Hyacinthen voor Ida

Eerder deze week had ik het er over hoe mooi het Hyacintenbos er bij ligt momenteel. Maar het is er niet alleen mooi, het is ook een oase van rust. Vooral op bepaalde tijdstippen - vroeg in de ochtend en later in de avond - kom je niemand tegen en het getwinkeleer van vogels is het enige geluid waardoor de stilte wordt doorbroken.

Het is dan ook een uitgelezen locatie voor een lekker ontspannen loopje en dat is ook precies wat ik gisteren deed: uitlopen na de 10 km. lenteloop van nog een dag eerder. Via de Laan van Meerdervoort en de Wijndaelerweg liep ik rechtsaf landgoed Ockenburgh in en van daaruit rechtdoor en over het bruggetje naar het Hyacintenbos. Ik heb hier inclusief het direct aangrenzende Leydenhof zo'n twintig minuten gelopen, daarna ging ik via Ockenburg en bovenlangs de puinduinen (het Wijndaelerduin) terug naar huis. Al met al zo'n 80 minuten bezig geweest.

Gistermiddag weer even naar Het Filmhuis gegaan. De keuze viel op de zwart-wit film 'Ida' van de poolse regisseur Pawel Pawlikowski. Het is een film die door alle filmkenners en recensenten hogelijk wordt gewaardeerd. Dat begrijp ik - cinematografisch is het een juweeltje - maar toch is het geen film voor iedereen denk ik. Er wordt weinig in gesproken, er is nauwelijks muziek - afgezien van een jazz-band - en de beelden van het arme, sombere na-oorlogse Polen in zwart-wit en grijstinten geven een gevoel van verlatenheid. Oppervlakkig gezien zou je het een saaie film kunnen noemen. Toch is er een zekere spanning aanwezig die de kijker bij de les houdt.

De film gaat over Anna, een jonge vrouw wier ouders in de oorlog zijn omgekomen. In het streng gereglementeerde en saaie kloosterleven vindt zij geborgenheid en zekerheid. Zij is een novice die, om non te worden, toestemming van haar familie nodig heeft. Nu wil het geval dat zij geen ouders meer heeft want sinds de oorlog is zij  wees geworden. Zij krijgt van de moeder-overste te horen dat zij nog een tante heeft, die kan haar de vereiste toestemming verlenen.

Anna reist dan ook naar deze tante Wanda toe, een vrouw die tijdens het communistisch regime rechter was en haar eenzame leven doorbreekt met uitgaan, drinken en mannen versieren. Van haar krijgt Ida te horen dat zij in feite joods is omdat haar ouders joden waren die in de oorlog zijn omgekomen.


Het tweetal gaat op zoek naar de plek waar zij de stoffelijke overblijfselen van Anna's ouders opgraven. Onderweg nemen zij een lifter mee, een knappe jongeman die saxofoon speelt in een lokale jazz-band. Hij nodigt de vrouwen uit om te komen kijken. Wat er vervolgens gebeurt laat zich raden, maar uiteindelijk keert Anna terug naar het klooster om zich voorgoed aan het religieuze leven te wijden.

Wat mij vooral intrigeerde was de 'schattig' onschuldig ogende maar ondoorgrondelijke Anna, met haar grote donkere ogen, en haar al even ondoorgrondelijke getormenteerde tante. Mooie rollen van Agata Trzebuchowska en Agata Kulesza. 'Onderhuids' gebeurt er best veel in het verhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van het in het communistische Polen immer sluimerende antisemitisme.

De blik vooruit na Lenteloop

"Doe wel, en zie niet om'.  Dit bekende Nederlandse gezegde houd ik mij maar voor. Vanmorgen heb ik mij ingeschreven voor de Berenloop in Terschelling. Dat is pas in november maar je moet er altijd snel bij zijn. Dat geldt ook voor de Beachrun eind juli, ook daar heb ik mij voor ingeschreven.

Maar gisteren was de Zier Running Lenteloop, waaraan - verdeeld over de 5 en de 10 km - zo'n 350 lopers en loopsters deelnamen. Een mooie en best pittige loop, met start en finish op de baan van HAAG Atletiek.

