Send one away!

De anecdote wil dat de in de jaren vijftig wereldberoemde filmactrice May West na een voorstelling belaagd werd door een horde mannen, die zich voor haar kleedkamer verdrongen. Misschien alleen maar voor een handtekening, maar goed.

Haar manager wist zich een weg naar binnen te banen en zei: "Miss West, there are ten gentlemen waiting for you outside". Waarop de vedette antwoordde: "I am too tired. Send one away!"

Hier moest ik aan denken toen ik na afloop van de training bovenstaande foto's van groep 7 zag, die gisteravond door Sanny Schoon op haar smartphone waren geschoten. Wij zien hier groepslid Ton van der Pol temidden van een harem van vijftien dames, na de training. Zijn commentaar: "Het waren teveel dames, ik heb er twee weggestuurd".

Grap natuurlijk, maar het klopte wel: Ton was de enige man die met de groep meetrainde. Aanvankelijk was er nòg een man (nou ja) bij, maar die besloot al snel om op eigen houtje verder te gaan. En die andere man was ik.
Al bij het inlopen voelde ik dat het niet goed ging. Ik voelde me zwaar, zat snel boven mijn adem en had 'slechte benen'. Het relatief weinig trainen van de afgelopen week in combinatie met lekker eten en drinken heeft - naast een rommelende buik - weer voor een kilootje extra gezorgd. Het inlopen kostte mij al moeite.

De training was niet al te lang. De kern bestond uit vier maal vier minuten in 10 km tempo, met drie minuten tussenpauze. Zo goed en zo kwaad als dat ging heb ik die tempo's op eigen houtje gedaan, op de Laan van Poot. Dat ging, maar niet van harte.

Na afloop was het als vanouds gezellig in de kantine. Sommige dingen veranderen nooit blijkens deze tekening uit 2013 waaraan FB mij hielp herinneren...

Eerder op deze woensdag wel weer in het krachthonk vertoefd. En er ook getraind met ook een paar minuten roeien. Een van de verrassende constateringen was dat de 92-jarige Menno de Rijk in staat bleek om bijna drie minuten onafgebroken te 'planken': dat lukt menige jongere niet eens. Ook krijgt hij elke week bij het bankdrukken weer meer kilo's omhoog. Een fenomeen, deze Menno die ook weer een nieuwe vriendin en een nieuwe auto heeft. Het leven begint bij de negentig!

Na afloop in de kantine de 'na zit' met onder anderen Wim van Es en Henk Verploegh, de 'wandelende archieven' van de vereniging. Buiten zag de 'jeu de boules groep', een vaste groep oudere heren, hun spel verstoord door de enthousiaste jonge hond van Wim van Es die vooral belangstelling had voor de kleine balletjes en daarmee een paar keer aan de haal ging. 'Papa Wim' moest even komen opdraven om het speelse dier tot de orde te roepen...

Paas op de plaats

Het waren rustige - in de zin van: traditionele - paasdagen. Op Goede Vrijdag kwamen onze vrienden Wim en Gerda eten, het is alweer een tijd geleden dat we hen zagen (alhoewel: Gerda nog wel via Facebook).

De dagen erna het bekende werk: boodschappen gedaan om voedsel in te slaan en daarna achter aanrecht en fornuis om de paasbrunch voor te bereiden. Die brunch, inmiddels een traditie. was voor zes personen: een echt familiegebeuren.

Na de brunch nog een stukje naar de buurtspeeltuin gewandeld met Daan, Daphne en Chloë. De wind was al wat gaan liggen en de zon scheen. Chloë heeft dat hele stuk aan het handje van vader en moeder gelopen.

Wat valt er meer te vertellen? Zaterdag een wandeling gemaakt door Heemstede Aerdenhout. Zomaar. In de trein op weg daarheen was er nog weinig kleur te bespeuren op de bloembollenvelden bij Voorhout en Hillegom. Alleen een paar gele velden en een lilagekleurd veld. Voor meerkleurigheid moeten we nog een week of twee wachten denk ik.

