag: boodschappen, koken, we krijgen veel bezoek. Zelf nog het programma afgemaakt, op de terugweg.

Overigens heb ik maandag nog een duurloop van anderhalf uur volbracht. Ditmaal een afwijkend parcours: niet naar Kijkduin en/of Ockenburgh, maar via het Statenkwartier naar het Scheveningse Bos en de Waterpartij. Terug ging het via onder meer de Frederik Hendriklaan, Willem de Zwijgerlaan en Duindorp de duinen in. Uitkomende op de Laan van Poot, ging het laatste stuk door de Vogelwijk en langs de Bosjes van Pex en het Stokroosveld 'back home'.

Nu het eerste deel van mijn terugblik...

Januari

In januari schreef ik over orbs en zag ze dus vliegen. Maar liefst twee vliegen, een cabaresk duo bestaande uit de dames Hilde en Greetje. Humor om te lachen maar er is (was) ook verboden humor. Een expositie daarover was in het Haags Historisch Museum en De Gevangenpoort.

Meer museumbezoeken in januari: de expositie over mode-icoon Coco Chanel in het Gemeentemuseum Den Haag en de expositie over strips in Museum Meermanno. Allebei de moeite van het bezichtigen meer dan waard!

De film die ik in januari zag was 20 feet to Stardom, een boeiende documentaire over achtergrondzangeressen en hun bijdragen aan het werk van wereldberoemde artiesten als Bruce Springsteen, The Rolling Stones, enzovoorts.

En uiteraard was er weer het jaarlijkse Pint Winterbierfestival in Gouda, altijd leuk om daar met een groepje heen te gaan.

Februari

In de kortste maand van het jaar zag ik onder meer de film '12 Years A Slave', en deed ik mee aan een lange trainingsloop in Uden, daartoe uitgenodigd door trainer bij De Keien, Tiny Raijmakers.

Verder bezocht ik in Amsterdam met oud-collega Siebrand het Rijksmuseum en woonde diezelfde dag in Concerto een in store concert bij van de jazz-rock formatie Kapok.

Verder was er een feest van de voorzitter van onze vereniging die zijn universitaire studie Bestuurskunde met succes had afgerond.

Maart

Maart roert zijn staart, er waren genoeg activiteiten. Zoals het carnaval in Tilburg!

Verder was er de wandeling met de Doornvogels in de omgeving van Doorn en Maarn (De Kaapse Bossen), een bezoek aan het Amsterdamse Tassenmuseum, de Hortus Botanicus in Leiden, loopjes in Delft.

De verjaardag is weer gevierd bij Joep, de uitbater van het zeer populaire café 'Momfer de Mol'. Samen met clubgenoot Paul van O. en in aanwezigheid van - vooral - sportvrienden.

En niet te vergeten muziek! Het concert van het legendarische progrock gezelschap The King Crimson ProjecKt te Zoetermeer, en - heel iets anders - muziek van Mendelssohn, uitgevoerd door het Haagse Toonkunstkoor in de Dr. Anton Philipszaal te Den Haag.

April

Ook in April was er muziek, ditmaal de Matthaus Passion in De Badkapel in Scheveningen. Het is en blijft een prachtig en magistraal werk van de heer Bach.

Een dag later had ik een High Tea in Hotel Des Indes, dit was bedoeld als verjaardagscadeautje voor een goede vriendin van de sportclub. Wel apart, al was het maar vanwege de mooie locatie.

In april wordt er als altijd veel gewandeld en gefietst, om over hardlopen maar te zwijgen. De natuur is dan bijna op zijn mooist, zeker dit jaar met het warme voorjaar. Overal geweest waar het maar een beetje groen was in de regio, Clingendael, Ockenburgh. Madestein en uiteraard ook 'naar de bollen'.

Rond Pasen en Koningsdag altijd veel activiteiten: uiteraard de vrijmarkten, openluchtconcerten, teveel om op te noemen.