Het parcours van de Lenteloop voerde achterlangs het sportcomplex aan de Laan van Poot tot de Fuutlaan, daar naar boven, langs het welbekende veldje tot aan het fietspad. Vervolgens het fietspad af tot Duindorp, met aan het einde een klein bochtje naar rechts de duinen weer in tot de 7-sprong. Vervolgens naar beneden, de Laan van Poot op en weer naar de baan voor de finish van de 5 km of - voor de 10 km lopers - de tweede ronde.

Weersomstandigheden: prima. Weinig wind, zacht.

Zelf was ik een van de deelnemers aan de 10 km. Van tevoren voelde ik mij best goed, niet 'scherp' weliswaar, maar zo om en nabij de 52 minuten zou toch moeten lukken. Maar voor de zoveelste keer dit jaar moet ik bekennen dat het mij niet meeviel. Nu was het parcours behoorlijk pittig en bovendien 90 meter langer per 5 kilometer, maar goed. De eerste drie kilometers gingen nog wel en kon ik met moeite vijf minuten per kilometer handhaven, daarna kreeg ik het ontiegelijk zwaar, vooral heuvel-op moest ik een paar keer noodgedwongen wandelen, volkomen buiten adem. Maar goed, ik ben uiteindelijk gefinishd, over de tijd heb ik het maar liever niet. Toch maar weer koppig verder bikkelen, er staan nog genoeg leuke loopjes op het programma de komende tijd.

Mijn groepsgenoten hebben allemaal prima gelopen, althans tot eigen volle tevredenheid. En terecht. Ik beperk mij tot de winnaars op de 5 en de 10 km. (De uitslagen op uitslagen.nl kloppen niet helemaal, althans niet op dit moment. Heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat een aantal deelnemers een kortere of langere afstand hadden gelopen dan waarvoor zij hadden ingeschreven).

Eerst de 5 km. Irene Aldersma (20.12), Bianca Muijzer-van Osch (21.46) en Cynthia Ghijsels (22.02) respectievelijk eerste, tweede en derde dame. de winnaars. Bij de heren waren dat Arthur van Dijk (16.16), René van der Stap (16.38) en Tristan Valkenburg (17.10).

Bij de 10 km. werden Sandra van Doorn (38.28), Carla Ophorst (39.42) en Janna van Dijk (42.00) eerste, tweede en derde dame. Erwin Sparreboom (34.20), Remco Mocking (34.52) en Maikel van Gemert (36.35) werden eerste, tweede en derde heer.

Na de loop werden de winnaars op het podium in het clubhuis van Haag Atletiek gehuldigd door John van Zier Running. Daarna was er een loterij waarbij diverse prijzen werden verdeeld op basis van startnummers.

Letsch Dance met Vis van Simonis!

Gisteren was het dubbel feest. Ten eerste voor alle Nederlanders, want hun koning - jawel, ook die van de republikeinen - vierde zijn verjaardag. Of liever gezegd: werd voor hem gevierd. En dat resulteerde weer - zoals altijd - in grote vrijmarkten in nagenoeg alle steden en dorpen van ons land.
Zelf bleven wij in de buurt, namelijk op de Thomsonlaan, waar wij toch het een en ander vandaan haalden: boeken, cd's en wat die meer zij. Ditmaal gingen wij niet zelf zitten met allerlei meuk. Wel diverse bekenden gespot waaronder oud-collega Harry van Tol, die er zelf zat met zijn enorme verzameling boeken.

's Middags even bij de buren een wijntje gedronken in de tuin, daarna naar Dok 28 aan de Scheveningse binnenhaven waar Jan Letsch zijn tachtigste verjaardag zou vieren. Dat was hij al een maand of drie, tachtig, maar eerst nu was daar gelegenheid voor.

Gezellig zo bij elkaar, mooi weer en een drankje. Maar waar is de jarige?!

Met de fiets op weg naar Scheveningen kwam ik Frank tegen, samen reden wij naar genoemde lokatie. Daar zaten al aardig wat mensen die wij - vooral Marlies - hadden uitgenodigd, bijna uitsluitend leden van Haag. Een mooi gezelschap maar... waar was het feestvarken? Het feest zou om 17:00 uur beginnen maar het liep al tegen half zes. Diverse telefonades naar zijn huis leverden niets op. Uiteindelijk besloten Paul K. en ik naar zijn huis toe te lopen - een flat aan de overkant - en aan te bellen. En zowaar, na een paar keer aanbellen en roepen door de intercom ging de automatische deur open en begaven we ons naar boven, naar de achtste verdieping.