Helaas geen verslag van een loop ditmaal. De bedoeling - en afspraak - was om in Haarlem mee te doen aan de Heuvelloop (5, 10 of 15 kilometer), maar de twee kameraden met wie ik zou gaan haakten af: de een wegens buikloop, de ander vanwege de alarmerende weersverwachtig (storm en regen). Nou, toen had ik ook geen zin meer.

Wel heb ik 'na de visite' voor mezelf een uurtje gelopen, het werd een rustig duurloopje. En zowaar werd het mooi, zonnig weer, zij het dat er een fikse storm vanuit het zuidoosten blies. Weer wat later hebben we een stuk gewandeld naar Meer en Bosch en Kijkduin en via het Westduinpark terug. Langs de Bosjes van Pex lopend, kwam er plotsklaps een grote tak op ons terecht. Gelukkig was het een licht exemplaar zodat er geen sprake was van schade.

Op de terugweg liepen we een stukje op met onze naaste buren Jan en Wilma, ze hebben nog even een glaasje bij ons gedronken.

Verder tussen neus en lippen door wat geschilderd. Het roffelen dat je op deze lente-ochtenden in de Bosjes van Pex hoort, inspireerde mij tot het afbeelden van deze bonte gast.

Ook in passieve zin het een en ander aan cultuur genoten. Je moet er maar zin in hebben maar ik had er zin in: via Youtube een complete concertregistratie van de Matthäus Passion - met Philip Herreweghe als dirigent - afgeluisterd. Niet helemaal bekeken want tussendoor was ik met allerlei andere dingen bezig. Verder wat aardige docu's gezien waaronder Mijn Matthaus, De Mooiste Marathon (portret van Michel Butter), en de afgelopen dagen heb ik ook de thriller Close-Up van Esther Verhoef uitgelezen. Spannend en zeer goed geschreven boek!

Lente bewegingen

Vandaag 'oppas-dag'. Maar eerst een korte update. Het waren hectische dagen. Wat er allemaal is gebeurd in Brussel laat ook mij niet onberoerd en de actualiteiten volg ik op de voet via tv, internet etc. Op deze plek beperk ik mij echter tot particuliere zaken.

Vanmorgen in de Bosjes van Pex naar de vogels geluisterd. Elke dag komen er meer vogels - en dus ook meer vogelgeluiden - bij. Vooral spechten hoor je veel, de groene specht met zijn 'lachende' roep en diverse grote bonte spechten die her en der aan het 'roffelen' zijn.

Verder heb ik het vijvertje en de ronde bak daarnaast zoveel mogelijk van bladafval ontdaan. Nog lang niet alles is er uit, maar het is een begin. Tijdens deze werkzaamheden kwamen er ook drie salamanders en een dikke bruine kikker mee, deze heb ik allemaal weer teruggezet.

Maandag een korte loop met wat tempo's gedaan, woensdagochtend de inmiddels vertrouwde sessie in het krachthonk afgewerkt. Het was er druk, wij waren met z'n tienen. Ook weer het 'droog-roeien' opgepakt, nu nog maar een paar minuten maar dat wordt de komende tijd wel opgevoerd. In de jaren negentig was ik er vrij goed in maar dat is ook alweer een tijd geleden.

Na het gebeuren in het krachthonk heb ik 'de jongens' op koffie cake getracteerd. Daarna snel naar huis en vervolgens de keuken in om appeltaarten en cake te bakken voor 's avonds na de training.

Later in de middag de training voor mezelf  'na-geaapt'. Twee series van 3 x 800 meter met tien minuten rust tussen de series en twee minuten rust tussen de tempo's. Ik liep van huis naar de Laan van Poot bij wijze van inloop.