Mei

Bevrijdingsfestival, Coopertest, Schoolreunie in De Bovenkamer. Het was geen grote reunie zoals in 2008, meer een informele borrel waarbij niet de hele wereld is uitgenodigd. Niettemin toch weer gezellig en er waren een paar 'ouwe koppen' bij die er de vorige keren niet bij waren.

 En dan waren er de loopjes zoals de Omloop Ter Heijde (niet aan meegedaan) en de Halve marathon van Leiden (wel aan meegedaan), The Hague Royal Ten en de Golden Ten.

Ook in mei veel naar buiten, de natuur in. Zoals naar de Dordste Biesbosch, en de laatste dag van mei maakten wij met onze trainingsgroep een grote fietstocht door de mooiste en groenste gedeelten van Den Haag, Wassenaar, Voorburg en Leidschendam.

Juni

Deze maand begon met een zeer matineus uitstapje naar De Visafslag. Maar het meest bijzondere deze maand was wel Pinkpop! Voor mij was het de allereerste keer, had voor de gelegenheid zelfs een tentje bij de Action gekocht. Ik ging met oud-HRR maatje en muziekgek Peter Magnee. Twee dagen van alles gezien en gehoord, Ed Sheeran, The Scene, Arctic Monkeys, en niet in de laatste plaats The Stones en Robert Plant!

Ouwe rockers...

Ook noodweer meegemaakt maar dat maakte het alleen maar avontuurlijker. Aansluitend naar Drenthe gegaan waar ik vier dagen ben gebleven.
Daar veel gefietst, gewandeld en hardgelopen. Ideale provincie voor dat soort activiteiten, omdat mijn schoonfamilie daar woont kom ik er regelmatig en graag!

Later die maand verbleven wij een paar dagen in Antwerpen, eigenlijk de enige (mini)vakantie dit jaar. Naderhand is het er niet meer van gekomen vanwege privé-omstandigheden.

Op sportief gebied was er in juni onder meer De Molenloop en uiteraard de 9-uurs estafette aan de Laan van Poot! Daar hebben vooral de snelle dames van mijn - inmiddels toenmalige - trainingsgroep hun beste beentje voorgezet en zijn in de prijzen gevallen.

In Leiden was ik bij het Volkenkundig Museum een van de vele bezoekers die zich op de gevoelige plaat lieten vastleggen; dit in het kader van een foto-tentoonstelling van Jimmy Nelson. Die foto gebruik ik nog steeds als profielfoto op FB.

Toch nog een winters staartje van het jaar...

Ook ik heb vandaag nog een stukje (45 minuten) hardgelopen. Was wel lastig, want bijna overal lag opgevroren sneeuw, vooral op stoepen en straten. Dus heel voorzichtig gelopen en vooral de weinige sneeuwvrije stoepen belopen.

Thuisgekomen, omgekleed, nog wat gelezen en daarna weer naar buiten. Want ondanks de kou is het toch zonde om binnen te zitten, per slot van rekening scheen de zon volop. Via duinen en strand (had niet gedacht dat er overal zóveel sneeuw lag) ben ik naar Kijkduin en vervolgens naar de grootste kruidenier van ons land gewandeld op 'de Sav'.

Onderweg wat plaatjes gemaakt. Op de bovenste foto zag ik thuis pas hoe er eendrachtig gewerkt werd aan wat de grootste 'brandstapel' ter wereld moet worden. Dit om in het Guiness Book of Records te kunnen worden vermeld...

Foto: Chris Zaal

Ondertussen wel bedacht dat we op tweede kerstdag 'gemazzeld' hebben met de kerstcross: toen was er nog geen spatje sneeuw en waren de paden beter beloopbaar dan vandaag... Nieuwe foto's van de cross staan trouwens op de site van AV Sparta!