Eerst probeerden wij de lift maar die weigerde dienst, dan maar met de trap, of liever gezegd 16 trappen op, de galerij doorlopen en aanbellen. Maar dat laatste hoefde niet, de deur stond open. Jan kwam net onder de douche vandaan, hij dacht dat het feest om zes uur zou beginnen. Een kwartiertje later gingen wij met zijn drieën terug, waar Jan met gejuich werd ontvangen.

Daarna kon het ritueel van cadeautjes geven, verder drinken binnen in het café enzovoorts beginnen. Na afloop van het festijn is een klein gezelschap, waaronder Jan, naar Simonis gegaan om een - zoals altijd daar - een copieus en smakelijke vismaaltijd te verorberen. Een impressie van de middag hieronder in het foto-album...

This is The Life I Live: eerste 'Koningsnach' in Den Haag

Daryll-Ann was een van de afsluitende acts van het The Life I Live festival in Den Haag, voorheen 'Koninginnenach' geheten. Gisteren was het in feite de eerste 'Koningsnach' maar dan zonder de nacht. De groep die jaren terug furore maakte was gaat weer op tournee, compleet met de gebroeders Paulusma die zowel met hun markante boswachters-uiterlijk als hun gedreven samenzang mooi harmoniëren met de zanger-gitarist die op de zoon van Hank B. Marvin lijkt, Anne Soldaat.


Na een week waarin wij vooral hebben opgetrokken met schoonfamilie - donderdagavond gezellig afgesloten met een etentje bij Sint Joris en de Draak - was het nu tijd om de zinnen te verzetten bij voornoemd festival. Wel met een groepje, in dit geval vrienden van Haag Atletiek, want in je eentje rondlopen op zo'n festival is toch minder gezellig vind ik. Dus met Arne en zijn collega Gaby afgesproken voor Fiddlers, het grote café-restaurant op de hoek van de Schoolstraat, tegenover de Grote Kerk. Hans Drabbe was daar ook dus gingen wij met z'n vieren de hort op.

Wij kwamen zelfs een van Arnes dochters (rechts) tegen!

Alhoewel het in de vooravond even flink had geregend met in de verte wat dreigend gerommel, was het ronduit heerlijk weer, de hele avond. Windstil, erg zacht weer. Op sommige pleinen waande je je in Zuid-Frankrijk. Hans liep zelfs in een luchtig hemd rond, zonder jas, en dat was uitstekend te doen.

Wij hebben diverse kroegen bezocht  - en de sfeer was overal super-relaxt en vrolijk, geen wanklank. En dat gold ook voor de optredende artiesten: in de hele Haagse binnenstad speelden min of meer bekende bandjes en DJ's. Maar niet alleen buiten, ook in enkele cafés traden artiesten op waaronder een blueszanger annex gitarist bij Momfer de Mol en in een andere kroeg een jazz-bandje. Maar erg lang zij wij nergens gebleven.

Wel bracht de lieftallige vrouw van Ruud van Aarle - jazeker, Ruud was er ook - een mooi vlaggetje in onze driekleur op mijn wang aan om de bijzondere aanleiding van deze avond te benadrukken.

Ter geruststelling: wij hebben het vrij netjes gehouden qua drank, maar toch hadden die paar biertjes een bepaald effect op de blaas. Een van ons ging bij een Burger Kings aan het Spui naar het toilet waar zóveel belangstelling voor was dat wij wel twintig minuten hebben moeten wachten. Maar daarna konden wij meteen door naar het Kerkplein waar het vol was maar wij toch nog een plekje vlak voor het podium konden bemachtigen om een deel van de Daryll-Ann gig mee te pakken. Wij zijn geen van allen tot het laatst gebleven, zelf had ik nog een tram richting huis.

Kilometers vliegen voorbij, jaren ook...