De eerste 800 meter op de baan ging moeizaam. Ik moest poot-aan spelen om er 4 minuten en 20 seconden uit te persen. Pfoei, slecht zeg. De tweede 800 meter ging ietsje beter maar zat ook toen zo'n vijf, tien seconden boven de vier minuten. De derde 800 werd slechts 600 meter, echt lekker ging het niet. Ik ben toen terug naar huis gelopen, de tien minuten waren toen bijna om en liep nog éénmaal vier minuten voluit. Thuisgekomen, mijn zware trainingsschoenen snel omgewisseld voor de wedstrijdschoentjes en weer naar buiten voor de laatste twee tempo's. Pas toen kreeg ik vleugels, ik was van plan om die laatste twee tempo's in vier minuten te lopen en beide keren legde ik een afstand van ruim 800 meter af. Het voelde veel sneller, maar eigenlijk is dit het normale 10 km tempo voor onze groep. Maar ja, de laatste dagen toch weer aangekomen met al dat gebak en andere lekkernijen.

Met passie het nieuwe levensjaar in

Na een druk familie-weekend is gisteren de huiselijke rust weergekeerd. Wel heb ik op deze zondag nog een klein uurtje hardgelopen, maar het hoogtepunt van de dag viel op de avond. Een uitvoering van de Matthäus Passion!

Twintig minuten voordat de deuren van de Elandstraatkerk zouden openen, waren wij ter plekke. Dit om van een goede zitplaats - liefst een beetje vooraan en niet achter een pilaar - verzekerd te zijn. Dat ik echter niet de enige was die er zo over dacht, blijkt uit deze foto. Tot ver in de Elandstraat stond er een rij. Jawel, Bach is weer helemaal 'hot' tegenwoordig!

Samen met honderden passie-gangers onder wie enkele Haag-vrienden - Paul Kruijssen, Yvonne van Winden en Jan Groeneveld - betraden we even later de schitterende kerk. De voorste paar rijen waren gereserveerd, maar wie het eerst binnen was had zich door het neerleggen van jassen en de mededeling 'deze plaatsen zijn bezet' verzekerd van goede plaatsen zodat we uiteindelijk toch vrij achteraan kwamen te zitten, Maar goed, het was niet achter een pilaar en dat is ook wat waard.

Het werd, inclusief een pauze van ruim een half uur, een zit van vier uur. Het werd ook een van de mooiere uitvoeringen van Bachs Matthäus Passion, Vooral het koor was subliem, en het waren stuk voor stuk topsolisten. Zie voor de namen bijgaande afgebeelde voorkant van het programmaboekje.

Al meteen bij het openingskoor - waarvan ik een klein stukje heb opgenomen - kreeg ik spontaan een fisher mans friends moment, maar ook naderhand - onder andere bij een schitterende vertolking van 'Erbarme dich' met een gepassioneerd viool-intro en prachtig gezongen door Carina Vinke - hield ik het niet helemaal droog. De kracht van de muziek van Bach is en blijft enorm.


Al met al was het - wat mij betreft - een mooie uitvoering waarbij het eerste deel heel eventjes wat leek te vervlakken, maar het deel na de pauze was in elk opzicht subliem, met het slotkoor als indrukwekkende afsluiting.

Na afloop gingen wij met een stralende en nog licht euforische Marlies - 'het is heerlijk om de Matthäus Passion te zingen'- ergens een 'afzakkertje' nemen. Dat deden we bij Sint Joris en de Draeck. De joviale maar wel wat nadrukkelijk aanwezige barman leidde ons naar een gezellig tafeltje acheraf waar wij plaatsnamen en iets bestelden.

Om twaalf uur precies hieven mijn companen een luid gezongen 'lang zal hij leven' aan en werd een toast uitgebracht. Nu wilde het toeval dat er exact op hetzelfde tijdstip iemand anders jarig werd, een dame. Ik ben maar naar haar toegegaan om haar te feliciteren (de dame links op de foto). Met haar partner raakte ik nog in gesprek over Bach en de Johannes Passion die deze avond elders in de stad werd uitgevoerd en volgens hem 'nog meer Bach' dan de Matthäus is.