Warme chocolademelk en kerststol na pittige cross

Mooie dagen hoor, die kerstdagen, maar wat kan een mens gaar worden van dat binnen-zitten. Daarom vormt de jaarlijkse kerstcross bij Haag Atletiek een welkome afleiding. Met als bijkomend voordeel dat je aardig wat calorieën verbrandt, want wat is-ie zwaar!

Om achtereenvolgens kwart over elf en half twaalf gingen de lopers van respectievelijk de jeugdcross (1300 m) en de korte cross (ca. 3200 m) van start. Die was op het ‘hondenuitlaatveldje’ aan de De Savornin Lohmanlaan (aan de duinen, bij het Paddepad). Eerst een instructie en bemoedigende woorden van Wim Hartman, daarna: hollen maar!



Wat later, om 12:00 uur precies, werden de lopers van de lange cross (77000 m) weggeschoten. Daaraan deed ik zelf mee, dus kan ik ervan getuigen dat het parcours ietsje is gewijzigd ten opzichte van vorig jaar, maar dat maakte de cross niet minder mooi: integendeel! 

Het was een zwaar parcours omdat het door de zandduinen van het natuurgebied voerde. Er moest dus stevig worden geklommen, bovendien was het zand behoorlijk mul. Al eerder heb ik gemeld dat ik geen held in het klimmen ben, maar waar je kon dalen heb ik daar flink gebruik van gemaakt, met grote passen en de hakken in het zand liet ik mij steeds naar beneden vallen.

Uiteindelijk heb ik best aardig gelopen, na drie ronden zwoegen kwam het laatste rechte stuk naar de finish, die ik in 42'50'' overschreed. Daar was ik tevreden mee. Alle uitslagen staan HIER!

Na afloop kon er bij ons worden gedouchd en omgekleed. Dan naar de kantine, of clubgebouw zo u wilt, waar warme chocolademelk werd getapt en heerlijke kerststol.

Overigens heeft Joop Nennie niet alleen mijn camera in bewaring genomen maar ook gebruikt! Dat resulteerde in bijgaande fotoreportage. Joop, bedankt!

Met My Old Lady naar kerstavond

Korte loop-update: afgelopen maandag twintig minuten gelopen waarvan zestien minuten ‘full speed, wat neerkomt op bijna vier kilometer. Dat was wel heel kort, reden dat ik dinsdag een heel rustige duurloop van 75 minuten heb volbracht.

De komende dagen doe ik niks op loopgebied, met uitzondering van tweede kerstdag: dan is er de jaarlijkse kerstcross van onze vereniging, start om 12:00 uur vanaf het veldje bij het De Savornin Lohmanplein. Lekker een stuk duin op duin af rennen met een heleboel clubgenoten en lopers van andere verenigingen.

De rest van de afgelopen dagen was ik - zoals iedereen - druk in de weer met boodschappen doen voor de kerstdagen, want op beide dagen krijgen we familie te eten.Vanavond begin ik al met kokkerellen.

Toch nog een onderbreking! Menigeen blijft op kerstavond thuis voor de buis, naar ‘All You Need is Love’ kijken bijvoorbeeld, anderen gaan naar een kerstbijeenkomst of kerstconcert, hetzij in een kerk dan wel in een concertzaal. Maar wie gaat er nu naar de film? Ik zei de gek. Maar toegegeven, dat was niet ’s avonds, maar ’s middags.

Vanmiddag was ik namelijk  in de stad, nog wat dingetjes kopen en naar de bibliotheek. Maar ook naar het Filmhuis! Wat draaide daar zoal in de middagvoorstelling? Maar liefst drie films. Puur op basis van aanvangsttijdstip en gevoel koos ik voor ‘My Old Lady’ van regisseur Israel Horovitz. De film is door het merendeel van de recensenten – dat wil zeggen, op basis van recensies die ik zowel daar ter plekke als naderhand thuis las – als een redelijk goede film  beoordeeld (drie of vier sterren).