Zowaar weer 'serieus' getraind woensdagavond! Wim was er niet bij als trainer, Ilse nam zoals altijd in dat soort gevallen zijn honneurs waar. En dat ging prima, zeker met haar supersnelle nieuwe schoenen aan! (met dank aan Hans de Putter).

Na een dag waarop ik 's ochtends een wandeling van anderhalf uur maakte, en 's middags afwisselend gefietst en gewandeld heb, onder meer in Het Hyacintenbos en Heemtuin Madestein (zie foto's), heb ik een uurtje gerelaxd in de tuin. Ik ben zelfs heel even in slaap gevallen. Daarna was het fijn om de benen weer los te gooien. En dat is gelukt!

Op het programma stond een duurloopje met een kern van 4 x 800 meter in 10 km tempo. Nou viel dat 10 km tempo wel mee, of tegen liever gezegd. Als ik dat tempo tien kilometers had kunnen volhouden (NOT!) dan had ik die in een angstig snelle tijd (rond de 40 minuten) gelopen, en ik liep nog wel in de achterhoede! Ik heb dan ook 'slechts' drie van de vier 800 meters gelopen.

Die 800 meters liepen we - na het inlopen en de oefeningen - op de baan. Groep 5 zette zijn/haar beste beentje voor onder de enthousiaste en stimulerende leiding van Ilse, 'meelopend voorvrouw'. Na het kernprogramma op de baan gingen we nog even de duinen in om uit te lopen, maar ook dat ging in een lekker vlot tempo. Een goede voorbereiding op de Zier Lenteloop aanstaande zondag!

In het clubhuis was het zoals altijd weer een gezellige boel, drankje hier, kwinkslag daar maar er is ook altijd plaats voor een serieuze noot (en nootjes!). Een gezellige boel gaat het ook vandaag worden, want De Cultuurbarbaar is - tot zijn eigen niet geringe verbazing - alweer 35 jaar getrouwd!

Dat wordt in ieder geval gevierd met een etentje vanavond. De rest van de dag zal ongetwijfeld in de buitenlucht worden doorgebracht. Naar Het Hyacintenbos bijvoorbeeld, dat staat er prachtig bij momenteel, de bloei is nu op zijn hoogtepunt.

'Haegsch' uitje op tweede paasdag

De Bosjes van Pex

De paasdagen zijn voorbij. Tweede Paasdag is gestart met een rustig loopje van 45 minuten, samen met mijn zwager. De route ging via Bosjes van Pex, de duinen door tot aan Duindorp, daar het steile zandpad (paardenpad) naar boven en linksaf tot aan de Fuutpad, weer linksaf en door de Vogelwijk en langs het Stokroosveld terug naar huis.


's Middags met Hanne en Louise naar de stad gefietst. Het werd een typisch 'Haegsch' uitje met een bezoekje aan Paleistuin Noordeinde, de Antiekmarkt, het Haags Historisch Museum en het Noordeinde zelf met zijn vele galleries. En oh ja, Pulchri niet te vergeten met veel kwaliteitskunst van moderne kunstenaars die door de strenge ballotage van Pulchri zijn gekomen.

Hieronder een impressie van de boeken- en antiekmarkt op de Lange Voorhout.

En een impressie van het bezoek aan het Haags Historisch Museum, met tot 15 mei a.s. de expositie van 'politiek (getinte) humor' waaruit blijkt dat het gezag en hoogwaardigheidsbekleders, alsmede hun beslissingen, sinds jaar en dag op krtische wijze worden bespot en uitgedaagd. Blijft leuk met vele politieke spotprenten, cartoons en legendarische videobeelden van Koot en Bie, Wim Kan en hun opvolgers onder wie Sjaak Bral.


Daarnaast bevat het Haags Historisch Museum de vaste expositie met in de benedenzaal de ontwikkeling van de stad Den Haag (van een onontgonnen veen- en zandgebied 4000 v. Chr. tot en met Den Haag anno 2013), op de tweede verdieping poppenhuizen en veel schilderijen, prenten, videomateriaal en abndere memorabilia die betrekking hebben op ons Koningshuis.

Meer plaatjes van het HHM (niet allemaal even scherp en van goede kwaliteit maar het gaat om de indruk) staan hier in mijn album.