Erg lang hebben we het niet meer gemaakt, met z'n allen - we waren allemaal op de fiets - gingen we ieder ons weegs. We konden terugkijken op een heel mooie avond.

Lente! Het begint nu echt...

20 maart en de lente begint! Aldus Facebook die dit algemene bericht vanmorgen plaatste. Nu heb ik altijd begrepen dat 21 maart de eerste dag van de lente is. Het ligt er maar aan waar je van uit gaat denk ik.

Lente! Ik associeer dat met vogels die de dag verwelkomen met hun zang, felgele bloemen zoals narcissen, tulpen en forsythia, en tegenwoordig ook met de Matthäus Passion. Weliswaar heeft dat magistrale werk meer met Pasen te maken, maar de componist van dat werk is op 21 maart geboren.

Al vaker heb ik de Matthäus Passion gezien, in diverse uitvoeringen. Hoewel ik niet religieus ben in de bijbelse zin, blijft de muziek prachtig. Ditmaal ga ik trouwens naar een uitvoering van het Haags Toonkunstkoor met orkest in de Elandstraatkerk. En dat is vanavond.

Reden dat ik juist naar deze uitvoering ga is omdat Marlies Alberts, sportvriendin van Haag Atletiek, deel uitmaakt van het koor. Eerdere voorstellingen, onder meer in de Dr. Anton Philipszaal, waren zeer de moeite waard.

Van sporten is de laatste dagen niet veel gekomen. Na woensdag heb ik niet meer gelopen, wel heb ik vrijdag nog het krachthonk bezocht.

Straks ga ik voor mezelf wel een rondje doen. De afgelopen dagen hadden we logees en gisteren hebben we in besloten kring 'alvast' mijn verjaardag gevierd omdat dit op een wat ongelukkige dag valt. In de praktijk kwam dat neer op veel in de keuken staan, appeltaart, quiche lorraine en monchoutaart maken, later in de middag diverse pastagerechten. Van hardlopen kwam dus niets, wel tussendoor nog een wandelingetje gemaakt in combinatie met boodschappen doen.

Het is lente! aldus Facebook vandaag...

Hoe het was in Albion...

Het is alweer donderdag, nu zie ik pas dat ik na de 10 kilometer bij Sparta geen post meer heb geplaatst. Wel heb ik maandag nog een uurtje hardgelopen: geen interessant gegeven maar om logboektechnische redenen vermeld ik het.

Op dinsdag was ik op zoek naar bepaalde foto's. En hoe gaat dat: dan kom je andere foto's tegen waar je wellicht iets mee kunt. Zo heb ik de nodige reuring op Facebook veroorzaakt door een van die foto's uit een groen-geel verleden in te scannen en op FB te plaatsen.

Het gaat om bovenstaande groepsfoto die in 2000 (of was het 2001, of 2002?) in Harwich is gemaakt van een stel Haag-leden die daar waren om deel te nemen aan de Discovery Run.

Meermalen - ik denk vijf of zes keer - nam ik deel aan die oergezellige run. Dat waren complete vakanties van één dag, inclusief bootreis (v.v. Hoek van Holland-Harwich), bustransfer vanaf station Harwich naar de locatie, toespraak van de stadsspeaker en startschot door de burgemeester die elk jaar iemand anders was.

Vervolgens een heel mooie run door Harwich waarbij een groot deel langs de haven en het strand ging. En na afloop van de run de prijsuitreiking en een bustrip naar een pittoresk 'typical English' stadje, meestal Colchester, om daar een paar uur te verpozen, wandelend door de mooie straatjes of het schitterende park, bier drinken in een van de lokale pubs, fish and chips eten en shoppen.



Maar aan alles komt een keer een eind, veel Harwich-gangers kijken met genoegen terug op een mooi evenement.