Achteraf verbaast deze gematigde toon van het algemene oordeel mij zeer. Ik vond het namelijk een geweldig goede film, met gemak een van de beste die ik het afgelopen jaar zag. Het is zo'n film waarvan er in de jaren zeventig meer waren. Een van de recensenten vond het acteren wat toneelmatig, maar dat heeft mij niet in het minst gestoord: integendeel! Juist het acteren, het samenspel van de hoofdpersonen was sterk, spannend, bewogen en bij vlagen adembenemend goed. Minstens vier, liever 41/2 sterren wat mij betreft.

Er zijn drie hoofdrolspelers: Kevin Kline als de veramerikaniseerde fransman Mathias, Maggie Smith als de oude dame en Kristin Scott Thomas als haar dochter (die sterke uiterlijke gelijkenis vertoont met mijn oud-collega Inge B. maar dit terzijde).

De film speelt zich in Parijs af, daardoor is het een echt franse film geworden, omdanks de Engelse en Amerikaanse acteurs.  De film begint op het moment dat we Mathias door die typisch Parijse straten zien lopen, naar later blijkt op zoek naar een pand dat zijn vader hem heeft nagelaten. Matthias wil dat pand betrekken maar tot zijn verrassing blijkt er al iemand te wonen, de hoogbejaarde Mathilde. De vrouw vertelt dat ooit met haar is overeengekomen dat zij er tot haar dood moet blijven wonen en recht heeft op 2400 euro per maand.


Mathias moet dus niet alleen de woning delen, maar de vrouw ook maandelijks haar toelage betalen. Zelf is hij zo goed als bankroet, dus daar is hij niet blij mee. Dat geldt ook voor Mathildes dochter Chloé, die van mening is dat haar ouderlijk huis al generaties lang in de familie zit en wat haar betreft nooit verkocht had moeten worden.

Ik zal de inhoud van de film niet verklappen, maar wel een tipje van de sluier oplichten. In het begin lijkt My Old Lady op een subtiele klucht, maar naarmate duidelijker wordt wat er achter de drie hoofdpersonen schuilt, krijgt de film een dramatische lading. Dat leidt tot onverwachte en deels grappige, deels ontroerende scènes. Zoals ik hierboven al aangaf, is het samenspel tussen Kevin Kline, Maggie Smith en Kristin Scott Thomas ijzersterk en de film eindigt, de dramatiek ten spijt, volgens het klassieke principe: “eind goed al goed”. Aanradertje wat mij betreft!

Platenavondje

Een paar weken terug werd een select groepje vrienden bij Murat en Yvonne uitgenodigd voor een platenavondje. Jawel, een heuse platenavond waarbij het vinyl niet werd geschuwd, integendeel! Gisteravond was het zo ver.

December staat alweer jaren in het teken van de eindejaarslijstjes, met name de Top 2000 en het muziekcafé in het gebouw van Beeld en Geluid met Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis. Zelf zijn wij er ook mee bezig, op kleine schaal. Zoals zo'n huiselijke muziekavond. Voor mij was dat een mooie aanleiding om mijn platenkast weer eens in te duiken. Vergeleken met veel andere leeftijdgenoten is mijn collectie wel aardig, maar niet echt imposant te noemen: ongeveer tweehonderd langspeelplaten. Oud zijn ze wel: mijn meeste ècht goede LP's - dan heb ik het over de muziek, niet het hoesontwerp - dateren uit de periode eind jaren zestig, begin jaren zeventig. De meeste zijn aardig doorleefd, vol tikjes en krasjes. Ik was toen rond de twintig en zoals bekend is dat een leeftijd waarop de muziek die je in die periode goed vindt, levenslang beklijft.


Dus jullie begrijpen wel dat ik uiteindelijk veel oude meuk vergaard heb, ik zou een strenge selectie maken maar het werden toch méér LP's. Geen vijf, wat mijn aanvankelijke bedoeling was, maar ruim twintig! Van een aantal LP's heb ik van tevoren een of twee nummers (voor)gedraaid om mij er van te vergewissen dat het iets zou zijn voor het avondje. Mijn echte lievelingsplaten - bv. van Soft Machine, King Crimson, Miles Davis e.d. - zitten er niet bij, die nummers zijn te lang en voor een aantal van ons minder toegankelijk. Die dubbelaar van The Drifters had ik klaargelegd maar heb ik niet meer kunnen vinden, had er wel bijgekund.

We hebben niet alleen LP's gedraaid, programma's als YouTube en Spotify zijn ook een bron van muziek en spontane verzoeken werden gisteren met één druk op de toetsen van Murats iPhone gehonoreerd. Er kwamen ook heel bijzondere dingen langs: Dead Can Dance bijvoorbeeld, of gregoriaanse muziek, Lionel Ritchie, wereldmuziek enzovoorts. Of iets van de oude en de latere Fleetwood Mac. Een wonderlijk maar mooi allegaartje van stijlen.

En dat alles gelardeerd met lekkere hapjes, drank en vrolijke kout. Hans - dezelfde die wij gisteren in de trein tegenkwamen - had appeltaart gemaakt, daarnaast had hij bijzondere franse kazen uit Luik meegenomen. Zelf had ik ik een hartige quiche gemaakt en meegenomen. Yvonne en Murat serveerden allerlei andere lekkere hapjes en drankjes. Al met al was het een echt gezellig-knusse avond, voor herhaling vatbaar!

Tot slot een willekeurig nummer op een van de LP's die gisteren niet zijn gedraaid, 'Dream/Joey' van The Pretty Things. In de jaren zestig behoorden zij tot de grote concurrenten van The Stones, tegenwoordig treden ze nog als oude mannen (maar met constant hoge kwaliteit) op in het clubcircuit. Het was de allereerste groep met ècht lang haar!

Gedonder voor 4711

Gisteren waren we in de stad met - volgens vele welingelichte en/of ervaren bronnen op het net - de mooiste kerstmarkt van zo niet Europa, dan toch zeker van Duitsland. Inderdaad, Keulen. Niet dat ik nou zó'n grote kerstmarkt-fan ben, maar ik ben wel een 'sfeertjes-man', zeker als het een relatie heeft met tradities en nostalgie. Rationeel gezien is er van alles voor of tegen tradities te zeggen, niet in de laatste plaats omdat deze veelal op sprookjes of op zijn minst historisch omstreden gebeurtenissen zijn gebaseerd, en ja, het is een feit: commerciële motieven spelen hierbij een grote rol.

Maar ja, de mens is niet uitsluitend een rationeel wezen, kennelijk hebben velen behoefte aan dergelijke ijkpunten in het jaar en in het leven. Het zijn - bewust of onbewust - toch momenten waarbij je wat minder bezig bent met jezelf en meer met het collectief, al is het maar het collectief van familie, gezin en/of vriendenkring.

Na een lange maar voorspoedige treinreis arriveerden we even na het middaguur in Keulen. Details over de reis zal ik u besparen, behalve dan (voor de insiders) dat wij in dezelfde coupé Hans Drabbe tegenkwamen: evenals wij ging hij een dagtrip maken met een vriend, Mannheim als ik mij niet vergis. We hebben nog een tijdje met elkaar gepraat, koetjes-kalfjes-vakantie, maar tegelijkertijd was ik driftig op zoek naar mijn OV-jaarkaart, die ik in Utrecht nog bij mij had. Alle zakken van jas, colbert en rugtas doorzocht, en dat wel twee of drie keer, maar wèg! Er zat niets anders op dan een conducteur op te zoeken en de vermissing te melden. Hij zou de balie van de internationale ticketservice bellen, de plek waar ik in Utrecht voor het laatst was om extra informatie te vragen. Eenmaal uitgestapt in Venlo (voor de overstap), voelde ik opeens iets hards en rechthoekigs in mijn rechterbroekzaak. Ik graven en ja hoor: mijn OV-jaarkaart! Hij zat er tòch! Opluchting, nog even snel naar de conducteur gerend die op het perron stond en het hem gemeld.