Terug naar het heden. Gisteren werd een training afgewerkt waarbij naast een aantal dames van Groep 5, Ton, Henk en ik de enige heren waren. Sanny nam de trainers-honneurs waar. Aanvankelijk was het behoorlijk fris, om niet te zeggen: koud, maar zodra we gingen lopen werd het aangenaam. Waarschijnlijk omdat de wind wat ging liggen en wij flink ons best deden. Het was wel erg helder en bij vertrek scheen de zon zelfs nog. Voor de eerste keer dit jaar werkten wij het grootste deel van de training in het (schemer)licht af, pad bij terugkomst aan de Laan van Poot werd het donkerder.
Voordeel was wel dat we een flink stuk door de duinen konden lopen, richting Kijkduin. Na de gebruikelijke oefeningen en wat loopscholing, werd het programma afgewerkt. Op het schema stond een (baan)training van driemaal 400-800-600-400 meter, maar bij ons werden dat drie series van 2 - 4 - 3 - 2 minuten in 10 km tempo, met telkens 90 seconden rust tussen de tempo's en 5 minuten rust tussen de series.

Het ging lekker! Persoonlijk houd ik er van om de tempo's ook in het bedoelde tempo te lopen en liep al snel met Ton en Sonja voorop. En dat ging de hele tijd goed, waarbij je wel kon je merken dat Sonja door haar noeste (marathon)trainingsarbeid aardig pittig kan doorlopen.

Spartaans vertier bij 1 van de 4!

Na het kuieren op zaterdag niet luieren op zondag, maar rennen! Een week na de CPC stond er een 10 km loop - de 1 van de 4 loop - op het programma bij AV Sparta.

Deze loop was de vierde en laatste van dit seizoen en waaraan met name leden van de vier Haaglandse atletiekverenigingen deelnamen. Het is namelijk een competitie waarvoor een puntenklassement wordt bijgehouden en waarbij voor de snelste lopers aan het eind van deze jaarlijkse reeks - dat was vandaag - prijzen te verdienen zijn in enkele categorieën.

Altijd leuk om aan deze loop mee te doen, al was het maar om de strijd met jezelf aan te gaan. Rond negen uur 's ochtends ging ik van huis en fietste naar het Zuiderpark. Jeezzz, wat was het berenkoud, ik had beter mijn winterjas kunnen aantrekken. En ook al geen handschoenen aan, mijn vingers vroren er bekant af. Dan maar zo snel mogelijk fietsen. Gelukkig scheen de zon en die zou dat de hele dag blijven doen.

Weliswaar begon de loop pas om 11:00 uur, maar gisteravond belde Paul Kruijssen mij of ik zin had om vóór de loop koffie bij Marlies en hem thuis te drinken. Nou, zin had ik wel en dat gold ook voor Paul Versteegh en Jan Groeneveld, die eveneens op de fiets naar de grote woontoren aan de Troelstrakade waren getogen.

Voor vertrek nog even een statiefoto vóór de vleugel van de vrouw des huizes, die lid is van het Haagse Toonkunstkoor dat ons volgende week zal laten genieten van de Matthaüs Passion. Jawel, het is weer zover, het loopt tegen pasen...

Te voet gingen wij naar de atletiekbaan van Sparta. Startnummer ophalen, omkleden, inlopen, het bekende ritueel. En dan de start op de baan. Dat werd iets later dan elf uur omdat er één minuut stilte in acht werd genomen ter nagedachtenis aan Ton de Kleijn, de vorig jaar overleden voorzitter van Sparta. Zijn vrouw en kinderen zouden vandaag het startschot geven.

Ik startte helemaal achteraan. Wat er in zou zitten vandaag, geen idee. Zo rond de 53 minuten zou moeten lukken. Voor mijn doen liep ik vrij ontspannen, niet heel snel maar ook niet langzaam, in een steady tempo. Het waren vier rondjes Zuiderpark en ik probeerde zó te lopen dat ik onderweg niet ging 'wringen' of buiten adem zou raken. En zeker niet in de buurt van fotografen waarvan Marlies er één was.