Eind goed, maar de rest van de dag was ook meer dan goed. Ik ben meer in Keulen geweest maar realiseerde mij nu dat dit altijd met de auto was. Wat namelijk onmiddellijk opvalt zodra je het station (Hauptbahnhof) verlaat is die kolossale kathedraal met de befaamde domtoren, bepaald indrukwekkend. Maar eerst een plas èn koffie, daar waren wij wel aan toe. 

In een Italiaans aandoend knijpje recht tegenover het station bestelden we cappucino en chocoladetaart. We kregen een flink stuk en twee vorkjes, niet zozeer uit krenterigheid maar er moet wel een beetje met de calorietjes worden gehouden.

Daarna de trappen op richting Dom, waarna we eerst de Domschatkamer hebben bezocht. Daar moest je wel extra voor betalen, vijf euro p.p. In die schatkamers is een keur van kerkelijke, zeer kostbare attributen te zien die in diverse vitrines staan opgesteld: crucifixen, enkele sarcophagen, scepters, sieraden, bisschop-staffen enzovoorts. En daar is bijna alles goud wat er blinkt. Ik was bezig met foto's maken totdat een suppoost mij er op wees dat fotograferen niet was toegestaan. Toch nog een of twee plaatjes gemaakt...

Daarna de Dom zelf bezocht. Wat een immens indrukwekkende grote kerk is dat, misschien alleen geëvenaard door de Sagrada Família in Barcelona.

Hoofddoel van onze trip was uiteraard de kerstmarkt maar omdat het nog vroeg - en dus licht was - leek het ons het beste om dat bezoek tot de namiddag te bewaren. Bij uitstek de gelegenheid - en het weer, er stond veel koude wind en het regende zo nu en dan - om een van de musea die Keulen rijk is te bezoeken. Dat werd niet het Chocolademuseum maar het Walraff-museum. Of Walraff-Richartz Museum liever gezegd, een museum dat enigszins te vergelijken is met Het Stedelijk in Amsterdam.

Vooral veel schilderkunst vanaf de Middeleeuwen tot de 19e eeuw, niet het uitgesproken moderne werk. Op de bovenste (derde) verdieping begonnen wij onze toer. Daar hingen veel schilderijen van kathedralen in Europa door diverse kunstenaars vereeuwigd. Er hingen prachtstukken bij maar het was wel een beetje veel. Op de overige verdiepingen veel schilderkunst van onder andere Rembrandt, Monet, Ensor, Munch, Rodin, Renoir, Picasso en Warhol. Voor de liefhebbers verwijs ik graag naar de website van het museum.


Na ons museumbezoek gingen wij op pad naar de kerstmarkt. Laten de foto's voor zich spreken. We hebben genoten van de feestelijk aangeklede kraampjes, de mensen in klederdract, Apfelglühwein met calvados (aanrader!), de 'gewone' glühwein (Rote Kardinal), de Reibekuchen, het Sauerkraut met crème fraiche, riccola en pasta en de amandelkrakelingen. Zoals ik het nu opschrijf lijkt het wel of het een waar drink- en eetgelag was maar van alles hebben we maar een beetje genomen. Na het bezoek aan de kerstmarkt - eigenlijk waren het twee kerstmarkten, één vlak bij de dom en het station, de ander een kilometertje verderop in het centrum.

Als laatste overbrugging totdat de trein vertrok hebben wij de grote winkelstraat doorlopen en een kort bezoek aan een warenhuis - kruising tussen V&D en De Bijenkorf - gebracht. Daar meteen iets voor het thuisfront gekocht.

De terugreis was wederom lang en verliep, ondanks driemaal overstappen, wederom zeer voorspoedig. Om kwart voor één waren wij thuis. We kunnen terugkijken op een mooie dag vol kerstsfeer.

Advent-stress?

De laatste tijd sla ik weleens een of twee dagen over met bloggen. Dat komt omdat er op dit moment weinig vermeldenswaardigs gebeurt. Misschien heeft het te maken met dat merkwaardige niemandsland tussen sinterklaas en kerst, waarbij je van alles maar ook niets doet. Maar zo'n (gratis) kerstconcert in het Atrium zoals vandaag verzorgd door de Woodstreet Big Band is toch leuk. Big Bands zijn alweer een tijdje 'hot' wat grappig is omdat het echt muziek is uit de tijd van mijn ouders.

Denk bijvoorbeeld aan Tony Bennett, de Big Band crooner bij uitstek - een van de weinige èchte die nog leeft - die, dik tachtig jaar oud, nog geweldige albums maakt en met hedendaagse grootheden als Lady Gaga duetten zingt.

Maar ik dwaal af. Mijn focus heeft zich verlegd naar andere activiteiten (huishoudelijke klusjes, boodschappen doen, koken, tekenen en schilderen).

Verder blog ik niet zoveel meer op dit moment om herhaling van zetten te voorkomen. Dat ga je toch krijgen na bijna tien jaar onafgebroken bloggen. Ik heb vandaag nog even een kijkje genomen op mijn oude (slapende) weblog, vanaf 2004 staan alle berichten er nog op, al zijn een heleboel foto's verloren gegaan.

Gelukkig staat er de komende dagen het nodige op stapel dus dan komt er ook meer leven in de brouwerij. In het voorkomen van herhalingen slaag ik overigens maar zeer ten dele. Veel van hetgeen deel uitmaakt van mijn leefpatroon, trainingen bijvoorbeeld, komen vaak op hetzelfde neer: warming up, programma, uitlopen en nog wat rekken en strekken. Maar het is wel iets dat ik graag doe, al was het maar vanwege het rituele karakter.

Zoals afgelopen woensdag, wij hadden toen een in elk opzicht mooie en evenwichtige training. Een aantal trainers en assistent-trainers zijn nu ingezet om de CPC-groepen te begeleiden, Henk echter niet dus hij verzorgde de training en zal dat vermoedelijk regelmatig blijven doen de komende tijd. Groep 7 was niet zo groot als vorige week en bestond uit overwegend dames, ik schat de verhouding 10:3.

Als je een training als goed hebt ervaren betekent dat meestal dat het goed ging. We liepen via de Machiel Vrijenhoeklaan naar Kijkduin en vervolgens via de Kijkduinsestraat en Lozerlaan een eindweegs langs Madestein en terug. Het programma bestond uit een duurloop met drie 'stevige blokken' van 1-1-2-2-1-1 minuten en dat drie keer, met een minuut rust tussen de tempo's en 10 minuten rust tussen de series. Aanvankelijk werd de groep onderverdeeld in 7 wat snellere lopers en 7 die wat rustiger aan deden. Dat werkte kennelijk niet helemaal op het punt van 'vegen', dus schakelden we over naar een groepsgewijze training. Vervolgens viel er weinig te vegen, iedereen ging behoorlijk rap deze avond.

De bedoeling was dat tijdens die minuutjes een vijf-kilometer tempo werd aangehouden, maar een aantal keren ging het wel sneller (tenminste bij Ton en ik, we waren elkaar een beetje aan het 'opnaaien' en namen beurtelings de kop). Dat hebben we steeds kunnen volhouden, dus waren we allebei na afloop zeer voldaan over de training.

Gisteren trouwens nog even geshopt en de Bijenkorf doorlopen - kijken kijken, niet kopen - dat wat mij betreft nog steeds als stijlvolste warenhuis kan worden beschouwd. Sterker nog, de 'oude chique' van weleer is, na de renovatie van een paar jaar terug, weergekeerd.