Het ging best goed. Op het laatst werd ik weliswaar gepasseerd door Ton van der Pol en Carel Knoester, maar ik wist de schade beperkt te houden en finishde enkele meters na beide heren in een alleszins bevredigende 52 minuten en 7 seconden.

Die tevredenheid gold ook voor Carel, Ton, Jan Wierenga - waarmee wij altijd meerijden naar Delft - en nog veel meer lopers en loopsters. En zeker voor degenen die in de prijzen zijn gevallen.

Helemaal leuk werd het toen bekend werd gemaakt dat Haag Atletiek, evenals vorige jaren. de meeste punten had vergaard en daarmee als eerste van de vier verenigingen werd gelouwerd.

Dat het bij de prijsuitreiking van de atleten nogal vrolijk en losjes toeging, daarvan getuigen deze foto's!

Later op de dag zijn wij met onze dochter Daphne en kleindochter Chloë naar de Bosjes van Pex gegaan. Eerst paardjes kijken bij de manege waar Daphne ooit paardrijles had, daarna bij Pex op het zeer drukke terras een plekje gevonden om een drankje te nuttigen. En 's Avonds met z'n allen aan de spaghetti bolognaise!

Kuierzaterdag

Wat kun je met dat zonnige weer anders dan buiten zijn? Gisteren werd het wandelen naar en over het schelpenrijke strand, waar al de nodige activiteit is in verband met de opbouw van strandtenten.

Vandaag ging ik kuieren, zomaar in het wilde weg. Vanmorgen wist ik nog niet waar en waarheen. Uiteindelijk is het een combinatie geworden van Leiden en Haarlem.

Vanaf station Leiden Centraal liep ik naar de Hortus Botanicus. Het is nog te vroeg om deze aloude tuin in volle bloei te bezoeken, maar de strakblauwe lucht en het zonnetje maakten veel goed. Het is zeker niet de eerste keer dat ik de Hortus bezoek, integendeel, ik kom er meerdere malen per jaar maar het is er goed om er een uurtje te toeven.

Daarna teruggekeerd naar het station waar ik even later de trein naar Haarlem nam. Eerst dacht ik er aan om door te reizen naar Alkmaar of Castricum, of misschien wel naar beide plaatsen, maar omdat het even zou duren voordat de trein in die richting zou vertrekken, ging ik even Haarlem in. Maar nu eens niet via de route die ik altijd loop, maar na de uitgang linksaf richting Molen De Adriaan en de Spaarne.

Dat leidde tot een kort bezoek aan twee hofjes. Daarna de molen bezocht en mijn weg vervolgd tot aan de ophaalbrug bij Het Spaarne. Het werd inmiddels wel tijd voor een koffiepauze en nam tegenover die brug plaats op het buitenterras van een café waar op dat moment ook de - van tv en Badr Hari bekende - advocaat Benedict Fique zat te lunchen met twee mensen.

Daarna, honderd meter verderop, bij het Teylers Museum (mooie site trouwens) naar binnen gelopen.
Naast de vaste collectie met onder - veel - meer fossielen van planten en dieren, ingenieuze apparaten waaronder elektriseermachines, oude geïllustreerde boekwerken enzovoorts, is er nog steeds de tentoonstelling van tientallen schilderijen met winterlandschappen en winterse taferelen, die een beeld geven van de winters en de schaatscultuur in voorgaande eeuwen. Tot 20 maart te bezichtigen!

Maar is dat nou wel zo, waren de winters toen echt kouder dan tegenwoordig? Ja, dat is zo, de KNMI heeft dit onderzocht en kwam tot de conclusie dat de winters in het Nederland van de 17e en 18e eeuw aanmerkelijk kouder waren dan tegenwoordig, met veel sneeuw en ijs. De opwarming is eind 19de eeuw begonnen en is de laatste tientallen jaren in een stroomversnelling gekomen. Hoe dan ook, leverde die winterse taferelen van vroeger tijden wel mooie plaatjes op als ik de schilderijen, stuk voor stuk meesterwerken, zo oneerbiedig mag noemen.