Heel anders is de Primark, waar honderden mensen zich verdrongen om binnen te komen. Eerlijk gezegd heb ik er geen kijkje genomen, nee, niet kunnen nemen. De missie van Primark spreekt mij wel aan, maar of dat ook geldt voor de produkten die daar te koop zijn (kleding bijvoorbeeld) weet ik nog zo net niet.

Morgen gaan we weer eens een stadstrip maken, zondag meer daarover!

Op weg naar kerst...

Even een update van de 'Days After' de Meeuwen en Makrelen.

Op zaterdagavond heb ik mij rustig gehouden. Lekker thuis. Gewoon een beetje gefreewheeld, onder andere het blogverslag geschreven, een paar foto's ingeladen en de foto's die door anderen van de vele zwoegende lopers zijn gemaakt bekeken. Ook andere verslagen en berichten van mede-lopers doorgenomen. Het plan was om de makreel op die avond te verorberen maar dat ging niet door, ik zat nog vol van de gebakken vis, erwtensoep en de biertjes met enige stuks bittergarnituur. Zoals iemand op FB schreef in een reactie op een bericht van een mede-loopster: eerst 1000 kcal. verbranden bij de Meeuwen- en Makrelenloop en daarna 5000 kcal. erbij.

Vandaag gaat de makreel wel op! Lekker met witbrood en een salade, in dit geval een mix van licht voorgekookte broccoli en aardappelschijfjes en in wat olijfolie geroerbakte en vervolgens met wat witte wijnazijn besprenkelde rode paprika, dat mengen met kappertjes en een in ringetjes gesneden bosui en tenslotte alle ingrediënten door elkaar mengen.

Zondag hadden wij familiebezoek, en heb ik voor het eerst mijn kleindochter een flesje mogen geven. Het viel mij nog mee moet ik zeggen... Mooie oefening voor volgend jaar als wij meerdere malen per maand 'oppas-opa- en oma' zijn.

Maandag heb ik overdag een uurtje voor mijzelf gelopen. Daar valt verder niet zoveel bijzonders over te vertellen, behalve dat ik weer in de duinen en een stukje over het strand heb gelopen en dat het op de terugweg onbedaarlijk begon te regenen. Vandaag (dinsdag) slechts een half uurtje gelopen. Ik ging naar de Laan van Poot en nam een kijkje in het krachthonk: daar ben ik lange tijd niet geweest! Heel voorzichtig wat lichte oefeningen gedaan omdat mijn linkerschouder bij bepaalde bewegingen nogal gevoelig is. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid komt dit omdat ik de vorige keer tè enthousiast met de apparaten in de weer ben geweest. Maar ik moest die krachtraining toch maar weer eens oppakken...


's Middags ging ik naar de stad. In het atrium van het stadhuis worden van maandag tot en met vrijdag elke middag van 13:00 uur tot 14:00 uur gratis kerstconcerten gegeven. Alleen vrijdag wordt dat later, dan treedt de Woodstreet Big Band op van 16:30 uur tot 17:30 uur.

Vandaag (dinsdag dus) speelde een trio, de violist Noa Eyl en The Basily Boys, gypsiemuziek à la Django Reinhardt, de gitaarvirtuoos die zeventig jaar geleden furore maakte met zijn 'Hot Club Du France'. In de jaren negentig was er opeens het verrassende Rosenberg Trio, formidabele musici die de gipsy swing van Reinhardt en andere zigeunermuziek wederom op de kaart zette. De jongere Basily Boys treden in zekere zin in hun voetsporen. Leuke, opzwepende muziek en bovenal zeer virtuoos gespeeld!

Woensdag spelen de strijkers van het Jeugdorkest Haganum, donderdag Gregor Bak en Francis van Broekhuizen en vrijdag de Woodstreet Big Band in het Atrium.