Ook geestig waren de polygoonfilmpjes die in het museum vertoond werden; zwart-wit beelden van de kennelijk ijskoude winter van 1929, waarin je mensen in volendamse klederdracht over het ijs ziet zwieren, beelden van de elfstedentocht, keurig geklede schoonschaatsers die over het ijs zwieren.

Terug op weg naar het station nog een vers stokbrood gekocht op de Grote Markt en bij de befaamde kaasboer Tromp aan de Barteljorisstraat een heerlijk smeuïg blauwaderkaasje. Met de uiensoep die ik na thuiskomst maakte en een rood wijntje erbij kon de dag worden afgesloten. Het bankhangen kon beginnen...

Hulde aan de HAAG-toppers bij de CPC!

Met al dat gewandel van de afgelopen dagen heb ik niet echt stilgezeten, maar gisteren was de eerste keer sinds de CPC van afgelopen zondag dat de benen in de hardloopmodus gingen. Er stond al meteen een training met - zij het niet al te snelle, want 15 km - tempo's op het programma, volgens het schema twee series van 6-4-2 minuten. De benen voelden goed, desondanks bleek tijdens het inlopen dat onder meer de etentjes en snoeperijen van de afgelopen dagen hun tol gingen eisen waarop ik besloot mijn eigen weg te gaan. Dus zelf het programma maar zo goed als het ging afgewerkt, met tussenpauzes van de helft van het zojuist gelopen tempo, en 10 minuten rust tussen de series.

Na de training kwamen de lopers in een feestelijk versierde kantine, waarvoor de ludieke bargroep hierboven zich hard had gemaakt. Reden van deze jolijt was een soort van CPC afterparty, inclusief de feestelijke huldiging van een aantal Haag-atleten die tijdens deze laatste editie van de roemruchte haagse marathon buitengewoon gepresteerd hebben. Daarnaast roemde ceremoniemeester Louis Hueber initiatiefnemer van de CPC-trainingen Wim Hartman en 'Hoofd Trainingsgroepen' Carel Knoester.

Als eerste werd de snelste Haag-man, Jeroen van Aken (1:11') op het erepodium ontboden. Jeroen zei goed naar zijn trainer te hebben geluisterd maar vervolgens toch iets te snel te zijn gestart (een eerste kilometer in 3'10" in plaats van 3'20"). Wat niet wegnam dat de man met de hamer deze rappe man niet heeft kunnen achterhalen.

Dan was er Janna van Dijk, die een paar jaar geleden via een CPC trainingsgroep was ingestroomd waarna al snel haar talent bleek. Dat heeft al menigmaal geresulteerd in snelle tijden en overwinningen bij diverse lopen en loopjes. Ditmaal werd zij met 1:22' tweede dame bij de senioren en dus ook tweede bij de Nederlandse Kampioenschappen halve marathon!

Derde topper was Olga Maas, die snelste vrouw werd in de 40 plus categorie (1:30'). Dus Nederlands Kampioen! En dan Helmie, 'still going strong' die in de 45 +  klasse Nederlands Kampioen werd, een minuut na Olga.

En dan was er - heel verrassend, maar erg leuk - Henk Moesman, die in de categorie 75 + derde heer werd! Dus ook Henk op het erepodium. Evenals Olga en Helmie kreeg ook hij geen medaille van de bond, maar hij kan zich gewoon derde bij het NK halve marathon noemen in zijn categorie. Top!

Om op de voorgaande akinea in te haken: na afloop van de CPC ontstond er wat verwarring over de medaille-toekenning van de kampioenen, al werden zij wel gehuldigd (het hele verhaal staat hier), Hoe dan ook, heeft onze club met de 'eigen' huldiging van gisteren toch het een en ander goedgemaakt. Mooi feest!